2018-06-09 20:40:21
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ στον Τύπο ανακοινώσεις και άρθρα από Κόμματα και Φορείς που θίγουν το έλλειμμα Δημοκρατίας στην Ελληνική Αστυνομία και στο προσωπικό της. Δεν θα σταθώ
στα περιστατικά που έδωσαν κατά καιρούς την αφορμή για να ανοίξουν τέτοιες συζητήσεις, θα περάσω κατευθείαν στην ουσία του θέματος.
Υπάρχει θεσμικά έλλειψη Δημοκρατίας στην Ελληνική Αστυνομία? Και εάν ναι, ποιος ευθύνεται? Όταν ένα περιστατικό δει το φως της δημοσιότητας, όλοι στρέφονται κατά των αστυνομικών υπαλλήλων που «πρωταγωνίστησαν». Είναι όμως αυτοί υπεύθυνοι? Είναι υπεύθυνοι όταν παιδιά ακόμη μπαίνουν σε ένα σύστημα που βασίζεται σε ένα απαρχαιωμένο, συντηρητικό, αυταρχικό και στρατιωτικοποιημένο Κανονισμό και σε ένα Ταξικό Πειθαρχικό Δίκαιο?
Τι να πρωτοαναφέρω δεν ξέρω. Θα αναφέρω λίγα, ενδεικτικά.
Με απόταξη τιμωρείται όποιος αστυνομικός συμμετέχει σε κάθε μορφή απεργίας (ακόμη και όταν δεν δυσχεραίνει το έργο της αστυνόμευσης).
Με απόταξη τιμωρείται όποιος δημόσια ασκεί κριτική σε πράξη της Ιεραρχίας.
Με αργία με απόλυση τιμωρείται οι οποιασδήποτε μορφής δημόσια εκδήλωση υπέρ ή κατά πολιτικών Κομμάτων ή πολιτικών προσώπων (αυτό στην Ελλάδα του 2018).
Ο Έλληνας αστυνομικός είναι ίσως ο μόνος εργαζόμενος Έλληνας πολίτης που δεν ισχύει γι’ αυτόν το ιατρικό απόρρητο μιας και όταν ασθενήσει πρέπει να λάβει γνώση για το είδος της ασθένειάς του με λεπτομέρειες, πλήθος υπαλλήλων που διαχειρίζονται υποχρεωτικά τα έγγραφα ασθενείας του ακόμη και εάν η φύση του προβλήματος που αντιμετωπίζει δεν θέτει σε κίνδυνο την ποιότητα της εργασίας και της ασφάλειας του πολίτη. Για παράδειγμα εάν κάποιος αστυνομικός νοσήσει από αφροδίσιο νόσημα λαμβάνουν γνώση δεκάδες συνάδελφοί του που δεν είναι γιατροί.
Διατηρείται η ποινή του χρηματικού προστίμου για πειθαρχικές παραβάσεις, κατάλοιπο της βασιλικής χωροφυλακής του 1950 σε μία Ευρωπαϊκή Αστυνομία του 2018.
Επειδή τα παραπάνω και πολλά άλλα (που δεν αναφέρω για να μην κουράσω) δεν είναι μέρος δεσμεύσεων των μνημονιακών υποχρεώσεων και δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, μήπως είναι ώρα να διορθωθούν? Αν όχι τώρα, πότε? Μήπως μιας και επικαλούμαστε τα Ευρωπαϊκά μοντέλα αστυνόμευσης πρέπει να στραφούμε και στα Ευρωπαϊκά μοντέλα λειτουργίας της Αστυνομίας? Εκτός εάν κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί να ασκεί δημοκρατικά τα καθήκοντά του ο αστυνομικός απέναντι στον πολίτη όταν αυτός βιώνει στην καθημερινότητά του το περιβάλλον της χωροφυλακής του 1964.
Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να ανοίξει μία συζήτηση για τη ριζική αλλαγή του Πειθαρχικού Δικαίου και των Κανονισμών της ΕΛ.ΑΣ. με Ευρωπαϊκά πρότυπα, αποστρατικοποιημένη, με λιγότερη γραφειοκρατία και περισσότερη δημοκρατία, ανάλογη με αυτή που βιώνει η Ελληνική Κοινωνία. Ένα νέο μοντέλο, πιο δημοκρατικό θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα της αστυνόμευσης και των υπηρεσιών προς τον πολίτη, γιατί πολίτης και αστυνομικός βαδίζουν παράλληλα για μια καλύτερη κοινωνία, δημοκρατική.
