2012-06-04 13:42:08
Ο Κάιλ Χάινς αποθέωσε, μιλώντας στο "gazzetta.gr", τον Βασίλη Σπανούλη, χαρακτήρισε «πιο τρελούς και από τον Κούμπαν» τους Αγγελόπουλους και υποσχέθηκε πως τα καλύτερα έρχονται για τον Ολυμπιακό.
Αναλυτικά Ο 26χρονος φόργουορντ/σέντερ εξήγησε πώς ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τον έκανε να σταματήσει να… φοβάται να σουτάρει και να πηγαίνει στη γραμμή των βολών, αποκάλυψε τι αισθάνθηκε όταν είδε στον Βέρτη τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο να χαίρονται με την ψυχή τους τη μεγάλη φετινή επιτυχία των Πειραιωτών και εξομολογήθηκε για πρώτη φορά τι κάνει πάντα όταν τα βρίσκει σκούρα μέσα στο παρκέ. Επίσης ζητήθηκε από τον Αμερικανό φόργουορντ/σέντερ να θυμηθεί τι είχε πει στις 2 Οκτωβρίου στην πρώτη του συνέντευξη και πόσα από αυτά έγιναν τελικά πραγματικότητα. Τέλος, υποβλήθηκε σε ένα… διασκεδαστικό ερωτηματολόγιο τον ύψους 1.98 σέντερ καθώς του ζητήθηκε χαρακτηρίσει με μια λέξη τους πάντες στον Ολυμπιακό.
Στις 2 Οκτωβρίου στην Κωνσταντινούπολη έδωσες την πρώτη σου μεγάλη συνέντευξη στο gazzetta.gr, τότε που ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει να «χτίζεται». Οκτώ μήνες μετά, είσαι Πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδος και για ένα σουτ έχασες το Triple Crown. Με το χέρι στην καρδιά, πίστευες ότι θα μπορούσατε να καταφέρετε όλα αυτά;
«Ναι, πίστευα πως αυτό το γκρουπ των παικτών μπορούσε να πετύχει πάρα πολλά. Και γι’ αυτό φυσικά τα καταφέραμε. Γιατί αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις κάτι, καλύτερα μην το επιχειρείς καν. Εμείς, από τον πρώτο ως τον τελευταίο μέσα στην ομάδα, το πιστεύαμε πάρα πολύ. Θέλαμε το πρωτάθλημα, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να το καταφέρουμε και έτσι έγινε».
Αλλά η χρονιά μόνο ιδανικά δεν άρχισε;
«Γιατί τι είναι ιδανικό σε αυτή τη ζωή; Μόνοι μας κάνουμε κάτι να φαίνεται ή όχι ιδανικό. Τίποτα δεν είναι από μόνο του ιδανικό. Δεν αρχίσαμε καλά τη χρονιά είναι η αλήθεια, αλλά εκτιμώ πως από την πρώτη μέρα μέχρι και τον προχθεσινό τελικό, ήμασταν η ομάδα με τη μεγαλύτερη βελτίωση κατά τη διάρκεια της σεζόν».
Το πρώτο επίσημο παιχνίδι στην Ευρωλίγκα ήταν κόντρα στη Μπιλμπάο με το αποτέλεσμα να είναι ένα… ηχηρό χαστούκι. Γυρνώντας από την Ισπανία, τι σκεφτόσουν στο αεροπλάνο;
«Είχα μιλήσει, μέσω email, με τον βοηθό προπονητή της Μπάμπεργκ, μετά από εκείνο το παιχνίδι και του είχα πει ότι πιστεύω πολύ στην ομάδα. Φτάνει το ίδιο να έκαναν και όλοι όσοι ήταν εκτός αυτής. Χρειαζόταν υπομονή και δουλειά. Και δουλέψαμε πάρα πολύ όλο αυτό το χρόνο. Από την κούραση δεν μπορώ, τώρα που μιλάμε, να σηκώσω τα χέρια μου (γέλια)».
Θέλω πριν προχωρήσουμε να γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο και να μου πεις πότε άρχισες να βλέπεις μέσα στη σεζόν όσα άκουγες πριν καν έρθεις στον Ολυμπιακό.
«Όταν υπέγραψα και ανακοινώθηκε η απόκτηση μου, όλοι μου μιλούσαν για τον Παναθηναϊκό και τον Μπατίστ. Αλλά και για το ύψος μου και τη θέση που αγωνίζομαι. Ξέρω ότι πολλοί ειρωνεύονταν που δεν είμαι καν δύο μέτρα και πολλοί δεν πίστευαν ότι θα μπορούσα να σταματήσω τον Μπατίστ. Άκουγα λοιπόν για τον Παναθηναϊκό κα αυτή την απίστευτη κόντρα και όταν πήγα για πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ κατάλαβα πολλά. Επίσης όλοι μιλούσαν για τους σταρ που συνήθιζε να έχει τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός και για το μειωμένο μπάτζετ που είχε φέτος με αυτή την κουβέντα να γίνεται για πολλούς μήνες».
Πότε άρχισες να πιστεύεις ότι κάτι αλλάζει στην ομάδα;
«Στο πρώτο παιχνίδι του TOP-16 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο ΣΕΦ. Ήταν το πρώτο ματς στην Ευρωλίγκα που ήταν μαζί μας και ο Τζόι (Ντόρσεϊ) και ο Έισι (Λο) και εκεί ήταν που συνειδητοποίησα ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι μεγάλο φέτος. Και πείστηκα μετά τη νίκη μας επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, όταν και ουσιαστικά πήραμε και το πλεονέκτημα έδρας στα playoff».
