2018-03-24 10:51:19
Κακά τα ψέματα, είναι ελάχιστες οι μαμάδες που δεν φωνάζουν ποτέ στα παιδιά τους –και μπράβο τους! Όλες οι υπόλοιπες, προσπαθούμε να μειώσουμε αυτή την κακή συνήθεια, δείχνοντας ταυτόχρονα με κάθε πιθανό τρόπο την αγάπη μας στα παιδιά μας. Όπως αυτή η μαμά, με την οποία πολλές θα ταυτιστείτε:
«Ένα βράδυ βάζαμε τα παιδιά για ύπνο και είχαμε όλα τα παράθυρα ανοιχτά. Τους έκανα ένα ψευτοκήρυγμα για το ότι πρέπει να ακούνε, όταν χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Η πρώτη μου σκέψη ήταν “ωχ, με άκουσαν να φωνάζω;”. Ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, το οποίο χαμογελούσε, καθώς εγώ ψέλλιζα “με ακούσατε που τους φώναζα, ε;”. Χαμογέλασαν, έτσι όπως μόνο ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που έχει “ξεμπερδέψει” με το μεγάλωμα των παιδιών μπορεί να χαμογελά και μου είπαν: “Όχι. Χρειαζόταν να τους φωνάξεις;”. Εγώ γέλασα νευρικά, ο άντρας μου σχεδόν κρύφτηκε, ενώ ήρθαν και τα παιδιά μου, με τις πυτζάμες και τα βρεγμένα τους μαλλιά, να δουν τι γίνεται.
Είμαι πολύ καλή μαμά. Το ορκίζομαι. Απλά μερικές φορές φωνάζω.
Βλέπετε, μπορώ να με φανταστώ ήδη ως μικρό και αθώο παιδάκι, να ορκίζομαι, ότι θα γίνω η μαμά που ποτέ δεν θα φωνάζει. Αλλά, το πρόβλημα με το να δίνεις υποσχέσεις, όταν είσαι παιδί, είναι, ότι δεν έχεις ιδέα τι λες… Και πραγματικά, κανείς που δεν έχει γίνει γονιός, δεν έχει δικαίωμα να με κρίνει ως γονιό.
Τα παιδιά σε κάνουν να χάνεις το μυαλό σου, με τρόπους που δεν έχεις ποτέ φανταστεί. Και, οι μαμάδες που δεν φωνάζουν; Γιατί ναι, υπάρχουν τέτοιες μαμάδες –είμαι πεποισμένη, ότι απλά έχουν άλλο DNA από εμένα. Φαντάζομαι, ότι μπορεί να είναι φριχτές σε άλλα πράγματα, π.χ. στο να γελάνε όταν τα παιδιά τους λένε αστεία για πορδές ή στο να χορεύουν με τα παιδιά στο σαλόνι, έτσι χωρίς λόγο (εγώ είμαι καλή και στα δύο αυτά, παρεμπιπτόντως).
Έτσι, νιώθω την ανάγκη να πω ανοιχτά, ότι αλήθεια είμαι πολύ καλή μαμά. Απλά τα παιδιά μου με τρελαίνουν λίγο παραπάνω από όσο περίμενα. Και ενώ έχω κάνει σημαντικές προσπάθειες να μειώσω αυτή την κακή μου συνήθεια –μάλιστα έχω βελτιωθεί σημαντικά τα 11 χρόνια που είμαι γονιός, ακόμα μερικές φορές φωνάζω.
Έτσι, προς την κυρία που με στραβοκοιτάζει στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ, επειδή φωνάζω στην 3χρονη κόρη μου που σαν δαιμονισμένη χτυπιέται και δεν με αφήνει να της βάλω τη ζώνη: Είμαι πολύ καλή μαμά. Απλά δεν είδες πόση ώρα περίμενα για να καθίσει η κόρη μου στο κάθισμά της και να βάλει μόνη της τη ζώνη της. Λυπάμαι, λοιπόν, που απλά δεν άντεξα να περιμένω άλλο.
