2012-03-13 00:00:10
Από το diatrofi.grΗ χολολιθίαση, δηλαδή η παρουσία χολολίθων στη χολυδόχο κύστη, αποτελεί μια από τις συνηθέστερες παθήσεις της γενικής χειρουργικής. Το 18,8% των γυναικών και το 9,5% των ανδρών έχουν χολολιθίαση υπερηχογραφικά. Στη μεγάλη πλειονότητα των ασθενών, περίπου 80%, η νόσος είναι ασυμπτωματική.
Η χολή είναι ένα βασικό υγρό που εκκρίνεται από τα κύτταρα του ήπατος και παίζει σημαντικό ρόλο στην απορρόφηση και πέψη του λίπους. Οι ορμόνες που είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία και την έκκριση της χολής είναι η Σεκρετίνη και η Χολοκυστοκινίνη. Η Σεκρετίνη είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία της χολής από τα ηπατοκύτταρα και η Χολοκυστοκινίνη είναι υπεύθυνη για τη σύσπαση της χοληδόχου κύστεως και την έκκριση της χολής κατά τη διάρκεια της πέψης. Τα κύρια συστατικά της χολής είναι η χοληστερόλη, τα χολικά άλατα, τα φωσφολιπίδια και η λεκιθίνη. Οι χολόλιθοι είναι κρυσταλλικοί σχηματισμοί και ανάλογα με τη σύστασή τους χωρίζονται σε χοληστερολικούς, μεικτούς και χολερυθρινικούς. Στον δυτικό κόσμο, όπου οι διατροφικές συνήθειες έχουν υψηλά ποσοστά χοληστερόλης, το 90% των χολόλιθων είναι χοληστερολικοί.
Όταν για κάποιο λόγο διαταραχθεί η αναλογία των συστατικών της χολής, είτε με την αύξηση της παραγωγής της χοληστερόλης από το ήπαρ είτε με τη μείωση της έκκρισης χολικών αλάτων στη χολή από το ήπαρ, η χολή γίνεται λιθογόνος, δηλαδή έχει την τάση να δημιουργεί χολόλιθους. Τα πιο σημαντικά αίτια που προκαλούν κάτι τέτοιο είναι η παχυσαρκία, η χρήση οιστρογόνων, η χρήση αντισυλληπτικών, η κύηση, η παρατεταμένη νηστεία, η εξαίρεση του τελικού ειλεού και η ταχεία απώλεια βάρους.
Όπως αναφέρθηκε, στους περισσότερους ασθενείς η νόσος είναι ασυμπτωματική. Τα συμπτώματα προκαλούνται από τη μετακίνηση των λίθων στον κυστικό ή τον χοληδόχο πόρο, με αποτέλεσμα την απόφραξη του πόρου και την επακόλουθη ανάπτυξη φλεγμονής. Τα συνήθη συμπτώματα είναι κολικός του δεξιού υποχονδρίου, επιγαστραλγία, πυρετός, εμετός, ίκτερος.
Ο κολικός του δεξιού υποχονδρίου οφείλεται σε παροδική απόφραξη του κυστικού πόρου και εμφανίζεται συνήθως μέσα στις 2 πρώτες ώρες μετά το φαγητό. Από ασθενή σε ασθενή μπορεί να εμφανιστεί με διαφορετική ένταση και εντοπίσεις, με επέκταση στη μεσοπλάτειο χώρα, στη δεξιά ωμοπλάτη και στον ώμο. Μπορεί δε να συνοδεύεται και από εμετό, αλλα δεν συνοδεύεται ποτέ από πυρετό. Η παρουσία πυρετού δείχνει μια αρχόμενη ή μια εγκατεστημένη φλεγμονή του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως (χολοκυστίτιδα) ή των χοληφόρων αγγείων (χολαγγειίτιδα). Σε κάθε περίπτωση, η εκτίμηση της κοιλίας του ασθενούς πρέπει να γίνεται από χειρουργό, ο οποίος θα κρίνει ποια είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, συνεκτιμώντας και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς.
Με τον όρο χολοκυστεκτομή εννοούμε την αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως. Οι κυριότερες ενδείξεις είναι η οξεία χολοκυστίτιδα, η μακρολιθίαση, η μικρολιθίαση, η χολολιθίαση σε διαβητικό ασθενή, οι επαναλαμβανόμενοι κολικοί δεξιού υποχονδρίου, ο προγραμματισμός κύησης, η παρουσία πολύποδα.