Ο κόσμος στην αρχή δεν ήταν δίπλα στην ομάδα, αλλά όσο περνούσε ο καιρός ερχόταν όλο και περισσότερος. Τους κερδίσατε με την απόδοση σας, είναι και αυτό μια κατάκτηση γι’ αυτή την ομάδα, συμφωνείς;
«Φυσικά. Εγώ δεν κακολογώ τον κόσμο που δεν ερχόταν στο γήπεδο. Ίσως να έκανα και εγώ το ίδιο εάν η ομάδα μου είχε να πάρει τόσα χρόνια πρωτάθλημα και έβλεπα ότι δεν τα είχα καταφέρει με σταρ από το ΝΒΑ. Θα αναρωτιόμουν πως θα το έπαιρνα με παίκτες μικρούς σε ηλικία ή από κολέγια που έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Αλλά όπως είπες, τους κερδίσαμε με τον τρόπο που παίζαμε και το χάρηκα πάρα πολύ αυτό. Αυτή την αλλαγή στις εξέδρες τη χάρηκα πάρα πολύ γιατί όλοι μου μιλούσαν για τον φανταστικό κόσμο του Ολυμπιακού και είμαι περήφανος που το έζησα και εγώ αυτό που δημιουργούν στα ματς της ομάδας».
Και φτάνει η στιγμή για τα παιχνίδια με τη Σιένα. Πως καταφέρατε να πάρετε την πρόκριση κόντρα σε μια τόσο έμπειρη ομάδα με συνεχόμενες παρουσίες σε Final-4;
«Η εμπειρία συνήθως συνεπάγεται και μεγάλη ηλικία. Εκεί “χτυπήσαμε” τη Σιένα. Δεν ήταν τόσο φρέσκοι οι παίκτες της και σε πολλά match up είχαμε το αβαντάζ. Οι προπονητές μας έκαναν καταπληκτική δουλειά στο να μας ετοιμάσουν τα παιχνίδια και εμείς νομίζω ακολουθήσαμε στο απόλυτο το πλάνο. Και η σειρά θα μπορούσε να έχει τελειώσει με 3-0 εάν δεν είχε γίνει λάθος στην τελευταία φάση του δεύτερου παιχνιδιού ή αν ήμασταν λίγο πιο τυχεροί».
Και μετά ήρθε το Final Four. Και καταφέρατε το απίστευτο, κατακτήσατε τον τίτλο, κάτι που δεν περίμενε κανείς.
«Δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν το περίμεναν όσοι βρίσκονταν έξω από την ομάδα. Το ότι δεν λέγαμε πολλά λόγια, δεν σημαίνει ότι δεν το πιστεύαμε. Εγώ ήμουν σίγουρος ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλό. Και το καταφέραμε τελικά».
Θέλω να μου περιγράψεις την τελευταία φάση του τελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας «Ωραία, αφού με ρωτάς, θα σου αποκαλύψω και κάτι. Έχουν την επαναφορά από το πλάι με τον Κιριλένκο και σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να τον δυσκολέψω στην επαναφορά, γι’ αυτό και άρχισα να πηδάω με όλη μου τη δύναμη για να μην έχει καλό οπτικό πεδίο. Μάλιστα μετρούσα από μέσα μου τα δευτερόλεπτα μήπως και έφτανε κοντά στην παράβαση, αλλά την επανέφεραν σχετικά γρήγορα. Η μπάλα πήγε στον Σισκάουσκας, σε έναν παίκτη που στην καριέρα του έχει κοντά στο 80% στις βολές. Οπότε είπα από μέσα μου πως χρειαζόμαστε και λίγη τύχη. Όταν έχασε την πρώτη, είδα τον “Παπ” να ζητάει από τον κόσμο να αποδοκιμάσει ακόμη πιο έντονα και εγώ έτρεξα στον Βασίλη (σ.σ. Σπανούλη) και του είπα “ό,τι και αν γίνει, πήγαινε να πάρεις τη μπάλα. Είτε βάλει τη βολή, είτε τη χάσει, πάρε εσύ τη μπάλα”. Να ξέρετε πάντα αυτό έκανα σε κάθε κρίσιμο ματς, πήγαινα στον Βασίλη και του έλεγα να πάρει τη μπάλα. Βέβαια, πολλές φορές ή απλώς χαμογελούσε ή μου έλεγε να φροντίσω να πάει γρήγορα στα χέρια του. Και ο Βασίλης έκανα πάντα το σωστό. Μόλις την έχασε και τον είδα να παίρνει τη μπάλα, είπα να τρέξω να του δώσω ένα σκριν. Και ήμουν σίγουρος πως θα έκανε την καλύτερη επιλογή. Και την έκανε. Την πάσαρε στον Γιώργο και αυτός πέτυχε το καλάθι. Το μόνο που ήθελα ήταν να τον αγκαλιάσω και μόλις τον είδα να περνάει από μπροστά μου, τον αγκάλιασα και τότε κατάλαβα, από τις κινήσεις του πως έμενε και άλλος χρόνος. Γύρισα να δω που είναι ο παίκτης μου και είδα τον πρόεδρο (Γιώργο Αγγελόπουλο) να έχει μπει στο παρκέ να πανηγυρίσει. Μας βοήθησε και αυτό (γέλια). Μόλις είδα τον Κιριλένκο να τρέχει προς το καλάθι μας είπα μέσα μου πως πρέπει να τον προλάβω. Όταν είδα τη μπάλα μάλιστα να έρχεται με τέτοια καμπύλη, ήμουν βέβαιος πως θα την κόβαμε. Έτσι και έγινε. Μετά δεν θυμάμαι τίποτα (γέλια). Ευτυχώς που υπάρχει και το youtube και είδα τι ακολούθησε. Αν θέλετε να ξέρετε, έχω δει την τελευταία φάση περισσότερες από εκατό φορές».
Πολλοί πιστεύουν πως στο Final Four της Κωνσταντινούπολης κρίθηκε ουσιαστικά και το πρωτάθλημα Ελλάδος. Συμφωνείς με αυτή την άποψη;
«Όχι, δεν συμφωνώ. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει μια εξαιρετικά έμπειρη ομάδα που έχει κατακτήσει πάρα πολλούς τίτλους. Ήμουν βέβαιος πως θα προσπαθούσαν με όλες τους τις δυνάμεις να αντιδράσουν. Σίγουρα εμάς η κατάκτηση του τροπαίου μας έδωσε και άλλη ενέργεια, αλλά πάνω απ’ όλα μας έδωσε ψυχολογία. Δεν ξέρω πως θα ήταν τα πράγματα εάν ο Γιώργος είχε αστοχήσει, αλλά ποτέ δεν ψάχνω τι θα είχε συμβεί εάν κάτι είχε εξελιχθεί διαφορετικά στη ζωή μου. Πάντα, από μικρός, πορευόμουν με τα δεδομένα που μου παρουσιάζονταν και όχι με υποθετικές καταστάσεις».
Μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας ακολούθησε μια πανηγυρική υποδοχή. Φοβήθηκες εκεί πως ίσως η ομάδα έχανε τον προσανατολισμό ή τη συγκέντρωση της;
«Ο κόσμος μας έδωσε ακόμη περισσότερη δύναμη και θέληση. Τότε ήταν που κατάλαβα πόσο ανάγκη έχει να δει τίτλους από αυτή την ομάδα και πόσο ήθελε το πρωτάθλημα κόντρα στον Παναθηναϊκό. Τότε ήταν που μίλησα ξανά με τον Βασίλη και του είπα ότι πρέπει να πάρουμε και το πρωτάθλημα. Και ο Βασίλης το ήθελε πάρα πολύ και χάρηκα ακόμη περισσότερο γι' αυτόν. Είναι ο αρχηγός μας, ο ηγέτης μας, ο άνθρωπος που βγαίνει μπροστά στα δύσκολα. Είναι φανταστικός, μπορώ να αλλάξω λίγο αυτό που λένε στο ΝΒΑ και να πω ότι ο τίτλος της φετινής χρονιάς είναι... Where Spanoulis happens».
Και έφτασε η στιγμή για τη σειρά των τελικών με τον Παναθηναϊκό, αλλά και η κόντρα, για την οποία άκουγες μήνες, με τον Μάικ Μπατίστ. Ένιωσες πίεση;
«Ναι, γιατί είχε φτάσει πια η ώρα για αποδείξεις. Όταν προετοιμάζεσαι όλο τον χρόνο για κάτι, δεν νιώθεις πίεση παρά μόνο όταν έρχεται η στιγμή. Αλλά ευτυχώς οι προπονητές μας έκαναν καταπληκτική δουλειά στο κομμάτι της ψυχολογικής προετοιμασίας και μας βοήθησε απίστευτα αυτό. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είναι δάσκαλος στον τομέα της ψυχολογίας, δεν τον πιάνει κανείς. Είναι ο καλύτερος. Και νομίζω φάνηκε από το πώς αντιδράσαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό μετά από μια τόσο μεγάλη επιτυχία. Ο κόουτς ήξερε ανά πάσα στιγμή πότε να μας βάλει πίεση μέσα στη σεζόν και πότε όχι. Είναι εκπληκτικό το ότι έκανε παρατήρηση στον Λο για να ακούσει ουσιαστικά ο Μάντζαρης. Έχει έναν απίστευτο τρόπο να διαχειρίζεται καταστάσεις και ανθρώπους και πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί μαζί του».
Η σειρά με τον Παναθηναϊκό ήταν γεμάτη ένταση, αλλά τελικά καταφέρατε τον μεγάλο σας στόχο. Σχεδόν οκτώ μήνες μετά και έχοντας ζήσει τόσα μέσα στη σεζόν, αλλά και παίζοντας οκτώ ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Πόση δόσης αλήθειας είχαν όσα είχες ακούσει;
«Αρκετή. Πρόκειται για μια απίστευτη κόντρα μεταξύ των ομάδων που όμοια της δεν βρίσκεις παρά σε ελάχιστες χώρες του κόσμου. Είναι κάτι το τρομερό αυτό που συμβαίνει. Όταν έφτανε η στιγμή μέσα στη σεζόν να παίξουμε με τον Παναθηναϊκό, καταλάβαινες πως κάτι άλλαζε μέσα στην ομάδα. Όλοι λειτουργούσαν στο…110%».
Το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνεις ελληνικά και έτσι δεν μπορείς να διαβάσεις ιστοσελίδες και εφημερίδες πριν από αυτά τα παιχνίδια, σε βοήθησε πιστεύεις;
«Σίγουρα, το καταλάβαινα και από τους Έλληνες παίκτες που είχαν έξτρα πίεση ή τους έβλεπα πιο σκεπτικούς με κάτι που γράφτηκε ή που άκουσαν στο ράδιο για παράδειγμα. Οπότε σίγουρα με βοήθησε».
Ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που δεν παρασύρεσαι κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών. Είναι έτσι;
«Γενικά ως χαρακτήρας είμαι έτσι. Δεν παρασύρομαι. Προσπαθώ να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε ό,τι κάνω και να μην χάνω την ουσία για όσα συμβαίνουν γύρω από το ματς. Μάλιστα μια φορά ο κόουτς μου είχε πει ότι του κάνει εντύπωση πως ό,τι και αν συμβαίνει στο παιχνίδι, δεν εκδηλώνω τα συναισθήματα του και πως έχω πάντα το ίδιο πρόσωπο».
Πριν επιστρέψουμε στον κόουτς, υπήρξε και μια φορά που εκδηλώθηκες, έπειτα από μια τάπα στον Ίαν Βουγιούκα στους τελικούς όταν έκανες ουσιαστικά μια κίνηση με τον δείκτη λέγοντας του "όχι εδώ".
«Εντάξει, άνθρωπος είμαι και εγώ, μια φορά μπορεί να ξεφύγω, αλλά μετά δεν συνέβη τίποτα ξανά, σωστά (γέλια)».
Όντως, αλλά ας επιστρέψουμε στον κόουτς. Πως κατάφερε να σε πείσει να αρχίσεις να σοτάρεις και πιο μακριά από τα τρία μέτρα, αλλά και να βελτιώσεις το ποσοστό σου στις βολές το οποίο άγγιζε το 50%;
«Σας είπα και πριν, είναι δάσκαλος στο να προετοιμάζει παίκτες, αλλά και να τους πείθει να πιστέψουν στις δυνάμεις τους. Αυτό έκανε και με εμένα. Είναι πραγματικά δάσκαλος για εμένα, ξέρει το μπάσκετ όσο ελάχιστοι, γνωρίζει τα πάντα γύρω από το άθλημα και είναι τρομακτικά ενημερωμένος και μορφωμένος. Έτσι, με έπεισε. Αλλά και εγώ τον άκουσα και δούλεψα πολύ. Είναι ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ μου».
