2018-04-06 23:00:26
Δύο είναι οι κατηγορίες των ανθρώπων που ξεχωρίζουν σαν το μαύρο και το άσπρο, όταν η κουβέντα πάει στις σχέσεις. Υπάρχουν αυτοί που κάνουν πράγματα κι αυτοί που βλέπουν τους άλλους να τα κάνουν, οι διασκεδαστές και οι θεατές, αυτοί που τολμούν και τρώνε τα μούτρα τους και άλλοι που θα προτιμούσαν να είναι αόρατοι. Κι υπάρχουν εκείνοι που κάνουν το πρώτο βήμα κι εκείνοι που μένουν ακίνητοι και περιμένουν την κίνηση των πρώτων.
Τόμοι ολόκληροι θα μπορούσαν να γραφτούν για το πρώτο βήμα. Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να γίνει; Ποια είναι τα σωστά λόγια που πρέπει να πει κανείς; Μήπως είπες υπερβολικά πολλά; Μήπως υπερβολικά λίγα; Κι αν περίμενες λίγο ακόμα; Ίσως δεν είσαι έτοιμος να μιλήσεις. Ίσως πρέπει να περιμένεις λίγο ακόμα. Και γιατί να είσαι εσύ αυτός που θα κάνει το πρώτο βήμα; Να το κάνει ο άλλος. Γιατί εσύ; Ακούγεται σαν τιμωρία.
Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι το πιο ηλίθιο αλλά και το πιο σπουδαίο βήμα ταυτόχρονα γιατί μπορεί να κρίνει την έκβαση του παιχνιδιού
. Αν γίνει σωστά, την κατάλληλη στιγμή δηλαδή και με τα κατάλληλα λόγια ή τις κατάλληλες κινήσεις, τότε θεωρήστε το παιχνίδι κερδισμένο. Μια βιαστική, τσαπατσούλικη κίνηση μπορεί να σας κοστίσει όμως τη νίκη και να μη σας δοθούν καν ευκαιρίες για άλλα βήματα. Γι’ αυτό μην ξεχνάτε πως το πιο βασικό στοιχείο απ’ όλα είναι το πρόσωπο που κινείται πρώτο.
Φανταστείτε τους παίκτες σαν δυο ακίνητα πιόνια. Το ένα είναι το άσπρο και το άλλο το μαύρο. Διαλέξτε το χρώμα σας. Ρίξτε το ζάρι για να δούμε ποιος θα παίξει πρώτος. Σ’ εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που το ζάρι στριφογυρίζει, είναι πια ξεκάθαρο ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα. Θα το κάνει ο βιαστικός, ο αγχωμένος, αυτός που δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Γιατί εκείνος θα ρίχνει όλη του την αρνητική ενέργεια στο ζάρι και θα σαμποτάρει τον ίδιο του τον εαυτό. Ενώ ο άλλος θα φουσκώνει από αυτοπεποίθηση και θα είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Δε θέλει να κάνει το πρώτο βήμα. Θέλει να πάρει το χρόνο του όσο θα παίζει ο αντίπαλος έτσι ώστε να μπορέσει να τον αξιολογήσει. Ξέρει να κάνει την τύχη του να τον ακούει. Και χαίρεται όταν ο αντίπαλος φέρνει τη μεγαλύτερη ζαριά.
Πρώτος λοιπόν παίζει σχεδόν πάντα ο ανασφαλής. Είναι εκείνος που δε θα αντέξει να περιμένει και θα θέλει να τα πει όλα γρήγορα, ακριβώς γιατί δεν είναι ποτέ σίγουρος αν αυτός που έχει απέναντί του σκέφτεται το ίδιο. Θα χάνει τα λόγια του, θα νιώθει σαν να τον σήκωσαν να πει μάθημα ενώ είναι αδιάβαστος, θα εύχεται να μπορούσε να παγώσει ο χρόνος και να προλάβει να κάνει άλλη μια πρόβα στον καθρέφτη. Από την αντίθετη πλευρά, ο άλλος παίκτης, αυτός με την αυτοπεποίθηση είναι ικανός να προκαλέσει το πρώτο βήμα, να διαβάσει τον αντίπαλο και να τον κάνει να συμπεριφερθεί όπως εκείνος επιθυμεί. Νιώθει νικητής κι αυτό φαίνεται.
