ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Μαζιώτης στη δίκη για τις ληστείες του Ε.Α: Απ'όταν βγήκαμε στην ‘‘παρανομία’’ ξεκίνησε ένας επικοινωνιακός πόλεμος εναντίον μας

Αναδημοσίευση από το indymedia

Αυτή η δίκη έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Είναι μια δίκη εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα, η 4η κατά σειρά εναντίον της οργάνωσης, παρά το γεγονός ότι καμία από τις ληστείες τραπεζών που εκδικάζονται και αποδίδονται στην οργάνωση την περίοδο 2012 – 2015  δεν έχουν γίνει από μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και δεν έχουν καμία σχέση με την οργάνωση.  

Η δίκη αυτή κεντρικό σκοπό έχει από την μεριά του κράτους να παρουσιαστεί ο Επαναστατικός Αγώνας από το 2012 και μετά ότι είναι μια οργάνωση που διαπράττει κυρίως ληστείες τραπεζών. Δηλαδή σκοπός αυτής της δίκης είναι η προσπάθεια – μάταιης  βέβαια – του κράτους  να αποδομηθεί η πολιτική ταυτότητα του Επαναστατικού Αγώνα και να αποπολιτικοποιηθεί η δράση του με το επιχείρημα ότι διαπράττει ληστείες τραπεζών. Ακριβώς αυτό είχε δηλώσει η εισαγγελέας της β΄ δίκης εναντίον της οργάνωσης τον Οκτώβριο του 2015, ότι είναι μία οργάνωση που διαπράττει ληστείες τραπεζών και δεν έχει πολιτικά χαρακτηριστικά.  

Αυτή η δίκη προετοιμαζόταν από το 2012 όταν η συντρόφισσα Ρούπα και εγώ είχαμε αποφυλακιστεί  με το δεκαοκτάμηνο τον Οκτώβριο του 2011, συμμετείχαμε στην α΄ δίκη εναντίον της οργάνωσης και τον Ιούνιο του 2012 σπάσαμε τους περιοριστικούς όρους και βγήκαμε στην ‘‘παρανομία’’ για να συνεχίσουμε την δράση του Επαναστατικού Αγώνα.

Από την πρώτη στιγμή που βγήκαμε στην ‘‘παρανομία’’ ξεκίνησε ένας επικοινωνιακός πόλεμος εναντίον μας που μας καταλόγιζε ότι ήμασταν είτε άμεσα, είτα έμμεσα πίσω από ένοπλες ενέργειες που διέπρατταν άλλες οργανώσεις οι οποίες παρουσιάζονταν ως ‘‘θυγατρικές’’ του Επαναστατικού Αγώνα, όπως επίσης μας απέδιδαν ότι ήμασταν πίσω από αρκετές ληστείες τραπεζών ανά την επικράτεια. Παράλληλα μας κατηγορούσαν ότι ξανασυγκροτήσαμε 2η φορά τον Επαναστατικό Αγώνα πράγμα που ήταν ψέμα αφού ο Επαναστατικός Αγώνας δεν διαλύθηκε με τις πρώτες συλλήψεις του 2010 όπως επίσης μας ξανακατηγόρησαν ως ‘‘διευθυντές’’ της οργάνωσης, εμένα και την συντρόφισσα Ρούπα, παρά το γεγονός ότι απαλλαχθήκαμε από αυτή την κατηγορία τον Απρίλιο του 2013 με το τέλος της α΄ δίκης.