Επειδή με όσα έχουμε πει καταλαβαίνω πως οι «ήρωες» σου είναι ο Βασίλης Σπανούλης και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, θέλω να μου πεις ποιος έχει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη φετινή τεράστια επιτυχία της ομάδας.
«Θεωρώ πως θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποιον. Σίγουρα έχουν κάνει τα πάντα οι δύο τους για να φτάσει η φετινή ομάδα να έχει αυτή την εικόνα και το άξιζαν πολύ αυτό που έζησαν. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε και τους προέδρους. Χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα. Μας έδειξαν εμπιστοσύνη, μας πίστεψαν, μας στήριξαν και μας έκαναν να φτάσουμε ως εδώ. Χωρίς αυτούς δεν θα τα είχαμε καταφέρει, το επαναλαμβάνω».
Τους είδες πολλές φορές φέτος να πανηγυρίζουν, αλλά στον Βέρτη η αλήθεια είναι πως είχαν ένα απίστευτο ξέσπασμα…
«Τους έχω σε βίντεο και τους δύο να χοροπηδάνε και να τραγουδάνε σαν μικρά παιδιά. Είναι τρελοί με την ομάδα, είναι θεότρελοι. Θεωρώ πως ξέρουν πάρα πολύ μπάσκετ. Άλλωστε σε ουκ ολίγες προπονήσεις έρχονταν και σούταραν πριν ή μετά ενώ αν συζητήσεις μαζί τους καταλαβαίνεις αμέσως πως γνωρίζουν το άθλημα. Θεωρώ πως είναι πιο τρελοί και από τον Κούμπαν (σ.σ. ιδιοκτήτης των Ντάλας Μάβερικς) και πραγματικά είμαι πολύ περήφανος που ήμουν μέλος της ομάδας που τους έδωσε τέτοια χαρά. Είναι άνθρωποι με πολλά λεφτά και το ότι χάρηκαν τόσο με την επιτυχία μας, εξηγεί πάρα πολλά για τον χαρακτήρα τους, αλλά και το πόσο αγαπάνε την ομάδα. Είναι καταπληκτικοί άνθρωποι, απίστευτοι χαρακτήρες που νοιάζονται για το καλό όλων και όχι μόνο για το πώς θα περνάνε εκείνοι καλά. Αν πριν είχα χαρεί δέκα φορές για τους τίτλους που πήραμε, όταν τους είδα να πανηγυρίζουν στα μπουζούκια, χάρηκα είκοσι φορές περισσότερο. Ξέρω για την κόντρα που έχουν με τον Παναθηναϊκό και τους ιδιοκτήτες του. Μου εξήγησαν και οι συμπαίκτες μου γιατί έγινε τόσος χαμός με ένα τραγούδι (σ.σ. το που 'σαι Θανάση), πραγματικά οι πρόεδροι είναι θεότρελοι με την ομάδα. Τους λατρεύω. Και αξίζουν όλες τις χαρές, όλες».
Πριν σε αποδεσμεύσουμε, θέλω να απαντήσεις σε ακόμη τρεις ερωτήσεις. Θέλω να δεις τη συνέντευξη που είχες δώσει στις 2 Οκτωβρίου και να μου πεις εάν θα άλλαζες κάτι….
«Φυσικά και όχι. Όσα πίστευα τότε τα είπα. Και πάντα αυτό κάνω, ό,τι πιστεύω το λέω. Δεν κάνω πολιτική. Αν δεν πίστευα κάτι, δεν θα το έλεγα. Πίστευα ότι θα πάρουμε το πρωτάθλημα, το είπα και το καταφέραμε».
Θέλω τώρα να μου πεις οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό για τον καθένα που θα σε ρωτάω…
«Είμαι έτοιμος…»
Ντούσαν Ίβκοβιτς…
«Δάσκαλος, o καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ μου»
Βαγγέλης Αγγέλλου…
«Ψυχολόγος»
Έισι Λο…
«Μυαλό. Ξέρει να "διαβάζει καταπληκτικά το παιχνίδι. Φοβερά έξυπνος»
Πέρο Άντιτς…
«Πέρο Άντιτς…Τι άλλο να πω; Ο βασικός λόγος που το κλίμα στα αποδυτήρια είναι φανταστικό».
Βασίλης Σπανούλης…
«Where Spanoulis happens»
Παναγιώτης Βασιλόπουλος…
«Καρδιά»
Τζόι Ντόρσεϊ …
«En…joy»
Μάρκο Κέσελ…
«Τρελός»
Μιχάλης Πελεκάνος…
«Ο απόλυτος επαγγελματίας»
Λάζαρος Παπαδόπουλος…
«Πανέξυπνος»
Μαρτίνας Γκετσεβίτσιους…
«Σουτ»
Ανδρέας Γλυνιαδάκης…
«Μαχητής»
Γιώργος Πρίντεζης…
«Αέρινος»
Κώστας Παπανικολάου…
«Ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια…»
Βαγγέλης Μάντζαρης…
«Εξαιρετικός. Φέτος τα έκανε όλα για πρώτη φορά στην καριέρα του και τα κατάφερε. Μάγκας...»
Κώστας Σλούκας…
«Σπανούλης junior. Θα το δείτε, σε λίγα χρόνια ο Κώστας έχει όλα τα φόντα να γίνει σαν τον Βασίλη»
Δημήτρης Κατσίβελης…
«Απίστευτο ταλέντο».
Και η τελευταία ερώτηση έχει να κάνει με το μέλλον σου. Του χρόνου θα είσαι στον Ολυμπιακό; Γνωρίζουμε πως το συμβόλαιο σου είναι 1+1 με οψιόν της ομάδας.
