2018-03-22 07:10:26
Κάθε ανθρώπινη πράξη, ακόμα και η πιο «ξένη» προς την ιδιοσυγκρασία ενός άλλου ατόμου, μπορεί να ερμηνευτεί από το «νομιμοποιητικό πλαίσιο λογικής» του δρώντος προσώπου. Το
«νομιμοποιητικό πλαίσιο» μπορεί να είναι ισχυρό, ασθενές, αφελές, σύνθετο, αρνητικό ή θετικό ως προς το αντίστοιχο πλαίσιο λογικής του «κριτή» της πράξης και έχει να κάνει με την παιδεία, τα βιώματα και τη συγκρότηση του καθενός μας.
Η καταστροφή των ακυρωτικών μηχανημάτων στους σταθμούς του μετρό αποτελεί για εμένα μία πράξη που δοκιμάζει την απλή – και θέλω να πιστεύω «ανοιχτή» – λογική μου.
Όσο κι αν αναζήτησα ένα «νομιμοποιητικό πλαίσιο» με ανάγνωση προκηρύξεων και συνομιλίες με ανθρώπους που γενικά συμπαθούν ακραίες ενέργειες, δεν κατάφερα να φτάσω σε ικανοποιητικό συμπέρασμα.
Οι άνθρωποι που σπάνε τα ακυρωτικά μηχανήματα ισχυρίζονται ότι το κάνουν, πρεσβεύοντας την ιδέα της «δωρεάν μεταφοράς για όλους».
Ενδιαφέρουσα ιδέα και ευχάριστη στα αυτιά όλων αλλά δεν είχε υλοποιηθεί ποτέ και πουθενά στον κόσμο. Για να γινόταν πράξη, θα έπρεπε να υπάρχει ένα πολύ πλούσιο κράτος που θα άντεχε το κόστος της λειτουργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς σε όλη του την επικράτεια του με τις ίδιες παροχές προς όλους τους κατοίκους. Θα ήταν για παράδειγμα άδικο, οι κάτοικοι της Αθήνας να είχαν δωρεάν μετακινήσεις με το γρήγορο, καθαρό και αξιόπιστο μετρό και οι κάτοικοι της Καλύμνου να έχουν δωρεάν μετακινήσεις με ένα δρομολόγιο ΚΤΕΛ ανά τρεις ώρες. Σε αυτή την περίπτωση το κράτος θα δαπανούσε για τη μεταφορά του κάθε κάτοικου της Αθήνας 2.000 ευρώ το χρόνο και για τον κάτοικο της Καλύμνου μόλις 50.
Η «δωρεάν μεταφορά για όλους», μου προκαλεί επίσης εντύπωση ότι εντοπίζεται στο μετρό. Γιατί όχι και στο τραμ, τα τρόλεϊ ή και τα… αεροπλάνα;
Γιατί ειδικά το μετρό πρέπει να είναι δωρεάν, όταν μάλιστα προσφέρεται για την εξυπηρέτηση μόλις ενός μικρού μέρους του πληθυσμού της Ελλάδας;
Αν ειδικά η χρήση του μετρό ήταν δωρεάν, οι φόροι που θα πλήρωνε κάποιος κάτοικος της Αλεξανδρούπολης, της Κρήτης, των Ιωαννίνων και της Πάτρας (που ενδεχομένως δεν θα χρησιμοποιήσουν ούτε μία φορά στη ζωή τους το μετρό) θα πήγαιναν για να καλύψουν τα έξοδα μεταφοράς μέρους των κατοίκων της πρωτεύουσας.
Σύμφωνα με τη δική μου απλή λογική, τα μέσα μαζικής μεταφοράς θα πρέπει να χρηματοδοτούνται ισότιμα από το κράτος για τη μεταφορά των κατοίκων όλης της χώρας κατά ένα μέρος (ώστε να μην είναι απαγορευτικά για κανέναν) και κατά ένα άλλο μέρος από τους ίδιους τους χρήστες που επιλέγουν το καθένα.
Με χαρά θα διάβαζα την επιχειρηματολογία κάποιας άλλης «λογικής».