Λατρεύω τα παιδιά μου και προσπαθώ πραγματικά να πολεμήσω αυτή την κακή συνήθεια.
Και προς τη γειτόνισσα που με ακούει να φωνάζω στα παιδιά μου, ενώ τα παράθυρα είναι ανοιχτά, γιατί μόλις βγήκαν από το μπάνιο μούσκεμα και χορεύουν γυμνά μπροστά στον καθρέφτη, αντί να σκουπίζονται και να βουρτσίζουν τα δόντια τους, όπως τους ζητάω εδώ και 10 λεπτά, είμαι πραγματικά καλή μαμά. Απλά φωνάζω λίγο επειδή τα παιδιά μου αδυνατούν να συμμορφωθούν σχεδόν με ό,τι κι αν τους ζητάω.
Και προς τη φίλη μου που με είδε να χάνω το μυαλό μου με τα παιδιά της γειτονιάς που προσπάθησαν για πλάκα να χώσουν το παιδί μου μέσα σε έναν σκουπιδοτενεκέ, τα παιδιά εκείνα άξιζαν την οργή μου και καλά θα κάνουν πλέον να με φοβούνται.
Και προς τον εκάστοτε πωλητή στο τηλέφωνο που με ακούει να φωνάζω στο παιδί μου να κάνει ησυχία, για να μπορέσω να ακούσω τι μου λέει –είμαι καλή μαμά. Απλά δεν με αφήνουν ποτέ να μιλήσω στο τηλέφωνο!
Ξέρω, ότι οι φωνές είναι καταστροφικές για τα παιδιά, γι’αυτό και προσπαθώ απεγνωσμένα να τις μειώσω. Παράλληλα, όμως, προσπαθώ και να απολογούμαι και να το εννοώ. Το να σταματήσεις μια κακή συνήθεια θέλει χρόνο. Ξέρω, όμως, ότι το να τους φωνάζω πού και πού επειδή αργούν να ετοιμαστούν για το σχολείο, δεν θα τα τραυματίσει ανεπανόρθωτα.
Δεν είμαι τέλεια. Το ξέρω. Μερικές φορές φωνάζω. Αλλά συνήθως έχω λόγο που το κάνω. Είμαι, όμως, μια πραγματικά καλή μαμά.»
Πηγή Tromaktiko
«Ένα βράδυ βάζαμε τα παιδιά για ύπνο και είχαμε όλα τα παράθυρα ανοιχτά. Τους έκανα ένα ψευτοκήρυγμα για το ότι πρέπει να ακούνε, όταν χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Η πρώτη μου σκέψη ήταν “ωχ, με άκουσαν να φωνάζω;”. Ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, το οποίο χαμογελούσε, καθώς εγώ ψέλλιζα “με ακούσατε που τους φώναζα, ε;”. Χαμογέλασαν, έτσι όπως μόνο ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που έχει “ξεμπερδέψει” με το μεγάλωμα των παιδιών μπορεί να χαμογελά και μου είπαν: “Όχι. Χρειαζόταν να τους φωνάξεις;”. Εγώ γέλασα νευρικά, ο άντρας μου σχεδόν κρύφτηκε, ενώ ήρθαν και τα παιδιά μου, με τις πυτζάμες και τα βρεγμένα τους μαλλιά, να δουν τι γίνεται.
Είμαι πολύ καλή μαμά. Το ορκίζομαι. Απλά μερικές φορές φωνάζω.
Βλέπετε, μπορώ να με φανταστώ ήδη ως μικρό και αθώο παιδάκι, να ορκίζομαι, ότι θα γίνω η μαμά που ποτέ δεν θα φωνάζει. Αλλά, το πρόβλημα με το να δίνεις υποσχέσεις, όταν είσαι παιδί, είναι, ότι δεν έχεις ιδέα τι λες… Και πραγματικά, κανείς που δεν έχει γίνει γονιός, δεν έχει δικαίωμα να με κρίνει ως γονιό.