«Αν ρωτάς εμένα, πάω τώρα στο ΣΕΦ για προπόνηση (γέλια). Φυσικά και θέλω να μείνω. Αλλά το θέμα είναι τι θέλει η ομάδα. Μακάρι να μείνω και να δώσουμε συνέχεια τη νέα σεζόν σε αυτή τη φανταστική χρονιά».
olympiacos-blog
Αναλυτικά Ο 26χρονος φόργουορντ/σέντερ εξήγησε πώς ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τον έκανε να σταματήσει να… φοβάται να σουτάρει και να πηγαίνει στη γραμμή των βολών, αποκάλυψε τι αισθάνθηκε όταν είδε στον Βέρτη τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο να χαίρονται με την ψυχή τους τη μεγάλη φετινή επιτυχία των Πειραιωτών και εξομολογήθηκε για πρώτη φορά τι κάνει πάντα όταν τα βρίσκει σκούρα μέσα στο παρκέ. Επίσης ζητήθηκε από τον Αμερικανό φόργουορντ/σέντερ να θυμηθεί τι είχε πει στις 2 Οκτωβρίου στην πρώτη του συνέντευξη και πόσα από αυτά έγιναν τελικά πραγματικότητα. Τέλος, υποβλήθηκε σε ένα… διασκεδαστικό ερωτηματολόγιο τον ύψους 1.98 σέντερ καθώς του ζητήθηκε χαρακτηρίσει με μια λέξη τους πάντες στον Ολυμπιακό.
Στις 2 Οκτωβρίου στην Κωνσταντινούπολη έδωσες την πρώτη σου μεγάλη συνέντευξη στο gazzetta.gr, τότε που ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει να «χτίζεται». Οκτώ μήνες μετά, είσαι Πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδος και για ένα σουτ έχασες το Triple Crown. Με το χέρι στην καρδιά, πίστευες ότι θα μπορούσατε να καταφέρετε όλα αυτά;
«Ναι, πίστευα πως αυτό το γκρουπ των παικτών μπορούσε να πετύχει πάρα πολλά. Και γι’ αυτό φυσικά τα καταφέραμε. Γιατί αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις κάτι, καλύτερα μην το επιχειρείς καν. Εμείς, από τον πρώτο ως τον τελευταίο μέσα στην ομάδα, το πιστεύαμε πάρα πολύ. Θέλαμε το πρωτάθλημα, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να το καταφέρουμε και έτσι έγινε».
Αλλά η χρονιά μόνο ιδανικά δεν άρχισε;
«Γιατί τι είναι ιδανικό σε αυτή τη ζωή; Μόνοι μας κάνουμε κάτι να φαίνεται ή όχι ιδανικό. Τίποτα δεν είναι από μόνο του ιδανικό. Δεν αρχίσαμε καλά τη χρονιά είναι η αλήθεια, αλλά εκτιμώ πως από την πρώτη μέρα μέχρι και τον προχθεσινό τελικό, ήμασταν η ομάδα με τη μεγαλύτερη βελτίωση κατά τη διάρκεια της σεζόν».
Το πρώτο επίσημο παιχνίδι στην Ευρωλίγκα ήταν κόντρα στη Μπιλμπάο με το αποτέλεσμα να είναι ένα… ηχηρό χαστούκι. Γυρνώντας από την Ισπανία, τι σκεφτόσουν στο αεροπλάνο;
«Είχα μιλήσει, μέσω email, με τον βοηθό προπονητή της Μπάμπεργκ, μετά από εκείνο το παιχνίδι και του είχα πει ότι πιστεύω πολύ στην ομάδα. Φτάνει το ίδιο να έκαναν και όλοι όσοι ήταν εκτός αυτής. Χρειαζόταν υπομονή και δουλειά. Και δουλέψαμε πάρα πολύ όλο αυτό το χρόνο. Από την κούραση δεν μπορώ, τώρα που μιλάμε, να σηκώσω τα χέρια μου (γέλια)».
Θέλω πριν προχωρήσουμε να γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο και να μου πεις πότε άρχισες να βλέπεις μέσα στη σεζόν όσα άκουγες πριν καν έρθεις στον Ολυμπιακό.
«Όταν υπέγραψα και ανακοινώθηκε η απόκτηση μου, όλοι μου μιλούσαν για τον Παναθηναϊκό και τον Μπατίστ. Αλλά και για το ύψος μου και τη θέση που αγωνίζομαι. Ξέρω ότι πολλοί ειρωνεύονταν που δεν είμαι καν δύο μέτρα και πολλοί δεν πίστευαν ότι θα μπορούσα να σταματήσω τον Μπατίστ. Άκουγα λοιπόν για τον Παναθηναϊκό κα αυτή την απίστευτη κόντρα και όταν πήγα για πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ κατάλαβα πολλά. Επίσης όλοι μιλούσαν για τους σταρ που συνήθιζε να έχει τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός και για το μειωμένο μπάτζετ που είχε φέτος με αυτή την κουβέντα να γίνεται για πολλούς μήνες».
Πότε άρχισες να πιστεύεις ότι κάτι αλλάζει στην ομάδα;
«Στο πρώτο παιχνίδι του TOP-16 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο ΣΕΦ. Ήταν το πρώτο ματς στην Ευρωλίγκα που ήταν μαζί μας και ο Τζόι (Ντόρσεϊ) και ο Έισι (Λο) και εκεί ήταν που συνειδητοποίησα ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι μεγάλο φέτος. Και πείστηκα μετά τη νίκη μας επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, όταν και ουσιαστικά πήραμε και το πλεονέκτημα έδρας στα playoff».
Ο κόσμος στην αρχή δεν ήταν δίπλα στην ομάδα, αλλά όσο περνούσε ο καιρός ερχόταν όλο και περισσότερος. Τους κερδίσατε με την απόδοση σας, είναι και αυτό μια κατάκτηση γι’ αυτή την ομάδα, συμφωνείς;
«Φυσικά. Εγώ δεν κακολογώ τον κόσμο που δεν ερχόταν στο γήπεδο. Ίσως να έκανα και εγώ το ίδιο εάν η ομάδα μου είχε να πάρει τόσα χρόνια πρωτάθλημα και έβλεπα ότι δεν τα είχα καταφέρει με σταρ από το ΝΒΑ. Θα αναρωτιόμουν πως θα το έπαιρνα με παίκτες μικρούς σε ηλικία ή από κολέγια που έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Αλλά όπως είπες, τους κερδίσαμε με τον τρόπο που παίζαμε και το χάρηκα πάρα πολύ αυτό. Αυτή την αλλαγή στις εξέδρες τη χάρηκα πάρα πολύ γιατί όλοι μου μιλούσαν για τον φανταστικό κόσμο του Ολυμπιακού και είμαι περήφανος που το έζησα και εγώ αυτό που δημιουργούν στα ματς της ομάδας».
