2018-04-26 00:54:50
Των Αστέριου Πόδα - Παναγιώτη Τουχτίδη - Capital.gr
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας από την ίδρυσή του με το νόμο 1397/1983 είχε ως κύριο στόχο την παροχή δωρεάν υπηρεσιών στους πολίτες της χώρας. Στην πορεία των χρόνων η "δωρεάν” υγειονομική κάλυψη στον δημόσιο τομέα διαχωρίστηκε σε είσπραξη νοσηλίων από τους ασφαλισμένους πολίτες μέσω των ταμείων τους, για τους απόρους με την έκδοση υπό προϋποθέσεις βιβλιαρίων Πρόνοιας και κάλυψη ουσιαστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό και ιδιοπληρωτές. Με το νόμο 4238/2014 το σύστημα υγείας άλλαξε σελίδα αφού για πρώτη φορά έγινε μια προσπάθεια ενοποίησης όλων των φορέων παροχής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με ταυτόχρονη νομοθέτηση ισότιμης πρόσβασης σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική, επαγγελματική, ασφαλιστική του κατάσταση και τον τόπο κατοικίας του, μέσα από ένα καθολικό, ενιαίο και αποκεντρωμένο Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας
. Αργότερα το ίδιο έτος, η έξαρση που παρουσίασε ο αριθμός των ανασφαλίστων υπαγόρευσε την έκδοση της Κ.Υ.Α. αριθμ. Υ4α/ΓΠ/οικ.48985/3.6.2014 για τροποποίηση και συμπλήρωση της υπ’ αριθμ. 139491/2006 κοινής υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ 1747/τ.Β΄), "Καθορισμός προϋποθέσεων, κριτηρίων και διαδικασιών πρόσβασης στο σύστημα νοσηλευτικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ανασφάλιστων και οικονομικά αδυνάτων πολιτών" με θέσπιση επιτροπών και κριτηρίων για την δωρεάν εξυπηρέτησή τους στις δομές του Ε.Σ.Υ. και ταυτόχρονη προστασία του συστήματος από συστηματικούς εισφοροφυγάδες.
Η κυβερνητική αλλαγή του 2015 έφερε μια διαφορετική προσέγγιση στη φιλοσοφία της απρόσκοπτης πρόσβασης στο Ε.Σ.Υ. με το νόμο 4368/2016 και πυροδότησε ένα διαφορετικού είδους "πάρτυ” στον πολύπαθο χώρο της Υγείας...
Τα κενά του νόμου οδηγούν σε μεγάλες απώλειες εσόδων για τα Νοσοκομεία, για το Δημόσιο αλλά και για τη χώρα (από αντίστοιχους φορείς του εξωτερικού και ασφαλιστικές εταιρείες) όπως φαίνεται μετά το πρώτο διάστημα της εφαρμογής του, ενώ η μεγάλη αύξηση των ανασφαλίστων των 2 τελευταίων ετών δεν συμβαδίζει με την στασιμότητα, έως και μικρή ανάκαμψη της ανεργίας που παρατηρείται τα έτη αυτά. Οι αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν στις παρενέργειες του ανωτέρω νόμου που δεν προβλέπει όρια, εξαιρέσεις, υποχρεώσεις των πολιτών κλπ.
Οι παρενέργειες από την πρόσφατη νομοθεσία είναι οι εξής:
1) Κατ’ αρχήν η μη ύπαρξη ανώτατου εισοδηματικού ορίου (ουσιώδης διαφορά με τον παλαιότερο νόμο, ο οποίος αναφερόταν σε οικονομικά αδύναμους πολίτες, χωρίς όμως και εκείνος να θέτει ποσοτικό όριο!), οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις, κατά τις οποίες πολίτες ανασφάλιστοι (σε ορισμένες φορές επειδή δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να ασφαλιστούν) με πολύ μεγαλύτερα έως πολλαπλάσια εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων ή/και κάτοχοι μεγάλων κινητών ή ακίνητων περιουσιών να χρεώνουν τις νοσηλείες τους στο νοσοκομείο και στο Δημόσιο, δηλαδή στους υπόλοιπους πολίτες που πληρώνουν υποχρεωτικά ή εθελοντικά τις εισφορές τους. Τέτοιες περιπτώσεις είχαν ήδη φανεί με τη χρήση του παλαιού νόμου, οπότε και οι αιτούντες την δωρεάν νοσηλεία υπέβαλαν τα εκκαθαριστικά τους και το Ε9/ΕΝΦΙΑ και κρίνονταν ανάλογα κατά περίπτωση από το Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου.
Κάποιες φορές παρατηρείται επίσης το φαινόμενο ασθενείς να έχουν πληρώσει ολικά ή μερικά (πχ λόγω συμβολαίου με ιδιωτική ασφάλεια) σε ιδιωτικές κλινικές, ενίοτε και υπέρογκα ποσά, ενώ φυσικά στο δημόσιο νοσοκομείο δεν πληρώνουν απολύτως τίποτα.
Είναι επομένως αυτονόητο ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα εισοδηματικό και περιουσιακό όριο, κάτω από τα οποία να έχει εφαρμογή ο νόμος (π.χ. κάποιος μπορεί να μην έχει επαρκή εισοδήματα, αλλά τεράστια κινητή περιουσία, που φαίνεται π.χ. από την ένδειξη των τόκων στο εκκαθαριστικό), έτσι ώστε με την εξαίρεση των κραυγαλέων περιπτώσεων να εξομαλύνεται το αίσθημα της αδικίας όσων πληρώνουν αναγκαστικά εισφορές, έχοντας μικρότερες περιουσίες ή εισοδήματα.
2) Αδράνεια-αμέλεια ασφαλισμένων: Εμφανίζεται πλέον το φαινόμενο πολλοί πολίτες ενώ έχουν τη δυνατότητα ασφάλισης και μάλιστα χωρίς οικονομικό κόστος π.χ. φοιτητές (από τα ΑΕΙ, ΤΕΙ), έμμεσα μέλη οικογενειών κλπ να αποκρύπτουν αυτή την ιδιότητα και να επιμένουν να κάνουν χρήση του νέου νόμου, επειδή δεν θέλουν να μπουν στον κόπο των γραφειοκρατικών διαδικασιών. Παρόμοια αποφεύγουν αρκετά άμεσα μέλη άλλες απαραίτητες διαδικασίες για την (ετήσια) απογραφή, και αν την κάνουν αρκετά καθυστερημένα δεν ενημερώνουν για την ημερομηνία νοσηλείας, με αποτέλεσμα να μην ενημερώνεται ηλεκτρονικά το ΗΔΙΚΑ, οπότε δεν μπορεί να γίνει και η αναγγελία στον ΕΟΠΥΥ.