Με τον όρο οξεία χολοκυστίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστεως με την παρουσία πυρετού, που από την έναρξή της μέχρι τη στιγμή που διαγιγνώσκεται δεν έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 3-4 ημερών.
Η μακρολιθίαση, δηλαδή η παρουσία χολόλιθων διαμέτρου μεγαλύτερης των 2 εκατοστών, έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου της χοληδόχου κύστεως.
Η μικρολιθίαση, δηλαδή η παρουσία χολόλιθων διαμέτρου μικρότερης των 5 χιλιοστών, αυξάνει την πιθανότητα, λόγω μεγέθους, αυτοί οι λίθοι να περάσουν μέσω του κυστικού πόρου στον χοληδόχο πόρο και είτε να προκαλέσουν χολαγγειίτιδα είτε να αποφράξουν τον παγκρεατικό πόρο προκαλώντας παγκρεατίτιδα. Και οι δυο αυτές παθήσεις είναι πολύ σοβαρές και μπορεί να οδηγήσουν τον ασθενή ακόμα και στο θάνατο.
Καλό θα ήταν λοιπόν, ειδικά με την παρουσία μικρολιθίασης, να επισπεύδεται η επαφή με χειρουργό για τον προγραμματισμό του χειρουργείου. Η παρουσία χολόλιθων σε διαβητικό ασθενή πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, διότι οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου είναι κατά πολύ πιο ήπιες από τη βαρύτητα της φλεγμονής και γι' αυτό συνήθως η κατάσταση του ασθενούς υποεκτιμάται από τον θεράποντα ιατρό.
Καλό είναι για τις γυναίκες που γνωρίζουν ότι έχουν χολολιθίαση και προγραμματίζουν εγκυμοσύνη να υποβάλλονται σε χολοκυστεκτομή πριν από τη σύλληψη του εμβρύου ούτως ώστε να μειώνεται η πιθανότητα εκδήλωσης των συμπτωμάτων της νόσου κατά τη διάρκεια της κύησης.
O πολύποδας είναι μια υπερπλασία του βλεννογόνου που, ανάλογα με το μέγεθος και ανάλογα με το αν έχει την τάση να μεγαλώνει, αποτελεί μια προκαρκινωματική κατάσταση. Η παρουσία πολλαπλών πολύποδων ή η παρουσία ενός πολύποδα με υπερηχογραφικό μέγεθος μεγαλύτερο των 5 χιλιοστών αποτελούν απόλυτες ενδείξεις χειρουργείου. Αν κάποιος ασθενής έχει έναν πολύποδα με μέγεθος μικρότερο των 5 χιλιοστών, τότε ο πολύποδας πρέπει να ελέγχεται κάθε χρόνο με υπέρηχο. Στην περίπτωση που αρχίζει να μεγαλώνει, ο ασθενής πρέπει να υποβάλλεται σε χολοκυστεκτομή.