Και φτάνει η στιγμή για τα παιχνίδια με τη Σιένα. Πως καταφέρατε να πάρετε την πρόκριση κόντρα σε μια τόσο έμπειρη ομάδα με συνεχόμενες παρουσίες σε Final-4;
«Η εμπειρία συνήθως συνεπάγεται και μεγάλη ηλικία. Εκεί “χτυπήσαμε” τη Σιένα. Δεν ήταν τόσο φρέσκοι οι παίκτες της και σε πολλά match up είχαμε το αβαντάζ. Οι προπονητές μας έκαναν καταπληκτική δουλειά στο να μας ετοιμάσουν τα παιχνίδια και εμείς νομίζω ακολουθήσαμε στο απόλυτο το πλάνο. Και η σειρά θα μπορούσε να έχει τελειώσει με 3-0 εάν δεν είχε γίνει λάθος στην τελευταία φάση του δεύτερου παιχνιδιού ή αν ήμασταν λίγο πιο τυχεροί».
Και μετά ήρθε το Final Four. Και καταφέρατε το απίστευτο, κατακτήσατε τον τίτλο, κάτι που δεν περίμενε κανείς.
«Δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν το περίμεναν όσοι βρίσκονταν έξω από την ομάδα. Το ότι δεν λέγαμε πολλά λόγια, δεν σημαίνει ότι δεν το πιστεύαμε. Εγώ ήμουν σίγουρος ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλό. Και το καταφέραμε τελικά».
Θέλω να μου περιγράψεις την τελευταία φάση του τελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας «Ωραία, αφού με ρωτάς, θα σου αποκαλύψω και κάτι. Έχουν την επαναφορά από το πλάι με τον Κιριλένκο και σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να τον δυσκολέψω στην επαναφορά, γι’ αυτό και άρχισα να πηδάω με όλη μου τη δύναμη για να μην έχει καλό οπτικό πεδίο. Μάλιστα μετρούσα από μέσα μου τα δευτερόλεπτα μήπως και έφτανε κοντά στην παράβαση, αλλά την επανέφεραν σχετικά γρήγορα. Η μπάλα πήγε στον Σισκάουσκας, σε έναν παίκτη που στην καριέρα του έχει κοντά στο 80% στις βολές. Οπότε είπα από μέσα μου πως χρειαζόμαστε και λίγη τύχη. Όταν έχασε την πρώτη, είδα τον “Παπ” να ζητάει από τον κόσμο να αποδοκιμάσει ακόμη πιο έντονα και εγώ έτρεξα στον Βασίλη (σ.σ. Σπανούλη) και του είπα “ό,τι και αν γίνει, πήγαινε να πάρεις τη μπάλα. Είτε βάλει τη βολή, είτε τη χάσει, πάρε εσύ τη μπάλα”. Να ξέρετε πάντα αυτό έκανα σε κάθε κρίσιμο ματς, πήγαινα στον Βασίλη και του έλεγα να πάρει τη μπάλα. Βέβαια, πολλές φορές ή απλώς χαμογελούσε ή μου έλεγε να φροντίσω να πάει γρήγορα στα χέρια του. Και ο Βασίλης έκανα πάντα το σωστό. Μόλις την έχασε και τον είδα να παίρνει τη μπάλα, είπα να τρέξω να του δώσω ένα σκριν. Και ήμουν σίγουρος πως θα έκανε την καλύτερη επιλογή. Και την έκανε. Την πάσαρε στον Γιώργο και αυτός πέτυχε το καλάθι. Το μόνο που ήθελα ήταν να τον αγκαλιάσω και μόλις τον είδα να περνάει από μπροστά μου, τον αγκάλιασα και τότε κατάλαβα, από τις κινήσεις του πως έμενε και άλλος χρόνος. Γύρισα να δω που είναι ο παίκτης μου και είδα τον πρόεδρο (Γιώργο Αγγελόπουλο) να έχει μπει στο παρκέ να πανηγυρίσει. Μας βοήθησε και αυτό (γέλια). Μόλις είδα τον Κιριλένκο να τρέχει προς το καλάθι μας είπα μέσα μου πως πρέπει να τον προλάβω. Όταν είδα τη μπάλα μάλιστα να έρχεται με τέτοια καμπύλη, ήμουν βέβαιος πως θα την κόβαμε. Έτσι και έγινε. Μετά δεν θυμάμαι τίποτα (γέλια). Ευτυχώς που υπάρχει και το youtube και είδα τι ακολούθησε. Αν θέλετε να ξέρετε, έχω δει την τελευταία φάση περισσότερες από εκατό φορές».
Πολλοί πιστεύουν πως στο Final Four της Κωνσταντινούπολης κρίθηκε ουσιαστικά και το πρωτάθλημα Ελλάδος. Συμφωνείς με αυτή την άποψη;
«Όχι, δεν συμφωνώ. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει μια εξαιρετικά έμπειρη ομάδα που έχει κατακτήσει πάρα πολλούς τίτλους. Ήμουν βέβαιος πως θα προσπαθούσαν με όλες τους τις δυνάμεις να αντιδράσουν. Σίγουρα εμάς η κατάκτηση του τροπαίου μας έδωσε και άλλη ενέργεια, αλλά πάνω απ’ όλα μας έδωσε ψυχολογία. Δεν ξέρω πως θα ήταν τα πράγματα εάν ο Γιώργος είχε αστοχήσει, αλλά ποτέ δεν ψάχνω τι θα είχε συμβεί εάν κάτι είχε εξελιχθεί διαφορετικά στη ζωή μου. Πάντα, από μικρός, πορευόμουν με τα δεδομένα που μου παρουσιάζονταν και όχι με υποθετικές καταστάσεις».
Μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας ακολούθησε μια πανηγυρική υποδοχή. Φοβήθηκες εκεί πως ίσως η ομάδα έχανε τον προσανατολισμό ή τη συγκέντρωση της;
«Ο κόσμος μας έδωσε ακόμη περισσότερη δύναμη και θέληση. Τότε ήταν που κατάλαβα πόσο ανάγκη έχει να δει τίτλους από αυτή την ομάδα και πόσο ήθελε το πρωτάθλημα κόντρα στον Παναθηναϊκό. Τότε ήταν που μίλησα ξανά με τον Βασίλη και του είπα ότι πρέπει να πάρουμε και το πρωτάθλημα. Και ο Βασίλης το ήθελε πάρα πολύ και χάρηκα ακόμη περισσότερο γι' αυτόν. Είναι ο αρχηγός μας, ο ηγέτης μας, ο άνθρωπος που βγαίνει μπροστά στα δύσκολα. Είναι φανταστικός, μπορώ να αλλάξω λίγο αυτό που λένε στο ΝΒΑ και να πω ότι ο τίτλος της φετινής χρονιάς είναι... Where Spanoulis happens».
Και έφτασε η στιγμή για τη σειρά των τελικών με τον Παναθηναϊκό, αλλά και η κόντρα, για την οποία άκουγες μήνες, με τον Μάικ Μπατίστ. Ένιωσες πίεση;
«Ναι, γιατί είχε φτάσει πια η ώρα για αποδείξεις. Όταν προετοιμάζεσαι όλο τον χρόνο για κάτι, δεν νιώθεις πίεση παρά μόνο όταν έρχεται η στιγμή. Αλλά ευτυχώς οι προπονητές μας έκαναν καταπληκτική δουλειά στο κομμάτι της ψυχολογικής προετοιμασίας και μας βοήθησε απίστευτα αυτό. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είναι δάσκαλος στον τομέα της ψυχολογίας, δεν τον πιάνει κανείς. Είναι ο καλύτερος. Και νομίζω φάνηκε από το πώς αντιδράσαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό μετά από μια τόσο μεγάλη επιτυχία. Ο κόουτς ήξερε ανά πάσα στιγμή πότε να μας βάλει πίεση μέσα στη σεζόν και πότε όχι. Είναι εκπληκτικό το ότι έκανε παρατήρηση στον Λο για να ακούσει ουσιαστικά ο Μάντζαρης. Έχει έναν απίστευτο τρόπο να διαχειρίζεται καταστάσεις και ανθρώπους και πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί μαζί του».
Η σειρά με τον Παναθηναϊκό ήταν γεμάτη ένταση, αλλά τελικά καταφέρατε τον μεγάλο σας στόχο. Σχεδόν οκτώ μήνες μετά και έχοντας ζήσει τόσα μέσα στη σεζόν, αλλά και παίζοντας οκτώ ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Πόση δόσης αλήθειας είχαν όσα είχες ακούσει;
«Αρκετή. Πρόκειται για μια απίστευτη κόντρα μεταξύ των ομάδων που όμοια της δεν βρίσκεις παρά σε ελάχιστες χώρες του κόσμου. Είναι κάτι το τρομερό αυτό που συμβαίνει. Όταν έφτανε η στιγμή μέσα στη σεζόν να παίξουμε με τον Παναθηναϊκό, καταλάβαινες πως κάτι άλλαζε μέσα στην ομάδα. Όλοι λειτουργούσαν στο…110%».
Το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνεις ελληνικά και έτσι δεν μπορείς να διαβάσεις ιστοσελίδες και εφημερίδες πριν από αυτά τα παιχνίδια, σε βοήθησε πιστεύεις;
«Σίγουρα, το καταλάβαινα και από τους Έλληνες παίκτες που είχαν έξτρα πίεση ή τους έβλεπα πιο σκεπτικούς με κάτι που γράφτηκε ή που άκουσαν στο ράδιο για παράδειγμα. Οπότε σίγουρα με βοήθησε».
Ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που δεν παρασύρεσαι κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών. Είναι έτσι;
«Γενικά ως χαρακτήρας είμαι έτσι. Δεν παρασύρομαι. Προσπαθώ να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε ό,τι κάνω και να μην χάνω την ουσία για όσα συμβαίνουν γύρω από το ματς. Μάλιστα μια φορά ο κόουτς μου είχε πει ότι του κάνει εντύπωση πως ό,τι και αν συμβαίνει στο παιχνίδι, δεν εκδηλώνω τα συναισθήματα του και πως έχω πάντα το ίδιο πρόσωπο».
Πριν επιστρέψουμε στον κόουτς, υπήρξε και μια φορά που εκδηλώθηκες, έπειτα από μια τάπα στον Ίαν Βουγιούκα στους τελικούς όταν έκανες ουσιαστικά μια κίνηση με τον δείκτη λέγοντας του "όχι εδώ".
«Εντάξει, άνθρωπος είμαι και εγώ, μια φορά μπορεί να ξεφύγω, αλλά μετά δεν συνέβη τίποτα ξανά, σωστά (γέλια)».
Όντως, αλλά ας επιστρέψουμε στον κόουτς. Πως κατάφερε να σε πείσει να αρχίσεις να σοτάρεις και πιο μακριά από τα τρία μέτρα, αλλά και να βελτιώσεις το ποσοστό σου στις βολές το οποίο άγγιζε το 50%;
«Σας είπα και πριν, είναι δάσκαλος στο να προετοιμάζει παίκτες, αλλά και να τους πείθει να πιστέψουν στις δυνάμεις τους. Αυτό έκανε και με εμένα. Είναι πραγματικά δάσκαλος για εμένα, ξέρει το μπάσκετ όσο ελάχιστοι, γνωρίζει τα πάντα γύρω από το άθλημα και είναι τρομακτικά ενημερωμένος και μορφωμένος. Έτσι, με έπεισε. Αλλά και εγώ τον άκουσα και δούλεψα πολύ. Είναι ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ μου».