3) Μη συνεργάσιμοι πολίτες – Άρνηση παροχής πληροφοριών: Επιπρόσθετα πολλοί πολίτες – επικαλούμενοι μόνο το δικαίωμα τους στη δωρεάν νοσηλεία – αρνούνται τις υποχρεώσεις τους που είναι καταρχήν η ενημέρωσή του ΑΜΚΑ τους και δευτερευόντως η παροχή πληροφοριών σχετικά με την τυχόν ύπαρξη ασφαλιστικής ικανότητας από άλλους φορείς (πλην ΕΟΠΥΥ), η τυχόν ύπαρξη ιδιωτικής ασφάλειας ή ασφάλισης σε άλλη χώρα. Σε αυτό δεν συμβάλλουν και οι συνεχείς επιστολές του υπουργείου, οι οποίες επικαλούμενες γενικώς και αορίστως τον νόμο αποτρέπουν τις επαφές με τον πολίτη. Σαν αποτέλεσμα πολλές νοσηλείες εν δυνάμει ασφαλισμένων δεν αναγγέλλονται με το νέο σύστημα στον ΕΟΠΥΥ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
4) Ανασφάλιστοι αιτούμενοι σύνταξης: Aιτούμενοι σύνταξη παραμένουν ανασφάλιστοι για μεγάλο χρονικό διάστημα (μεταξύ 6 μηνών ως και πάνω από 3 χρόνια), - ακόμα και οι αναμένοντες σύνταξη αναπηρίας - και πολύ συχνά όταν την λαμβάνουν, αυτή δεν ισχύει αναδρομικά για το διάστημα αναμονής. Η κατάσταση αυτή πέρα από τα χαμένα έσοδα για το Νοσοκομείο, επιβαρύνει το προσωπικό που πρέπει να παρακολουθεί κάθε τέτοιο περιστατικό, αναγκαζόμενο τις περισσότερες φορές να το δέχεται σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα σαν δωρεάν νοσηλεία και βέβαια αποτελεί αντικοινωνική συμπεριφορά του κράτους που θα έπρεπε ανθρώπους ασφαλισμένους επί δεκαετίες να τους ασφαλίζει και προσωρινά μέχρι την απονομή της σύνταξης.
5) Κωλυσιεργίες ασφαλιστικών ταμείων-Άρνηση ασφάλισης: Το τελευταίο διάστημα παρουσιάζονται οι εξής περιπτώσεις:
5.1)Τα περισσότερα ασφαλιστικά ταμεία των αυτασφαλιζόμενων (ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ κλπ) σε πολλές περιπτώσεις αφήνουν χρονικά κενά στην ασφάλιση ή για μικρά χρέη παρελθόντων ετών αφήνουν ανασφάλιστο τον κανονικά για το παρόν ασφαλισμένο. Τέτοιες ακραίες περιπτώσεις που αγγίζουν τα όρια της παρανομίας έχουν παρατηρηθεί ειδικά στο ΤΣΜΕΔΕ (πχ 12 χρόνια εργαζόμενος μισθωτός με εισφορές παρέμεινε ανασφάλιστος για μικροποσό προ της 12ετίας, ελεύθερος επαγγελματίας που ξέχασε μια εμβόλιμη δόση ενώ πλήρωνε κανονικά τις επόμενες παρέμεινε επίσης ανασφάλιστος κλπ). Έτσι ενώ οι ασφαλισμένοι και οι εργοδότες πληρώνουν εισφορές, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν πληρώνουν το Νοσοκομείο.
5.2) Τα έμμεσα μέλη των ΤΑΠΟΤΕ και ΤΑΫΤΕΚΩ-ΔΕΗ για να καταφέρουν να απογραφούν πρέπει να αποστείλουν δικαιολογητικά σε Αθήνα με φαξ και ταχυδρομικά. Ακόμα και μετά παρέλευση μηνών όμως η ασφαλιστική ικανότητα στο ΗΔΙΚΑ δεν ενημερώνεται.
5.3) Όλα σχεδόν τα ταμεία (και ειδικά το ΙΚΑ και ο ΟΓΑ) εμφανίζονται να μην αναγνωρίζουν τις αναδρομικές νοσηλείες. Ασφαλισμένοι κανονικά χωρίς διακοπή άμεσα ή έμμεσα μέλη για απογραφή ασφαλίζονται την τρέχουσα περίοδο. Ασφαλισμένοι καταγγέλλουν, ότι ενώ δείχνουν το εξιτήριο και νομίζουν ότι έχουν τακτοποιηθεί, ενημερώνονται ότι κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει για συγκεκριμένη νοσηλεία. Ακραία περίπτωση η μη ασφάλιση των νεογνών με ήδη ασφαλισμένους γονείς από την ημερομηνία γέννησης και η απαίτηση από τους ασφαλισμένους να ξαναπάνε στο ΙΚΑ με τα ίδια έγγραφα που προσκόμισαν πριν λίγες ημέρες(!).
5.4) Εμφανίστηκαν καταχρηστικές περιπτώσεις από ΑΕΙ και ΤΕΙ μη κάλυψης φοιτητών που δικαιούνταν αναδρομική ασφάλεια για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος, ενώ το Δ.Σ. των ΤΕΙ Κ.Μακεδονίας έβγαλε απόφαση μη ασφάλισης των φοιτητών του, διότι καλύπτονται από τον νόμο των ανασφάλιστων!! (πριν κυκλοφορήσει η σχετική εγκύκλιος) Αργότερα έγινε ανάκληση της απόφασης αυτής.
5.5) Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις υπάλληλοι/προϊστάμενοι των ταμείων, αλλά και άλλων φορέων (πχ ΚΕΠ), υποδεικνύουν στους υπό κανονικές προϋποθέσεις ασφαλισμένους, αλλά και στο αρμόδιο προσωπικό των νοσοκομείων(!) την δυνατότητα δωρεάν νοσηλείας.
Από όλες τις παραπάνω περιπτώσεις προκύπτει σαφώς μια τάση των Ταμείων να αποποιούνται των υποχρεώσεων τους και να μεταθέτουν τα οικονομικά βάρη στο Νοσοκομείο.
6) Απώλειες εσόδων από ασφαλιστικές εταιρείες: Δεν υπάρχει η δυνατότητα εξακρίβωσης της ύπαρξης ιδιωτικής ασφάλειας. Επομένως αν ο ασφαλισμένος δεν σκεφθεί να το δηλώσει ή σκοπεύει να το αποκρύψει (επειδή πχ θέλει να αποφύγει γραφειοκρατικές διαδικασίες αναγγελίας ή αν δικαιούται προσωπικής αποζημίωσης σε περίπτωση μη πληρωμής νοσηλίων από την ασφαλιστική εταιρεία, γεγονός που αποδεικνύεται εκ των υστέρων, όταν ζητούνται οι σχετικές βεβαιώσεις), το προσωπικό δεν έχει άλλη δυνατότητα πλην της υπεύθυνης δήλωσης που καλούνται να υπογράψουν οι ανασφάλιστοι. Ακόμα όμως και η υπεύθυνη δήλωση δεν αποτρέπει ασφαλισμένους σε ιδιωτικές εταιρείες να επικαλούνται τον νόμο των ανασφάλιστων για να εξυπηρετούνται άμεσα και άκοπα.
