2012-06-04 14:48:02
Γράφει ο Φελνίκος
Θέλω να γράψω για μια χώρα που δεν ξέρω πια πώς τη λένε, αλλά υπάρχει στο χάρτη, από αρχαιοτάτων χρόνων, και σήμερα οι άνθρωποι την αγνοούν.
Μια χώρα που όταν τύχει και προφέρουν το όνομά της το κάνουν σαν να φτύνουν.
Μια χώρα μικρή, κουκίδα ναυαγίου στον παγκόσμιο ωκεανό των συμφερόντων.
Μια χώρα που προσάραξε στα αφιλόξενα και ...... αχαρτογράφητα νερά των αγορών του χρήματος και της ιδιοτέλειας.
Μια χώρα που έφτιαξε τον μύθο της Ατλαντίδα και τώρα κινδυνεύει και η ίδια να εξαφανιστεί.
Μια χώρα που ανακάλυψε τους αριθμούς και τώρα την έχουν γράψει στα βερεσέδια του χρέους και των ελλειμμάτων.
Μια χώρα που γέννησε την Επιστήμη, την Ποίηση, τη Φιλοσοφία, την Τέχνη, την Πολιτική, τη Δημοκρατία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τώρα πεθαίνει από ακατάσχετη αιμοραραγία, κι ας είναι η χώρα που στο όνομα ενός παιδιού της ορκίζονται οι γιατροί όλου του κόσμου.
Μια χώρα που έφτασε τον πολιτισμό ως τις Ηράκλειες Στήλες, τα Ουράλια όρη, τον Γάγγη ποταμό και πέρα από αυτόν, και τώρα θαλασσοδέρνεται στα κύματα του Αιγαίου και στεγνώνει τα δάκρυά της στον Όλυμπο, την κατοικία του Δία και του Ποσειδώνα, της Αφροδίτης και της Αθηνάς, του Ερμή και του Άδη.
Μια χώρα που μετά την Παναγία «ξαναγέννησε», μέσα από τις μεταφράσεις στη, διεθνή τότε, γλώσσα της, τον Χριστό και τον έκανε οικουμενική θρησκεία.
Μια χώρα που πολέμησε, μάτωσε, σταυρώθηκε για τον ελεύθερο κόσμο και σήμερα ξανασταυρώνεται, από τους ηττημένους του ελεύθερου κόσμου.
Μια χώρα που πρώτη μίλησε και έγραψε για τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των ανθρώπων και σήμερα στο όνομα οδηγιών, ορίων και μνημονίων μιας σιδερόφρακτης δημοσιονομικής συνθήκης στραγγαλίζεται.
Ναι, αυτή η χώρα που δεν μπορώ πια να πω το όνομά της, και όσοι το προφέρουν το κάνουν σαν να φτύνουν, έκανε λάθη, παρασπόνδισε, ζούσε με δανεικά και πάνω από τις δυνάμεις της, εξώκειλε οικονομικά και διεφθάρη πολιτικά, όμως δεν μπορεί, επειδή πήρε τη ζωή της λάθος, να της κάνουμε …delete, να εξοριστεί για πάντα στα Τάρταρα.
Δεν μπορεί να είμαστε Επιμηθείς για τη χώρα που χάρισε στην ανθρωπότητα τον Προμηθέα.
Χρειάζεται μία ευκαιρία να μαζέψει τα συντρίμμια της, να νίκησει τους Εφιάλτες της, να αναστοχαστεί το μέλλον της, να προστατεύσει τα παιδιά της, να ξανασταθεί στα πόδια της, να ξανανοιώσει περήφανη και ισότιμη με τους εταίρους της στην Ευρώπη.
Ναι, η χώρα για την οποίαν σας μιλώ είναι η Ελλάδα. Η χώρα που χάρισε στη Γηραιά Ήπειρο το όνομα μιας μυθικής κόρης της, της Ευρώπης, αυτής που απεικονίζεται στο κοινό νόμισμα των δύο ευρώ, σ’ αυτό από το οποίο κάποιοι θέλουν να μας βγάλουν.
Η χώρα που είναι το ακρότατο σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η γεωπολιτική απόληξη του δυτικού κόσμου.
Το τελευταίο χριστιανικό μοναστήρι πριν τα μουσουλμανικά τεμένη.
Η χώρα που μπορεί να αποτελέσει τον ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης εάν, στους εξ ανατολών διερχόμενους αγωγούς, προστεθούν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που ανακαλύπτονται στα υγρά σπλάχνα της.
