2018-07-09 17:51:25
Έκπληκτοι οι Άγγλοι προσπαθούσαν να τον σώσουν και πυροβολούσαν τους «ναυαγούς» Γερμανούς Η «Χοχζεεφλόττε», ο στόλος ανοιχτής θάλασσας των Γερμανών, δημιουργήθηκε επειδή Κάιζερ ήθελε να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στο αποικιακό σκάκι με την Αγγλία. Ο Γουλιέλμος Β΄ είχε επηρεαστεί από τον χαρισματικό ναύαρχο Φον Τίρπιτς, έναν από τους πρώτους ιδεολόγους της ισορροπίας του τρόμου. Πίστευε πως η επίδειξη της δύναμης θα ήταν αρκετή για να πετύχει παραχωρήσεις, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσει με τους Άγγλους.
Στο ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Αύγουστο του 1914, ο στόλος της ανοιχτής θάλασσας αποτελούνταν από 35 θωρηκτά, 3 καταδρομικά μάχης, 5 παλιά καταδρομικά και 14 μικρά, 88 αντιτορπιλικά και 10 υποβρύχια. Οι Άγγλοι αντιπαρέτασσαν 56 θωρηκτά, 4 καταδρομικά μάχης, 20 μεγάλα και 35 μικρότερα καταδρομικά, 155 αντιτορπιλικά και 7 υποβρύχια. Είχαν επίσης το πλεονέκτημα της παράδοσης στη ναυτοσύνη, αλλά και ευνοϊκή γεωγραφική θέση έναντι των Γερμανών, των οποίων οι βάσεις στη Βόρεια Θάλασσα ήταν κλειστές
. Ο Γουλιέλμος έκανε το λάθος που είχε κάνει στο παρελθόν ο Ναπολέων και θα έκανε στο μέλλον και ο Χίτλερ. Πίστευε ότι θα υπέτασσε τη ναυτική Αγγλία μέσω της υπεροχής στην ξηρά. Οι δύο στόλοι αρχικά πολέμησαν με τις νάρκες. Οι Άγγλοι εγκλώβισαν τους Γερμανούς στη Βαλτική. Στα τέλη Μαΐου του 1916 έγινε η μεγάλη ναυμαχία της Γιουτλάνδης, ανοιχτά της Δανίας, η οποία κατέληξε σε ισοπαλία. Οι Γερμανοί αποχώρησαν πρώτοι από το πεδίο της μάχης, αλλά οι Βρετανοί υπέστησαν τεράστιες ζημιές. Παρά τα εκατοντάδες πλοία που παρέταξαν, δεν κατάφεραν να εξουδετερώσουν τον αντίπαλο.
Οι ταπεινωτικοί όροι της ανακωχής ώθησαν τους ναυάρχους στην απόφαση της αυτοβύθισης Στα τέλη Οκτωβρίου του 1918, ο γερμανικός στόλος συγκεντρώθηκε για να καλύψει την αποχώρηση των χερσαίων δυνάμεων από τη Φλάνδρα. Όμως, τα πληρώματα στασίασαν και η τελευταία επιχείρηση του γερμανικού πολεμικού ναυτικού δεν έγινε ποτέ. Μετά από ένα μήνα υπογράφτηκε η ανακωχή, η οποία προέβλεπε την παράδοση των υποβρυχίων και τον αφοπλισμό των καλύτερων μονάδων του γερμανικού στόλου. Η γερμανική πρόταση να τους πουλήσουν τα πλοία απερρίφθη από τους νικητές. Στις 22 Νοεμβρίου, ο αυτοκρατορικός στόλος βρισκόταν στο Σκάπα Φλόου, τη θαλάσσια περιοχή που περιβάλλεται από νησιά στο αρχιπέλαγος των Ορκάδων, βορειοανατολικά της Σκωτίας. Οι Γερμανοί δεν θα ανέχονταν κατάληψη των πλοίων από τους Άγγλους, αλλά επισήμως η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να εγκρίνει την βύθιση του δικού της στόλου. Έπρεπε να βρεθεί κάποιος που να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη και αυτός ήταν ο αρχηγός του στόλου, αντιναύαρχος φον Ρόιτερ.
Για επτά μήνες, η «Χοχζεεφλόττε» βρισκόταν υπό την επιτήρηση των Βρετανών, οι οποίοι επιθυμούσαν διακαώς να καταλάβουν τα πλοία και γι΄ αυτό ζήτησαν μείωση του αριθμού των πληρωμάτων. Το αίτημα έγινε δεκτό από τον αντιναύαρχο Ρόιτερ, ο οποίος αποβίβασε όλα τα «αντιδραστικά» στοιχεία. Η ανακωχή, κατά την οποία δεν θα επιτρεπόταν καμία εχθρική ενέργεια σε βάρος του αντιπάλου, θα άρχιζε στις 21 Ιουνίου. Νωρίς το πρωί, ο Ρόιτερ έδωσε την εντολή της βύθισης. Ανοίχτηκαν οπές στο στα κύτη, το νερό όρμησε στα στεγανά και οι ναύτες επιβιβάζονταν στις λέμβους. Οι Άγγλοι άνοιξαν αμέσως πυρ για να τους υποχρεώσουν να επιστρέψουν τα πλοία, τα οποία ήθελαν να ενσωματώσουν στον δικό τους στόλο και να εξασφαλίσουν υπεροχή έναντι του αμερικανικού ναυτικού. Οι 1.860 Γερμανοί ναυτικοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι πλέοντας πάνω από τα κουφάρια των καραβιών τους. Τελευταίο βυθίστηκε το καταδρομικό «Χίντενμπουργκ» στις 5 το απόγευμα, ενώ οι Άγγλοι κατάφεραν να διασώσουν το θωρηκτό «Μπάντεν», τα ελαφρά καταδρομικά «Φρανκφούρτ», «Έμντεν», «Νύρνμπεργκ» και μερικά αντιτορπιλικά.
