2018-06-14 20:00:31
Γνωστή και ως «θεωρία Zajonc» λέει εν ολίγοις ότι το να εντυπωσιάσουμε κάποιον είναι πολλές φορές λόγος για να κάνουμε κάτι, που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα κάναμε. Η συγκεκριμένη θεωρία υποστηρίζει, για παράδειγμα, ότι οι άνδρες στα μέσα μεταφοράς είναι πιο πιθανό να παραχωρήσουν την θέση τους σε κάποιον γηραιότερο, αν υπάρχει γυναίκα μπροστά απ’ ό,τι αν όχι.
Το σύνδρομο του Zeigarnik
Είναι αυτή η δυσλειτουργία του ανθρώπινου μυαλού, που πολύ έχει ταλαιπωρήσει όλο τον κόσμο: Η τάση του να θυμάται καλύτερα ό,τι έχει μείνει μισοτελειωμένο, ή ανεκπλήρωτο, από τα πράγματα που έχουν τελειώσει. Το «κόλπο» για να αντισταθμίσεις την δυσάρεστη αυτή αίσθηση είναι να δώσεις στο μυαλό σου ένα τέλος, φτιάχνοντας ας πούμε ένα πιθανό σενάριο για το πώς θα κατέληγε η ιστορία που σκέφτεσαι. Ο εγκέφαλος έχει μερικές φορές την τάση να ξεγελιέται, και να την κατηγοριοποιεί με αυτόν τον τρόπο ως τελειωμένη.
Η επίδραση της γκάφας
Στα αγγλικά λέγεται pratfall effect και περιγράφει την τάση που έχουμε οι άνθρωποι να βρίσκουμε πιο συμπαθητικούς τους κάπως αδέξιους ανθρώπους. Εδώ, όμως, υπάρχει παγίδα: Τους ανθρώπους που ήδη βρίσκουμε κάπως −έστω μετρίους− συμπαθητικούς, όχι αυτούς που αντιπαθούμε. Όταν, πάντως, είμαστε θετικά προκατειλημμένοι απέναντι σε κάποιον, η αδεξιότητα προσθέτει έξτρα πόντους συμπάθειας, σε αντίθεση με την τελειότητα που είναι κάπως απειλητική.
Το σύνδρομο του προβολέα
Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι διαρκώς στο επίκεντρο της προσοχής −και κατά κανόνα όχι για καλό λόγο− είναι το σύνδρομο του προβολέα. Στην πραγματικότητα, πολύ λιγότεροι άνθρωποι απ’ όσοι πιστεύεις θα παρατηρήσουν κάτι επάνω σου. Για να το αποδείξουν αυτό, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ ζήτησαν από μια ομάδα εθελοντών να φορέσει μπλουζάκια με γελοίο σχέδιο, και να μετρήσει τους ανθρώπους που θα τα πρόσεχαν. Σχεδόν όλοι τους μέτρησαν τους διπλάσιους απ’ όσους είχαν πραγματικά προσέξει το σχέδιο.
in2life.gr
Το σύνδρομο του Zeigarnik
Είναι αυτή η δυσλειτουργία του ανθρώπινου μυαλού, που πολύ έχει ταλαιπωρήσει όλο τον κόσμο: Η τάση του να θυμάται καλύτερα ό,τι έχει μείνει μισοτελειωμένο, ή ανεκπλήρωτο, από τα πράγματα που έχουν τελειώσει. Το «κόλπο» για να αντισταθμίσεις την δυσάρεστη αυτή αίσθηση είναι να δώσεις στο μυαλό σου ένα τέλος, φτιάχνοντας ας πούμε ένα πιθανό σενάριο για το πώς θα κατέληγε η ιστορία που σκέφτεσαι. Ο εγκέφαλος έχει μερικές φορές την τάση να ξεγελιέται, και να την κατηγοριοποιεί με αυτόν τον τρόπο ως τελειωμένη.
Η επίδραση της γκάφας
Στα αγγλικά λέγεται pratfall effect και περιγράφει την τάση που έχουμε οι άνθρωποι να βρίσκουμε πιο συμπαθητικούς τους κάπως αδέξιους ανθρώπους. Εδώ, όμως, υπάρχει παγίδα: Τους ανθρώπους που ήδη βρίσκουμε κάπως −έστω μετρίους− συμπαθητικούς, όχι αυτούς που αντιπαθούμε. Όταν, πάντως, είμαστε θετικά προκατειλημμένοι απέναντι σε κάποιον, η αδεξιότητα προσθέτει έξτρα πόντους συμπάθειας, σε αντίθεση με την τελειότητα που είναι κάπως απειλητική.
Το σύνδρομο του προβολέα
Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι διαρκώς στο επίκεντρο της προσοχής −και κατά κανόνα όχι για καλό λόγο− είναι το σύνδρομο του προβολέα. Στην πραγματικότητα, πολύ λιγότεροι άνθρωποι απ’ όσοι πιστεύεις θα παρατηρήσουν κάτι επάνω σου. Για να το αποδείξουν αυτό, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ ζήτησαν από μια ομάδα εθελοντών να φορέσει μπλουζάκια με γελοίο σχέδιο, και να μετρήσει τους ανθρώπους που θα τα πρόσεχαν. Σχεδόν όλοι τους μέτρησαν τους διπλάσιους απ’ όσους είχαν πραγματικά προσέξει το σχέδιο.
in2life.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
