2018-04-22 15:10:37
Ερωτηθείς κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκης για το αν αποζητά τη δόξα, η απάντηση του ήταν ακριβώς ο καθρέφτης του τρόπο υ με τον οποίο επέλεξε να ζήσει. «Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ…».
Αυτή η φιλοσοφημένη προσέγγιση αντανακλά σε ελεύθερη «μετάφραση» στη σκέψη εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, μετά την είδηση για τον αιφνίδιο χαμό ενός ανθρώπου που επαναπροσδιορίστηκε με μοιραίο τρόπο ως οντότητα από τα δεσμά της δόξας.
Στα 28 χρόνια του ο Τιμ Μπέργκλινγκ είχε πετύχει πάρα πολλά στη ζωή του, θεωρητικά όμως τίποτα μπροστά στα μελλούμενα, δεδομένου ότι η δική του ιδιότητα δεν είχε «ημερομηνία λήξης».
Ως DJ, remixer και μουσικός παραγωγός, ο Avicii εξελίχθηκε σε συνώνυμο της έννοιας «overachiever», απολαμβάνοντας φήμη που κατά δική του δήλωση δεν είχε ούτε ο ίδιος φανταστεί ποτέ. Τρύπησε το ταβάνι θαρρείς στην απήχηση που αντιστοιχεί ο καλλιτεχνικός χώρος στον οποίο δραστηριοποιήθηκε.
Ένα παιδί – φαινόμενο για την παγκόσμια μουσική βιομηχανία, που θεωρητικά είχε ότι τραβάει η ψυχή του, αποκομίζοντας ετησίως κέρδη περίπου 20 εκατ. δολάρια, μόνο ως DJ.
Φαίνεται όμως ότι δεν είχε τίποτα απ’ όσα αποζητούσε πραγματικά η ψυχή του.
«Ξέρω ότι είμαι ευλογημένος που μπορώ να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και να παίζω μουσική, αλλά έχω πολύ λίγο χρόνο για τη ζωή ενός πραγματικού ανθρώπου πίσω από τον καλλιτέχνη», δήλωνε ο ίδιος το 2016, προαναγγέλλοντας την επ’ αόριστον απόσυρση του από περιοδείες.
Κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι να επιζητούν και να θρέφονται από την την προβολή. Κάποιοι άλλοι όχι. Τη βρήκαν στο δρόμο τους, έγιναν ζάμπλουτοι εξαιτίας της, αλλά μέσα τους την εισέπρατταν ως αναγκαίο κακό. Δεν είναι υπόθεση εργασίας ότι αυτό ακριβώς συνέβη με τον διάσημο DJ.
«Η σκηνή δεν ήταν για μένα. Δεν μιλάω για τις εμφανίσεις και την μουσική, αλλά για πράγματα γύρω από αυτό που δεν μου ταίριαζαν. Ήμουν πάντα εσωστρεφής και ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό. Νομίζω ότι έλαβα πολύ αρνητική ενέργεια», είχε πει στο εβδομαδιαίο αμερικανικό μουσικό περιοδικό «BillBoard», στον απόηχο της απόφασης να σταματήσει τις συναυλίες.
Η απόφαση αυτή ωστόσο δεν του εξασφάλισε τις απαραίτητες ώρες χαλάρωσης. Έχοντας μπει σε ένα ατέρμονο παραγωγικό κύκλο και αποτελώντας το χρυσοφόρο πυρήνα ενός συστήματος ατζέντηδων και δισκογραφικών εταιριών που είχε στηθεί γύρω του, είναι προφανές ότι ο Μπέργκλινγκ δεν βρήκε ποτέ τον απαιτούμενο χρόνο για τη ζωή αυτού «του πραγματικού ανθρώπου».
Το ντοκιμαντέρ «Avicii: True Stories», που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο και καταπιάνονταν με την ανοδική πορεία του Dj στη μουσική σκηνή, συνιστά, άθελά του, το χρονικό μια προαναγγελθείσας κατάρρευσης.
Σε αυτό, καταδεικνύονταν περιστατικά για την επιρροή των μάνατζερ και πώς αυτοί μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία ενός καλλιτέχνη για να μεγιστοποιήσουν τη δημοσιότητα και την κερδοφορία.
Η κάμερα αποτύπωσε στιγμές στις οποίες ο διάσημος παραγωγός εξέφραζε τον φόβο του για τα ταξίδια με αεροπλάνο, ή δίσταζε πριν την εμφάνισή του στη σκηνή. Ακόμα χειρότερα, το ντοκιμαντέρ αποκάλυπτε τα υπερβατικά όρια εργασιομανίας στα οποία είχε υποταχθεί, δείχνοντας τον να εργάζεται ακόμα και από το κρεβάτι του στο νοσοκομείο.