7) Απολογιστικά συμβόλαια: Ένας έξυπνος τρόπος για να μη πληρώνουν οι ασφαλιστικές: Μια ειδική περίπτωση, αλλά δυστυχώς η πιο συνηθισμένη στις ασφαλιστικές εταιρείες είναι τα απολογιστικά συμβόλαια που σημαίνει ότι ο ασφαλισμένος πρέπει να πληρώσει πρώτα για να αποζημιωθεί στη συνέχεια (συνήθως κατά 80%). Πέρα από κάποιες μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που ασφαλίζουν τους εργαζόμενους τους (και) με αυτόν τον τρόπο, υπάρχουν και κάποιες ασφαλιστικές εταιρείες που ασφαλίζουν αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο κυρίως αλλοδαπούς για να μπορέσουν αυτοί να ζητήσουν άδεια μόνιμης διαμονής. Τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι πολλά:
7.1) Τις περισσότερες φορές ο ασθενής δηλώνει αδυναμία πληρωμής, ή πληρώνει μέρος μόνο της νοσηλείας, οπότε ενώ η ασφαλιστική εταιρεία αποδέχεται το έξοδο, δεν το καταβάλλει, διότι δεν έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία.
7.2) Στις παραπάνω περιπτώσεις οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν εμφανίζονται διατεθειμένες να συνεργαστούν με το Νοσοκομείο για άμεση εξόφληση των νοσηλίων, ενώ δεν έχει βρεθεί και κάποια διαδικασία για την διεκδίκηση των νοσηλίων σε συνεργασία με τον ασθενή (και όχι δικαστικά εναντίον του).
7.3) Συχνά τα συμβόλαια έχουν διατάξεις που αποτρέπουν τις πληρωμές (πχ ενώ υπάρχει διάταξη για ετήσια νοσοκομειακή κάλυψη 10.000€, υπάρχει και διάταξη για μέγιστο 300€ ανά νοσηλεία!!)
7.4) Στελέχη των ασφαλιστικών εταιρειών προτείνουν τη χρήση του νόμου των ανασφαλίστων για τους ασφαλισμένους τους(!!), ισχυριζόμενοι ότι αυτά τα συμβόλαια είναι μόνο για να πάρουν την άδεια παραμονής!!
7.5) Δημιουργείται μια βιομηχανία παραγωγής αδειών μόνιμης διαμονής αλλοδαπών (με το αζημίωτο για τις ασφαλιστικές εταιρείες).
7.6)Έχουν αναφερθεί (σπάνια βέβαια) ενοχλητικές παρεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα για να μη δοθεί συνέχεια σε τέτοια περιστατικά και να αποχρεώνονται.
7.7) Λόγω των ανωτέρω προβλημάτων πολλοί αλλοδαποί (και δευτερευόντως Έλληνες) αποκρύπτουν το γεγονός της ύπαρξης της ιδιωτικής ασφάλειας, βασιζόμενοι στην μη δυνατότητα ανίχνευσης της ιδιωτικής ασφαλιστικής ικανότητας.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των περιστατικών μένει σε εκκρεμότητα, οπότε τελικά μένει το χρέος, το Νοσοκομείο και κατ’επέκταση το Δημόσιο χάνουν έσοδα ενώ οι ασφαλιστικές εταιρείες γλυτώνουν βεβαιωμένα έξοδα.
8) Αύξηση "μαύρης" εργασίας: Αρκετές φορές παρουσιάζονται ασθενείς που ερωτώμενοι για την έλλειψη ασφαλιστικής ικανότητας αποκαλύπτουν ότι εργάζονται ανασφάλιστοι. Είναι λογικό ότι από τη στιγμή που ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι δεν έχουν διαφορά στην αντιμετώπιση στο νοσοκομείο, οι παράνομοι εργοδότες να έχουν έναν επιπλέον καλό λόγο να προτρέπουν ή να εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους (ειδικά τους νεότερους) να συναινούν στην μη ασφάλιση. Η μη δυνατότητα πλέον από μέρους μας κάποιας μορφής πίεσης (είτε στον εργοδότη είτε στον εργαζόμενο) οδηγεί σε αύξηση των χαμένων εσόδων για το Νοσοκομείο, αλλά και εισφορών για τα ασφαλιστικά ταμεία.
9) Απώλεια εσόδων για το Δημόσιο από Έλληνες ασφαλισμένους στο Εξωτερικό:
9.1)Πολλοί Έλληνες εργαζόμενοι και ασφαλισμένοι στο εξωτερικό, και οι οποίοι έχουν αμελήσει να εκδώσουν την Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης αρνούνται να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία έκδοσης του πιστοποιητικού που την αντικαθιστά, είτε αποκρύπτοντας το γεγονός ότι μένουν μόνιμα στο εξωτερικό, είτε κωλυσιεργώντας στην επικοινωνία με τον ασφαλιστικό τους φορέα με απώτερο σκοπό (πολλοί άλλωστε δεν το αποκρύπτουν) τη δωρεάν νοσηλεία με το ΑΜΚΑ.
9.2) Πιο έντονο είναι το πρόβλημα στις περιπτώσεις προγραμματισμένων νοσηλειών, στις οποίες οι ασφαλισμένοι δυσανασχετούν ή αρνούνται να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία έγκρισης από τον ασφαλιστικό φορέα του εξωτερικού και έκδοσης προσωρινού βιβλιαρίου από το ΙΚΑ, επιμένοντας φορτικά στην δωρεάν νοσηλεία με ΑΜΚΑ (είτε επειδή ενδιαφέρονται για την άμεση επίλυση του προβλήματος τους, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις τους, είτε γιατί φοβούνται ότι δεν θα εγκριθεί η νοσηλεία τους στην Ελλάδα και επομένως θα πρέπει να την πραγματοποιήσουν στην χώρα ασφάλισης). Ακόμα και να τακτοποιηθεί η νοσηλεία με τον νόμιμο τρόπο, τις επόμενες φορές είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αποσιωπηθεί η ύπαρξη ασφάλισης στο εξωτερικό.
9.3)Παρόμοια συμβάντα υπάρχουν με ασφαλισμένους σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες του εξωτερικού, όπου οι διαδικασίες είναι πολλές και χρονοβόρες, οπότε η αναγγελία της ύπαρξης ασφαλιστικής και η συνεργασία του ασφαλισμένου επαφίεται κυριολεκτικά στην επιθυμία του ασθενή!