Όσοι έχουν πραγματικά αυτοπεποίθηση δε ρίχνουν ποτέ τα μούτρα τους, ούτε ανοίγουν όλα τους τα φύλλα. Είναι γεννημένοι μπλοφατζήδες, τους αρέσει το μυστήριο, το παιχνίδι με τον αντίπαλο. Τρέφονται από την ανασφάλεια του συμπαίκτη τους και σκέφτονται πολύ καλά κάθε τους κίνηση. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι απλώς δειλοί και αυτός είναι ο λόγος που δε θέλουν να παίζουν πρώτοι. Κι αυτό μπορεί όντως να ισχύει. Παρ’ όλα αυτά είναι εκείνοι που προτείνουν να ξεκινήσει το παιχνίδι ανεξάρτητα από το αν παίζουν πρώτοι. Οπότε τελικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν δειλοί, γιατί τολμούν να παίξουν. Σωστά;
Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους το γεγονός ότι θέλουν να ξεπερνούν τους φόβους τους συνέχεια και να βγαίνουν από τη ζώνη στην οποία νιώθουν καλά, γιατί το είδαν κάπου γραμμένο. Έτσι, το πρώτο βήμα αποτελεί για εκείνους μια θαρραλέα κίνηση. Μετακινούν μερικές θέσεις το πιόνι και δεν τους νοιάζει αν θα χάσουν ή θα κερδίζουν. Αντίθετα, όσοι έχουν αυτοπεποίθηση δε θα δέχονταν ποτέ να κάνουν το πρώτο βήμα έτσι απλά για να το κάνουν. Γι’ αυτό αφήνουν την έναρξη του παιχνιδιού στους τολμηρούς και κρατάνε για τον εαυτό τους τη σιγουριά της νίκης. Και νίκη γι’ αυτούς είναι να έχουν τον τελευταίο λόγο, όχι τον πρώτο. Νίκη είναι ακόμα και η ήττα, αν αυτή ήταν ο σκοπός τους από την αρχή.
Αν είστε από εκείνους που αγαπούν τα πρώτα βήματα, είναι βέβαιο πως αυτή η αγάπη σας έχει πληγώσει με αρκετές ήττες. Δοκιμάστε να αναγκάσετε τον αντίπαλό σας την επόμενη φορά να κάνει την πρώτη κίνηση και ίσως δείτε το παιχνίδι αυτό με άλλη ματιά. Αν πάλι είστε από εκείνους που αποφεύγουν το πρώτο βήμα όπως οι ροκάδες το κούρεμα, τολμήστε το κι εσείς για να δείτε πώς είναι να έχεις τον πρώτο λόγο κι ας χαλάσει η στρατηγική σας μια φορά. Γιατί στην τελική κανένας παίκτης δεν μπορεί να κερδίζει συνέχεια κι όπως και να 'χει το σκορ είναι απλώς ένας αριθμός.
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
Τόμοι ολόκληροι θα μπορούσαν να γραφτούν για το πρώτο βήμα. Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να γίνει; Ποια είναι τα σωστά λόγια που πρέπει να πει κανείς; Μήπως είπες υπερβολικά πολλά; Μήπως υπερβολικά λίγα; Κι αν περίμενες λίγο ακόμα; Ίσως δεν είσαι έτοιμος να μιλήσεις. Ίσως πρέπει να περιμένεις λίγο ακόμα. Και γιατί να είσαι εσύ αυτός που θα κάνει το πρώτο βήμα; Να το κάνει ο άλλος. Γιατί εσύ; Ακούγεται σαν τιμωρία.
Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι το πιο ηλίθιο αλλά και το πιο σπουδαίο βήμα ταυτόχρονα γιατί μπορεί να κρίνει την έκβαση του παιχνιδιού
Φανταστείτε τους παίκτες σαν δυο ακίνητα πιόνια. Το ένα είναι το άσπρο και το άλλο το μαύρο. Διαλέξτε το χρώμα σας. Ρίξτε το ζάρι για να δούμε ποιος θα παίξει πρώτος. Σ’ εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που το ζάρι στριφογυρίζει, είναι πια ξεκάθαρο ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα. Θα το κάνει ο βιαστικός, ο αγχωμένος, αυτός που δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Γιατί εκείνος θα ρίχνει όλη του την αρνητική ενέργεια στο ζάρι και θα σαμποτάρει τον ίδιο του τον εαυτό. Ενώ ο άλλος θα φουσκώνει από αυτοπεποίθηση και θα είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Δε θέλει να κάνει το πρώτο βήμα. Θέλει να πάρει το χρόνο του όσο θα παίζει ο αντίπαλος έτσι ώστε να μπορέσει να τον αξιολογήσει. Ξέρει να κάνει την τύχη του να τον ακούει. Και χαίρεται όταν ο αντίπαλος φέρνει τη μεγαλύτερη ζαριά.