Αυτός ο επικοινωνιακός πόλεμος συνεχίστηκε και με την επικήρυξή μας με 1 εκατομμύριο ευρώ για τον καθένα μας.   Όμως στο διάστημα που ήμασταν στην παρανομία, από το 2012 ως το 2017, ο Επαναστατικός Αγώνας έχει πραγματοποιήσει 2 ένοπλες επιθέσεις, την επίθεση στις 10 Απριλίου 2014 με παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής 3 και στο γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ που στεγαζόταν στο ίδιο κτίριο όπως επίσης και την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού στις 21 Φεβρουαρίου 2016 που επιχείρησε η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα όπου έχει αναλάβει προσωπικά την ευθύνη. Επίσης στο ίδιο διάστημα η οργάνωση έχει διαπράξει 4 απαλλοτριώσεις τραπεζών σε κάποιες από τις οποίες έχουμε αναλάβει προσωπικά την ευθύνη.

Οι 2 ένοπλες επαναστατικές ενέργειες που ανέφερα, η επίθεση στην ΤτΕ για την οποία έχω καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη και η απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο ήταν μοναδικές στο είδος τους. Η επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας ήταν επίθεση ουσιαστικά στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ αφού η ΤτΕ είναι παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και όπως είπα στο ίδιο κτίριο της οδού Αμερικής 3 στεγαζόταν και το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ. Την επίθεση αυτή την αφιερώσαμε στον σύντροφο Λάμπρο Φούντα που στις 10 Μαρτίου 2010 είχε σκοτωθεί σε ένοπλη συμπλοκή με την αστυνομία στην Δάφνη σε προπαρασκευαστική ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα. Είναι η σοβαρότερη και πιο εύστοχη πολιτικά αντιμνημονιακή ενέργεια αντάρτικου στην Ελλάδα, μετά δηλαδή την επιβολή των μνημονίων το 2010 αφού χτυπούσε τους 2 από τους 3 μηχανισμούς της τρόικας, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ που είναι μισητοί από το 99% του ελληνικού πληθυσμού και της ελληνικής κοινωνίας.  Όπως επίσης και η απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο που πραγματοποίησε η συντρόφισσα Ρούπα ήταν μοναδικά στο είδος της όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα αλλά και σε διεθνές επίπεδο.   Είμαστε η πρώτη οργάνωση αντάρτικου στην Ελλάδα που όταν συλληφθήκαμε για πρώτη φορά το 2010 αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή μας σε αυτήν και υπερασπίσαμε την δράση και τις επιθέσεις της. Και αυτό το κάναμε σπάζοντας μια παράδοση που επικρατούσε στο ‘‘κίνημα’’ στην Ελλάδα όπου  από την δεκαετία του ’70 σε τέτοιες υποθέσεις συλλήψεων γινόταν αναφορά σε ‘‘σκευωρία’’ και σε ‘‘εγκληματοποίηση’’ του αγώνα, δηλαδή το να σε κατηγορούν για ένοπλη επαναστατική δράση θεωρείται από κάποιους ως ‘‘εγκληματοποίηση’’ του αγώνα. 

Σε αντίθεση με αυτή την παράδοση του ‘‘λαμόγιου’’, ενάντια στην τακτική της συνεργασίας, της αποκήρυξης και της μετάνοιας έχουμε πάρει την πολιτική ευθύνη για 18 συνολικά ένοπλες και βομβιστικές επιθέσεις του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003 ως το 2016:

