2018-04-06 09:06:29
Τουρκική η λέξη bakkal, αλλά Έλλην ο μπακάλης ανά τας Ευρώπας – ο μπακαλοσαράφης, που εγνώριζε να αγοράζει φτηνά και να πωλεί ακριβά Και να γράφει στο τεφτέρι με σαλιωμένο μολύβι, για να μην ξεγράφει, κι ανεξίτηλα να μένουν τα χρέη.,..Ήμασταν πολύ πριν από σένα εδώ, Σόιμπλε.
«ΕΔΩΔΙΜΑ-ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ» γράφανε οι ταμπέλες έξω από τα παλιά μπακάλικα… Πομπώδης τίτλος για την εποχή….
ΕΔΩΔΙΜΑ δηλαδή φαγώσιμα (από το ‘έδομαι’, τρώγω) και ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ δηλαδή προϊόντα που ερχόντουσαν από Χώρες Αποικίες της Ευρώπης …..από Ασία…Αφρική κ.λ.π. Δηλαδή τσάϊ…καφές κ.α.
Εκεί οι Αθηναίοι συνέρρεαν καθημερινά γιατί ψυγεία δεν υπήρχαν, ούτε καν πάγος, οπότε ό,τι αγοραζόταν, έπρεπε να καταναλωθεί την ίδια ημέρα. Πράγμα που κάνει την απίστευτη ποικιλία που ακολουθεί ακόμα πιο εντυπωσιακή.
Τι θέλετε και δεν το είχαν τότε… «Αλλαντικά και παστά της Ευρώπης, χοιρομήρια, σαλτσισότα, σουπιές καπνιστές, οξύρυγχον-ξυρίχι-σουτζούκια, χέλια, περίφημα τυριά όλων των χωρών της Ευρώπης, πλήθος από ονομαστά κρασιά, ροζόλια (λικέρ), τζικολάτες, τζάγια, κομφέτα, φρούτα της Ευρώπης κι εξωτικά, και κάθε άλλη γαστρονομική ευωχία που υπήρχε εις τον κόσμον προσεφέρετο εις τα ταπεινά μπακάλικα των πρώτων ετών της πρωτευούσης, εις όλας τα ποικιλίας -208 είδη αναγράφονται εις τον κατάλογον – εις διαφόρους ποιότητας και ασφαλώς ανόθευτα
. (…)
Ορίστε επτά ειδών ρύζια: ορίζιον Ευρώπης, ριζόνι, δαμνατίσιο, της Φιλιππουπόλεως, ραχιτιανό, της Θεσσαλονίκης και του Κράτους, όλα από 50 έως 75 λεπτά την οκά.
Αυγοτάραχον α’ ποιότητας 8 δραχμάς, ροφούδι 4, οκταπόδι ξηρόν 3, σουπιές της Ευρώπης 1,50, γλώσσες βωδινές καπνιστές το ζεύγος 1,40. Ξυρύχι 5 δραχμάς, χέλια αλμυρά 1,50, κολιούς μαρμαρινούς 1,20, σουτζούκια της Αίνου και λοιπών μερών 1 δραχμή.»
Και συνεχίζεται η σειρά των παστών τόσο εκτενής, ώστε ας την αφήσωμεν και ας εντρυφήσωμεν, έστω και νοερώς, εις τον πλούτον της κάβας: μπύρες και πόρτερ ή βοτίλια 8 δραχμάς, κρασίον της Μπορδολέζας – Μπορντώ – , καλύτερον της Γαλλίας η Μπορδολέζα 75 δραχμάς η κάσα. Άλλα κρασιά με την οκά, πόρτερ, Τριέστης, Σάμου, Τζακονιάς, Θηβών, Τήνου, της Νάξου και άλλων μερών του Κράτους από 16 λεπτά έως 3 δραχμάς η οκά.
Τυρός Ολλάνδας, Γαλλίας γοργέρ, βούτυρος νωπός και τυρός Αγγλίας, Τυριά της Κρήτης και τέλος εγχώρια της Τζακονιάς, του Μαυρολιθαρίου, των νήσων, φορμαέλες, τυρός εις ασκούς και κασκαβάλι.
Τούτος ο ταβερνιάρης, ο Μανωλάκης ο Σαριδάκης που του΄χαν κολλήσει το παραπάνω παρατσούκλι, είχε μια φωνή δυνατή που΄φτανε ίσαμε το Μεϊντάνι, σαν τον πειράζανε οι Καστρινοί για τα φαγιά, και τα απλά ποτά του.
« Όποιος θέλει τσιτσιμπίργια, γλυκέρια, μπίρες και ροσόλια με τους πανωμερίτικους μεζέδες τους, τα σαλτσισότα, τα σουτζούκια και τση Βίτσερης τα τυργιά, μπορεί να πηγαίνει στα καφέ –χιαντάν, να τρώει και να πίνει με τσι χιαντέζες εκειά!