Η χολοκυστεκτομή γίνεται λαπαροσκοπικά με τη βοήθεια μιας κάμερας και μέσω 4 μικρών οπών στο δέρμα. Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής μεθόδου σε σχέση με την ανοικτή μέθοδο είναι πάρα πολλά. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος και έτσι ο ασθενής μπορεί να κινητοποιηθεί άμεσα μετά το χειρουργείο. Με την άμεση κινητοποίηση μειώνεται το ρίσκο λοιμώξεων του αναπνευστικού και του ουροποιητικού. Μειώνεται η πιθανότητα μετεγχειρητικής κήλης λόγω των μικρών τομών στο δέρμα και στους μυς. Επίσης, λόγω της βραχείας αποθεραπείας, μειώνεται το κόστος από την απώλεια εισοδήματος που θα είχε ο ασθενής εξαιτίας της απουσίας από την εργασία του. Υπάρχει και η συντηρητική θεραπεία της συμπτωματικής χολολιθίασης για τους ασθενείς που πρέπει να χειρουργηθούν αλλά δεν μπορούν εξαιτίας κάποιου σοβαρού λόγου. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση χολικών οξέων από το στόμα, την εξωσωματική λιθοτριψία με υπέρηχους ή την τοποθέτηση χολοκυστοστομίας. Σε κάθε περίπτωση, την απόφαση για την ενδεδειγμένη θεραπεία πρέπει να την παίρνει ο χειρουργός σας. Press-GR
Η χολή είναι ένα βασικό υγρό που εκκρίνεται από τα κύτταρα του ήπατος και παίζει σημαντικό ρόλο στην απορρόφηση και πέψη του λίπους. Οι ορμόνες που είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία και την έκκριση της χολής είναι η Σεκρετίνη και η Χολοκυστοκινίνη. Η Σεκρετίνη είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία της χολής από τα ηπατοκύτταρα και η Χολοκυστοκινίνη είναι υπεύθυνη για τη σύσπαση της χοληδόχου κύστεως και την έκκριση της χολής κατά τη διάρκεια της πέψης. Τα κύρια συστατικά της χολής είναι η χοληστερόλη, τα χολικά άλατα, τα φωσφολιπίδια και η λεκιθίνη. Οι χολόλιθοι είναι κρυσταλλικοί σχηματισμοί και ανάλογα με τη σύστασή τους χωρίζονται σε χοληστερολικούς, μεικτούς και χολερυθρινικούς. Στον δυτικό κόσμο, όπου οι διατροφικές συνήθειες έχουν υψηλά ποσοστά χοληστερόλης, το 90% των χολόλιθων είναι χοληστερολικοί.
Όταν για κάποιο λόγο διαταραχθεί η αναλογία των συστατικών της χολής, είτε με την αύξηση της παραγωγής της χοληστερόλης από το ήπαρ είτε με τη μείωση της έκκρισης χολικών αλάτων στη χολή από το ήπαρ, η χολή γίνεται λιθογόνος, δηλαδή έχει την τάση να δημιουργεί χολόλιθους. Τα πιο σημαντικά αίτια που προκαλούν κάτι τέτοιο είναι η παχυσαρκία, η χρήση οιστρογόνων, η χρήση αντισυλληπτικών, η κύηση, η παρατεταμένη νηστεία, η εξαίρεση του τελικού ειλεού και η ταχεία απώλεια βάρους.
Όπως αναφέρθηκε, στους περισσότερους ασθενείς η νόσος είναι ασυμπτωματική. Τα συμπτώματα προκαλούνται από τη μετακίνηση των λίθων στον κυστικό ή τον χοληδόχο πόρο, με αποτέλεσμα την απόφραξη του πόρου και την επακόλουθη ανάπτυξη φλεγμονής. Τα συνήθη συμπτώματα είναι κολικός του δεξιού υποχονδρίου, επιγαστραλγία, πυρετός, εμετός, ίκτερος.
Ο κολικός του δεξιού υποχονδρίου οφείλεται σε παροδική απόφραξη του κυστικού πόρου και εμφανίζεται συνήθως μέσα στις 2 πρώτες ώρες μετά το φαγητό. Από ασθενή σε ασθενή μπορεί να εμφανιστεί με διαφορετική ένταση και εντοπίσεις, με επέκταση στη μεσοπλάτειο χώρα, στη δεξιά ωμοπλάτη και στον ώμο. Μπορεί δε να συνοδεύεται και από εμετό, αλλα δεν συνοδεύεται ποτέ από πυρετό. Η παρουσία πυρετού δείχνει μια αρχόμενη ή μια εγκατεστημένη φλεγμονή του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως (χολοκυστίτιδα) ή των χοληφόρων αγγείων (χολαγγειίτιδα). Σε κάθε περίπτωση, η εκτίμηση της κοιλίας του ασθενούς πρέπει να γίνεται από χειρουργό, ο οποίος θα κρίνει ποια είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, συνεκτιμώντας και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς.
Με τον όρο χολοκυστεκτομή εννοούμε την αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως. Οι κυριότερες ενδείξεις είναι η οξεία χολοκυστίτιδα, η μακρολιθίαση, η μικρολιθίαση, η χολολιθίαση σε διαβητικό ασθενή, οι επαναλαμβανόμενοι κολικοί δεξιού υποχονδρίου, ο προγραμματισμός κύησης, η παρουσία πολύποδα.
Με τον όρο οξεία χολοκυστίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστεως με την παρουσία πυρετού, που από την έναρξή της μέχρι τη στιγμή που διαγιγνώσκεται δεν έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 3-4 ημερών.
