Τον γεωπολιτικό ρόλο της Βόρειας Κορέας ζήλεψε ο Αλέξης Τσίπρας, αφού αυτό αντιλαμβάνεται κανείς διαβάζοντας την ομιλία του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσα για τα ζητήματα της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής. Πέραν της προφανούς ασχετοσύνης όσων ενεπλάκησαν και την παντελή έλλειψη συναίσθησης του τι γίνεται στο διεθνές περιβάλλον, το πρώτο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς είναι ότι είτε δεν αντιλαμβάνονται (πολύ πιθανό), είτε αποφάσισαν για δικούς του λόγους να αναστήσουν την Τουρκία και να τη μετατρέψουν σε γεωπολιτικό πρωταγωνιστή της περιοχής.
Όσον αφορά τους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι υποσχέσεις και το «γλείψιμο» δεν έχει τέλος με σκοπό να υφαρπάξει τις ψήφους τους, ενώ την ίδια στιγμή με όσα λέει, ουσιαστικά αποδομεί συνολικά το αμυντικό σύστημα της χώρας.
Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις… Σε μια ακόμη επιστροφή στη δεκαετία του 1980, έχουμε διατύπωση εκ νέου του παπανδρεϊκού «δόγματος», προ της εξουσίας βέβαια, για έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ
Ταυτόχρονα δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για τη… Λατινική Αμερική, λέγοντας ότι «δημιουργείται χώρος και για νέες πρωτοβουλίες περιφερειακής συνεργασίας όπως αυτές που διαφαίνονται στη Λατινική Αμερική, που έχουν σταθερή ανάπτυξη σε αντι-νεοφιλελεύθερη και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση».
Για να προσθέσει ψήγματα πολιτικής ορθότητας διακήρυξε το κόμμα ότι «η Ελλάδα έχει αναφαίρετο δικαίωμα στην ανακήρυξη ΑΟΖ και στην αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Για την κατοχύρωση του δικαιώματος αυτού και την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ χρειάζεται να αρχίσουν οι αναγκαίες διαδικασίες για την υπογραφή διμερών συμφωνιών με τις ενδιαφερόμενες γειτονικές χώρες».
Πως σκοπεύει να το πράξει όμως αυτό; Με δεδομένες τις αντιρρήσεις της Τουρκίας σκοπεύει να κάνει πόλεμο ή να συζητά επ’ αόριστον; Προφανώς στο μυαλό του θα έχει τη συνεργασία με τη Ρωσίας, διότι την τεχνολογία δεν τη διαθέτουν καν κράτη, αλλά εταιρίες. Άρα, είναι προφανές ότι θα μπλέξει την Ελλάδα σε περιπέτειες, αφού η μόνη επιλογή για τις ΗΠΑ θα είναι να συνασπιστούν με την Τουρκία και να την ορίσουν τοποτηρητή των συμφερόντων τους στην περιοχή! Κι επειδή αυτά τα συμφέροντα είναι κοινά με τους Ισραηλινούς, πολύ απλά θα πετύχει ο πανέξυπνος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να ανασυστήσει τη στρατηγική συνεργασία Τουρκίας-Ισραήλ που είδαμε και πάθαμε να απαλλαγούμε από αυτήν!
Κατά τα άλλα τρέφει κι άλλες – πολλές – ψευδαισθήσεις. Πέραν του ότι παραδέχεται ότι «η Τουρκία επιδιώκει την ανάδειξή της σε ηγεμονική δύναμη στην περιοχή, ανταγωνιζόμενη το Ισραήλ», οπότε αντί να αντιληφθεί ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι αντίθετη με τα ελληνικά συμφέροντα (δεν λέμε εθνικά μην τον στενοχωρήσουμε περισσότερο…), καλεί για την ανάληψη πρωτοβουλιών «για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών με διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου και του αμοιβαίου σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας και του απαραβίαστου των συνόρων κανόνες καλής γειτονίας και πολύμορφης συνεργασίας». Τόσες δεκαετίας ελληνοτουρκικών σχέσεων όπου όλες οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις δήλωνα τα ίδια και ιδού που έχουμε φτάσει, δεν του λένε τίποτα.
Κατά τα άλλα, όπως αναφέρει, «πέραν της συνολικής και κατηγορηματικής αντίθεσής μας για τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ που δορυφοριοποιεί τη χώρα μας, θα πρέπει να εργαστούμε αποτελεσματικά ώστε να ακυρώσουμε τη συμφωνία αυτή ώστε να μην εμπλακεί η χώρα μας άμεσα ή έμμεσα σε ενδεχόμενο πόλεμο με το Ιράν αλλά και στον Αραβικό κόσμο».
Εν ολίγοις, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί εμμέσως το κομουνιστικό ΑΚΕΛ της Κύπρου που στηρίζει πλέον την ασφάλειά του στη συνεργασία με το Ισραήλ και επειδή οι Κύπριοι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω επειδή θα τους το πει ο Αλέξης, θα προκληθούν προβλήματα και στις σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου. Και θέλει να λύσει και το Κυπριακό. Ψυχοπαρανοϊκές καταστάσεις. Και παρά την… καταγγελία της συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ πιστεύει ότι θα μεσολαβήσει κι εκεί για να φέρει την ειρήνη.
Για το ζήτημα της ονομασία της ΠΓΔΜ δεν μας είπε αν απορρίπτει την αποδοχή από πολυάριθμα στελέχη του κόμματός του της συνταγματικής της ονομασίας και επέλεξε το πολιτικώς ορθό «εργαζόμαστε σταθερά υπέρ μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στη διαφορά για το όνομα της Π.Γ.Δ.Μ. στο πλαίσιο του ΟΗΕ, λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις», ενώ «αποκρούουμε τις εθνικιστικές εντάσεις από κάθε πλευρά των συνόρων»…
Δεν θα μασήσουμε τα λόγια μας: Οι άνθρωποι είναι εκτός πραγματικότητας. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε την ορολογία του «χρήσιμου ηλίθιου» που χρησιμοποιείται και στην εξωτερική πολιτική. Πλέον ήρθε η ώρα να εισαγάγουμε και αυτή του «άχρηστου»… Βοήθειά μας.
Πηγή
kostasxan.blogspot.com
