2018-04-03 11:44:50
Η 34χρονη Κατερίνα, με καταγωγή από τη Ρωσία, είναι μία εντυπωσιακή πρωταγωνίστρια roz ταινιών, συγκεκριμένα πρωταγωνιστεί στις ταινίες ποp νό του Δημήτρη Σειρηνάκη, της παραγωγής Sirina, και αποφάσισε να διαθέτει όλα τα έσοδά της από τις ταινίες ποpνό, όπου πρωταγωνιστεί, για να βοηθάει παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η εφημερίδα «Espresso» συνάντησε από κοντά την Κατερίνα, που εκμυστηρεύτηκε αρχικά: «Με λένε Κατερίνα. Το επώνυμο δεν θα ‘θελα να το πούμε Απλά Κατερίνα. Είμαι 34 χρόνων και είμαι από τη Ρωσία. Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο, όπου με άφησαν οι γονείς μου. Τους βρήκα, τους ξέρω και ξέρω και γιατί με παράτησαν, αλλά δεν θέλω να το συζητάω» και συνεχίζει: «Ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 18 χρόνων. Δεν έχω σπουδάσει τίποτα ούτε έχω πάει σχολείο. Δούλευα ως χορεύτρια. Είμαι στη βιομηχανία του ποpνό από το 2015, που έκανα την πρώτη μου ταινία. Έχω μία κόρη 15 χρόνων, που δεν ξέρει τι δουλειά κάνω. Μου την πήρε ο πατέρας της. Δεν είχαμε παντρευτεί. Κράτησε εκείνος την επιμέλεια γιατί ήμουν μικρή και δεν ήξερα τη γλώσσα.
Τη βλέπω κάπου κάπου… Δεν ξέρω τι της έχει πει για μένα. Παντρεύτηκα κάποιον άλλο αργότερα, αλλά σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν από επτά χρόνια. Είμαι μόνη μου!». Όσον αφορά στην απόφασή της να διαθέτει τα χρήματα που λαμβάνει σε φιλανθρωπικούς σκοπούς; «Αποφάσισα να δίνω όλα τα έσοδα από τις ταινίες μου σε ιδρύματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Θέλω να μπαίνουν κατευθείαν στον λογαριασμό τους. Ετσι νιώθω ότι είμαι χρήσιμη στην κοινωνία και βοηθάω. Πιστεύω ότι όλοι όσοι είμαστε υγιείς και αρτιμελείς έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε εκείνους που δεν είναι. Το σκεφτόμουν καιρό. Και το ότι έχω μεγαλώσει τόσο δύσκολα έπαιξε τον ρόλο του σε αυτή μου την απόφαση». Υπήρξε όμως και ένα περιστατικό σαν αυτά που την άγγιξε και λειτούργησε ως καταλύτης στην απόφασή της: «Μια μέρα ήμουν με το αυτοκίνητό μου σταματημένη σε ένα φανάρι. Δίπλα ήταν μια γυναίκα που έσπρωχνε ένα αναπηρικό καρότσι με ένα κοριτσάκι. Ήταν όμορφο αυτό το παιδί και ας ήταν έτσι, παράξενα καθισμένο στο καροτσάκι. Κοίταξα τη γυναίκα και τα παπούτσια που φορούσε ήταν σκισμένα!
Προφανώς ό, τι λεφτά είχε τα έδινε για τις ανάγκες του παιδιού. Εκείνη τη στιγμή η απόφαση στο μυαλό μου πήρε υπόσταση! Έστειλα με γραπτό μήνυμα στον Δημήτρη (σ.σ.: Σειρηνάκη) αυτό που θέλω να κάνω με τα χρήματα. Έτσι ευχαριστιέται η ψυχή μου! Σκέφτομαι ότι θα βοηθήσω και νιώθω γεμάτη. Χαμογελώ». Σε ό,τι αφορά στις δικές της βιοποριστικές ανάγκες, η Κατερίνα δεν δείχνει καμία ανησυχία. «Τα λεφτά είναι τίποτα! Έχουν περάσει από τα χέρια μου πολλά και τα έχω φάει σε ρούχα, τσάντες και παπούτσια! Τώρα ξέρω πόσο μάταια είναι όλα αυτά. Τώρα ξέρω ότι δεν μου δίνουν αξία τα ακριβά ρούχα και οι τσάντες, ούτε με ομορφαίνουν!
