2018-04-06 17:21:30
Ο Πιττάκης – από τους ιδρυτές της Αρχαιολογικής Εταιρείας- συγκέντρωσε γλυπτά από χριστιανικά µνηµεία της Αττικής και στη συνέχεια με αυτά συνέθεσε έναν τοίχο, σε επαφή µε τον νότιο τοίχο της Ακρόπολης.
Αλλά, ποια ήταν η τύχη αυτού του τοίχου;
Στο site του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου και πιο συγκεκριμένα, στην ενότητα Ματιά στις Αποθήκες βρίσκουμε και διαβάζουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία από τα πρώτα χρόνια της ελεύθερης από τον Οθωμανικό ζυγό Αθήνας. Η ιστορία σχετίζεται με τον Πιττάκη και τον περίφημο τοίχο του.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: «Μία από τις εξέχουσες μορφές των απαρχών της αρχαιολογίας στην Ελλάδα.
Ο Πιττάκης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1798. Το 1836 διορίστηκε έφορος του Κεντρικού Μουσείου που στεγαζόταν τότε στο ναό του Ηφαίστου (Θησείο), ενώ το 1848 προήχθη σε Γενικό Έφορο Αρχαιοτήτων. Διενήργησε για πολλά χρόνια (1833-1861) ανασκαφές στην Ακρόπολη της Αθήνας και πραγματοποίησε σωστικές αναστηλωτικές εργασίες στον Παρθενώνα, το Ερέχθειο και τα Προπύλαια.
Το 1833 ίδρυσε, μαζί με άλλες επιφανείς προσωπικότητες της εποχής του, την εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, όπου υπηρέτησε ως γραμματέας και αντιπρόεδρος. Επιπλέον, υπήρξε συντάκτης και εκδότης του περιοδικού Αρχαιολογική Εφημερίς.
Το 1848, που ο Πιττάκης ορίστηκε Γενικός Έφορος Αρχαιοτήτων, η Αθήνα ήταν ακόμα ένα χωριό, κατεστραµµένο από τις πολεµικές επιχειρήσεις.
Την ίδια περίοδο, οι ευρωπαίοι φιλάρχαιοι περιηγητές που έφθαναν στην Ελλάδα για να γνωρίσουν τον αρχαίο πολιτισµό της, συνήθιζαν φεύγοντας να παίρνουν µαζί τους κάποιο «ενθύµιο». Συνεχίζοντας την προσπάθεια που άρχισε μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους για περιορισµό της λεηλασίας, και για καταγραφή και προστασία όλων των σηµαντικών µνηµείων και αρχαιοτήτων, ο Πιττάκης συγκέντρωσε γλυπτά από χριστιανικά µνηµεία της Αττικής. Στη συνέχεια με αυτά συνέθεσε έναν τοίχο, σε επαφή µε τον νότιο τοίχο της Ακρόπολης.
Ο ιδιόµορφος τοίχος του Πιττάκη αποτυπώθηκε από τον φακό του Γάλλου φωτογράφου Felix Bonfils (1831-1885). Αργότερα, το 1888, ο τοίχος κατεδαφίστηκε από τον αρχαιολόγο Παναγιώτη Καββαδία. Τα γλυπτά, µαζί µε άλλα βυζαντινά αρχιτεκτονικά µέλη, µεταφέρθηκαν στο ΒΧΜ σε δύο χρονικές περιόδους, το 1915 και το 1922».
Κείμενο: Στ. Σουρίλα
anatakti
Αλλά, ποια ήταν η τύχη αυτού του τοίχου;
Στο site του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου και πιο συγκεκριμένα, στην ενότητα Ματιά στις Αποθήκες βρίσκουμε και διαβάζουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία από τα πρώτα χρόνια της ελεύθερης από τον Οθωμανικό ζυγό Αθήνας. Η ιστορία σχετίζεται με τον Πιττάκη και τον περίφημο τοίχο του.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: «Μία από τις εξέχουσες μορφές των απαρχών της αρχαιολογίας στην Ελλάδα.
Ο Πιττάκης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1798. Το 1836 διορίστηκε έφορος του Κεντρικού Μουσείου που στεγαζόταν τότε στο ναό του Ηφαίστου (Θησείο), ενώ το 1848 προήχθη σε Γενικό Έφορο Αρχαιοτήτων. Διενήργησε για πολλά χρόνια (1833-1861) ανασκαφές στην Ακρόπολη της Αθήνας και πραγματοποίησε σωστικές αναστηλωτικές εργασίες στον Παρθενώνα, το Ερέχθειο και τα Προπύλαια.
Το 1833 ίδρυσε, μαζί με άλλες επιφανείς προσωπικότητες της εποχής του, την εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, όπου υπηρέτησε ως γραμματέας και αντιπρόεδρος. Επιπλέον, υπήρξε συντάκτης και εκδότης του περιοδικού Αρχαιολογική Εφημερίς.
Το 1848, που ο Πιττάκης ορίστηκε Γενικός Έφορος Αρχαιοτήτων, η Αθήνα ήταν ακόμα ένα χωριό, κατεστραµµένο από τις πολεµικές επιχειρήσεις.
Την ίδια περίοδο, οι ευρωπαίοι φιλάρχαιοι περιηγητές που έφθαναν στην Ελλάδα για να γνωρίσουν τον αρχαίο πολιτισµό της, συνήθιζαν φεύγοντας να παίρνουν µαζί τους κάποιο «ενθύµιο». Συνεχίζοντας την προσπάθεια που άρχισε μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους για περιορισµό της λεηλασίας, και για καταγραφή και προστασία όλων των σηµαντικών µνηµείων και αρχαιοτήτων, ο Πιττάκης συγκέντρωσε γλυπτά από χριστιανικά µνηµεία της Αττικής. Στη συνέχεια με αυτά συνέθεσε έναν τοίχο, σε επαφή µε τον νότιο τοίχο της Ακρόπολης.
Ο ιδιόµορφος τοίχος του Πιττάκη αποτυπώθηκε από τον φακό του Γάλλου φωτογράφου Felix Bonfils (1831-1885). Αργότερα, το 1888, ο τοίχος κατεδαφίστηκε από τον αρχαιολόγο Παναγιώτη Καββαδία. Τα γλυπτά, µαζί µε άλλα βυζαντινά αρχιτεκτονικά µέλη, µεταφέρθηκαν στο ΒΧΜ σε δύο χρονικές περιόδους, το 1915 και το 1922».
Κείμενο: Στ. Σουρίλα
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Στα κάγκελα» οι παραγωγοί αιολικής ενέργειας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
