2018-04-04 13:02:41
Κι εμείς, όπως οι άγιοι, πρέπει να μελετάμε το πάθος του Κυρίου, που τόσο αντικειμενικά, με συνείδηση αυστηρού ιστορικού, περιγράφουν οι ευαγγελιστές στα τελευταία κεφάλαια των Ευαγγελίων.
Και όχι μόνο να μελετάμε, αλλά και να ζούμε το πάθος του Κυρίου και να μετέχουμε στους πόνους του και τα παθήματά του. Έτσι σταυρώνουμε τον παλαιό άνθρωπο, νεκρώνουμε τα πάθη και ζούμε τον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο.
Στις επιστολές του Παύλου υπάρχει μία φράση που προκαλεί έκπληξη, απορία και θαυμασμό. «Όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμί» (Β’ Κορ. 12:10). Διερωτώμαστε, πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να είναι δυνατός όταν είναι άρρωστος; Εμείς γνωρίζουμε ότι ο άρρωστος είναι κλινήρης ή νοσηλεύεται σε κάποια κλινική ή κάποιο νοσοκομείο. Η φωνή του είναι ισχνή, το βλέμμα του κουρασμένο, εξασθενημένο, δέχεται τη φαρμακευτική αγωγή και τις περιποιήσεις των νοσοκόμων. Λίγο λίγο παίρνει δυνάμεις. Πώς γίνεται ένας άρρωστος να είναι δυνατός; Δυνατός να περπατάει, να ομιλεί, να δουλεύει;
Ο Παύλος ζει στον Ιησού Χριστό. Κάθε κύτταρό του είναι διαπερασμένο, ποτισμένο από τη δύναμη, την παντοδυναμία του Θεού. Η καρδιά του καίγεται από την αγάπη του Κυρίου, τόσο ώστε να λέει «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2:20).
Αυτός ο Κύριος κάνει παραδοξότητες στη ζωή του πιστού και στον Παύλο ιδιαίτερα, ώστε να λέει «χαίρω εν τοις παθήμασί μου» (Κολ. 1:24). Ποιος όμως χαίρει όταν πάσχει, υβρίζεται, χλευάζεται, μαστιγώνεται; Όμως ο Παύλος χαίρεται. Το μυστήριο των χριστιανών. Το μυστήριο των πιστών.
Ζήσε και συ τον Κύριο και τότε τόσα μυστήρια θα δεις να γεννιούνται μέσα σου.
Ευλογημένος εκείνος ο χριστιανός που πάσχει για το πάθος του Κυρίου, που πονάει για τους πόνους του Κυρίου, που γίνεται κοινωνός των οδυνών του Σταυρού. Ευλογημένος εκείνος ο άνθρωπος που μαζί με την Υπεραγία Μητέρα του Κυρίου και τον αγαπημένο μαθητή Ιωάννη στέκεται δίπλα στον Σταυρό και παρακολουθεί το πάθος του. Αυτός οπωσδήποτε θα γίνει και κοινωνός της Αναστάσεως και θα έχει κλήρο και μερίδα μετά των σωζομένων και πολίτης του παραδείσου θ’ αξιωθεί να γίνει.
Ω αναγνώστη, αγάπησε τον Κύριο και ζήσε εν Κυρίω. Θα γευθείς τη μακαριότητα του παραδείσου εδώ, μακαριότητα και ευτυχία που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά απόλαυση αυτού του αιώνα, του μάταιου και τόσο γρήγορα παρερχόμενου.
Από το βιβλίο: † Αρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλου, ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ Α’. Έκδοση Φιλ. Σωματείου «Ιωάννης ο Χρυσόστομος», Λάρισα 2015.
Πηγή
paraklisi
Και όχι μόνο να μελετάμε, αλλά και να ζούμε το πάθος του Κυρίου και να μετέχουμε στους πόνους του και τα παθήματά του. Έτσι σταυρώνουμε τον παλαιό άνθρωπο, νεκρώνουμε τα πάθη και ζούμε τον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο.
Στις επιστολές του Παύλου υπάρχει μία φράση που προκαλεί έκπληξη, απορία και θαυμασμό. «Όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμί» (Β’ Κορ. 12:10). Διερωτώμαστε, πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να είναι δυνατός όταν είναι άρρωστος; Εμείς γνωρίζουμε ότι ο άρρωστος είναι κλινήρης ή νοσηλεύεται σε κάποια κλινική ή κάποιο νοσοκομείο. Η φωνή του είναι ισχνή, το βλέμμα του κουρασμένο, εξασθενημένο, δέχεται τη φαρμακευτική αγωγή και τις περιποιήσεις των νοσοκόμων. Λίγο λίγο παίρνει δυνάμεις. Πώς γίνεται ένας άρρωστος να είναι δυνατός; Δυνατός να περπατάει, να ομιλεί, να δουλεύει;
Ο Παύλος ζει στον Ιησού Χριστό. Κάθε κύτταρό του είναι διαπερασμένο, ποτισμένο από τη δύναμη, την παντοδυναμία του Θεού. Η καρδιά του καίγεται από την αγάπη του Κυρίου, τόσο ώστε να λέει «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2:20).
Αυτός ο Κύριος κάνει παραδοξότητες στη ζωή του πιστού και στον Παύλο ιδιαίτερα, ώστε να λέει «χαίρω εν τοις παθήμασί μου» (Κολ. 1:24). Ποιος όμως χαίρει όταν πάσχει, υβρίζεται, χλευάζεται, μαστιγώνεται; Όμως ο Παύλος χαίρεται. Το μυστήριο των χριστιανών. Το μυστήριο των πιστών.
Ζήσε και συ τον Κύριο και τότε τόσα μυστήρια θα δεις να γεννιούνται μέσα σου.
Ευλογημένος εκείνος ο χριστιανός που πάσχει για το πάθος του Κυρίου, που πονάει για τους πόνους του Κυρίου, που γίνεται κοινωνός των οδυνών του Σταυρού. Ευλογημένος εκείνος ο άνθρωπος που μαζί με την Υπεραγία Μητέρα του Κυρίου και τον αγαπημένο μαθητή Ιωάννη στέκεται δίπλα στον Σταυρό και παρακολουθεί το πάθος του. Αυτός οπωσδήποτε θα γίνει και κοινωνός της Αναστάσεως και θα έχει κλήρο και μερίδα μετά των σωζομένων και πολίτης του παραδείσου θ’ αξιωθεί να γίνει.
Ω αναγνώστη, αγάπησε τον Κύριο και ζήσε εν Κυρίω. Θα γευθείς τη μακαριότητα του παραδείσου εδώ, μακαριότητα και ευτυχία που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά απόλαυση αυτού του αιώνα, του μάταιου και τόσο γρήγορα παρερχόμενου.
Από το βιβλίο: † Αρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλου, ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ Α’. Έκδοση Φιλ. Σωματείου «Ιωάννης ο Χρυσόστομος», Λάρισα 2015.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