Από τις παραπάνω περιπτώσεις προκύπτει το συμπέρασμα, ότι η χρέωση νοσηλίων στους ασφαλιστικούς φορείς του εξωτερικού επαφίεται αποκλειστικά στο πατριωτικό αίσθημα των εργαζομένων του Νοσοκομείου και του ιδίου του ασθενή.
10) Απροθυμία εξυπηρέτησης από φορείς του εξωτερικού: Έχει αρχίσει να εμφανίζεται το φαινόμενο ορισμένοι φορείς του εξωτερικού να εμφανίζονται απρόθυμοι να εκδώσουν για Έλληνες πολίτες εργαζόμενους και διαμένοντες στο εξωτερικό Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης ή την αντίστοιχη βεβαίωση αντικατάστασής της με το πρόσχημα ότι οι Έλληνες πολίτες δικαιούνται δωρεάν περίθαλψης!!
11) Απώλεια εσόδων για το Δημόσιο από αλλοδαπούς ασφαλισμένους στο Εξωτερικό:Ισχύουν τα ίδια με τους Έλληνες ασφαλισμένους στο εξωτερικό και επιπλέον πρέπει να προστεθεί η αδιαφορία ορισμένων χωρών να εκδώσουν το πιστοποιητικό που αντικαθιστά την Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης (για τους ασφαλισμένους που αμέλησαν να την έχουν μαζί τους). Παράδειγμα η Βουλγαρία που απαιτεί παρουσία του ασθενή στο ασφαλιστικό ταμείο, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα (που πρακτικά σημαίνει ελάχιστες τακτοποιήσεις, εφόσον οι ασθενείς έχουν γυρίσει στη χώρα τους και δεν τους ενδιαφέρει η τακτοποίηση της εκκρεμότητας στην Ελλάδα. Επίσης τα πιο πολλά προξενεία δεν ενδιαφέρονται για την ασφαλιστική τακτοποίηση υπηκόων τους, οι οποίοι είναι ασφαλισμένοι στη χώρα τους (Υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις).
Ειδικότερα με τις ιδιωτικές ασφάλειες εξωτερικού έχει παρατηρηθεί σημαντική αργοπορία στην πληρωμή περιστατικών (καθυστέρηση πάνω από 1έτος) ή μη πληρωμή τους από χώρες, όπως η Ουκρανία, Ρωσία, Ισραήλ κλπ.
12) Είσοδος ανασφάλιστων πολιτών γειτονικών και άλλων χωρών για νοσηλεία στην Ελλάδα:
Πολλοί πολίτες κυρίως της Αλβανίας και της Βουλγαρίας (αλλά και άλλων χωρών) εισέρχονται στην Ελλάδα με αποκλειστικό σκοπό την νοσηλεία αφενός διότι έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στα ελληνικά νοσοκομεία, αλλά κυρίως διότι έχουν την (παρα)πληροφόρηση, ότι στην Ελλάδα είναι τα πάντα δωρεάν. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
12.1) Πολλοί Αλβανοί διαμένοντες στην Ελλάδα φέρνουν συγγενείς τους από την Αλβανία για διάφορες εγχειρήσεις, που τις περνάν κυρίως από τα Επείγοντα Περιστατικά.
12.2) Πολλές γυναίκες από Βουλγαρία (κυρίως Ρομά) έρχονται στην Ελλάδα αποκλειστικά για να γεννήσουν.
Τα περιστατικά αυτά απαιτούν πολλή προσπάθεια και κόπο για να αντιμετωπιστούν και τα περισσότερα μένουν σε εκκρεμότητα.
13) Εχθρική στάση αλλοδαπών πολιτών που θεωρούν ότι δικαιούνται δωρεάν νοσηλείας: Επιπλέον αντιμετωπίζεται εχθρική στάση πολλών πολιτών γειτονικών μας ή και άλλων χωρών, οι οποίοι είτε διαμένουν προσωρινά ή εποχιακά στην Ελλάδα είτε έρχονται συχνά για τουρισμό ή για επίσκεψη συγγενών, είτε έχουν ιδιωτική ασφάλεια και θεωρούν ότι η νοσηλεία στην Ελλάδα είναι δωρεάν για όλους τους υπηκόους ξένων χωρών με κάποιους Έλληνες πολίτες (λόγω πολιτικών ιδεοληψιών;), να τους ενισχύουν αυτή τη βεβαιότητα.
14) Εξαίρεση υποβολής ΑΜΚΑ: Ο νόμος εξαιρεί από την υποχρέωση υποβολής ΑΜΚΑ, όσους επικαλούνται θρησκευτικούς λόγους. Πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εξαίρεση προσβάλλει τους υπόλοιπους πολίτες (που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία) που εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους έναντι του κράτους χωρίς να αναμιγνύουν θρησκευτικές πεποιθήσεις (ακόμα και η συντριπτική πλειοψηφία των θρησκευόμενων), δεν δίνει κάποια εξήγηση πως θα αποδεικνύουν τον λόγο εξαίρεσης τους. Στην πράξη εκτός από τους φανατικούς θρησκόληπτους (που ο νόμος επιβραβεύει), ο οποιοσδήποτε που δεν έχει βγάλει ΑΜΚΑ, ή δεν θέλει να ασχοληθεί, μπορεί να επικαλείται την συγκεκριμένη διάταξη με μια απλή υπεύθυνη δήλωση για να μην ασχοληθεί περαιτέρω. Έτσι χάνονται άδικα έσοδα από όσους είναι ασφαλισμένοι και πληρώνουν εισφορές σε ταμεία χωρίς όμως αντίκρισμα για το Νοσοκομείο.
15) Ένταξη προσφύγων στον νόμο: Είναι τελείως λάθος η ένταξη κάποιων προσφύγων (που τους έχει δοθεί ΑΜΚΑ) στον συγκεκριμένο νόμο. Έτσι δεν δηλώνονται οι νοσηλείες τους στις νοσηλείες προσφύγων, για τις οποίες ζητά αναφορές το Υπουργείο και για τις οποίες δίνονται ειδικά κονδύλια από την Ε.Ε., όπως επίσης αποσιωπάται η οικονομική επιβάρυνση που δέχεται η χώρα από την προσφυγική κρίση.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας οφείλει να κάνει τις αναγκαίες διορθώσεις στον νόμο, έτσι ώστε να καλύπτει αυτούς που πραγματικά πρέπει να βοηθήσει, δηλαδή αυτούς που δεν έχουν δυνατότητα για ασφάλιση και όχι αυτούς που αδιαφορούν, αμελούν ή προσπαθούν ενσυνείδητα να φορτώσουν το κόστος στους συνεπείς πολίτες ενώ έχουν εισοδήματα πολύ μεγαλύτερα από όσους πληρώνουν υποχρεωτικά ή εθελοντικά εισφορές. Ειδάλλως η κατάρρευση του Ε.Σ.Υ. θα είναι βέβαιη και οι πραγματικά αδύναμοι θα μείνουν απροστάτευτοι!
