2018-05-31 17:29:15
«Κοιτώντας πίσω συνειδητοποιώ ότι η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου ήταν αυτή μετά την πρώτη αποτυχημένη εξωσωματική γονιμοποίηση Δεδομένου ότι ήταν η πρώτη και τελευταία προσπάθεια που έγινε με τα δικά μου ωάρια, το αίσθημα της προσωπικής αποτυχίας ήταν αυτό που με κατέβαλε περισσότερο απ’ όλα.
Κάθε επόμενη αποτυχημένη προσπάθεια να γίνω μαμά με έβρισκε και πιο απογοητευμένη. Απογοητευμένη, αποτυχημένη και διψασμένη για ένα μωρό. Αυτός είναι και ο μοναδικός στόχος που έχουμε όλοι όσοι παλεύουμε με την υπογονιμότητα. Τελικά, δεν ήταν μόνο η απογοήτευση που με κατέβαλε τόσο αλλά κάτι που δεν συνειδητοποίησα πριν από τα τέταρτα αποτελέσματα. «Δυστυχώς, ούτε αυτή τη φορά».
Θα περάσω κατευθείαν στο πρόβλημα. Υπάρχει μια αλόγιστη πίεση από την κοινωνία σε κάθε γυναίκα για να αποκτήσει ένα παιδί, και φυσικά δεν εξαιρέθηκα από όλο αυτό. Πίστεψα ότι η ευτυχία θα ερχόταν στη ζωή μου μόνο αν έβρισκα τον τέλειο σύζυγο, έκανα την τέλεια δουλειά και γινόμουν μητέρα. Και αυτή η αντίληψη με εξουθένωσε γιατί φυσικά, δεν είχα το πακέτο.
Η πέμπτη και τελευταία προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης απέδωσε καρπούς, κυριολεκτικά. Βέβαια, τα ωάρια δεν ήταν δικά μου αλλά στο τέλος αυτής της προσπάθειας το αποτέλεσμα ήταν η κόρη μου. Και είμαι ευγνώμον για αυτό. Δε μπορώ να κρύψω ότι η υπερπροσπάθεια για να την φέρω στον κόσμο με εξουθένωσε.
Κατά τη διάρκεια των εξωσωματικών ήλπιζα ότι θα τα καταφέρω, ότι θα αποκτήσω κι εγώ το πακέτο, ότι θα πάρουμε άλλο ένα δάνειο, θα κάνουμε άλλη μια προσπάθεια και κάποια στιγμή ότι θα γίνω και εγώ ευτυχισμένη. Ή καλύτερα ολοκληρωμένη.
Είναι τρομερή η πίεση που δέχονται οι γυναίκες από τα κοινωνικά στερεότυπα. Όχι, δε θέλουν να γίνουν όλες μητέρες και όχι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα μα αυτές αν δε θέλουν καν να προσπαθήσουν ενώ δε μπορούν. Αντίθετα, θα πρέπει να μαθαίνουμε ότι κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή, ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της, με τη ζωή της, την οικογένειά της. Αλήθεια, αν κάποιος μου έλεγε ότι ακόμα κι αν δεν έκανα παιδί θα ήμουν ευτυχισμένη στη ζωή μου, πόσο διαφορετικά θα βίωνα τις αποτυχημένες προσπάθειες;
Αχ, μακάρι να ήξερα, μακάρι κάποιος να μου είχε μιλήσει..»
Tromaktiko
Κάθε επόμενη αποτυχημένη προσπάθεια να γίνω μαμά με έβρισκε και πιο απογοητευμένη. Απογοητευμένη, αποτυχημένη και διψασμένη για ένα μωρό. Αυτός είναι και ο μοναδικός στόχος που έχουμε όλοι όσοι παλεύουμε με την υπογονιμότητα. Τελικά, δεν ήταν μόνο η απογοήτευση που με κατέβαλε τόσο αλλά κάτι που δεν συνειδητοποίησα πριν από τα τέταρτα αποτελέσματα. «Δυστυχώς, ούτε αυτή τη φορά».
Θα περάσω κατευθείαν στο πρόβλημα. Υπάρχει μια αλόγιστη πίεση από την κοινωνία σε κάθε γυναίκα για να αποκτήσει ένα παιδί, και φυσικά δεν εξαιρέθηκα από όλο αυτό. Πίστεψα ότι η ευτυχία θα ερχόταν στη ζωή μου μόνο αν έβρισκα τον τέλειο σύζυγο, έκανα την τέλεια δουλειά και γινόμουν μητέρα. Και αυτή η αντίληψη με εξουθένωσε γιατί φυσικά, δεν είχα το πακέτο.
Η πέμπτη και τελευταία προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης απέδωσε καρπούς, κυριολεκτικά. Βέβαια, τα ωάρια δεν ήταν δικά μου αλλά στο τέλος αυτής της προσπάθειας το αποτέλεσμα ήταν η κόρη μου. Και είμαι ευγνώμον για αυτό. Δε μπορώ να κρύψω ότι η υπερπροσπάθεια για να την φέρω στον κόσμο με εξουθένωσε.
Κατά τη διάρκεια των εξωσωματικών ήλπιζα ότι θα τα καταφέρω, ότι θα αποκτήσω κι εγώ το πακέτο, ότι θα πάρουμε άλλο ένα δάνειο, θα κάνουμε άλλη μια προσπάθεια και κάποια στιγμή ότι θα γίνω και εγώ ευτυχισμένη. Ή καλύτερα ολοκληρωμένη.
Είναι τρομερή η πίεση που δέχονται οι γυναίκες από τα κοινωνικά στερεότυπα. Όχι, δε θέλουν να γίνουν όλες μητέρες και όχι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα μα αυτές αν δε θέλουν καν να προσπαθήσουν ενώ δε μπορούν. Αντίθετα, θα πρέπει να μαθαίνουμε ότι κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή, ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της, με τη ζωή της, την οικογένειά της. Αλήθεια, αν κάποιος μου έλεγε ότι ακόμα κι αν δεν έκανα παιδί θα ήμουν ευτυχισμένη στη ζωή μου, πόσο διαφορετικά θα βίωνα τις αποτυχημένες προσπάθειες;
Αχ, μακάρι να ήξερα, μακάρι κάποιος να μου είχε μιλήσει..»
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
