2012-06-04 22:00:09
της Νατάσας Ράγιου*
Μπροστά σ αυτές τις κρίσιμες εκλογές ,το πλέον σημαντικό, πιο πολύ και από το αποτέλεσμα , είναι το πώς θα διαχειριστεί το πρώτο κόμμα την πρωτιά....
Η αγωνία των σκεπτόμενων Ελλήνων θα πρέπει να επικεντρωθεί στη σκέψη του τι θα συμβεί αν ο «νικητής» κερδίσει εκλογικά και αποτύχει κυβερνητικά.
Είναι σφάλμα να «τζογάρονται» τα πάντα στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» κι ας φιγουράρει στις δημοσκοπήσεις ως βασικό κριτήριο της ψήφου..
Το μνημόνιο δεν είναι το τέλος του κόσμου. Και φυσικά δεν ήταν η αιτία της κρίσης. Η διαχείριση του ήταν το λάθος. Δεν είπαν ποτέ οι Ευρωπαίοι «κόψτε μισθούς και συντάξεις». Είπαν «μειώστε το κράτος». Και είχαν δίκιο. Όταν δεν πιάνουμε τους φοροφυγάδες επειδή υπάρχουν συμφέροντα κι όταν οι συντεχνίες κάνουν κουμάντο ,τι περιμένουμε να γίνει; Αιτία της κρίσης και της κατάρρευσης της χώρας είναι η προσήλωση στον γιγαντωμένο κρατισμό .
Στο επερχόμενο εκλογικό ντέρμπυ μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ πρέπει κανείς να λάβει σοβαρά υπ όψιν τη φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ: το μεγάλο κράτος και η εύνοια των συντεχνιών. Είναι απέναντι στην ανάπτυξη, πολεμάει το κεφάλαιο, εξοντώνει την ιδιωτική πρωτοβουλία, εκμηδενίζει τις θέσεις εργασίας .
Όταν το κράτος είναι διαχειριστής της ανεργίας και πολέμιος των επενδύσεων, επιτυγχάνεται μια (μαύρη) τρύπα στο νερό.
Όσοι σήμερα αποκαλούν τον Αλέξη Τσίπρα «Ανδρέα του ’81» είναι γιατί τον βλέπουν ως συνεχιστή της μεταπολιτευτικής ιδέας του ΠΑΣΟΚ. Είναι ξεκάθαρο ότι και ως αντιπολίτευση, θα εμποδίζει οποιαδήποτε προοδευτική και αναπτυξιακή πρωτοβουλία, βάζοντας τη χώρα στην απομόνωση και διατηρώντας την ιδέα της μόνιμης δανειοδότησης και εξάρτησης από ξένες δυνάμεις.
Ξέρουν άραγε οι Έλληνες τις ακραίες και επικίνδυνες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τους λαθρομετανάστες ,την εγκληματικότητα, τα εθνικά θέματα;
Γι αυτό η ατζέντα των εκλογών δεν είναι μόνο το μνημόνιο Είναι το αύριο, το πώς και το ποιοι .
Ειδικά το ποιοι..
Η ελληνική κοινωνία δεν πιστεύει πια στο παλιό και πολυφορεμένο. Ακόμα κι αν εξελέγησαν πάλι φθαρμένα πρόσωπα, σε μια διαρκώς συρρικνούμενη εκλογική βάση, δεν τα θέλει και μοιραία, θα περάσουν, πολύ γρήγορα, σε δεύτερο- τρίτο πλάνο. Θέλει, στα κόμματα που θα κυβερνήσουν ανθρώπους έξω από αλισβερίσια, με ελεύθερο πνεύμα και με ιδεολογικό τσαμπουκά, μακριά από τα τετριμμένα της διαπλοκής. Μόνο έτσι θα ανακτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων .
Είναι επιτακτική ανάγκη να επικεντρωθούμε στις μεγάλες αλήθειες και στα προφανή:
Ότι μια Ελλάδα που ονειρεύεται μια θέση στο δημόσιο δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουν 100.000 διορισμοί στο δημόσιο. Ότι δεν είναι δίκαιο οι άνεργοι να πληρώνουν τον Φωτόπουλο της ΔΕΗ και την κάθε συντεχνία
Ότι μια χώρα που δεν παράγει και δεν εξάγει τίποτα ,που δεν έχει ιδιωτικές επενδύσεις είναι καταδικασμένη.
Και τελικά, πόσες γενιές , πόσες νέες Ελληνίδες και Έλληνες πρέπει να θυσιαστούν για να κρατήσουμε στη ζωή το κράτος που έφτιαξε ο Ανδρέας Παπανδρέου; όπως διερωτάται εύστοχα -και τραγικά- σε άρθρο του ο Ναπολέων Λιναρδάτος.
Η πραγματική πολιτική δεν παράγεται στα πολιτικά σαλόνια των Αθηνών και σε επώνυμους δρόμους.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να μετατρέψει την επιβεβλημένη εκλογική της νίκη, σε μια επιτυχημένη μεταρρυθμιστική προσπάθεια . Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
planet-greece
Μπροστά σ αυτές τις κρίσιμες εκλογές ,το πλέον σημαντικό, πιο πολύ και από το αποτέλεσμα , είναι το πώς θα διαχειριστεί το πρώτο κόμμα την πρωτιά....