* Ο κ. Αστέριος Πόδας είναι Διοικητικός - Τμήμα Κίνησης Ασθενών και Νοσηλίων και ο κ. Παναγιώτης Τουχτίδης είναι Νοσηλευτής Msc - Μονάδα Εμφραγμάτων, Γ.Ν.Θ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
medispin
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας από την ίδρυσή του με το νόμο 1397/1983 είχε ως κύριο στόχο την παροχή δωρεάν υπηρεσιών στους πολίτες της χώρας. Στην πορεία των χρόνων η "δωρεάν” υγειονομική κάλυψη στον δημόσιο τομέα διαχωρίστηκε σε είσπραξη νοσηλίων από τους ασφαλισμένους πολίτες μέσω των ταμείων τους, για τους απόρους με την έκδοση υπό προϋποθέσεις βιβλιαρίων Πρόνοιας και κάλυψη ουσιαστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό και ιδιοπληρωτές. Με το νόμο 4238/2014 το σύστημα υγείας άλλαξε σελίδα αφού για πρώτη φορά έγινε μια προσπάθεια ενοποίησης όλων των φορέων παροχής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με ταυτόχρονη νομοθέτηση ισότιμης πρόσβασης σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική, επαγγελματική, ασφαλιστική του κατάσταση και τον τόπο κατοικίας του, μέσα από ένα καθολικό, ενιαίο και αποκεντρωμένο Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας
Η κυβερνητική αλλαγή του 2015 έφερε μια διαφορετική προσέγγιση στη φιλοσοφία της απρόσκοπτης πρόσβασης στο Ε.Σ.Υ. με το νόμο 4368/2016 και πυροδότησε ένα διαφορετικού είδους "πάρτυ” στον πολύπαθο χώρο της Υγείας...
Τα κενά του νόμου οδηγούν σε μεγάλες απώλειες εσόδων για τα Νοσοκομεία, για το Δημόσιο αλλά και για τη χώρα (από αντίστοιχους φορείς του εξωτερικού και ασφαλιστικές εταιρείες) όπως φαίνεται μετά το πρώτο διάστημα της εφαρμογής του, ενώ η μεγάλη αύξηση των ανασφαλίστων των 2 τελευταίων ετών δεν συμβαδίζει με την στασιμότητα, έως και μικρή ανάκαμψη της ανεργίας που παρατηρείται τα έτη αυτά. Οι αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν στις παρενέργειες του ανωτέρω νόμου που δεν προβλέπει όρια, εξαιρέσεις, υποχρεώσεις των πολιτών κλπ.
Οι παρενέργειες από την πρόσφατη νομοθεσία είναι οι εξής:
1) Κατ’ αρχήν η μη ύπαρξη ανώτατου εισοδηματικού ορίου (ουσιώδης διαφορά με τον παλαιότερο νόμο, ο οποίος αναφερόταν σε οικονομικά αδύναμους πολίτες, χωρίς όμως και εκείνος να θέτει ποσοτικό όριο!), οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις, κατά τις οποίες πολίτες ανασφάλιστοι (σε ορισμένες φορές επειδή δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να ασφαλιστούν) με πολύ μεγαλύτερα έως πολλαπλάσια εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων ή/και κάτοχοι μεγάλων κινητών ή ακίνητων περιουσιών να χρεώνουν τις νοσηλείες τους στο νοσοκομείο και στο Δημόσιο, δηλαδή στους υπόλοιπους πολίτες που πληρώνουν υποχρεωτικά ή εθελοντικά τις εισφορές τους. Τέτοιες περιπτώσεις είχαν ήδη φανεί με τη χρήση του παλαιού νόμου, οπότε και οι αιτούντες την δωρεάν νοσηλεία υπέβαλαν τα εκκαθαριστικά τους και το Ε9/ΕΝΦΙΑ και κρίνονταν ανάλογα κατά περίπτωση από το Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου.
Κάποιες φορές παρατηρείται επίσης το φαινόμενο ασθενείς να έχουν πληρώσει ολικά ή μερικά (πχ λόγω συμβολαίου με ιδιωτική ασφάλεια) σε ιδιωτικές κλινικές, ενίοτε και υπέρογκα ποσά, ενώ φυσικά στο δημόσιο νοσοκομείο δεν πληρώνουν απολύτως τίποτα.
Είναι επομένως αυτονόητο ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα εισοδηματικό και περιουσιακό όριο, κάτω από τα οποία να έχει εφαρμογή ο νόμος (π.χ. κάποιος μπορεί να μην έχει επαρκή εισοδήματα, αλλά τεράστια κινητή περιουσία, που φαίνεται π.χ. από την ένδειξη των τόκων στο εκκαθαριστικό), έτσι ώστε με την εξαίρεση των κραυγαλέων περιπτώσεων να εξομαλύνεται το αίσθημα της αδικίας όσων πληρώνουν αναγκαστικά εισφορές, έχοντας μικρότερες περιουσίες ή εισοδήματα.
2) Αδράνεια-αμέλεια ασφαλισμένων: Εμφανίζεται πλέον το φαινόμενο πολλοί πολίτες ενώ έχουν τη δυνατότητα ασφάλισης και μάλιστα χωρίς οικονομικό κόστος π.χ. φοιτητές (από τα ΑΕΙ, ΤΕΙ), έμμεσα μέλη οικογενειών κλπ να αποκρύπτουν αυτή την ιδιότητα και να επιμένουν να κάνουν χρήση του νέου νόμου, επειδή δεν θέλουν να μπουν στον κόπο των γραφειοκρατικών διαδικασιών. Παρόμοια αποφεύγουν αρκετά άμεσα μέλη άλλες απαραίτητες διαδικασίες για την (ετήσια) απογραφή, και αν την κάνουν αρκετά καθυστερημένα δεν ενημερώνουν για την ημερομηνία νοσηλείας, με αποτέλεσμα να μην ενημερώνεται ηλεκτρονικά το ΗΔΙΚΑ, οπότε δεν μπορεί να γίνει και η αναγγελία στον ΕΟΠΥΥ.
