2018-05-22 22:40:10
Αββάς Γέρων
Πώς, πώς έγινε αυτό να κατεβείς στη γη μας, Κύριε του ουρανού, δοξολογούμενε και ανυμνούμενε παντοτεινά, καί να γίνεις, ο Παντοδύναμος, ένα αδύνατο παιδάκι, στην αγκαλιά μιας μικρής κοπελίτσας!; -άλλο τούτο το θαύμα με σένα Παρθένε Μαρία ευλογημένη!
Καί πώς ύστερα, ο Δημιουργός και Τεχνίτης και Κυβερνήτης του σύμπαντος, πώς έκανες πόρτες και παράθυρα και επισκευές με ένα σκεπάρνι στα φτωχικά σπίτια της Ναζαρέτ στους δύστροπους;
Κι ύστερα, τί ήταν εκείνο σαν μεγάλωσες; Οι λόγοι Σου, οι θεραπείες Σου όλων των αρρώστων, η υποταγή της φύσης στα προστάγματά Σου!; Τί δύναμη! Τί χάρη! Τί αγάπη!
Καί μετά, αλίμονο, πώς δέχτηκες να Σε δέσουν να Σε φτύσουν...
να Σε μπατσίσουν...
να Σε μαστιγώσουν...
να Σου μπίξουν στεφάνι από αγκάθια οδυνηρά...
να Σου φορέσουν ψεύτικη βασιλική χλαμίδα...
να Σου δώσουν καλάμι αντί για σκήπτρο κοροϊδευτικά...
νά..., Χριστέ μου, να Σε καρφώσουν πάνω στο σταυρό ανάμεσα σε δύο ληστές, Εσένα τόν Πανάγιο!;...
Να τρυπήσουν την πλευρά Σου με τη λόγχη...
Πώς τα δέχτηκες όλα αυτά, όταν είχες μπροστά Σου, στις προσταγές Σου μυριάδες αγγέλων και αρχαγγέλων;!
Πώς, Κύριε μου;! Καί γιατί; Γιατί;
Δέ τα χωρεί ο νούς μου όλα αυτά τα π ω ς και πιο πολύδ ε χωρεί το ότι τα δέχτηκες όλα αυτά για μένα τον μικρό και αμαρτωλό!...
Πώς, Κύριε!; Πώς!; Γιατί, Κύριε;
Η αγάπη Σου, η μεγάλη σου αγάπη, η άπειρη αγάπη Σου!
Σ΄ευχαριστώ κατάπληκτος. Σ΄ευχαριστώ. Σ΄ευχαριστώ.
Θα Σε ευχαριστώ παντοτεινά.
paraklisi
Πώς, πώς έγινε αυτό να κατεβείς στη γη μας, Κύριε του ουρανού, δοξολογούμενε και ανυμνούμενε παντοτεινά, καί να γίνεις, ο Παντοδύναμος, ένα αδύνατο παιδάκι, στην αγκαλιά μιας μικρής κοπελίτσας!; -άλλο τούτο το θαύμα με σένα Παρθένε Μαρία ευλογημένη!
Καί πώς ύστερα, ο Δημιουργός και Τεχνίτης και Κυβερνήτης του σύμπαντος, πώς έκανες πόρτες και παράθυρα και επισκευές με ένα σκεπάρνι στα φτωχικά σπίτια της Ναζαρέτ στους δύστροπους;
Κι ύστερα, τί ήταν εκείνο σαν μεγάλωσες; Οι λόγοι Σου, οι θεραπείες Σου όλων των αρρώστων, η υποταγή της φύσης στα προστάγματά Σου!; Τί δύναμη! Τί χάρη! Τί αγάπη!
Καί μετά, αλίμονο, πώς δέχτηκες να Σε δέσουν να Σε φτύσουν...
να Σε μπατσίσουν...
να Σε μαστιγώσουν...
να Σου μπίξουν στεφάνι από αγκάθια οδυνηρά...
να Σου φορέσουν ψεύτικη βασιλική χλαμίδα...
να Σου δώσουν καλάμι αντί για σκήπτρο κοροϊδευτικά...
νά..., Χριστέ μου, να Σε καρφώσουν πάνω στο σταυρό ανάμεσα σε δύο ληστές, Εσένα τόν Πανάγιο!;...
Να τρυπήσουν την πλευρά Σου με τη λόγχη...
Πώς τα δέχτηκες όλα αυτά, όταν είχες μπροστά Σου, στις προσταγές Σου μυριάδες αγγέλων και αρχαγγέλων;!
Πώς, Κύριε μου;! Καί γιατί; Γιατί;
Δέ τα χωρεί ο νούς μου όλα αυτά τα π ω ς και πιο πολύδ ε χωρεί το ότι τα δέχτηκες όλα αυτά για μένα τον μικρό και αμαρτωλό!...
Πώς, Κύριε!; Πώς!; Γιατί, Κύριε;
Η αγάπη Σου, η μεγάλη σου αγάπη, η άπειρη αγάπη Σου!
Σ΄ευχαριστώ κατάπληκτος. Σ΄ευχαριστώ. Σ΄ευχαριστώ.
Θα Σε ευχαριστώ παντοτεινά.
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αδελφοί, μεγάλος είναι ο φόβος την ώρα του θανάτου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Ρώσος φαντάρος που έδωσε τη ζωή του και άγιασε
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