Η αγωνία των σκεπτόμενων Ελλήνων θα πρέπει να επικεντρωθεί στη σκέψη του τι θα συμβεί αν ο «νικητής» κερδίσει εκλογικά και αποτύχει κυβερνητικά.
Είναι σφάλμα να «τζογάρονται» τα πάντα στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» κι ας φιγουράρει στις δημοσκοπήσεις ως βασικό κριτήριο της ψήφου..
Το μνημόνιο δεν είναι το τέλος του κόσμου. Και φυσικά δεν ήταν η αιτία της κρίσης. Η διαχείριση του ήταν το λάθος. Δεν είπαν ποτέ οι Ευρωπαίοι «κόψτε μισθούς και συντάξεις». Είπαν «μειώστε το κράτος». Και είχαν δίκιο. Όταν δεν πιάνουμε τους φοροφυγάδες επειδή υπάρχουν συμφέροντα κι όταν οι συντεχνίες κάνουν κουμάντο ,τι περιμένουμε να γίνει; Αιτία της κρίσης και της κατάρρευσης της χώρας είναι η προσήλωση στον γιγαντωμένο κρατισμό .
Στο επερχόμενο εκλογικό ντέρμπυ μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ πρέπει κανείς να λάβει σοβαρά υπ όψιν τη φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ: το μεγάλο κράτος και η εύνοια των συντεχνιών. Είναι απέναντι στην ανάπτυξη, πολεμάει το κεφάλαιο, εξοντώνει την ιδιωτική πρωτοβουλία, εκμηδενίζει τις θέσεις εργασίας .
Όταν το κράτος είναι διαχειριστής της ανεργίας και πολέμιος των επενδύσεων, επιτυγχάνεται μια (μαύρη) τρύπα στο νερό.
Όσοι σήμερα αποκαλούν τον Αλέξη Τσίπρα «Ανδρέα του ’81» είναι γιατί τον βλέπουν ως συνεχιστή της μεταπολιτευτικής ιδέας του ΠΑΣΟΚ. Είναι ξεκάθαρο ότι και ως αντιπολίτευση, θα εμποδίζει οποιαδήποτε προοδευτική και αναπτυξιακή πρωτοβουλία, βάζοντας τη χώρα στην απομόνωση και διατηρώντας την ιδέα της μόνιμης δανειοδότησης και εξάρτησης από ξένες δυνάμεις.
Ξέρουν άραγε οι Έλληνες τις ακραίες και επικίνδυνες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τους λαθρομετανάστες ,την εγκληματικότητα, τα εθνικά θέματα;
Γι αυτό η ατζέντα των εκλογών δεν είναι μόνο το μνημόνιο Είναι το αύριο, το πώς και το ποιοι .
Ειδικά το ποιοι..
Η ελληνική κοινωνία δεν πιστεύει πια στο παλιό και πολυφορεμένο. Ακόμα κι αν εξελέγησαν πάλι φθαρμένα πρόσωπα, σε μια διαρκώς συρρικνούμενη εκλογική βάση, δεν τα θέλει και μοιραία, θα περάσουν, πολύ γρήγορα, σε δεύτερο- τρίτο πλάνο. Θέλει, στα κόμματα που θα κυβερνήσουν ανθρώπους έξω από αλισβερίσια, με ελεύθερο πνεύμα και με ιδεολογικό τσαμπουκά, μακριά από τα τετριμμένα της διαπλοκής. Μόνο έτσι θα ανακτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων .
Είναι επιτακτική ανάγκη να επικεντρωθούμε στις μεγάλες αλήθειες και στα προφανή:
Ότι μια Ελλάδα που ονειρεύεται μια θέση στο δημόσιο δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουν 100.000 διορισμοί στο δημόσιο. Ότι δεν είναι δίκαιο οι άνεργοι να πληρώνουν τον Φωτόπουλο της ΔΕΗ και την κάθε συντεχνία
Ότι μια χώρα που δεν παράγει και δεν εξάγει τίποτα ,που δεν έχει ιδιωτικές επενδύσεις είναι καταδικασμένη.
Και τελικά, πόσες γενιές , πόσες νέες Ελληνίδες και Έλληνες πρέπει να θυσιαστούν για να κρατήσουμε στη ζωή το κράτος που έφτιαξε ο Ανδρέας Παπανδρέου; όπως διερωτάται εύστοχα -και τραγικά- σε άρθρο του ο Ναπολέων Λιναρδάτος.
Η πραγματική πολιτική δεν παράγεται στα πολιτικά σαλόνια των Αθηνών και σε επώνυμους δρόμους.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να μετατρέψει την επιβεβλημένη εκλογική της νίκη, σε μια επιτυχημένη μεταρρυθμιστική προσπάθεια . Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
planet-greece
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καμιά σκέψη για νέα Τούμπα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξεμαλλιάστηκαν για τα μάτια ενός άντρα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
