2012-05-31 08:20:18
Το χάος και οι αλληλοσκοτωμοί στοιχειώνουν τη Δύση γράφει ειδικός αναλυτής
http://www.tovima.gr/
Αστυνομικός περιπολεί δίπλα σε πλακάτ που έστησαν σύροι διαδηλωτές στο Λονδίνο. Επτά δυτικές κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων η βρετανική, απέλασαν τους σύρους διπλωμάτες την Τρίτη σε μια συντονισμένη ενέργεια κατά του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ (REUTERS/Luke MacGregor)
«Η εμπειρία του πολέμου στο Ιράκ δεν πρέπει να επαναληφθεί», γράφει ο Ναντίμ Σεχάντι στους «New York Times» κατηγορώντας τη Δύση ότι «πήρε τα λάθος μαθήματα από το Ιράκ». Πιστεύει ότι το χάος και ο αλληλοσκοτωμός που ακολούθησε την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 «στοιχειώνει τη Δύση» η οποία σήμερα επιδεικνύει αναποφασιστικότητα ενώ «η κοινωνία της Συρίας δέχεται ανεπανόρθωτο πλήγμα».
«Ο κόσμος κάθεται και παρακολουθεί την ώρα που το καθεστώς της Συρίας πατάσσει βίαια την εξέγερση και υποδαυλίζει την μισαλλοδοξία ενώ οι κυρώσεις διαβρώνουν την οικονομία και αποδυναμώνουν την μεσαία τάξη. Οσο περισσότερο διαρκεί αυτή η κατάσταση, τόσο πιθανότερο είναι να επαληθευτεί η προφητεία του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ ότι η ανατροπή του καθεστώτος του θα είναι χειρότερη "από 10 Αφγανιστάν"».
Ο Σαχάντι, αναλυτής του Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων του Λονδίνου, κάνει μια αναδρομή στην ιστορία του Ιράκ, όπου από το 1991 ως το 2003 ο Σαντάμ Χουσεΐν αφέθηκε «να οδηγήσει την ιρακινή κοινωνία πίσω στην παλαιολιθική εποχή» και οι κυρώσεις «τιμωρούσαν τον ιρακινό λαό ενώ ενίσχυαν το καθεστώς». Παρομοιάζει τα επιχειρήματα όσων αντιτίθενται σήμερα σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία με εκείνα όσων ήταν αντίθετοι στην προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων μέχρι τη Βαγδάτη στον πόλεμο του Κόλπου το 1991.
«Ο φόβος της επόμενης μέρας κράτησε τον Σαντάμ στην εξουσία, μαζί με την κρυφή ελπίδα ότι θα ανατρεπόταν εσωτερικά μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος ή δολοφονίας», λέει τονίζοντας ότι «η μετάβαση του Ιράκ προς τη δημοκρατία θα είχε γίνει πολύ πιο ομαλά το 1991» και ότι «δυο ολόκληρες γενιές Ιρακινών υπέφεραν λόγω της πολιτικής που ακολούθησε η Δύση προς τον Σαντάμ από το 1980».
Προσθέτει ότι οι Σύροι δεν μπορούν να απελευθερωθούν από το καθεστώς του Ασαντ χωρίς την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας. «Το καθεστώς δεν έχει κανένα φραγμό προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Συρία, μαζί με το Ιράν και άλλες χώρες στην περιοχή, συνέβαλαν στο χάος του Ιράκ μετά το 2003 υποστηρίζοντας τους αντάρτες. Επιπλέον, η Συρία διευκόλυνε την διείσδυση τρομοκρατών που πρόσκειντο στην Αλ Κάιντα».
Ο Σαχάντι αναμένει ότι η Συρία μετά τον Ασαντ δεν θα αντιμετωπίσει τις ίδιες προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι γείτονές της επειδή «η πολιτική κουλτούρα έχει αλλάξει ριζικά από τις μέρες του Σαντάμ Χουσεΐν, του Χόσνι Μουμπάρακ, του Μπεν Αλί, του Αλί Αμπντάλα Σάλεχ και του Μουαμάρ Καντάφι. Κανένα από αυτά τα καθεστώτα δεν επιθυμούσε την μεταρρύθμιση του Ιράκ».
Εν τω μεταξύ, «διατηρείται η αυταπάτη ότι οι διαπραγματεύσεις με τον Ασαντ μπορούν να οδηγήσουν σε μια ειρηνική μετάβαση και ότι το καθεστώς θα συνεργαστεί. Το καθεστώς θα συνεχίσει να παίζει παιχνίδια και να κερδίζει χρόνο με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να καταπνίξει την εξέγερση. Τα μαθήματα από το Ιράκ δείχνουν ότι είναι μεγάλο λάθος να επιτρέψουμε σ' αυτή την αυταπάτη να διατηρηθεί».