Ένα καθεστώς μόνιμου στρες, που ένα παιδί δεν ήταν έτοιμο, πιθανότατα και πρόθυμο ψυχολογικά να αντιμετωπίσει σε αυτή την έκταση.
Τα προβλήματα υγείας ήταν εκεί, να του υπενθυμίζουν διαρκώς ότι κάτι δεν έκανε σωστά. Είχε υποβληθεί σε επέμβαση και νοσηλευτεί επανειλημμένα εξαιτίας της παγκρεατίτιδας που τον ταλαιπωρούσε.
«Όταν ξεκίνησε, στην ηλικία των 19 ετών, δεν γνώριζε από τι συνοδεύεται η επιτυχία και στην περίπτωση του ήταν απροσδόκητα πολύ μεγάλη. Όλο αυτό του δημιουργούσε ένα βάρος. Έπρεπε να βρει τον εαυτό του. Αυτή η ζωή μπορεί να φαίνεται συναρπαστική και λαμπερή στο Instagram, αλλά δεν έχετε πραγματικά ιδέα τι συμβαίνει πίσω από όλο αυτό», είχε πει, σχολιάζοντας το ντοκιμαντέρ, ο δημιουργός αυτού, Λεβάν Τσικουρισβίλι σκηνοθέτης και μακροχρόνιος φίλος του Avicii.
Από τη μία στιγμή στην άλλη, ο Avicii, που ξεκίνησε να παράγει μουσική για την καψούρα του, μπήκε σε ένα χορό, τα βήματα του οποίου δεν όριζε αυτός. Αιχμάλωτος της επιτυχίας του και της κερδοφορίας του κύκλου ανθρώπων και εταιριών, που είχαν λαμβάνειν μέσω αυτής, αισθάνθηκε υποχρεωμένος να χορέψει.
Κατά τα φαινόμενα μέχρι τελικής πτώσης Οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν τον όρο «Karoshi» για να περιγράψουν το φαινόμενο των διαδοχικών αυτοκτονιών, λόγω της εξαντλητικής εργασίας. Ο πολυβραβευμένος Σουηδός καλλιτέχνης, δεν ξέρουμε αν αυτοκτόνησε και πιθανότατα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Δεν είναι αυθαίρετο όμως να συμπεράνουμε ότι αυτός που «σκότωσε» τον Τιμ Μπέργκλινγκ δεν ήταν άλλος από τον Avicii…
Tromaktiko
Αυτή η φιλοσοφημένη προσέγγιση αντανακλά σε ελεύθερη «μετάφραση» στη σκέψη εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, μετά την είδηση για τον αιφνίδιο χαμό ενός ανθρώπου που επαναπροσδιορίστηκε με μοιραίο τρόπο ως οντότητα από τα δεσμά της δόξας.
Στα 28 χρόνια του ο Τιμ Μπέργκλινγκ είχε πετύχει πάρα πολλά στη ζωή του, θεωρητικά όμως τίποτα μπροστά στα μελλούμενα, δεδομένου ότι η δική του ιδιότητα δεν είχε «ημερομηνία λήξης».
Ως DJ, remixer και μουσικός παραγωγός, ο Avicii εξελίχθηκε σε συνώνυμο της έννοιας «overachiever», απολαμβάνοντας φήμη που κατά δική του δήλωση δεν είχε ούτε ο ίδιος φανταστεί ποτέ. Τρύπησε το ταβάνι θαρρείς στην απήχηση που αντιστοιχεί ο καλλιτεχνικός χώρος στον οποίο δραστηριοποιήθηκε.
Ένα παιδί – φαινόμενο για την παγκόσμια μουσική βιομηχανία, που θεωρητικά είχε ότι τραβάει η ψυχή του, αποκομίζοντας ετησίως κέρδη περίπου 20 εκατ. δολάρια, μόνο ως DJ.
Φαίνεται όμως ότι δεν είχε τίποτα απ’ όσα αποζητούσε πραγματικά η ψυχή του.
«Ξέρω ότι είμαι ευλογημένος που μπορώ να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και να παίζω μουσική, αλλά έχω πολύ λίγο χρόνο για τη ζωή ενός πραγματικού ανθρώπου πίσω από τον καλλιτέχνη», δήλωνε ο ίδιος το 2016, προαναγγέλλοντας την επ’ αόριστον απόσυρση του από περιοδείες.
Κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι να επιζητούν και να θρέφονται από την την προβολή. Κάποιοι άλλοι όχι. Τη βρήκαν στο δρόμο τους, έγιναν ζάμπλουτοι εξαιτίας της, αλλά μέσα τους την εισέπρατταν ως αναγκαίο κακό. Δεν είναι υπόθεση εργασίας ότι αυτό ακριβώς συνέβη με τον διάσημο DJ.