Δημητρης Κασιματης Αντιπροσώπου της Π.Ο.Α.Σ.Υ. & μέλος της Δ.Ε.Κ.Α.
_
bloko
στα περιστατικά που έδωσαν κατά καιρούς την αφορμή για να ανοίξουν τέτοιες συζητήσεις, θα περάσω κατευθείαν στην ουσία του θέματος.
Υπάρχει θεσμικά έλλειψη Δημοκρατίας στην Ελληνική Αστυνομία? Και εάν ναι, ποιος ευθύνεται? Όταν ένα περιστατικό δει το φως της δημοσιότητας, όλοι στρέφονται κατά των αστυνομικών υπαλλήλων που «πρωταγωνίστησαν». Είναι όμως αυτοί υπεύθυνοι? Είναι υπεύθυνοι όταν παιδιά ακόμη μπαίνουν σε ένα σύστημα που βασίζεται σε ένα απαρχαιωμένο, συντηρητικό, αυταρχικό και στρατιωτικοποιημένο Κανονισμό και σε ένα Ταξικό Πειθαρχικό Δίκαιο?
Τι να πρωτοαναφέρω δεν ξέρω. Θα αναφέρω λίγα, ενδεικτικά.
Με απόταξη τιμωρείται όποιος αστυνομικός συμμετέχει σε κάθε μορφή απεργίας (ακόμη και όταν δεν δυσχεραίνει το έργο της αστυνόμευσης).
Με απόταξη τιμωρείται όποιος δημόσια ασκεί κριτική σε πράξη της Ιεραρχίας.
Με αργία με απόλυση τιμωρείται οι οποιασδήποτε μορφής δημόσια εκδήλωση υπέρ ή κατά πολιτικών Κομμάτων ή πολιτικών προσώπων (αυτό στην Ελλάδα του 2018).
Ο Έλληνας αστυνομικός είναι ίσως ο μόνος εργαζόμενος Έλληνας πολίτης που δεν ισχύει γι’ αυτόν το ιατρικό απόρρητο μιας και όταν ασθενήσει πρέπει να λάβει γνώση για το είδος της ασθένειάς του με λεπτομέρειες, πλήθος υπαλλήλων που διαχειρίζονται υποχρεωτικά τα έγγραφα ασθενείας του ακόμη και εάν η φύση του προβλήματος που αντιμετωπίζει δεν θέτει σε κίνδυνο την ποιότητα της εργασίας και της ασφάλειας του πολίτη. Για παράδειγμα εάν κάποιος αστυνομικός νοσήσει από αφροδίσιο νόσημα λαμβάνουν γνώση δεκάδες συνάδελφοί του που δεν είναι γιατροί.
Διατηρείται η ποινή του χρηματικού προστίμου για πειθαρχικές παραβάσεις, κατάλοιπο της βασιλικής χωροφυλακής του 1950 σε μία Ευρωπαϊκή Αστυνομία του 2018.
Επειδή τα παραπάνω και πολλά άλλα (που δεν αναφέρω για να μην κουράσω) δεν είναι μέρος δεσμεύσεων των μνημονιακών υποχρεώσεων και δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, μήπως είναι ώρα να διορθωθούν? Αν όχι τώρα, πότε? Μήπως μιας και επικαλούμαστε τα Ευρωπαϊκά μοντέλα αστυνόμευσης πρέπει να στραφούμε και στα Ευρωπαϊκά μοντέλα λειτουργίας της Αστυνομίας? Εκτός εάν κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί να ασκεί δημοκρατικά τα καθήκοντά του ο αστυνομικός απέναντι στον πολίτη όταν αυτός βιώνει στην καθημερινότητά του το περιβάλλον της χωροφυλακής του 1964.
Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να ανοίξει μία συζήτηση για τη ριζική αλλαγή του Πειθαρχικού Δικαίου και των Κανονισμών της ΕΛ.ΑΣ. με Ευρωπαϊκά πρότυπα, αποστρατικοποιημένη, με λιγότερη γραφειοκρατία και περισσότερη δημοκρατία, ανάλογη με αυτή που βιώνει η Ελληνική Κοινωνία. Ένα νέο μοντέλο, πιο δημοκρατικό θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα της αστυνόμευσης και των υπηρεσιών προς τον πολίτη, γιατί πολίτης και αστυνομικός βαδίζουν παράλληλα για μια καλύτερη κοινωνία, δημοκρατική.
Δημητρης Κασιματης Αντιπροσώπου της Π.Ο.Α.Σ.Υ. & μέλος της Δ.Ε.Κ.Α.
_
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
4 τρόποι για να αντιμετωπίσεις το impostor syndrome
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