Ο ανθός του γερμανικού στόλου, που αποτελούνταν από 9 θωρηκτά, 5 βαρέα καταδρομικά, 5 ελαφρά και 28 αντιτορπιλικά, βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας, «προσφέροντας μεγάλη ανακούφιση στους Γερμανούς ναυτικούς», όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο ναύαρχος Ράιντερ. Σήμερα, υπάρχουν επτά βυθισμένα πλοία στη θαλάσσια περιοχή του Σκάπα Φλόου, που αποτελεί μοναδικό καταδυτικό προορισμό.
Πηγή
Tromaktiko
Στο ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Αύγουστο του 1914, ο στόλος της ανοιχτής θάλασσας αποτελούνταν από 35 θωρηκτά, 3 καταδρομικά μάχης, 5 παλιά καταδρομικά και 14 μικρά, 88 αντιτορπιλικά και 10 υποβρύχια. Οι Άγγλοι αντιπαρέτασσαν 56 θωρηκτά, 4 καταδρομικά μάχης, 20 μεγάλα και 35 μικρότερα καταδρομικά, 155 αντιτορπιλικά και 7 υποβρύχια. Είχαν επίσης το πλεονέκτημα της παράδοσης στη ναυτοσύνη, αλλά και ευνοϊκή γεωγραφική θέση έναντι των Γερμανών, των οποίων οι βάσεις στη Βόρεια Θάλασσα ήταν κλειστές
Οι ταπεινωτικοί όροι της ανακωχής ώθησαν τους ναυάρχους στην απόφαση της αυτοβύθισης Στα τέλη Οκτωβρίου του 1918, ο γερμανικός στόλος συγκεντρώθηκε για να καλύψει την αποχώρηση των χερσαίων δυνάμεων από τη Φλάνδρα. Όμως, τα πληρώματα στασίασαν και η τελευταία επιχείρηση του γερμανικού πολεμικού ναυτικού δεν έγινε ποτέ. Μετά από ένα μήνα υπογράφτηκε η ανακωχή, η οποία προέβλεπε την παράδοση των υποβρυχίων και τον αφοπλισμό των καλύτερων μονάδων του γερμανικού στόλου. Η γερμανική πρόταση να τους πουλήσουν τα πλοία απερρίφθη από τους νικητές. Στις 22 Νοεμβρίου, ο αυτοκρατορικός στόλος βρισκόταν στο Σκάπα Φλόου, τη θαλάσσια περιοχή που περιβάλλεται από νησιά στο αρχιπέλαγος των Ορκάδων, βορειοανατολικά της Σκωτίας. Οι Γερμανοί δεν θα ανέχονταν κατάληψη των πλοίων από τους Άγγλους, αλλά επισήμως η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να εγκρίνει την βύθιση του δικού της στόλου. Έπρεπε να βρεθεί κάποιος που να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη και αυτός ήταν ο αρχηγός του στόλου, αντιναύαρχος φον Ρόιτερ.
Για επτά μήνες, η «Χοχζεεφλόττε» βρισκόταν υπό την επιτήρηση των Βρετανών, οι οποίοι επιθυμούσαν διακαώς να καταλάβουν τα πλοία και γι΄ αυτό ζήτησαν μείωση του αριθμού των πληρωμάτων. Το αίτημα έγινε δεκτό από τον αντιναύαρχο Ρόιτερ, ο οποίος αποβίβασε όλα τα «αντιδραστικά» στοιχεία. Η ανακωχή, κατά την οποία δεν θα επιτρεπόταν καμία εχθρική ενέργεια σε βάρος του αντιπάλου, θα άρχιζε στις 21 Ιουνίου. Νωρίς το πρωί, ο Ρόιτερ έδωσε την εντολή της βύθισης. Ανοίχτηκαν οπές στο στα κύτη, το νερό όρμησε στα στεγανά και οι ναύτες επιβιβάζονταν στις λέμβους. Οι Άγγλοι άνοιξαν αμέσως πυρ για να τους υποχρεώσουν να επιστρέψουν τα πλοία, τα οποία ήθελαν να ενσωματώσουν στον δικό τους στόλο και να εξασφαλίσουν υπεροχή έναντι του αμερικανικού ναυτικού. Οι 1.860 Γερμανοί ναυτικοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι πλέοντας πάνω από τα κουφάρια των καραβιών τους. Τελευταίο βυθίστηκε το καταδρομικό «Χίντενμπουργκ» στις 5 το απόγευμα, ενώ οι Άγγλοι κατάφεραν να διασώσουν το θωρηκτό «Μπάντεν», τα ελαφρά καταδρομικά «Φρανκφούρτ», «Έμντεν», «Νύρνμπεργκ» και μερικά αντιτορπιλικά.
Ο ανθός του γερμανικού στόλου, που αποτελούνταν από 9 θωρηκτά, 5 βαρέα καταδρομικά, 5 ελαφρά και 28 αντιτορπιλικά, βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας, «προσφέροντας μεγάλη ανακούφιση στους Γερμανούς ναυτικούς», όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο ναύαρχος Ράιντερ. Σήμερα, υπάρχουν επτά βυθισμένα πλοία στη θαλάσσια περιοχή του Σκάπα Φλόου, που αποτελεί μοναδικό καταδυτικό προορισμό.
Πηγή
Tromaktiko
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΟΡΚΙΣΤΙΚΕ ΝΕΟΣ ΥΠΕΡΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το νέο τηλεοπτικό βήμα του Σάκη Τανιμανίδη...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