3) Μη συνεργάσιμοι πολίτες – Άρνηση παροχής πληροφοριών: Επιπρόσθετα πολλοί πολίτες – επικαλούμενοι μόνο το δικαίωμα τους στη δωρεάν νοσηλεία – αρνούνται τις υποχρεώσεις τους που είναι καταρχήν η ενημέρωσή του ΑΜΚΑ τους και δευτερευόντως η παροχή πληροφοριών σχετικά με την τυχόν ύπαρξη ασφαλιστικής ικανότητας από άλλους φορείς (πλην ΕΟΠΥΥ), η τυχόν ύπαρξη ιδιωτικής ασφάλειας ή ασφάλισης σε άλλη χώρα. Σε αυτό δεν συμβάλλουν και οι συνεχείς επιστολές του υπουργείου, οι οποίες επικαλούμενες γενικώς και αορίστως τον νόμο αποτρέπουν τις επαφές με τον πολίτη. Σαν αποτέλεσμα πολλές νοσηλείες εν δυνάμει ασφαλισμένων δεν αναγγέλλονται με το νέο σύστημα στον ΕΟΠΥΥ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
4) Ανασφάλιστοι αιτούμενοι σύνταξης: Aιτούμενοι σύνταξη παραμένουν ανασφάλιστοι για μεγάλο χρονικό διάστημα (μεταξύ 6 μηνών ως και πάνω από 3 χρόνια), - ακόμα και οι αναμένοντες σύνταξη αναπηρίας - και πολύ συχνά όταν την λαμβάνουν, αυτή δεν ισχύει αναδρομικά για το διάστημα αναμονής. Η κατάσταση αυτή πέρα από τα χαμένα έσοδα για το Νοσοκομείο, επιβαρύνει το προσωπικό που πρέπει να παρακολουθεί κάθε τέτοιο περιστατικό, αναγκαζόμενο τις περισσότερες φορές να το δέχεται σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα σαν δωρεάν νοσηλεία και βέβαια αποτελεί αντικοινωνική συμπεριφορά του κράτους που θα έπρεπε ανθρώπους ασφαλισμένους επί δεκαετίες να τους ασφαλίζει και προσωρινά μέχρι την απονομή της σύνταξης.
5) Κωλυσιεργίες ασφαλιστικών ταμείων-Άρνηση ασφάλισης: Το τελευταίο διάστημα παρουσιάζονται οι εξής περιπτώσεις:
5.1)Τα περισσότερα ασφαλιστικά ταμεία των αυτασφαλιζόμενων (ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ κλπ) σε πολλές περιπτώσεις αφήνουν χρονικά κενά στην ασφάλιση ή για μικρά χρέη παρελθόντων ετών αφήνουν ανασφάλιστο τον κανονικά για το παρόν ασφαλισμένο. Τέτοιες ακραίες περιπτώσεις που αγγίζουν τα όρια της παρανομίας έχουν παρατηρηθεί ειδικά στο ΤΣΜΕΔΕ (πχ 12 χρόνια εργαζόμενος μισθωτός με εισφορές παρέμεινε ανασφάλιστος για μικροποσό προ της 12ετίας, ελεύθερος επαγγελματίας που ξέχασε μια εμβόλιμη δόση ενώ πλήρωνε κανονικά τις επόμενες παρέμεινε επίσης ανασφάλιστος κλπ). Έτσι ενώ οι ασφαλισμένοι και οι εργοδότες πληρώνουν εισφορές, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν πληρώνουν το Νοσοκομείο.
5.2) Τα έμμεσα μέλη των ΤΑΠΟΤΕ και ΤΑΫΤΕΚΩ-ΔΕΗ για να καταφέρουν να απογραφούν πρέπει να αποστείλουν δικαιολογητικά σε Αθήνα με φαξ και ταχυδρομικά. Ακόμα και μετά παρέλευση μηνών όμως η ασφαλιστική ικανότητα στο ΗΔΙΚΑ δεν ενημερώνεται.
5.3) Όλα σχεδόν τα ταμεία (και ειδικά το ΙΚΑ και ο ΟΓΑ) εμφανίζονται να μην αναγνωρίζουν τις αναδρομικές νοσηλείες. Ασφαλισμένοι κανονικά χωρίς διακοπή άμεσα ή έμμεσα μέλη για απογραφή ασφαλίζονται την τρέχουσα περίοδο. Ασφαλισμένοι καταγγέλλουν, ότι ενώ δείχνουν το εξιτήριο και νομίζουν ότι έχουν τακτοποιηθεί, ενημερώνονται ότι κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει για συγκεκριμένη νοσηλεία. Ακραία περίπτωση η μη ασφάλιση των νεογνών με ήδη ασφαλισμένους γονείς από την ημερομηνία γέννησης και η απαίτηση από τους ασφαλισμένους να ξαναπάνε στο ΙΚΑ με τα ίδια έγγραφα που προσκόμισαν πριν λίγες ημέρες(!).
5.4) Εμφανίστηκαν καταχρηστικές περιπτώσεις από ΑΕΙ και ΤΕΙ μη κάλυψης φοιτητών που δικαιούνταν αναδρομική ασφάλεια για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος, ενώ το Δ.Σ. των ΤΕΙ Κ.Μακεδονίας έβγαλε απόφαση μη ασφάλισης των φοιτητών του, διότι καλύπτονται από τον νόμο των ανασφάλιστων!! (πριν κυκλοφορήσει η σχετική εγκύκλιος) Αργότερα έγινε ανάκληση της απόφασης αυτής.
5.5) Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις υπάλληλοι/προϊστάμενοι των ταμείων, αλλά και άλλων φορέων (πχ ΚΕΠ), υποδεικνύουν στους υπό κανονικές προϋποθέσεις ασφαλισμένους, αλλά και στο αρμόδιο προσωπικό των νοσοκομείων(!) την δυνατότητα δωρεάν νοσηλείας.
Από όλες τις παραπάνω περιπτώσεις προκύπτει σαφώς μια τάση των Ταμείων να αποποιούνται των υποχρεώσεων τους και να μεταθέτουν τα οικονομικά βάρη στο Νοσοκομείο.
6) Απώλειες εσόδων από ασφαλιστικές εταιρείες: Δεν υπάρχει η δυνατότητα εξακρίβωσης της ύπαρξης ιδιωτικής ασφάλειας. Επομένως αν ο ασφαλισμένος δεν σκεφθεί να το δηλώσει ή σκοπεύει να το αποκρύψει (επειδή πχ θέλει να αποφύγει γραφειοκρατικές διαδικασίες αναγγελίας ή αν δικαιούται προσωπικής αποζημίωσης σε περίπτωση μη πληρωμής νοσηλίων από την ασφαλιστική εταιρεία, γεγονός που αποδεικνύεται εκ των υστέρων, όταν ζητούνται οι σχετικές βεβαιώσεις), το προσωπικό δεν έχει άλλη δυνατότητα πλην της υπεύθυνης δήλωσης που καλούνται να υπογράψουν οι ανασφάλιστοι. Ακόμα όμως και η υπεύθυνη δήλωση δεν αποτρέπει ασφαλισμένους σε ιδιωτικές εταιρείες να επικαλούνται τον νόμο των ανασφάλιστων για να εξυπηρετούνται άμεσα και άκοπα.