Εγώ στο ντουκιάνι μου πουλώ αντρίστικα πιοτά! Τον αθάνατο πεδιαδίτικο μαρουβά μου, με τη βαρβάτη γραδάρικη ρακή!! Το ντουκιάνι μου εγώ δεν το μαγαρίζω με τα σαλτσιτότα σας και τα σουτζούκια τα πανωμερίτικά σας! »
Πηγή
Tromaktiko
«ΕΔΩΔΙΜΑ-ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ» γράφανε οι ταμπέλες έξω από τα παλιά μπακάλικα… Πομπώδης τίτλος για την εποχή….
ΕΔΩΔΙΜΑ δηλαδή φαγώσιμα (από το ‘έδομαι’, τρώγω) και ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ δηλαδή προϊόντα που ερχόντουσαν από Χώρες Αποικίες της Ευρώπης …..από Ασία…Αφρική κ.λ.π. Δηλαδή τσάϊ…καφές κ.α.
Εκεί οι Αθηναίοι συνέρρεαν καθημερινά γιατί ψυγεία δεν υπήρχαν, ούτε καν πάγος, οπότε ό,τι αγοραζόταν, έπρεπε να καταναλωθεί την ίδια ημέρα. Πράγμα που κάνει την απίστευτη ποικιλία που ακολουθεί ακόμα πιο εντυπωσιακή.
Τι θέλετε και δεν το είχαν τότε… «Αλλαντικά και παστά της Ευρώπης, χοιρομήρια, σαλτσισότα, σουπιές καπνιστές, οξύρυγχον-ξυρίχι-σουτζούκια, χέλια, περίφημα τυριά όλων των χωρών της Ευρώπης, πλήθος από ονομαστά κρασιά, ροζόλια (λικέρ), τζικολάτες, τζάγια, κομφέτα, φρούτα της Ευρώπης κι εξωτικά, και κάθε άλλη γαστρονομική ευωχία που υπήρχε εις τον κόσμον προσεφέρετο εις τα ταπεινά μπακάλικα των πρώτων ετών της πρωτευούσης, εις όλας τα ποικιλίας -208 είδη αναγράφονται εις τον κατάλογον – εις διαφόρους ποιότητας και ασφαλώς ανόθευτα
Ορίστε επτά ειδών ρύζια: ορίζιον Ευρώπης, ριζόνι, δαμνατίσιο, της Φιλιππουπόλεως, ραχιτιανό, της Θεσσαλονίκης και του Κράτους, όλα από 50 έως 75 λεπτά την οκά.
Αυγοτάραχον α’ ποιότητας 8 δραχμάς, ροφούδι 4, οκταπόδι ξηρόν 3, σουπιές της Ευρώπης 1,50, γλώσσες βωδινές καπνιστές το ζεύγος 1,40. Ξυρύχι 5 δραχμάς, χέλια αλμυρά 1,50, κολιούς μαρμαρινούς 1,20, σουτζούκια της Αίνου και λοιπών μερών 1 δραχμή.»
Και συνεχίζεται η σειρά των παστών τόσο εκτενής, ώστε ας την αφήσωμεν και ας εντρυφήσωμεν, έστω και νοερώς, εις τον πλούτον της κάβας: μπύρες και πόρτερ ή βοτίλια 8 δραχμάς, κρασίον της Μπορδολέζας – Μπορντώ – , καλύτερον της Γαλλίας η Μπορδολέζα 75 δραχμάς η κάσα. Άλλα κρασιά με την οκά, πόρτερ, Τριέστης, Σάμου, Τζακονιάς, Θηβών, Τήνου, της Νάξου και άλλων μερών του Κράτους από 16 λεπτά έως 3 δραχμάς η οκά.
Τυρός Ολλάνδας, Γαλλίας γοργέρ, βούτυρος νωπός και τυρός Αγγλίας, Τυριά της Κρήτης και τέλος εγχώρια της Τζακονιάς, του Μαυρολιθαρίου, των νήσων, φορμαέλες, τυρός εις ασκούς και κασκαβάλι.
Τούτος ο ταβερνιάρης, ο Μανωλάκης ο Σαριδάκης που του΄χαν κολλήσει το παραπάνω παρατσούκλι, είχε μια φωνή δυνατή που΄φτανε ίσαμε το Μεϊντάνι, σαν τον πειράζανε οι Καστρινοί για τα φαγιά, και τα απλά ποτά του.
« Όποιος θέλει τσιτσιμπίργια, γλυκέρια, μπίρες και ροσόλια με τους πανωμερίτικους μεζέδες τους, τα σαλτσισότα, τα σουτζούκια και τση Βίτσερης τα τυργιά, μπορεί να πηγαίνει στα καφέ –χιαντάν, να τρώει και να πίνει με τσι χιαντέζες εκειά!
Εγώ στο ντουκιάνι μου πουλώ αντρίστικα πιοτά! Τον αθάνατο πεδιαδίτικο μαρουβά μου, με τη βαρβάτη γραδάρικη ρακή!! Το ντουκιάνι μου εγώ δεν το μαγαρίζω με τα σαλτσιτότα σας και τα σουτζούκια τα πανωμερίτικά σας! »
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δελτίο καιρού για Παρασκευή 06-04-2018
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
