2018-04-15 17:50:39
Τό ἐσωτερικό τοῦ Κυριακοῦ τῆς Σκήτης τοῦ Προφήτου Ἠλιού, ὅπου δεσπόζει τό μεγαλοπρεπές ἐπίχρυσο τέμπλο. 1903.
῾Η ὑπαγόμενη στή Μονή Σκήτη τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού δεσπόζει σήμερα μέ τά πολυώροφα κτίριά της στά δασωμένα ὑψώματα, βορειοδυτικά τῆς Μονῆς καί σέ ἀπόσταση πεζοπορίας 30 λεπτῶν ἀπό αὐτήν, μέσα ἀπό μία ἐξαιρετικά ὄμορφη διαδρομή.
Στήν περιοχή αὐτή πρίν ἀπό τά μέσα τοῦ 18ου αἰῶνος ὑπῆρχαν λίγα κελλιά, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τό Κελλί τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού, τό ὁποῖο ἀνοικοδομήθηκε καί μετατράπηκε στήν ὁμώνυμη Σκήτη τό 1757 ἀπό τόν ὅσιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκι, τή σημαντικότερη μορφή τοῦ σλαβικοῦ μοναχισμοῦ κατά τόν αἰώνα αὐτό, μεταφραστή τῆς Φιλοκαλίας καί μεταφορέα τοῦ φιλοκαλικοῦ πνεύματος στό σλαβικό κόσμο. ῾Ο ὅσιος Παΐσιος εἶχε ἐγκατασταθεῖ στήν περιοχή τῆς Μονῆς τό 1746 καί σύντομα προσείλκυσε κοντά του μεγάλο ἀριθμό μοναχῶν, γεγονός πού εὐνόησε τή δημιουργία τῆς Σκήτης, μέ βάση τούς κανόνες τοῦ κοινοβιακοῦ συστήματος. ῎Αν καί δέν μαρτυρεῖται ἡ ὕπαρξη Κανονισμοῦ γιά τή λειτουργία τῆς Σκήτης, ὡστόσο αὐτή ἀναγνωρίσθηκε καί ἀπό τόν ἐγκαταβιοῦντα τότε στή Μονή πρώην οἰκουμενικό πατριάρχη Σεραφείμ Α´.
῾Η αὔξηση τῶν μοναχῶν τῆς ἀδελφότητας τοῦ Παϊσίου, τόν ὁδήγησε στήν ἀπόφαση νά ἐπανδρώσει μαζί μέ τή συνοδεία του τήν ἐγκαταλελειμμένη ἐξαιτίας τῶν χρεῶν της Μονή Σίμωνος Πέτρας τό 1762, ἀπ᾿ ὅπου, ὅμως, ἀναγκάστηκε νά ἀναχωρήσει μετά ἀπό ὀλιγόμηνη παραμονή. Τελικά, μετά ἀπό σύντομη ἐπιστροφή στή Σκήτη τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού, ἀναχώρησε γιά τή Βλαχία, ὅπου ἔδωσε νέα πνοή στό σλαβικό μοναχισμό.
Μετά τήν ἀναχώρησή του ἡ Μονή παραχώρησε τά οἰκήματα τῆς Σκήτης σέ ῞Ελληνες μοναχούς καί ἡ Σκήτη μετατράπηκε σέ ἰδιόρρυθμη. Σέ αὐτή τήν κατάσταση παρέμεινε ὥς τήν ᾿Επανάσταση τοῦ 1821, ὁπότε καί ἐρημώθηκε. Μετά τήν ἀποχώρηση, ὅμως, τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων τό 1835, ἐγκαταστάθηκε στή Σκήτη ὁ Ρῶσος μοναχός ᾿Ανίκητος μέ δεκαπενταμελῆ συνοδεία. ᾿Επακολούθησε μία περίοδος προστριβῶν μεταξύ τῆς Μονῆς καί τῶν Ρώσων μοναχῶν τῆς Σκήτης, ἡ ὁποία ἔληξε τό 1839, ὕστερα ἀπό διαμεσολάβηση τοῦ Κωνσταντίνου Σπανδωνῆ καί τοῦ διερμηνέα τοῦ Ρωσικοῦ Προξενείου στή Θεσσαλονίκη Πετροσέσκυ, ὁπότε «ἐγένετο συμβόλαιον κανονίζον τὰς τῆς κυριάρχου Μονῆς καὶ σκήτης σχέσεις, ὅπερ ἐπεκυρώθη καὶ ὑπὸ τῆς ἱερᾶς Κοινότητος».
Ἡ σκήτη τοῦ Προφήτου Ἠλιού.
