2018-05-16 13:19:41
ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ
Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, η Αριστερά πήγαινε με όλα – κάτι σαν την κόκα κόλα. Όλοι, λίγο ως πολύ, ήταν αριστεροί. Άλλος στις κομματικές προτιμήσεις, άλλος στην καρδιά, άλλος στην συνείδηση, άλλος στα όνειρά του. Πάντως, ολίγη Αριστερά διέθεταν όλοι στο ιδεολογικό τους βεστιάριο. Ήταν ένα απαραίτητο ιδεολογικό αξεσουάρ που ταίριαζε σε κάθε περίπτωση, σε κάθε προφίλ. Κάτι σαν το αλάτι που νοστιμεύει το φαγητό. Κάθε οικογένεια διέθετε εκτός από τα απαραίτητα και τα περίσσια και μια ανάλογη δόση Αριστεράς.
Ήταν το δωρεάν εισιτήριο στον επίγειο παράδεισο των εξιδανικεύσεων. Είχε μια πειστική απάντηση σε όλα τα φυσικά και μεταφυσικά προβλήματα. Η νεολαία, πριν ακόμα μάθει να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών, κατείχε τις μεγάλες αλήθειες που θα σώσουν τον κόσμο. Ήταν αριστερόπνευστη. Απαντούσε με χαρακτηριστική άνεση και ευκολία στα θεμελιώδη ερωτήματα που ταλάνιζαν την ανθρωπότητα. Ρουφούσε θορυβωδώς τον φραπέ στα καφενεία και αγόρευε μεγάλες αλήθειες.
Με δυο λόγια, μεταπολιτευτικά καταναλώσαμε αμάσητα δωρεάν τεράστιες ποσότητες Αριστεράς, όπως το απαιτούσε η μόδα ή αν θέλετε η ανέμελη τρέλα της εποχής, για να βαρυστομαχιάσουμε αναδρομικά και επικίνδυνα στις μέρες μας που βιώνουμε τους οραματισμούς και τις μεγαλοστομίες της πρώτης κυβερνητικής εκδοχής της. Ο ΣΥΡΙΖΑ που εξέφραζε την ανανεωτική πλευρά της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, έχοντας ως παρακαταθήκη την μεταπολιτευτική χαλαρή κι ανεύθυνη αποδοχή της κοινωνίας σε αριστερούς ακκισμούς, εκμεταλλεύτηκε το γενικευμένο αντιμνημονιακό περιβάλλον και δίχως να το καταλάβει, θηλύκωσε στην εξουσία.
Η συνέχεια είναι γνωστή και σ’ αυτούς που δείχνουν ότι το καταλαβαίνουν και σ’ εκείνους που κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν. Η αριστερή μυθολογία βιώνει την πλήρη απαξίωσή της, ωστόσο, με μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κόστος. Υποχωρώντας για μιαν ακόμη φορά, αφήνει έρημη χώρα πίσω της, καμένη γη, αλλά αυτή τη φορά ως τραγικό επίλογο της σύγχρονης ιστορίας της χώρας. Η Αριστερά, για πρώτη φορά έμεινε γυμνή στη θέα όλων και αυτό αρκεί και χρεώνεται στον Τσίπρα και την παρέα του ως το μόνο θετικό της διακυβέρνησής τους. Η ιστορική περίοδος της μεταπολίτευσης θα ολοκληρωθεί με την πτώση του εγχώριου διχαστικού τείχους της Αριστεράς.
ΥΓ. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τους αριστερούς διαχειριστές της εξουσίας που έντρομοι ζητούν διαφυγή και σανίδα σωτηρίας προς την «διεφθαρμένη» σοσιαλδημοκρατία!
http://www.topontiki.gr/article/273079/i-aristera-dihos-fantasiako-endyma
Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, η Αριστερά πήγαινε με όλα – κάτι σαν την κόκα κόλα. Όλοι, λίγο ως πολύ, ήταν αριστεροί. Άλλος στις κομματικές προτιμήσεις, άλλος στην καρδιά, άλλος στην συνείδηση, άλλος στα όνειρά του. Πάντως, ολίγη Αριστερά διέθεταν όλοι στο ιδεολογικό τους βεστιάριο. Ήταν ένα απαραίτητο ιδεολογικό αξεσουάρ που ταίριαζε σε κάθε περίπτωση, σε κάθε προφίλ. Κάτι σαν το αλάτι που νοστιμεύει το φαγητό. Κάθε οικογένεια διέθετε εκτός από τα απαραίτητα και τα περίσσια και μια ανάλογη δόση Αριστεράς.
Ήταν το δωρεάν εισιτήριο στον επίγειο παράδεισο των εξιδανικεύσεων. Είχε μια πειστική απάντηση σε όλα τα φυσικά και μεταφυσικά προβλήματα. Η νεολαία, πριν ακόμα μάθει να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών, κατείχε τις μεγάλες αλήθειες που θα σώσουν τον κόσμο. Ήταν αριστερόπνευστη. Απαντούσε με χαρακτηριστική άνεση και ευκολία στα θεμελιώδη ερωτήματα που ταλάνιζαν την ανθρωπότητα. Ρουφούσε θορυβωδώς τον φραπέ στα καφενεία και αγόρευε μεγάλες αλήθειες.
Με δυο λόγια, μεταπολιτευτικά καταναλώσαμε αμάσητα δωρεάν τεράστιες ποσότητες Αριστεράς, όπως το απαιτούσε η μόδα ή αν θέλετε η ανέμελη τρέλα της εποχής, για να βαρυστομαχιάσουμε αναδρομικά και επικίνδυνα στις μέρες μας που βιώνουμε τους οραματισμούς και τις μεγαλοστομίες της πρώτης κυβερνητικής εκδοχής της. Ο ΣΥΡΙΖΑ που εξέφραζε την ανανεωτική πλευρά της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, έχοντας ως παρακαταθήκη την μεταπολιτευτική χαλαρή κι ανεύθυνη αποδοχή της κοινωνίας σε αριστερούς ακκισμούς, εκμεταλλεύτηκε το γενικευμένο αντιμνημονιακό περιβάλλον και δίχως να το καταλάβει, θηλύκωσε στην εξουσία.
Η συνέχεια είναι γνωστή και σ’ αυτούς που δείχνουν ότι το καταλαβαίνουν και σ’ εκείνους που κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν. Η αριστερή μυθολογία βιώνει την πλήρη απαξίωσή της, ωστόσο, με μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κόστος. Υποχωρώντας για μιαν ακόμη φορά, αφήνει έρημη χώρα πίσω της, καμένη γη, αλλά αυτή τη φορά ως τραγικό επίλογο της σύγχρονης ιστορίας της χώρας. Η Αριστερά, για πρώτη φορά έμεινε γυμνή στη θέα όλων και αυτό αρκεί και χρεώνεται στον Τσίπρα και την παρέα του ως το μόνο θετικό της διακυβέρνησής τους. Η ιστορική περίοδος της μεταπολίτευσης θα ολοκληρωθεί με την πτώση του εγχώριου διχαστικού τείχους της Αριστεράς.
ΥΓ. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τους αριστερούς διαχειριστές της εξουσίας που έντρομοι ζητούν διαφυγή και σανίδα σωτηρίας προς την «διεφθαρμένη» σοσιαλδημοκρατία!
http://www.topontiki.gr/article/273079/i-aristera-dihos-fantasiako-endyma
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΤΕΛΟΥΣ 2% ΖΗΤΑ Ο Ν. ΠΑΠΠΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