Η χώρα στην οποίαν κατοικούν μία χούφτα άνθρωποι, 11 μόλις εκατομμυρία, το 2% τοι κοινοτικού ΑΕΠ.
Δεν είμαστε ούτε επαίτες ούτε οκνηροί. Είμαστε ένας λαός,ναι, άστατος και απείθαρχος, αλλά είμαστε και ένας λαός φιλότιμος, δημιουργικός και πολυμήχανος όπως ο πρόγονός του ο Οδυσσέας. Ένα έθνος που δεν ξεχνά, ακόμη κι αν δεν τα ξέρει, τα λόγια ενός ποιητή του, του ΓιώργουΣεφέρη, λόγια που τα είπε παραλαμβάνοντας το Νόμπελ Ποίησης από τη σουηδική Ακαδημία.
Ανήκω σε μία μικρή χώρα. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή… Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες…Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται. Όταν στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέφουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα.
Και όπως θα συμπλήρωνε ένας άλλος ποιητής, βραβευμένος κι αυτός με Νόμπελ Ποίησης, ο Οδυσσέας Ελύτης: Κατά πού θα απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δεν μας λογαριάζει πια ο καιρός. Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα. Κι είμαστε ολομόναχοι τριγυρισμένοι από τις νεκρές εικόνες σου.
Τώρα λοιπόν, που οι γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα και ξεπεράσαμε το μέτρο, δεν πρέπει να μας αρκεί να τιμωρηθούμε μόνον από τις Ερινύες. Οι τύψεις, οι οιμωγές και τα κλάματα δεν αρκούν για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Ούτε και οι ψευτοπαλληκαρισμοί. Πρέπει να σοβαρευτούμε, να ανασκουμπωθούμε και να δουλέψουμε. Να μηχανευτούμε τα πάντα. Όπως κάναμε πάντα, κάθε φορά που η χώρα και το έθνος βρίσκονταν σε οριακές στιγμές για την ύπαρξή τους. Πλέον δεν έχουμε άλλο χρόνο. Και οι επιλογές μας στενεύουν, όπως και η ανάσα μας…
Kafeneio
Θέλω να γράψω για μια χώρα που δεν ξέρω πια πώς τη λένε, αλλά υπάρχει στο χάρτη, από αρχαιοτάτων χρόνων, και σήμερα οι άνθρωποι την αγνοούν.
Μια χώρα που όταν τύχει και προφέρουν το όνομά της το κάνουν σαν να φτύνουν.
Μια χώρα μικρή, κουκίδα ναυαγίου στον παγκόσμιο ωκεανό των συμφερόντων.
Μια χώρα που προσάραξε στα αφιλόξενα και ...... αχαρτογράφητα νερά των αγορών του χρήματος και της ιδιοτέλειας.
Μια χώρα που έφτιαξε τον μύθο της Ατλαντίδα και τώρα κινδυνεύει και η ίδια να εξαφανιστεί.
Μια χώρα που ανακάλυψε τους αριθμούς και τώρα την έχουν γράψει στα βερεσέδια του χρέους και των ελλειμμάτων.
Μια χώρα που γέννησε την Επιστήμη, την Ποίηση, τη Φιλοσοφία, την Τέχνη, την Πολιτική, τη Δημοκρατία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τώρα πεθαίνει από ακατάσχετη αιμοραραγία, κι ας είναι η χώρα που στο όνομα ενός παιδιού της ορκίζονται οι γιατροί όλου του κόσμου.
Μια χώρα που έφτασε τον πολιτισμό ως τις Ηράκλειες Στήλες, τα Ουράλια όρη, τον Γάγγη ποταμό και πέρα από αυτόν, και τώρα θαλασσοδέρνεται στα κύματα του Αιγαίου και στεγνώνει τα δάκρυά της στον Όλυμπο, την κατοικία του Δία και του Ποσειδώνα, της Αφροδίτης και της Αθηνάς, του Ερμή και του Άδη.
Μια χώρα που μετά την Παναγία «ξαναγέννησε», μέσα από τις μεταφράσεις στη, διεθνή τότε, γλώσσα της, τον Χριστό και τον έκανε οικουμενική θρησκεία.
Μια χώρα που πολέμησε, μάτωσε, σταυρώθηκε για τον ελεύθερο κόσμο και σήμερα ξανασταυρώνεται, από τους ηττημένους του ελεύθερου κόσμου.