῾Η κατάσταση στή Σκήτη μεταβλήθηκε κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες τοῦ 19ου αἰῶνος, ὅταν ὁ Ρῶσος Δικαῖος Τωβίας ἐπεχείρησε, στό πλαίσιο τοῦ ὀργιάζοντος τότε πανσλαβισμοῦ, νά ἐπεκτείνει τό κτιριακό συγκρότημα τῆς Σκήτης καί νά ἀνεγείρει νέο, μεγάλων διαστάσεων, Κυριακό. ᾿Εντέλει, μετά ἀπό μακρούς δικαστικούς ἀγῶνες, ὁ Τωβίας κατόρθωσε νά ἐπιτύχει τήν ἔγκριση γιά τήν ἀνέγερση νέων οἰκοδομῶν καί τήν ἐγκαταβίωση στή Σκήτη 130 μοναχῶν καί 20 δοκίμων. Τό 1893 θεμελιώθηκε νέα πενταώροφη πτέρυγα, ἐνῶ τό 1900 ὁ Ρῶσος ναύαρχος Βιρίλωφ καί ὁ πατριάρχης ᾿Ιωακείμ Γ´ θεμελίωσαν τό νέο ἐπιβλητικό καί πολυτελῆ Κυριακό ναό τῆς Σκήτης. Παρά ταῦτα ἡ ἔνταση καί ἡ ἀντίδραση στά διενεργούμενα σχέδια τῶν Ρώσων μοναχῶν τῆς Σκήτης ἀποτυπώνεται στή φράση τοῦ Γερ. Σμυρνάκη· «ἀποτέλεσμα ὑπῆρξεν ἐν τέλει ἡ ἀνάπτυξις καὶ ἡ αὔξησις τῆς σκήτης, ἥτις, ἐνῷ εἶναι μεγαλοπρεπὴς καὶ πολυάνθρωπος Μονή, κατ᾿ εὐφημισμὸν καὶ πρὸς χλευασμὸν τῶν ἀνεχομένων αὐτὴν καλεῖται σκήτη».
Μετά ἀπό μία περίοδο ὕφεσης καί παρακμῆς κατά τή διάρκεια τοῦ παρελθόντος αἰῶνος, ἡ Σκήτη τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού ἐπανδρώθηκε τό Μάιο τοῦ 1992 ἀπό τή φιλόθεο καί φίλεργο συνοδεία τοῦ δραστηρίου Γέροντος καί Δικαίου αὐτῆς, ἀρχιμανδρίτου κ. ᾿Ιωακείμ (Καραχρήστου), γεγονός πού σηματοδότησε τήν ἀπαρχή μιᾶς νέας περιόδου ἀκμῆς καί πνευματικῆς ἀνθήσεως τῆς Σκήτης.
Πηγή
paraklisi
῾Η ὑπαγόμενη στή Μονή Σκήτη τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού δεσπόζει σήμερα μέ τά πολυώροφα κτίριά της στά δασωμένα ὑψώματα, βορειοδυτικά τῆς Μονῆς καί σέ ἀπόσταση πεζοπορίας 30 λεπτῶν ἀπό αὐτήν, μέσα ἀπό μία ἐξαιρετικά ὄμορφη διαδρομή.
Στήν περιοχή αὐτή πρίν ἀπό τά μέσα τοῦ 18ου αἰῶνος ὑπῆρχαν λίγα κελλιά, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τό Κελλί τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού, τό ὁποῖο ἀνοικοδομήθηκε καί μετατράπηκε στήν ὁμώνυμη Σκήτη τό 1757 ἀπό τόν ὅσιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκι, τή σημαντικότερη μορφή τοῦ σλαβικοῦ μοναχισμοῦ κατά τόν αἰώνα αὐτό, μεταφραστή τῆς Φιλοκαλίας καί μεταφορέα τοῦ φιλοκαλικοῦ πνεύματος στό σλαβικό κόσμο. ῾Ο ὅσιος Παΐσιος εἶχε ἐγκατασταθεῖ στήν περιοχή τῆς Μονῆς τό 1746 καί σύντομα προσείλκυσε κοντά του μεγάλο ἀριθμό μοναχῶν, γεγονός πού εὐνόησε τή δημιουργία τῆς Σκήτης, μέ βάση τούς κανόνες τοῦ κοινοβιακοῦ συστήματος. ῎Αν καί δέν μαρτυρεῖται ἡ ὕπαρξη Κανονισμοῦ γιά τή λειτουργία τῆς Σκήτης, ὡστόσο αὐτή ἀναγνωρίσθηκε καί ἀπό τόν ἐγκαταβιοῦντα τότε στή Μονή πρώην οἰκουμενικό πατριάρχη Σεραφείμ Α´.