«Η σκηνή δεν ήταν για μένα. Δεν μιλάω για τις εμφανίσεις και την μουσική, αλλά για πράγματα γύρω από αυτό που δεν μου ταίριαζαν. Ήμουν πάντα εσωστρεφής και ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό. Νομίζω ότι έλαβα πολύ αρνητική ενέργεια», είχε πει στο εβδομαδιαίο αμερικανικό μουσικό περιοδικό «BillBoard», στον απόηχο της απόφασης να σταματήσει τις συναυλίες.
Η απόφαση αυτή ωστόσο δεν του εξασφάλισε τις απαραίτητες ώρες χαλάρωσης. Έχοντας μπει σε ένα ατέρμονο παραγωγικό κύκλο και αποτελώντας το χρυσοφόρο πυρήνα ενός συστήματος ατζέντηδων και δισκογραφικών εταιριών που είχε στηθεί γύρω του, είναι προφανές ότι ο Μπέργκλινγκ δεν βρήκε ποτέ τον απαιτούμενο χρόνο για τη ζωή αυτού «του πραγματικού ανθρώπου».
Το ντοκιμαντέρ «Avicii: True Stories», που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο και καταπιάνονταν με την ανοδική πορεία του Dj στη μουσική σκηνή, συνιστά, άθελά του, το χρονικό μια προαναγγελθείσας κατάρρευσης.
Σε αυτό, καταδεικνύονταν περιστατικά για την επιρροή των μάνατζερ και πώς αυτοί μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία ενός καλλιτέχνη για να μεγιστοποιήσουν τη δημοσιότητα και την κερδοφορία.
Η κάμερα αποτύπωσε στιγμές στις οποίες ο διάσημος παραγωγός εξέφραζε τον φόβο του για τα ταξίδια με αεροπλάνο, ή δίσταζε πριν την εμφάνισή του στη σκηνή. Ακόμα χειρότερα, το ντοκιμαντέρ αποκάλυπτε τα υπερβατικά όρια εργασιομανίας στα οποία είχε υποταχθεί, δείχνοντας τον να εργάζεται ακόμα και από το κρεβάτι του στο νοσοκομείο.
Ένα καθεστώς μόνιμου στρες, που ένα παιδί δεν ήταν έτοιμο, πιθανότατα και πρόθυμο ψυχολογικά να αντιμετωπίσει σε αυτή την έκταση.
Τα προβλήματα υγείας ήταν εκεί, να του υπενθυμίζουν διαρκώς ότι κάτι δεν έκανε σωστά. Είχε υποβληθεί σε επέμβαση και νοσηλευτεί επανειλημμένα εξαιτίας της παγκρεατίτιδας που τον ταλαιπωρούσε.
«Όταν ξεκίνησε, στην ηλικία των 19 ετών, δεν γνώριζε από τι συνοδεύεται η επιτυχία και στην περίπτωση του ήταν απροσδόκητα πολύ μεγάλη. Όλο αυτό του δημιουργούσε ένα βάρος. Έπρεπε να βρει τον εαυτό του. Αυτή η ζωή μπορεί να φαίνεται συναρπαστική και λαμπερή στο Instagram, αλλά δεν έχετε πραγματικά ιδέα τι συμβαίνει πίσω από όλο αυτό», είχε πει, σχολιάζοντας το ντοκιμαντέρ, ο δημιουργός αυτού, Λεβάν Τσικουρισβίλι σκηνοθέτης και μακροχρόνιος φίλος του Avicii.
Από τη μία στιγμή στην άλλη, ο Avicii, που ξεκίνησε να παράγει μουσική για την καψούρα του, μπήκε σε ένα χορό, τα βήματα του οποίου δεν όριζε αυτός. Αιχμάλωτος της επιτυχίας του και της κερδοφορίας του κύκλου ανθρώπων και εταιριών, που είχαν λαμβάνειν μέσω αυτής, αισθάνθηκε υποχρεωμένος να χορέψει.
Κατά τα φαινόμενα μέχρι τελικής πτώσης Οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν τον όρο «Karoshi» για να περιγράψουν το φαινόμενο των διαδοχικών αυτοκτονιών, λόγω της εξαντλητικής εργασίας. Ο πολυβραβευμένος Σουηδός καλλιτέχνης, δεν ξέρουμε αν αυτοκτόνησε και πιθανότατα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Δεν είναι αυθαίρετο όμως να συμπεράνουμε ότι αυτός που «σκότωσε» τον Τιμ Μπέργκλινγκ δεν ήταν άλλος από τον Avicii…
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι 5 ατάκες που οι κουρασμένες μαμάδες δεν θέλουν να ακούνε
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