Δημήτρης Καλαντζής
postmodern.gr
_
«νομιμοποιητικό πλαίσιο» μπορεί να είναι ισχυρό, ασθενές, αφελές, σύνθετο, αρνητικό ή θετικό ως προς το αντίστοιχο πλαίσιο λογικής του «κριτή» της πράξης και έχει να κάνει με την παιδεία, τα βιώματα και τη συγκρότηση του καθενός μας.
Η καταστροφή των ακυρωτικών μηχανημάτων στους σταθμούς του μετρό αποτελεί για εμένα μία πράξη που δοκιμάζει την απλή – και θέλω να πιστεύω «ανοιχτή» – λογική μου.
Όσο κι αν αναζήτησα ένα «νομιμοποιητικό πλαίσιο» με ανάγνωση προκηρύξεων και συνομιλίες με ανθρώπους που γενικά συμπαθούν ακραίες ενέργειες, δεν κατάφερα να φτάσω σε ικανοποιητικό συμπέρασμα.
Οι άνθρωποι που σπάνε τα ακυρωτικά μηχανήματα ισχυρίζονται ότι το κάνουν, πρεσβεύοντας την ιδέα της «δωρεάν μεταφοράς για όλους».
Ενδιαφέρουσα ιδέα και ευχάριστη στα αυτιά όλων αλλά δεν είχε υλοποιηθεί ποτέ και πουθενά στον κόσμο. Για να γινόταν πράξη, θα έπρεπε να υπάρχει ένα πολύ πλούσιο κράτος που θα άντεχε το κόστος της λειτουργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς σε όλη του την επικράτεια του με τις ίδιες παροχές προς όλους τους κατοίκους. Θα ήταν για παράδειγμα άδικο, οι κάτοικοι της Αθήνας να είχαν δωρεάν μετακινήσεις με το γρήγορο, καθαρό και αξιόπιστο μετρό και οι κάτοικοι της Καλύμνου να έχουν δωρεάν μετακινήσεις με ένα δρομολόγιο ΚΤΕΛ ανά τρεις ώρες. Σε αυτή την περίπτωση το κράτος θα δαπανούσε για τη μεταφορά του κάθε κάτοικου της Αθήνας 2.000 ευρώ το χρόνο και για τον κάτοικο της Καλύμνου μόλις 50.
Η «δωρεάν μεταφορά για όλους», μου προκαλεί επίσης εντύπωση ότι εντοπίζεται στο μετρό. Γιατί όχι και στο τραμ, τα τρόλεϊ ή και τα… αεροπλάνα;
Γιατί ειδικά το μετρό πρέπει να είναι δωρεάν, όταν μάλιστα προσφέρεται για την εξυπηρέτηση μόλις ενός μικρού μέρους του πληθυσμού της Ελλάδας;
Αν ειδικά η χρήση του μετρό ήταν δωρεάν, οι φόροι που θα πλήρωνε κάποιος κάτοικος της Αλεξανδρούπολης, της Κρήτης, των Ιωαννίνων και της Πάτρας (που ενδεχομένως δεν θα χρησιμοποιήσουν ούτε μία φορά στη ζωή τους το μετρό) θα πήγαιναν για να καλύψουν τα έξοδα μεταφοράς μέρους των κατοίκων της πρωτεύουσας.
Σύμφωνα με τη δική μου απλή λογική, τα μέσα μαζικής μεταφοράς θα πρέπει να χρηματοδοτούνται ισότιμα από το κράτος για τη μεταφορά των κατοίκων όλης της χώρας κατά ένα μέρος (ώστε να μην είναι απαγορευτικά για κανέναν) και κατά ένα άλλο μέρος από τους ίδιους τους χρήστες που επιλέγουν το καθένα.
Με χαρά θα διάβαζα την επιχειρηματολογία κάποιας άλλης «λογικής».
Δημήτρης Καλαντζής
postmodern.gr
_
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μελέτη-σοκ από την ΕΚΤ: Γερασμένη χώρα η Ελλάδα - Τι σημαίνει αυτό...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ιεραποστολικό έργο Ι.Μ. Τορόντο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