Τα παιδιά σε κάνουν να χάνεις το μυαλό σου, με τρόπους που δεν έχεις ποτέ φανταστεί. Και, οι μαμάδες που δεν φωνάζουν; Γιατί ναι, υπάρχουν τέτοιες μαμάδες –είμαι πεποισμένη, ότι απλά έχουν άλλο DNA από εμένα. Φαντάζομαι, ότι μπορεί να είναι φριχτές σε άλλα πράγματα, π.χ. στο να γελάνε όταν τα παιδιά τους λένε αστεία για πορδές ή στο να χορεύουν με τα παιδιά στο σαλόνι, έτσι χωρίς λόγο (εγώ είμαι καλή και στα δύο αυτά, παρεμπιπτόντως).
Έτσι, νιώθω την ανάγκη να πω ανοιχτά, ότι αλήθεια είμαι πολύ καλή μαμά. Απλά τα παιδιά μου με τρελαίνουν λίγο παραπάνω από όσο περίμενα. Και ενώ έχω κάνει σημαντικές προσπάθειες να μειώσω αυτή την κακή μου συνήθεια –μάλιστα έχω βελτιωθεί σημαντικά τα 11 χρόνια που είμαι γονιός, ακόμα μερικές φορές φωνάζω.
Έτσι, προς την κυρία που με στραβοκοιτάζει στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ, επειδή φωνάζω στην 3χρονη κόρη μου που σαν δαιμονισμένη χτυπιέται και δεν με αφήνει να της βάλω τη ζώνη: Είμαι πολύ καλή μαμά. Απλά δεν είδες πόση ώρα περίμενα για να καθίσει η κόρη μου στο κάθισμά της και να βάλει μόνη της τη ζώνη της. Λυπάμαι, λοιπόν, που απλά δεν άντεξα να περιμένω άλλο.
Λατρεύω τα παιδιά μου και προσπαθώ πραγματικά να πολεμήσω αυτή την κακή συνήθεια.
Και προς τη γειτόνισσα που με ακούει να φωνάζω στα παιδιά μου, ενώ τα παράθυρα είναι ανοιχτά, γιατί μόλις βγήκαν από το μπάνιο μούσκεμα και χορεύουν γυμνά μπροστά στον καθρέφτη, αντί να σκουπίζονται και να βουρτσίζουν τα δόντια τους, όπως τους ζητάω εδώ και 10 λεπτά, είμαι πραγματικά καλή μαμά. Απλά φωνάζω λίγο επειδή τα παιδιά μου αδυνατούν να συμμορφωθούν σχεδόν με ό,τι κι αν τους ζητάω.
Και προς τη φίλη μου που με είδε να χάνω το μυαλό μου με τα παιδιά της γειτονιάς που προσπάθησαν για πλάκα να χώσουν το παιδί μου μέσα σε έναν σκουπιδοτενεκέ, τα παιδιά εκείνα άξιζαν την οργή μου και καλά θα κάνουν πλέον να με φοβούνται.
Και προς τον εκάστοτε πωλητή στο τηλέφωνο που με ακούει να φωνάζω στο παιδί μου να κάνει ησυχία, για να μπορέσω να ακούσω τι μου λέει –είμαι καλή μαμά. Απλά δεν με αφήνουν ποτέ να μιλήσω στο τηλέφωνο!
Ξέρω, ότι οι φωνές είναι καταστροφικές για τα παιδιά, γι’αυτό και προσπαθώ απεγνωσμένα να τις μειώσω. Παράλληλα, όμως, προσπαθώ και να απολογούμαι και να το εννοώ. Το να σταματήσεις μια κακή συνήθεια θέλει χρόνο. Ξέρω, όμως, ότι το να τους φωνάζω πού και πού επειδή αργούν να ετοιμαστούν για το σχολείο, δεν θα τα τραυματίσει ανεπανόρθωτα.
Δεν είμαι τέλεια. Το ξέρω. Μερικές φορές φωνάζω. Αλλά συνήθως έχω λόγο που το κάνω. Είμαι, όμως, μια πραγματικά καλή μαμά.»
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