Μια χώρα που πρώτη μίλησε και έγραψε για τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των ανθρώπων και σήμερα στο όνομα οδηγιών, ορίων και μνημονίων μιας σιδερόφρακτης δημοσιονομικής συνθήκης στραγγαλίζεται.
Ναι, αυτή η χώρα που δεν μπορώ πια να πω το όνομά της, και όσοι το προφέρουν το κάνουν σαν να φτύνουν, έκανε λάθη, παρασπόνδισε, ζούσε με δανεικά και πάνω από τις δυνάμεις της, εξώκειλε οικονομικά και διεφθάρη πολιτικά, όμως δεν μπορεί, επειδή πήρε τη ζωή της λάθος, να της κάνουμε …delete, να εξοριστεί για πάντα στα Τάρταρα.
Δεν μπορεί να είμαστε Επιμηθείς για τη χώρα που χάρισε στην ανθρωπότητα τον Προμηθέα.
Χρειάζεται μία ευκαιρία να μαζέψει τα συντρίμμια της, να νίκησει τους Εφιάλτες της, να αναστοχαστεί το μέλλον της, να προστατεύσει τα παιδιά της, να ξανασταθεί στα πόδια της, να ξανανοιώσει περήφανη και ισότιμη με τους εταίρους της στην Ευρώπη.
Ναι, η χώρα για την οποίαν σας μιλώ είναι η Ελλάδα. Η χώρα που χάρισε στη Γηραιά Ήπειρο το όνομα μιας μυθικής κόρης της, της Ευρώπης, αυτής που απεικονίζεται στο κοινό νόμισμα των δύο ευρώ, σ’ αυτό από το οποίο κάποιοι θέλουν να μας βγάλουν.
Η χώρα που είναι το ακρότατο σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η γεωπολιτική απόληξη του δυτικού κόσμου.
Το τελευταίο χριστιανικό μοναστήρι πριν τα μουσουλμανικά τεμένη.
Η χώρα που μπορεί να αποτελέσει τον ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης εάν, στους εξ ανατολών διερχόμενους αγωγούς, προστεθούν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που ανακαλύπτονται στα υγρά σπλάχνα της.
Η χώρα στην οποίαν κατοικούν μία χούφτα άνθρωποι, 11 μόλις εκατομμυρία, το 2% τοι κοινοτικού ΑΕΠ.
Δεν είμαστε ούτε επαίτες ούτε οκνηροί. Είμαστε ένας λαός,ναι, άστατος και απείθαρχος, αλλά είμαστε και ένας λαός φιλότιμος, δημιουργικός και πολυμήχανος όπως ο πρόγονός του ο Οδυσσέας. Ένα έθνος που δεν ξεχνά, ακόμη κι αν δεν τα ξέρει, τα λόγια ενός ποιητή του, του ΓιώργουΣεφέρη, λόγια που τα είπε παραλαμβάνοντας το Νόμπελ Ποίησης από τη σουηδική Ακαδημία.
Ανήκω σε μία μικρή χώρα. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή… Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες…Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται. Όταν στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέφουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα.
Και όπως θα συμπλήρωνε ένας άλλος ποιητής, βραβευμένος κι αυτός με Νόμπελ Ποίησης, ο Οδυσσέας Ελύτης: Κατά πού θα απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δεν μας λογαριάζει πια ο καιρός. Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα. Κι είμαστε ολομόναχοι τριγυρισμένοι από τις νεκρές εικόνες σου.
Τώρα λοιπόν, που οι γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα και ξεπεράσαμε το μέτρο, δεν πρέπει να μας αρκεί να τιμωρηθούμε μόνον από τις Ερινύες. Οι τύψεις, οι οιμωγές και τα κλάματα δεν αρκούν για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Ούτε και οι ψευτοπαλληκαρισμοί. Πρέπει να σοβαρευτούμε, να ανασκουμπωθούμε και να δουλέψουμε. Να μηχανευτούμε τα πάντα. Όπως κάναμε πάντα, κάθε φορά που η χώρα και το έθνος βρίσκονταν σε οριακές στιγμές για την ύπαρξή τους. Πλέον δεν έχουμε άλλο χρόνο. Και οι επιλογές μας στενεύουν, όπως και η ανάσα μας…
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δοκιμές για πιθανή επιστροφή στη δραχμή στα ΑΤΜ της HSBC
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άρχισαν οι παραστάσεις στο Θέατρο “Δόρα Στράτου”
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
