2018-05-11 15:19:23
Έχετε ποτέ σκεφτεί, ότι η χρήση που κάνετε στα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά σας; Αναρωτηθήκατε τι θα γίνει αν ο γιος ή η κόρη σας ανακαλύψει τις παλιές αναρτήσεις σας από πάρτι, βόλτες, ξενύχτια και… καταχρήσεις;
Πριν πατήσετε το κουμπί «διαγραφή» διαβάστε τις σκέψεις μίας μαμάς πάνω σε αυτό το θέμα και ξανασκεφτείτε την χρήση των μέσω κοινωνικής δικτύωσης «Όταν ήμουν 14 ανακάλυψα το φωτογραφικό άλμπουμ της μαμάς μου από την Δευτέρα Λυκείου. Οι φωτογραφίες γεμάτες χαρά, γέλιο και ξεγνοιασιά πρόδιδαν το αίσθημα ανεμελιάς και ευτυχίας που χαρακτηρίζει εκείνα τα χρόνια. Και είδα και μερικές, στις οποίες η μαμά μου ήταν αγκαλιά με το τότε αγόρι της. Μου φάνηκε παράξενο, αλλά και συναρπαστικό συνάμα. Η μαμά μου είχε ζωή πέρα από εκείνην που ήξερα και οι φωτογραφίες αυτές ήταν η απόδειξη.
Ενθουσιασμός που δεν θα υπάρξει ποτέ για τα παιδιά μου, αν σκεφτείτε, ότι από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί το Facebook έχω αναρτήσει όλα όσα συνέβαιναν στη ζωή μου, τα περισσότερα μάλιστα με σπαριξικάρδια ποιήματα και λόγια για συνοδεία.
Σχέσεις, χωρισμοί, φιλίες, πάρτι, εκδρομές, κραιπάλες. Φωτογραφίες με φίλους, σχέσεις, συναδέλφους. Posts με λέξεις που χτυπούν ευαίσθητες χορδές, συζητήσεις, τσακωμοί. Όλα φανερά. Τίποτα δεν κρατούσα για μένα – ίσως να επιζητούσα και λίγο παραπάνω την προσοχή.
Ελάχιστα σκεφτόμουν τότε, ότι η προσοχή αυτή που αναζητούσα, θα μου προκαλούσε τόσο άγχος σήμερα. Η γενιά μου το παράκανε με τα posts, τις φωτογραφίες και τις αναρτήσεις και ποτέ δεν σκέφτηκε πώς όλο αυτό θα επηρεάσει μια μέρα τα παιδιά της. Ήδη σκέφτομαι τις απαντήσεις που θα πρέπει να δώσω στα δικά μου σε λίγο καιρό:
«Όχι αυτός δεν είναι ο μπαμπας»
«Φόρεμα είναι αυτό, απλώς λίγο κοντό»
«Απλώς ήθελα να αρέσω. Να με προσέχουν»
«Δεν σκεφτόμουν καθαρά τότε»
«Οι γυαλάδες και τα γκλίτερ ήταν πολύ στην μόδα»
«Όχι δεν μπορείς να βάψεις τα μαλλιά σου μπλε. Τότε ήμουν 22 και ζούσα μόνη μου!».
Αυτές και άλλες πολλές οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό μου. Με σημαντικότερες εκείνες που έχουν να κάνουν με το πώς θα αλλάξει όλο αυτό τη γνώμη που έχουν τα παιδιά μου για εμένα. Θα με θαυμάζουν ακόμα; Θα με εμπιστεύονται ακόμα;
Από το μυαλό πέρασε να διαγράψω τα πάντα, αλλά όσο και αν προσπάθησα δεν τα κατάφερα. Πάντα κάτι έμενε πίσω. Οπότε, η συμβουλή μου στους σημερινούς γονείς είναι να μην υπολογίζουν στο κουμπί της διαγραφής. Όλες οι σελίδες και όλοι οι ιστότοποι κρατούν ιστορικό, ακόμα και αν εσείς το διαγράψετε. Αφήστε που οι περισσότεροι φίλοι σας έχουν φωτογραφίες και κάνουν αναφορά στο όνομά σας σχεδόν σε όλα τους τα post.
Ξέρω, ότι δεν θα αφήσω τα παιδιά μου να μεθύσουν ή να φορέσουν – σχεδόν – ανύπαρκτα ρούχα, ειδικά όταν είναι ακόμη στην εφηβεία. Αν και όλο αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, όταν μάθουν το διαδικτυακό μου παρελθόν.
Όπως φαίνεται, εδώ και λίγα χρόνια δεν έχουμε το περιθώριο να ξεχάσουμε και να αφήσουμε πίσω μας αυτό που κάποτε ήμασταν. Υπάρχει καταγεγραμμένο εκεί έξω ένα πλήρες ιστορικό με τις πράξεις μας, γεμάτο στοιχεία και αποδείξεις. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, ως γονείς είναι να είμαστε προετοιμασμένοι για την ώρα της “κρίσης”».
