2018-06-23 15:53:32
Ο δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης νικήθηκε από τον καρκίνο...
Την τελευταία του πνοή άφησε, στα 36 του χρόνια, νικημένος από τον καρκίνο, ο δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης, γνωστός και για τη δραστηριότητά του στα social media.
Το τελευταίο του post ήταν για τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που προφανώς του έδωσε χαρά μέσα στο σκοτάδι της αρρώστιας.
Ο Χρήστος Γραμματίδης διαγνώστηκε πριν κάποιους μήνες με μη Hodgkins λέμφωμα σταδίου 4, ένα είδος καρκίνου του λεμφικού συστήματος.
Σε συνέντευξή του στο amagi είχε περιγράψει τις σκέψεις του από τη στιγμή της διάγνωσης:
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω, αλλά φοβάμαι τον πόνο και την κατάρρευση. Δεν ήθελα να υποφέρω, να γίνω σκελετός και να μην μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέψεις περί αδίκου δεν μπήκα ποτέ. Και θα ήταν και γελοίο. Δηλαδή θα ήταν δίκαιο να αρρώσταινε κάποιος άλλος; Υπάρχει δίκαιη αρρώστια; Εφόσον είμαστε θνητοί, παίζουν κι αυτά.
Τουλάχιστον εγώ ζω στη Δύση του 21ου αιώνα, όπου έχουμε φάρμακα και θεραπείες. Αυτός που έχει λέμφωμα στο Μπουρούντι, ξέρω γω, τι να πει για αδικία; (…) Σήμερα σκέφτομαι ότι με νοιάζει τελικά αν θα πεθάνω. Δεν θέλω, είναι νωρίς. Επιμένω ότι δεν θέλω να γεράσω πολύ, να γίνω ραμολί, αλλά τα 35 δεν μου φτάνουν. Θέλω αλλά τόσα σίγουρα. Δεν φοβάμαι τόσο, εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά, αλλά κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κουραστεί. ’Ντάξει, ανθρώπινο…»
Πληροφορίες: Newsit
eviazoom
Την τελευταία του πνοή άφησε, στα 36 του χρόνια, νικημένος από τον καρκίνο, ο δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης, γνωστός και για τη δραστηριότητά του στα social media.
Το τελευταίο του post ήταν για τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που προφανώς του έδωσε χαρά μέσα στο σκοτάδι της αρρώστιας.
Ο Χρήστος Γραμματίδης διαγνώστηκε πριν κάποιους μήνες με μη Hodgkins λέμφωμα σταδίου 4, ένα είδος καρκίνου του λεμφικού συστήματος.
Σε συνέντευξή του στο amagi είχε περιγράψει τις σκέψεις του από τη στιγμή της διάγνωσης:
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω, αλλά φοβάμαι τον πόνο και την κατάρρευση. Δεν ήθελα να υποφέρω, να γίνω σκελετός και να μην μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέψεις περί αδίκου δεν μπήκα ποτέ. Και θα ήταν και γελοίο. Δηλαδή θα ήταν δίκαιο να αρρώσταινε κάποιος άλλος; Υπάρχει δίκαιη αρρώστια; Εφόσον είμαστε θνητοί, παίζουν κι αυτά.
Τουλάχιστον εγώ ζω στη Δύση του 21ου αιώνα, όπου έχουμε φάρμακα και θεραπείες. Αυτός που έχει λέμφωμα στο Μπουρούντι, ξέρω γω, τι να πει για αδικία; (…) Σήμερα σκέφτομαι ότι με νοιάζει τελικά αν θα πεθάνω. Δεν θέλω, είναι νωρίς. Επιμένω ότι δεν θέλω να γεράσω πολύ, να γίνω ραμολί, αλλά τα 35 δεν μου φτάνουν. Θέλω αλλά τόσα σίγουρα. Δεν φοβάμαι τόσο, εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά, αλλά κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κουραστεί. ’Ντάξει, ανθρώπινο…»
Πληροφορίες: Newsit
eviazoom
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