Αντιθέτως, εγώ δίνω αξία σε αυτά και τα ομορφαίνω! Παίρνω μια τσάντα με 5 ευρώ, για παράδειγμα, και ξέρω ότι κρατώντας την δείχνει ωραία! Εγώ θα βρω τρόπο να ζήσω. Δεν θα πεθάνω! Θα χορεύω παράλληλα και θα έχω λεφτά για τα έξοδά μου. Φεύγοντας από τη Ρωσία για την Ελλάδα σκεφτόμουν να βγάλω λεφτά, να κάνω κάτι δικό μου. Να αγοράσω ένα σπίτι. Στην Ελλάδα, γιατί στη Ρωσία δεν θέλω να ξαναγυρίσω ποτέ! Ακόμα και η σκέψη όσων πέρασα εκεί με στεναχωρεί και δεν την κάνω. Τα πρώτα χρόνια έστελνα λεφτά στη Ρωσία, στους δικούς μου. Τώρα δεν θέλω να αγοράσω σπίτι ούτε στην Ελλάδα. Νοικιάζω σπίτι και είμαι και μια χαρά. Θεωρώ ότι είναι πιο σημαντικό να βοηθάω παιδιά με ειδικές ανάγκες».
Πηγή:Espresso
Tromaktiko
Τη βλέπω κάπου κάπου… Δεν ξέρω τι της έχει πει για μένα. Παντρεύτηκα κάποιον άλλο αργότερα, αλλά σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν από επτά χρόνια. Είμαι μόνη μου!». Όσον αφορά στην απόφασή της να διαθέτει τα χρήματα που λαμβάνει σε φιλανθρωπικούς σκοπούς; «Αποφάσισα να δίνω όλα τα έσοδα από τις ταινίες μου σε ιδρύματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Θέλω να μπαίνουν κατευθείαν στον λογαριασμό τους. Ετσι νιώθω ότι είμαι χρήσιμη στην κοινωνία και βοηθάω. Πιστεύω ότι όλοι όσοι είμαστε υγιείς και αρτιμελείς έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε εκείνους που δεν είναι. Το σκεφτόμουν καιρό. Και το ότι έχω μεγαλώσει τόσο δύσκολα έπαιξε τον ρόλο του σε αυτή μου την απόφαση». Υπήρξε όμως και ένα περιστατικό σαν αυτά που την άγγιξε και λειτούργησε ως καταλύτης στην απόφασή της: «Μια μέρα ήμουν με το αυτοκίνητό μου σταματημένη σε ένα φανάρι. Δίπλα ήταν μια γυναίκα που έσπρωχνε ένα αναπηρικό καρότσι με ένα κοριτσάκι. Ήταν όμορφο αυτό το παιδί και ας ήταν έτσι, παράξενα καθισμένο στο καροτσάκι. Κοίταξα τη γυναίκα και τα παπούτσια που φορούσε ήταν σκισμένα!
Προφανώς ό, τι λεφτά είχε τα έδινε για τις ανάγκες του παιδιού. Εκείνη τη στιγμή η απόφαση στο μυαλό μου πήρε υπόσταση! Έστειλα με γραπτό μήνυμα στον Δημήτρη (σ.σ.: Σειρηνάκη) αυτό που θέλω να κάνω με τα χρήματα. Έτσι ευχαριστιέται η ψυχή μου! Σκέφτομαι ότι θα βοηθήσω και νιώθω γεμάτη. Χαμογελώ». Σε ό,τι αφορά στις δικές της βιοποριστικές ανάγκες, η Κατερίνα δεν δείχνει καμία ανησυχία. «Τα λεφτά είναι τίποτα! Έχουν περάσει από τα χέρια μου πολλά και τα έχω φάει σε ρούχα, τσάντες και παπούτσια! Τώρα ξέρω πόσο μάταια είναι όλα αυτά. Τώρα ξέρω ότι δεν μου δίνουν αξία τα ακριβά ρούχα και οι τσάντες, ούτε με ομορφαίνουν!
Αντιθέτως, εγώ δίνω αξία σε αυτά και τα ομορφαίνω! Παίρνω μια τσάντα με 5 ευρώ, για παράδειγμα, και ξέρω ότι κρατώντας την δείχνει ωραία! Εγώ θα βρω τρόπο να ζήσω. Δεν θα πεθάνω! Θα χορεύω παράλληλα και θα έχω λεφτά για τα έξοδά μου. Φεύγοντας από τη Ρωσία για την Ελλάδα σκεφτόμουν να βγάλω λεφτά, να κάνω κάτι δικό μου. Να αγοράσω ένα σπίτι. Στην Ελλάδα, γιατί στη Ρωσία δεν θέλω να ξαναγυρίσω ποτέ! Ακόμα και η σκέψη όσων πέρασα εκεί με στεναχωρεί και δεν την κάνω. Τα πρώτα χρόνια έστελνα λεφτά στη Ρωσία, στους δικούς μου. Τώρα δεν θέλω να αγοράσω σπίτι ούτε στην Ελλάδα. Νοικιάζω σπίτι και είμαι και μια χαρά. Θεωρώ ότι είναι πιο σημαντικό να βοηθάω παιδιά με ειδικές ανάγκες».
Πηγή:Espresso
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