Πηγή Tromaktiko
Πριν πατήσετε το κουμπί «διαγραφή» διαβάστε τις σκέψεις μίας μαμάς πάνω σε αυτό το θέμα και ξανασκεφτείτε την χρήση των μέσω κοινωνικής δικτύωσης «Όταν ήμουν 14 ανακάλυψα το φωτογραφικό άλμπουμ της μαμάς μου από την Δευτέρα Λυκείου. Οι φωτογραφίες γεμάτες χαρά, γέλιο και ξεγνοιασιά πρόδιδαν το αίσθημα ανεμελιάς και ευτυχίας που χαρακτηρίζει εκείνα τα χρόνια. Και είδα και μερικές, στις οποίες η μαμά μου ήταν αγκαλιά με το τότε αγόρι της. Μου φάνηκε παράξενο, αλλά και συναρπαστικό συνάμα. Η μαμά μου είχε ζωή πέρα από εκείνην που ήξερα και οι φωτογραφίες αυτές ήταν η απόδειξη.
Ενθουσιασμός που δεν θα υπάρξει ποτέ για τα παιδιά μου, αν σκεφτείτε, ότι από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί το Facebook έχω αναρτήσει όλα όσα συνέβαιναν στη ζωή μου, τα περισσότερα μάλιστα με σπαριξικάρδια ποιήματα και λόγια για συνοδεία.
Σχέσεις, χωρισμοί, φιλίες, πάρτι, εκδρομές, κραιπάλες. Φωτογραφίες με φίλους, σχέσεις, συναδέλφους. Posts με λέξεις που χτυπούν ευαίσθητες χορδές, συζητήσεις, τσακωμοί. Όλα φανερά. Τίποτα δεν κρατούσα για μένα – ίσως να επιζητούσα και λίγο παραπάνω την προσοχή.
Ελάχιστα σκεφτόμουν τότε, ότι η προσοχή αυτή που αναζητούσα, θα μου προκαλούσε τόσο άγχος σήμερα. Η γενιά μου το παράκανε με τα posts, τις φωτογραφίες και τις αναρτήσεις και ποτέ δεν σκέφτηκε πώς όλο αυτό θα επηρεάσει μια μέρα τα παιδιά της. Ήδη σκέφτομαι τις απαντήσεις που θα πρέπει να δώσω στα δικά μου σε λίγο καιρό:
«Όχι αυτός δεν είναι ο μπαμπας»
«Φόρεμα είναι αυτό, απλώς λίγο κοντό»
«Απλώς ήθελα να αρέσω. Να με προσέχουν»
«Δεν σκεφτόμουν καθαρά τότε»
«Οι γυαλάδες και τα γκλίτερ ήταν πολύ στην μόδα»
«Όχι δεν μπορείς να βάψεις τα μαλλιά σου μπλε. Τότε ήμουν 22 και ζούσα μόνη μου!».
Αυτές και άλλες πολλές οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό μου. Με σημαντικότερες εκείνες που έχουν να κάνουν με το πώς θα αλλάξει όλο αυτό τη γνώμη που έχουν τα παιδιά μου για εμένα. Θα με θαυμάζουν ακόμα; Θα με εμπιστεύονται ακόμα;
Από το μυαλό πέρασε να διαγράψω τα πάντα, αλλά όσο και αν προσπάθησα δεν τα κατάφερα. Πάντα κάτι έμενε πίσω. Οπότε, η συμβουλή μου στους σημερινούς γονείς είναι να μην υπολογίζουν στο κουμπί της διαγραφής. Όλες οι σελίδες και όλοι οι ιστότοποι κρατούν ιστορικό, ακόμα και αν εσείς το διαγράψετε. Αφήστε που οι περισσότεροι φίλοι σας έχουν φωτογραφίες και κάνουν αναφορά στο όνομά σας σχεδόν σε όλα τους τα post.
Ξέρω, ότι δεν θα αφήσω τα παιδιά μου να μεθύσουν ή να φορέσουν – σχεδόν – ανύπαρκτα ρούχα, ειδικά όταν είναι ακόμη στην εφηβεία. Αν και όλο αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, όταν μάθουν το διαδικτυακό μου παρελθόν.
Όπως φαίνεται, εδώ και λίγα χρόνια δεν έχουμε το περιθώριο να ξεχάσουμε και να αφήσουμε πίσω μας αυτό που κάποτε ήμασταν. Υπάρχει καταγεγραμμένο εκεί έξω ένα πλήρες ιστορικό με τις πράξεις μας, γεμάτο στοιχεία και αποδείξεις. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, ως γονείς είναι να είμαστε προετοιμασμένοι για την ώρα της “κρίσης”».
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κεσσίδης: «Με πνίγει το δίκαιο»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