7) Απολογιστικά συμβόλαια: Ένας έξυπνος τρόπος για να μη πληρώνουν οι ασφαλιστικές: Μια ειδική περίπτωση, αλλά δυστυχώς η πιο συνηθισμένη στις ασφαλιστικές εταιρείες είναι τα απολογιστικά συμβόλαια που σημαίνει ότι ο ασφαλισμένος πρέπει να πληρώσει πρώτα για να αποζημιωθεί στη συνέχεια (συνήθως κατά 80%). Πέρα από κάποιες μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που ασφαλίζουν τους εργαζόμενους τους (και) με αυτόν τον τρόπο, υπάρχουν και κάποιες ασφαλιστικές εταιρείες που ασφαλίζουν αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο κυρίως αλλοδαπούς για να μπορέσουν αυτοί να ζητήσουν άδεια μόνιμης διαμονής. Τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι πολλά:
7.1) Τις περισσότερες φορές ο ασθενής δηλώνει αδυναμία πληρωμής, ή πληρώνει μέρος μόνο της νοσηλείας, οπότε ενώ η ασφαλιστική εταιρεία αποδέχεται το έξοδο, δεν το καταβάλλει, διότι δεν έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία.
7.2) Στις παραπάνω περιπτώσεις οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν εμφανίζονται διατεθειμένες να συνεργαστούν με το Νοσοκομείο για άμεση εξόφληση των νοσηλίων, ενώ δεν έχει βρεθεί και κάποια διαδικασία για την διεκδίκηση των νοσηλίων σε συνεργασία με τον ασθενή (και όχι δικαστικά εναντίον του).
7.3) Συχνά τα συμβόλαια έχουν διατάξεις που αποτρέπουν τις πληρωμές (πχ ενώ υπάρχει διάταξη για ετήσια νοσοκομειακή κάλυψη 10.000€, υπάρχει και διάταξη για μέγιστο 300€ ανά νοσηλεία!!)
7.4) Στελέχη των ασφαλιστικών εταιρειών προτείνουν τη χρήση του νόμου των ανασφαλίστων για τους ασφαλισμένους τους(!!), ισχυριζόμενοι ότι αυτά τα συμβόλαια είναι μόνο για να πάρουν την άδεια παραμονής!!
7.5) Δημιουργείται μια βιομηχανία παραγωγής αδειών μόνιμης διαμονής αλλοδαπών (με το αζημίωτο για τις ασφαλιστικές εταιρείες).
7.6)Έχουν αναφερθεί (σπάνια βέβαια) ενοχλητικές παρεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα για να μη δοθεί συνέχεια σε τέτοια περιστατικά και να αποχρεώνονται.
7.7) Λόγω των ανωτέρω προβλημάτων πολλοί αλλοδαποί (και δευτερευόντως Έλληνες) αποκρύπτουν το γεγονός της ύπαρξης της ιδιωτικής ασφάλειας, βασιζόμενοι στην μη δυνατότητα ανίχνευσης της ιδιωτικής ασφαλιστικής ικανότητας.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των περιστατικών μένει σε εκκρεμότητα, οπότε τελικά μένει το χρέος, το Νοσοκομείο και κατ’επέκταση το Δημόσιο χάνουν έσοδα ενώ οι ασφαλιστικές εταιρείες γλυτώνουν βεβαιωμένα έξοδα.
8) Αύξηση "μαύρης" εργασίας: Αρκετές φορές παρουσιάζονται ασθενείς που ερωτώμενοι για την έλλειψη ασφαλιστικής ικανότητας αποκαλύπτουν ότι εργάζονται ανασφάλιστοι. Είναι λογικό ότι από τη στιγμή που ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι δεν έχουν διαφορά στην αντιμετώπιση στο νοσοκομείο, οι παράνομοι εργοδότες να έχουν έναν επιπλέον καλό λόγο να προτρέπουν ή να εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους (ειδικά τους νεότερους) να συναινούν στην μη ασφάλιση. Η μη δυνατότητα πλέον από μέρους μας κάποιας μορφής πίεσης (είτε στον εργοδότη είτε στον εργαζόμενο) οδηγεί σε αύξηση των χαμένων εσόδων για το Νοσοκομείο, αλλά και εισφορών για τα ασφαλιστικά ταμεία.
9) Απώλεια εσόδων για το Δημόσιο από Έλληνες ασφαλισμένους στο Εξωτερικό:
9.1)Πολλοί Έλληνες εργαζόμενοι και ασφαλισμένοι στο εξωτερικό, και οι οποίοι έχουν αμελήσει να εκδώσουν την Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης αρνούνται να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία έκδοσης του πιστοποιητικού που την αντικαθιστά, είτε αποκρύπτοντας το γεγονός ότι μένουν μόνιμα στο εξωτερικό, είτε κωλυσιεργώντας στην επικοινωνία με τον ασφαλιστικό τους φορέα με απώτερο σκοπό (πολλοί άλλωστε δεν το αποκρύπτουν) τη δωρεάν νοσηλεία με το ΑΜΚΑ.
9.2) Πιο έντονο είναι το πρόβλημα στις περιπτώσεις προγραμματισμένων νοσηλειών, στις οποίες οι ασφαλισμένοι δυσανασχετούν ή αρνούνται να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία έγκρισης από τον ασφαλιστικό φορέα του εξωτερικού και έκδοσης προσωρινού βιβλιαρίου από το ΙΚΑ, επιμένοντας φορτικά στην δωρεάν νοσηλεία με ΑΜΚΑ (είτε επειδή ενδιαφέρονται για την άμεση επίλυση του προβλήματος τους, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις τους, είτε γιατί φοβούνται ότι δεν θα εγκριθεί η νοσηλεία τους στην Ελλάδα και επομένως θα πρέπει να την πραγματοποιήσουν στην χώρα ασφάλισης). Ακόμα και να τακτοποιηθεί η νοσηλεία με τον νόμιμο τρόπο, τις επόμενες φορές είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αποσιωπηθεί η ύπαρξη ασφάλισης στο εξωτερικό.
9.3)Παρόμοια συμβάντα υπάρχουν με ασφαλισμένους σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες του εξωτερικού, όπου οι διαδικασίες είναι πολλές και χρονοβόρες, οπότε η αναγγελία της ύπαρξης ασφαλιστικής και η συνεργασία του ασφαλισμένου επαφίεται κυριολεκτικά στην επιθυμία του ασθενή!
Από τις παραπάνω περιπτώσεις προκύπτει το συμπέρασμα, ότι η χρέωση νοσηλίων στους ασφαλιστικούς φορείς του εξωτερικού επαφίεται αποκλειστικά στο πατριωτικό αίσθημα των εργαζομένων του Νοσοκομείου και του ιδίου του ασθενή.