InfoGnomon
http://www.tovima.gr/
Αστυνομικός περιπολεί δίπλα σε πλακάτ που έστησαν σύροι διαδηλωτές στο Λονδίνο. Επτά δυτικές κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων η βρετανική, απέλασαν τους σύρους διπλωμάτες την Τρίτη σε μια συντονισμένη ενέργεια κατά του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ (REUTERS/Luke MacGregor)
«Η εμπειρία του πολέμου στο Ιράκ δεν πρέπει να επαναληφθεί», γράφει ο Ναντίμ Σεχάντι στους «New York Times» κατηγορώντας τη Δύση ότι «πήρε τα λάθος μαθήματα από το Ιράκ». Πιστεύει ότι το χάος και ο αλληλοσκοτωμός που ακολούθησε την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 «στοιχειώνει τη Δύση» η οποία σήμερα επιδεικνύει αναποφασιστικότητα ενώ «η κοινωνία της Συρίας δέχεται ανεπανόρθωτο πλήγμα».
«Ο κόσμος κάθεται και παρακολουθεί την ώρα που το καθεστώς της Συρίας πατάσσει βίαια την εξέγερση και υποδαυλίζει την μισαλλοδοξία ενώ οι κυρώσεις διαβρώνουν την οικονομία και αποδυναμώνουν την μεσαία τάξη. Οσο περισσότερο διαρκεί αυτή η κατάσταση, τόσο πιθανότερο είναι να επαληθευτεί η προφητεία του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ ότι η ανατροπή του καθεστώτος του θα είναι χειρότερη "από 10 Αφγανιστάν"».
Ο Σαχάντι, αναλυτής του Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων του Λονδίνου, κάνει μια αναδρομή στην ιστορία του Ιράκ, όπου από το 1991 ως το 2003 ο Σαντάμ Χουσεΐν αφέθηκε «να οδηγήσει την ιρακινή κοινωνία πίσω στην παλαιολιθική εποχή» και οι κυρώσεις «τιμωρούσαν τον ιρακινό λαό ενώ ενίσχυαν το καθεστώς». Παρομοιάζει τα επιχειρήματα όσων αντιτίθενται σήμερα σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία με εκείνα όσων ήταν αντίθετοι στην προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων μέχρι τη Βαγδάτη στον πόλεμο του Κόλπου το 1991.
«Ο φόβος της επόμενης μέρας κράτησε τον Σαντάμ στην εξουσία, μαζί με την κρυφή ελπίδα ότι θα ανατρεπόταν εσωτερικά μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος ή δολοφονίας», λέει τονίζοντας ότι «η μετάβαση του Ιράκ προς τη δημοκρατία θα είχε γίνει πολύ πιο ομαλά το 1991» και ότι «δυο ολόκληρες γενιές Ιρακινών υπέφεραν λόγω της πολιτικής που ακολούθησε η Δύση προς τον Σαντάμ από το 1980».
Προσθέτει ότι οι Σύροι δεν μπορούν να απελευθερωθούν από το καθεστώς του Ασαντ χωρίς την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας. «Το καθεστώς δεν έχει κανένα φραγμό προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Συρία, μαζί με το Ιράν και άλλες χώρες στην περιοχή, συνέβαλαν στο χάος του Ιράκ μετά το 2003 υποστηρίζοντας τους αντάρτες. Επιπλέον, η Συρία διευκόλυνε την διείσδυση τρομοκρατών που πρόσκειντο στην Αλ Κάιντα».
Ο Σαχάντι αναμένει ότι η Συρία μετά τον Ασαντ δεν θα αντιμετωπίσει τις ίδιες προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι γείτονές της επειδή «η πολιτική κουλτούρα έχει αλλάξει ριζικά από τις μέρες του Σαντάμ Χουσεΐν, του Χόσνι Μουμπάρακ, του Μπεν Αλί, του Αλί Αμπντάλα Σάλεχ και του Μουαμάρ Καντάφι. Κανένα από αυτά τα καθεστώτα δεν επιθυμούσε την μεταρρύθμιση του Ιράκ».
Εν τω μεταξύ, «διατηρείται η αυταπάτη ότι οι διαπραγματεύσεις με τον Ασαντ μπορούν να οδηγήσουν σε μια ειρηνική μετάβαση και ότι το καθεστώς θα συνεργαστεί. Το καθεστώς θα συνεχίσει να παίζει παιχνίδια και να κερδίζει χρόνο με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να καταπνίξει την εξέγερση. Τα μαθήματα από το Ιράκ δείχνουν ότι είναι μεγάλο λάθος να επιτρέψουμε σ' αυτή την αυταπάτη να διατηρηθεί».
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Το ματς είναι δικό του!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