Επειδή με όσα έχουμε πει καταλαβαίνω πως οι «ήρωες» σου είναι ο Βασίλης Σπανούλης και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, θέλω να μου πεις ποιος έχει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη φετινή τεράστια επιτυχία της ομάδας.
«Θεωρώ πως θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποιον. Σίγουρα έχουν κάνει τα πάντα οι δύο τους για να φτάσει η φετινή ομάδα να έχει αυτή την εικόνα και το άξιζαν πολύ αυτό που έζησαν. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε και τους προέδρους. Χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα. Μας έδειξαν εμπιστοσύνη, μας πίστεψαν, μας στήριξαν και μας έκαναν να φτάσουμε ως εδώ. Χωρίς αυτούς δεν θα τα είχαμε καταφέρει, το επαναλαμβάνω».
Τους είδες πολλές φορές φέτος να πανηγυρίζουν, αλλά στον Βέρτη η αλήθεια είναι πως είχαν ένα απίστευτο ξέσπασμα…
«Τους έχω σε βίντεο και τους δύο να χοροπηδάνε και να τραγουδάνε σαν μικρά παιδιά. Είναι τρελοί με την ομάδα, είναι θεότρελοι. Θεωρώ πως ξέρουν πάρα πολύ μπάσκετ. Άλλωστε σε ουκ ολίγες προπονήσεις έρχονταν και σούταραν πριν ή μετά ενώ αν συζητήσεις μαζί τους καταλαβαίνεις αμέσως πως γνωρίζουν το άθλημα. Θεωρώ πως είναι πιο τρελοί και από τον Κούμπαν (σ.σ. ιδιοκτήτης των Ντάλας Μάβερικς) και πραγματικά είμαι πολύ περήφανος που ήμουν μέλος της ομάδας που τους έδωσε τέτοια χαρά. Είναι άνθρωποι με πολλά λεφτά και το ότι χάρηκαν τόσο με την επιτυχία μας, εξηγεί πάρα πολλά για τον χαρακτήρα τους, αλλά και το πόσο αγαπάνε την ομάδα. Είναι καταπληκτικοί άνθρωποι, απίστευτοι χαρακτήρες που νοιάζονται για το καλό όλων και όχι μόνο για το πώς θα περνάνε εκείνοι καλά. Αν πριν είχα χαρεί δέκα φορές για τους τίτλους που πήραμε, όταν τους είδα να πανηγυρίζουν στα μπουζούκια, χάρηκα είκοσι φορές περισσότερο. Ξέρω για την κόντρα που έχουν με τον Παναθηναϊκό και τους ιδιοκτήτες του. Μου εξήγησαν και οι συμπαίκτες μου γιατί έγινε τόσος χαμός με ένα τραγούδι (σ.σ. το που 'σαι Θανάση), πραγματικά οι πρόεδροι είναι θεότρελοι με την ομάδα. Τους λατρεύω. Και αξίζουν όλες τις χαρές, όλες».
Πριν σε αποδεσμεύσουμε, θέλω να απαντήσεις σε ακόμη τρεις ερωτήσεις. Θέλω να δεις τη συνέντευξη που είχες δώσει στις 2 Οκτωβρίου και να μου πεις εάν θα άλλαζες κάτι….
«Φυσικά και όχι. Όσα πίστευα τότε τα είπα. Και πάντα αυτό κάνω, ό,τι πιστεύω το λέω. Δεν κάνω πολιτική. Αν δεν πίστευα κάτι, δεν θα το έλεγα. Πίστευα ότι θα πάρουμε το πρωτάθλημα, το είπα και το καταφέραμε».
Θέλω τώρα να μου πεις οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό για τον καθένα που θα σε ρωτάω…
«Είμαι έτοιμος…»
Ντούσαν Ίβκοβιτς…
«Δάσκαλος, o καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ μου»
Βαγγέλης Αγγέλλου…
«Ψυχολόγος»
Έισι Λο…
«Μυαλό. Ξέρει να "διαβάζει καταπληκτικά το παιχνίδι. Φοβερά έξυπνος»
Πέρο Άντιτς…
«Πέρο Άντιτς…Τι άλλο να πω; Ο βασικός λόγος που το κλίμα στα αποδυτήρια είναι φανταστικό».
Βασίλης Σπανούλης…
«Where Spanoulis happens»
Παναγιώτης Βασιλόπουλος…
«Καρδιά»
Τζόι Ντόρσεϊ …
«En…joy»
Μάρκο Κέσελ…
«Τρελός»
Μιχάλης Πελεκάνος…
«Ο απόλυτος επαγγελματίας»
Λάζαρος Παπαδόπουλος…
«Πανέξυπνος»
Μαρτίνας Γκετσεβίτσιους…
«Σουτ»
Ανδρέας Γλυνιαδάκης…
«Μαχητής»
Γιώργος Πρίντεζης…
«Αέρινος»
Κώστας Παπανικολάου…
«Ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια…»
Βαγγέλης Μάντζαρης…
«Εξαιρετικός. Φέτος τα έκανε όλα για πρώτη φορά στην καριέρα του και τα κατάφερε. Μάγκας...»
Κώστας Σλούκας…
«Σπανούλης junior. Θα το δείτε, σε λίγα χρόνια ο Κώστας έχει όλα τα φόντα να γίνει σαν τον Βασίλη»
Δημήτρης Κατσίβελης…
«Απίστευτο ταλέντο».
Και η τελευταία ερώτηση έχει να κάνει με το μέλλον σου. Του χρόνου θα είσαι στον Ολυμπιακό; Γνωρίζουμε πως το συμβόλαιο σου είναι 1+1 με οψιόν της ομάδας.
«Αν ρωτάς εμένα, πάω τώρα στο ΣΕΦ για προπόνηση (γέλια). Φυσικά και θέλω να μείνω. Αλλά το θέμα είναι τι θέλει η ομάδα. Μακάρι να μείνω και να δώσουμε συνέχεια τη νέα σεζόν σε αυτή τη φανταστική χρονιά».
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
