2018-06-15 21:34:26
«Λυπάμαι – δεν ξέρω τι θέλεις να πω. Απλά δεν αισθάνομαι το ίδιο όπως εσύ»...Ο σύζυγός μου κάθισε στην άκρη του κρεβατιού μας Στάθηκα μπροστά του, με σταυρωμένα τα χέρια μου.
Τι σημαίνει ότι δεν αισθάνεται το ίδιο όπως εγώ; Για το γιο μας μιλάει, για όνομα του Θεού!
Το ίδιο παιδί που είχα μέσα μου εδώ και εννέα μήνες, και αισθανόμουν κάθε κούνημα και λόξυγκα που είχε προτού πάρει την πρώτη του ανάσα.
Το ίδιο παιδί που έκλεψε την καρδιά μου απο την πρώτη στιγμή που το έβαλαν στο στήθος μου.
Το ίδιο παιδί που μόλις αρχίσε να επικεντρώνει το βλέμμα του στον τεράστιο κόσμο γύρω του.
Το ίδιο παιδί που με έκανε μάμα και τον σύζυγό μου μπαμπά.
Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα στη ζωή μου που αγαπούσα με μεγαλύτερη ένταση, αλλά εδώ ήταν ο σύζυγός μου, καθισμένος μπροστά μου,πληγωμένος, λέγοντας μου ότι δεν αισθάνεται το ίδιο.
Δεν καταλάβαινε. Ήμουν απογοητευμένη.
Το ίδιο ήταν κι αυτός.
Δεν θυμάμαι πώς τελείωσε η συζήτηση. Δεν θυμάμαι αν προσπάθησα να τον καθησυχάσω, αν άρχισα να φωνάζω ή αν απέρριψα τα συναισθήματά του. Το μόνο που θυμάμαι ήταν η μικρή ρωγμή που είχε σχηματιστεί ανάμεσα μας.
Όμως πρέπει να ξέρετε κάτι για το χάσμα: δεν πέφτετε πάντα μέσα. Μερικές φορές συνεχίζετε. Ακόμη και όταν βρίσκεστε σε αντίθετες πλευρές.
Έτσι κάναμε. Και αργά, κάτι άρχισε να αλλάζει.
Ο γιος μας άρχισε να χαμογελάει. Το σοβαρό, βλέμμα του έπεφτε στον σύζυγό μου και έμενε εκεί.
Άρχισαν να παίζουν μαζί, ο σύζυγός μου πετούσε τον μικρό μας άνθρωπο στον αέρα με τον τρόπο που μπορούν να κάνουν μόνο οι απόλυτα σίγουροι μπαμπάδες.
Παρακολούθησα τη δημιουργία της σύνδεσής τους, που ενισχύθηκε και άνθισε.
Με την πάροδο του χρόνου, το χάσμα μεταξύ μας έκλεισε.
Είμαστε τελικά ξανά στην ίδια πλευρά.
Τώρα φτάνει στο σπίτι από τη δουλειά και ο γιος μας αφήνει ό, τι κάνει και τρέχει στον μπαμπά του με τα χέρια του απλωμένα για αγκαλιά. Ο σύζυγός μου τον αγκαλιάζει σφιχτά και γελάνε μαζί.
Ορισμένες φορές πιάνω τον άντρα μου να κοιτάει με λατρεία το παιδί μας και τότε καταλαβαίνω:
Τώρα νιώθει όπως και εγώ!
Πηγή
Tromaktiko
Τι σημαίνει ότι δεν αισθάνεται το ίδιο όπως εγώ; Για το γιο μας μιλάει, για όνομα του Θεού!
Το ίδιο παιδί που είχα μέσα μου εδώ και εννέα μήνες, και αισθανόμουν κάθε κούνημα και λόξυγκα που είχε προτού πάρει την πρώτη του ανάσα.
Το ίδιο παιδί που έκλεψε την καρδιά μου απο την πρώτη στιγμή που το έβαλαν στο στήθος μου.
Το ίδιο παιδί που μόλις αρχίσε να επικεντρώνει το βλέμμα του στον τεράστιο κόσμο γύρω του.
Το ίδιο παιδί που με έκανε μάμα και τον σύζυγό μου μπαμπά.
Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα στη ζωή μου που αγαπούσα με μεγαλύτερη ένταση, αλλά εδώ ήταν ο σύζυγός μου, καθισμένος μπροστά μου,πληγωμένος, λέγοντας μου ότι δεν αισθάνεται το ίδιο.
Δεν καταλάβαινε. Ήμουν απογοητευμένη.
Το ίδιο ήταν κι αυτός.
Δεν θυμάμαι πώς τελείωσε η συζήτηση. Δεν θυμάμαι αν προσπάθησα να τον καθησυχάσω, αν άρχισα να φωνάζω ή αν απέρριψα τα συναισθήματά του. Το μόνο που θυμάμαι ήταν η μικρή ρωγμή που είχε σχηματιστεί ανάμεσα μας.
Όμως πρέπει να ξέρετε κάτι για το χάσμα: δεν πέφτετε πάντα μέσα. Μερικές φορές συνεχίζετε. Ακόμη και όταν βρίσκεστε σε αντίθετες πλευρές.
Έτσι κάναμε. Και αργά, κάτι άρχισε να αλλάζει.
Ο γιος μας άρχισε να χαμογελάει. Το σοβαρό, βλέμμα του έπεφτε στον σύζυγό μου και έμενε εκεί.
Άρχισαν να παίζουν μαζί, ο σύζυγός μου πετούσε τον μικρό μας άνθρωπο στον αέρα με τον τρόπο που μπορούν να κάνουν μόνο οι απόλυτα σίγουροι μπαμπάδες.
Παρακολούθησα τη δημιουργία της σύνδεσής τους, που ενισχύθηκε και άνθισε.
Με την πάροδο του χρόνου, το χάσμα μεταξύ μας έκλεισε.
Είμαστε τελικά ξανά στην ίδια πλευρά.
Τώρα φτάνει στο σπίτι από τη δουλειά και ο γιος μας αφήνει ό, τι κάνει και τρέχει στον μπαμπά του με τα χέρια του απλωμένα για αγκαλιά. Ο σύζυγός μου τον αγκαλιάζει σφιχτά και γελάνε μαζί.
Ορισμένες φορές πιάνω τον άντρα μου να κοιτάει με λατρεία το παιδί μας και τότε καταλαβαίνω:
Τώρα νιώθει όπως και εγώ!
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
12ο Διεθνές Συνέδριο «ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΣ: ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ψάχνουν και στην Αιτωλοακαρνανία τον Μπαρμπαρούση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