10) Απροθυμία εξυπηρέτησης από φορείς του εξωτερικού: Έχει αρχίσει να εμφανίζεται το φαινόμενο ορισμένοι φορείς του εξωτερικού να εμφανίζονται απρόθυμοι να εκδώσουν για Έλληνες πολίτες εργαζόμενους και διαμένοντες στο εξωτερικό Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης ή την αντίστοιχη βεβαίωση αντικατάστασής της με το πρόσχημα ότι οι Έλληνες πολίτες δικαιούνται δωρεάν περίθαλψης!!
11) Απώλεια εσόδων για το Δημόσιο από αλλοδαπούς ασφαλισμένους στο Εξωτερικό:Ισχύουν τα ίδια με τους Έλληνες ασφαλισμένους στο εξωτερικό και επιπλέον πρέπει να προστεθεί η αδιαφορία ορισμένων χωρών να εκδώσουν το πιστοποιητικό που αντικαθιστά την Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης (για τους ασφαλισμένους που αμέλησαν να την έχουν μαζί τους). Παράδειγμα η Βουλγαρία που απαιτεί παρουσία του ασθενή στο ασφαλιστικό ταμείο, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα (που πρακτικά σημαίνει ελάχιστες τακτοποιήσεις, εφόσον οι ασθενείς έχουν γυρίσει στη χώρα τους και δεν τους ενδιαφέρει η τακτοποίηση της εκκρεμότητας στην Ελλάδα. Επίσης τα πιο πολλά προξενεία δεν ενδιαφέρονται για την ασφαλιστική τακτοποίηση υπηκόων τους, οι οποίοι είναι ασφαλισμένοι στη χώρα τους (Υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις).
Ειδικότερα με τις ιδιωτικές ασφάλειες εξωτερικού έχει παρατηρηθεί σημαντική αργοπορία στην πληρωμή περιστατικών (καθυστέρηση πάνω από 1έτος) ή μη πληρωμή τους από χώρες, όπως η Ουκρανία, Ρωσία, Ισραήλ κλπ.
12) Είσοδος ανασφάλιστων πολιτών γειτονικών και άλλων χωρών για νοσηλεία στην Ελλάδα:
Πολλοί πολίτες κυρίως της Αλβανίας και της Βουλγαρίας (αλλά και άλλων χωρών) εισέρχονται στην Ελλάδα με αποκλειστικό σκοπό την νοσηλεία αφενός διότι έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στα ελληνικά νοσοκομεία, αλλά κυρίως διότι έχουν την (παρα)πληροφόρηση, ότι στην Ελλάδα είναι τα πάντα δωρεάν. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
12.1) Πολλοί Αλβανοί διαμένοντες στην Ελλάδα φέρνουν συγγενείς τους από την Αλβανία για διάφορες εγχειρήσεις, που τις περνάν κυρίως από τα Επείγοντα Περιστατικά.
12.2) Πολλές γυναίκες από Βουλγαρία (κυρίως Ρομά) έρχονται στην Ελλάδα αποκλειστικά για να γεννήσουν.
Τα περιστατικά αυτά απαιτούν πολλή προσπάθεια και κόπο για να αντιμετωπιστούν και τα περισσότερα μένουν σε εκκρεμότητα.
13) Εχθρική στάση αλλοδαπών πολιτών που θεωρούν ότι δικαιούνται δωρεάν νοσηλείας: Επιπλέον αντιμετωπίζεται εχθρική στάση πολλών πολιτών γειτονικών μας ή και άλλων χωρών, οι οποίοι είτε διαμένουν προσωρινά ή εποχιακά στην Ελλάδα είτε έρχονται συχνά για τουρισμό ή για επίσκεψη συγγενών, είτε έχουν ιδιωτική ασφάλεια και θεωρούν ότι η νοσηλεία στην Ελλάδα είναι δωρεάν για όλους τους υπηκόους ξένων χωρών με κάποιους Έλληνες πολίτες (λόγω πολιτικών ιδεοληψιών;), να τους ενισχύουν αυτή τη βεβαιότητα.
14) Εξαίρεση υποβολής ΑΜΚΑ: Ο νόμος εξαιρεί από την υποχρέωση υποβολής ΑΜΚΑ, όσους επικαλούνται θρησκευτικούς λόγους. Πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εξαίρεση προσβάλλει τους υπόλοιπους πολίτες (που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία) που εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους έναντι του κράτους χωρίς να αναμιγνύουν θρησκευτικές πεποιθήσεις (ακόμα και η συντριπτική πλειοψηφία των θρησκευόμενων), δεν δίνει κάποια εξήγηση πως θα αποδεικνύουν τον λόγο εξαίρεσης τους. Στην πράξη εκτός από τους φανατικούς θρησκόληπτους (που ο νόμος επιβραβεύει), ο οποιοσδήποτε που δεν έχει βγάλει ΑΜΚΑ, ή δεν θέλει να ασχοληθεί, μπορεί να επικαλείται την συγκεκριμένη διάταξη με μια απλή υπεύθυνη δήλωση για να μην ασχοληθεί περαιτέρω. Έτσι χάνονται άδικα έσοδα από όσους είναι ασφαλισμένοι και πληρώνουν εισφορές σε ταμεία χωρίς όμως αντίκρισμα για το Νοσοκομείο.
15) Ένταξη προσφύγων στον νόμο: Είναι τελείως λάθος η ένταξη κάποιων προσφύγων (που τους έχει δοθεί ΑΜΚΑ) στον συγκεκριμένο νόμο. Έτσι δεν δηλώνονται οι νοσηλείες τους στις νοσηλείες προσφύγων, για τις οποίες ζητά αναφορές το Υπουργείο και για τις οποίες δίνονται ειδικά κονδύλια από την Ε.Ε., όπως επίσης αποσιωπάται η οικονομική επιβάρυνση που δέχεται η χώρα από την προσφυγική κρίση.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας οφείλει να κάνει τις αναγκαίες διορθώσεις στον νόμο, έτσι ώστε να καλύπτει αυτούς που πραγματικά πρέπει να βοηθήσει, δηλαδή αυτούς που δεν έχουν δυνατότητα για ασφάλιση και όχι αυτούς που αδιαφορούν, αμελούν ή προσπαθούν ενσυνείδητα να φορτώσουν το κόστος στους συνεπείς πολίτες ενώ έχουν εισοδήματα πολύ μεγαλύτερα από όσους πληρώνουν υποχρεωτικά ή εθελοντικά εισφορές. Ειδάλλως η κατάρρευση του Ε.Σ.Υ. θα είναι βέβαιη και οι πραγματικά αδύναμοι θα μείνουν απροστάτευτοι!
* Ο κ. Αστέριος Πόδας είναι Διοικητικός - Τμήμα Κίνησης Ασθενών και Νοσηλίων και ο κ. Παναγιώτης Τουχτίδης είναι Νοσηλευτής Msc - Μονάδα Εμφραγμάτων, Γ.Ν.Θ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
medispin
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