Πρώτος λοιπόν παίζει σχεδόν πάντα ο ανασφαλής. Είναι εκείνος που δε θα αντέξει να περιμένει και θα θέλει να τα πει όλα γρήγορα, ακριβώς γιατί δεν είναι ποτέ σίγουρος αν αυτός που έχει απέναντί του σκέφτεται το ίδιο. Θα χάνει τα λόγια του, θα νιώθει σαν να τον σήκωσαν να πει μάθημα ενώ είναι αδιάβαστος, θα εύχεται να μπορούσε να παγώσει ο χρόνος και να προλάβει να κάνει άλλη μια πρόβα στον καθρέφτη. Από την αντίθετη πλευρά, ο άλλος παίκτης, αυτός με την αυτοπεποίθηση είναι ικανός να προκαλέσει το πρώτο βήμα, να διαβάσει τον αντίπαλο και να τον κάνει να συμπεριφερθεί όπως εκείνος επιθυμεί. Νιώθει νικητής κι αυτό φαίνεται.
Όσοι έχουν πραγματικά αυτοπεποίθηση δε ρίχνουν ποτέ τα μούτρα τους, ούτε ανοίγουν όλα τους τα φύλλα. Είναι γεννημένοι μπλοφατζήδες, τους αρέσει το μυστήριο, το παιχνίδι με τον αντίπαλο. Τρέφονται από την ανασφάλεια του συμπαίκτη τους και σκέφτονται πολύ καλά κάθε τους κίνηση. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι απλώς δειλοί και αυτός είναι ο λόγος που δε θέλουν να παίζουν πρώτοι. Κι αυτό μπορεί όντως να ισχύει. Παρ’ όλα αυτά είναι εκείνοι που προτείνουν να ξεκινήσει το παιχνίδι ανεξάρτητα από το αν παίζουν πρώτοι. Οπότε τελικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν δειλοί, γιατί τολμούν να παίξουν. Σωστά;
Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους το γεγονός ότι θέλουν να ξεπερνούν τους φόβους τους συνέχεια και να βγαίνουν από τη ζώνη στην οποία νιώθουν καλά, γιατί το είδαν κάπου γραμμένο. Έτσι, το πρώτο βήμα αποτελεί για εκείνους μια θαρραλέα κίνηση. Μετακινούν μερικές θέσεις το πιόνι και δεν τους νοιάζει αν θα χάσουν ή θα κερδίζουν. Αντίθετα, όσοι έχουν αυτοπεποίθηση δε θα δέχονταν ποτέ να κάνουν το πρώτο βήμα έτσι απλά για να το κάνουν. Γι’ αυτό αφήνουν την έναρξη του παιχνιδιού στους τολμηρούς και κρατάνε για τον εαυτό τους τη σιγουριά της νίκης. Και νίκη γι’ αυτούς είναι να έχουν τον τελευταίο λόγο, όχι τον πρώτο. Νίκη είναι ακόμα και η ήττα, αν αυτή ήταν ο σκοπός τους από την αρχή.
Αν είστε από εκείνους που αγαπούν τα πρώτα βήματα, είναι βέβαιο πως αυτή η αγάπη σας έχει πληγώσει με αρκετές ήττες. Δοκιμάστε να αναγκάσετε τον αντίπαλό σας την επόμενη φορά να κάνει την πρώτη κίνηση και ίσως δείτε το παιχνίδι αυτό με άλλη ματιά. Αν πάλι είστε από εκείνους που αποφεύγουν το πρώτο βήμα όπως οι ροκάδες το κούρεμα, τολμήστε το κι εσείς για να δείτε πώς είναι να έχεις τον πρώτο λόγο κι ας χαλάσει η στρατηγική σας μια φορά. Γιατί στην τελική κανένας παίκτης δεν μπορεί να κερδίζει συνέχεια κι όπως και να 'χει το σκορ είναι απλώς ένας αριθμός.
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έτοιμο για εκτόξευση το διαστημικό «σκουπιδιάρικο»!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