῾Η αὔξηση τῶν μοναχῶν τῆς ἀδελφότητας τοῦ Παϊσίου, τόν ὁδήγησε στήν ἀπόφαση νά ἐπανδρώσει μαζί μέ τή συνοδεία του τήν ἐγκαταλελειμμένη ἐξαιτίας τῶν χρεῶν της Μονή Σίμωνος Πέτρας τό 1762, ἀπ᾿ ὅπου, ὅμως, ἀναγκάστηκε νά ἀναχωρήσει μετά ἀπό ὀλιγόμηνη παραμονή. Τελικά, μετά ἀπό σύντομη ἐπιστροφή στή Σκήτη τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού, ἀναχώρησε γιά τή Βλαχία, ὅπου ἔδωσε νέα πνοή στό σλαβικό μοναχισμό.
Μετά τήν ἀναχώρησή του ἡ Μονή παραχώρησε τά οἰκήματα τῆς Σκήτης σέ ῞Ελληνες μοναχούς καί ἡ Σκήτη μετατράπηκε σέ ἰδιόρρυθμη. Σέ αὐτή τήν κατάσταση παρέμεινε ὥς τήν ᾿Επανάσταση τοῦ 1821, ὁπότε καί ἐρημώθηκε. Μετά τήν ἀποχώρηση, ὅμως, τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων τό 1835, ἐγκαταστάθηκε στή Σκήτη ὁ Ρῶσος μοναχός ᾿Ανίκητος μέ δεκαπενταμελῆ συνοδεία. ᾿Επακολούθησε μία περίοδος προστριβῶν μεταξύ τῆς Μονῆς καί τῶν Ρώσων μοναχῶν τῆς Σκήτης, ἡ ὁποία ἔληξε τό 1839, ὕστερα ἀπό διαμεσολάβηση τοῦ Κωνσταντίνου Σπανδωνῆ καί τοῦ διερμηνέα τοῦ Ρωσικοῦ Προξενείου στή Θεσσαλονίκη Πετροσέσκυ, ὁπότε «ἐγένετο συμβόλαιον κανονίζον τὰς τῆς κυριάρχου Μονῆς καὶ σκήτης σχέσεις, ὅπερ ἐπεκυρώθη καὶ ὑπὸ τῆς ἱερᾶς Κοινότητος».
Ἡ σκήτη τοῦ Προφήτου Ἠλιού.
῾Η κατάσταση στή Σκήτη μεταβλήθηκε κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες τοῦ 19ου αἰῶνος, ὅταν ὁ Ρῶσος Δικαῖος Τωβίας ἐπεχείρησε, στό πλαίσιο τοῦ ὀργιάζοντος τότε πανσλαβισμοῦ, νά ἐπεκτείνει τό κτιριακό συγκρότημα τῆς Σκήτης καί νά ἀνεγείρει νέο, μεγάλων διαστάσεων, Κυριακό. ᾿Εντέλει, μετά ἀπό μακρούς δικαστικούς ἀγῶνες, ὁ Τωβίας κατόρθωσε νά ἐπιτύχει τήν ἔγκριση γιά τήν ἀνέγερση νέων οἰκοδομῶν καί τήν ἐγκαταβίωση στή Σκήτη 130 μοναχῶν καί 20 δοκίμων. Τό 1893 θεμελιώθηκε νέα πενταώροφη πτέρυγα, ἐνῶ τό 1900 ὁ Ρῶσος ναύαρχος Βιρίλωφ καί ὁ πατριάρχης ᾿Ιωακείμ Γ´ θεμελίωσαν τό νέο ἐπιβλητικό καί πολυτελῆ Κυριακό ναό τῆς Σκήτης. Παρά ταῦτα ἡ ἔνταση καί ἡ ἀντίδραση στά διενεργούμενα σχέδια τῶν Ρώσων μοναχῶν τῆς Σκήτης ἀποτυπώνεται στή φράση τοῦ Γερ. Σμυρνάκη· «ἀποτέλεσμα ὑπῆρξεν ἐν τέλει ἡ ἀνάπτυξις καὶ ἡ αὔξησις τῆς σκήτης, ἥτις, ἐνῷ εἶναι μεγαλοπρεπὴς καὶ πολυάνθρωπος Μονή, κατ᾿ εὐφημισμὸν καὶ πρὸς χλευασμὸν τῶν ἀνεχομένων αὐτὴν καλεῖται σκήτη».
Μετά ἀπό μία περίοδο ὕφεσης καί παρακμῆς κατά τή διάρκεια τοῦ παρελθόντος αἰῶνος, ἡ Σκήτη τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιού ἐπανδρώθηκε τό Μάιο τοῦ 1992 ἀπό τή φιλόθεο καί φίλεργο συνοδεία τοῦ δραστηρίου Γέροντος καί Δικαίου αὐτῆς, ἀρχιμανδρίτου κ. ᾿Ιωακείμ (Καραχρήστου), γεγονός πού σηματοδότησε τήν ἀπαρχή μιᾶς νέας περιόδου ἀκμῆς καί πνευματικῆς ἀνθήσεως τῆς Σκήτης.
Πηγή
paraklisi
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αν θέλεις ν΄ακολουθήσεις τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