Η μακρολιθίαση, δηλαδή η παρουσία χολόλιθων διαμέτρου μεγαλύτερης των 2 εκατοστών, έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου της χοληδόχου κύστεως.
Η μικρολιθίαση, δηλαδή η παρουσία χολόλιθων διαμέτρου μικρότερης των 5 χιλιοστών, αυξάνει την πιθανότητα, λόγω μεγέθους, αυτοί οι λίθοι να περάσουν μέσω του κυστικού πόρου στον χοληδόχο πόρο και είτε να προκαλέσουν χολαγγειίτιδα είτε να αποφράξουν τον παγκρεατικό πόρο προκαλώντας παγκρεατίτιδα. Και οι δυο αυτές παθήσεις είναι πολύ σοβαρές και μπορεί να οδηγήσουν τον ασθενή ακόμα και στο θάνατο.
Καλό θα ήταν λοιπόν, ειδικά με την παρουσία μικρολιθίασης, να επισπεύδεται η επαφή με χειρουργό για τον προγραμματισμό του χειρουργείου. Η παρουσία χολόλιθων σε διαβητικό ασθενή πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, διότι οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου είναι κατά πολύ πιο ήπιες από τη βαρύτητα της φλεγμονής και γι' αυτό συνήθως η κατάσταση του ασθενούς υποεκτιμάται από τον θεράποντα ιατρό.
Καλό είναι για τις γυναίκες που γνωρίζουν ότι έχουν χολολιθίαση και προγραμματίζουν εγκυμοσύνη να υποβάλλονται σε χολοκυστεκτομή πριν από τη σύλληψη του εμβρύου ούτως ώστε να μειώνεται η πιθανότητα εκδήλωσης των συμπτωμάτων της νόσου κατά τη διάρκεια της κύησης.
O πολύποδας είναι μια υπερπλασία του βλεννογόνου που, ανάλογα με το μέγεθος και ανάλογα με το αν έχει την τάση να μεγαλώνει, αποτελεί μια προκαρκινωματική κατάσταση. Η παρουσία πολλαπλών πολύποδων ή η παρουσία ενός πολύποδα με υπερηχογραφικό μέγεθος μεγαλύτερο των 5 χιλιοστών αποτελούν απόλυτες ενδείξεις χειρουργείου. Αν κάποιος ασθενής έχει έναν πολύποδα με μέγεθος μικρότερο των 5 χιλιοστών, τότε ο πολύποδας πρέπει να ελέγχεται κάθε χρόνο με υπέρηχο. Στην περίπτωση που αρχίζει να μεγαλώνει, ο ασθενής πρέπει να υποβάλλεται σε χολοκυστεκτομή.
Η χολοκυστεκτομή γίνεται λαπαροσκοπικά με τη βοήθεια μιας κάμερας και μέσω 4 μικρών οπών στο δέρμα. Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής μεθόδου σε σχέση με την ανοικτή μέθοδο είναι πάρα πολλά. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος και έτσι ο ασθενής μπορεί να κινητοποιηθεί άμεσα μετά το χειρουργείο. Με την άμεση κινητοποίηση μειώνεται το ρίσκο λοιμώξεων του αναπνευστικού και του ουροποιητικού. Μειώνεται η πιθανότητα μετεγχειρητικής κήλης λόγω των μικρών τομών στο δέρμα και στους μυς. Επίσης, λόγω της βραχείας αποθεραπείας, μειώνεται το κόστος από την απώλεια εισοδήματος που θα είχε ο ασθενής εξαιτίας της απουσίας από την εργασία του. Υπάρχει και η συντηρητική θεραπεία της συμπτωματικής χολολιθίασης για τους ασθενείς που πρέπει να χειρουργηθούν αλλά δεν μπορούν εξαιτίας κάποιου σοβαρού λόγου. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση χολικών οξέων από το στόμα, την εξωσωματική λιθοτριψία με υπέρηχους ή την τοποθέτηση χολοκυστοστομίας. Σε κάθε περίπτωση, την απόφαση για την ενδεδειγμένη θεραπεία πρέπει να την παίρνει ο χειρουργός σας. Press-GR
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Από… ολόγυμνος στα βάτα, στην κορυφή της πολιτικής
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