Την διπλή βομβιστική επίθεση στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων στις 5 Σεπτεμβρίου 2003, Την τοποθέτηση βόμβας σε υποκατάστημα της Citibank στο Ν. Ψυχικό στις 15 Μαρτίου 2004,Την τριπλή βομβιστική επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Καλλιθέας στις 5 Μαΐου 2004,     Την βομβιστική επίθεση κατά αστυνομικών των ΜΑΤ στις 29 Οκτωβρίου 2004,Την βομβιστική επίθεση στο υπουργείο Απασχόλησης στις 2 Ιουνίου 2005,Την βομβιστική επίθεση στο υπουργείο Οικονομίας στις 12 Δεκεμβρίου 2005,Την βομβιστική επίθεση – απόπειρα κατά του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης Βουλγαράκη στις 30 Μαΐου 2006,        Την επίθεση με αντιαρματική ρουκέτα RPG κατά της πρεσβείας των ΗΠΑ στις 12 Ιανουαρίου 2007,Την ένοπλη επίθεση με υποπολυβόλο MP5 και μία χειροβομβίδα κατά του β΄ αστυνομικού τμήματος της Ν. Ιωνίας στον Περισσό στις 30 Απριλίου 2007,Την τοποθέτηση βόμβας στα γραφεία της πετρελαϊκής πολυεθνικής SHELL στις 29 Οκτωβρίου  2008, Την ένοπλη επίθεση κατά λεωφορείου αστυνομικών των ΜΑΤ στις 23 Δεκεμβρίου 2008,Την ένοπλη επίθεση κατά αστυνομικών των ΜΑΤ στα Εξάρχεια στις 5 Ιανουαρίου 2009,        Την τοποθέτηση βόμβας 125 κιλών στα κεντρικά γραφεία της Citibank στη Κηφισιά στις 18 Φλεβάρη 2009,Την βομβιστική επίθεση σε υποκατάστημα της Citibank στη Ν. Ιωνία στις 9 Μαρτίου 2009,       Την ανατίναξη του υποκαταστήματος της Eurobank στην Αργυρούπολη στις 12 Μαΐου 2009, Την βομβιστική επίθεση με βανάκι με 150 κιλά εκρηκτικά κατά του Χρηματιστηρίου Αθηνών στις 2 Σεπτεμβρίου 2009,Την βομβιστική επίθεση με αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στην Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής 3 στο Σύνταγμα και στο γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στις 10 Απριλίου 2014,        Την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού που πραγματοποίησε το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα στις 12 Φεβρουαρίου 2016. 

Επίσης έχουμε αναλάβει ως Επαναστατικός Αγώνας την πολιτική όσο και την προσωπική ευθύνη ως ένα βαθμό για 4 απαλλοτριώσεις τραπεζών στο διάστημα 2012 – 2016: 

Την απαλλοτρίωση της Εθνικής τράπεζας των Μεθάνων στις 25 Ιουλίου 2013,Την απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στην Κλειτορία Καλαβρύτων στις 10 Μαρτίου 2014, Την απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία στις 25 Ιουνίου 2015,Την απαλλοτρίωση της Εθνικής τράπεζας στην Μαλεσίνα Φθιώτιδας στις 14 Σεπτεμβρίου 2016.  

Για τις απαλλοτριώσεις της Εθνικής τράπεζας των Μεθάνων και της τράπεζας Πειραιώς στην Κλειτορία Καλαβρύτων έχω αναλάβει προσωπικά την ευθύνη όπως και το ότι στην δεύτερη περίπτωση έχω τραυματίσει και αφοπλίσει αστυνομικό του αστυνομικού τμήματος Κλειτορίας, ενώ η συντρόφισσα Ρούπα έχει αναλάβει προσωπικά την απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία.  

Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για όλες τις ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003 ως το 2016 δεν έχει γίνει γιατί υποθετικά υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία από την δικογραφία εναντίον μας. Άλλωστε για τις 17 από τις 18 ένοπλες επιθέσεις δεν υπήρξε κανένα στοιχείο που να ταυτοποιούσε την φυσική μας συμμετοχή όπως και στην απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία δεν υπήρχε κανένα στοιχείο που να ‘‘ενοχοποιούσε’’ την συντρόφισσα Ρούπα όταν με κείμενό της τον Μάρτιο του 2016 ανέλαβε την ευθύνη για την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού, ανέλαβε επίσης προσωπικά  την ευθύνη για την απαλλοτρίωση της  τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία και δήλωσε ότι μέρος των χρημάτων από αυτήν χρησιμοποιήθηκε για την οργάνωση και πραγματοποίηση της απόπειρας απόδρασης.  

Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης από την μεριά μας είναι μια πολιτική και αξιακή επιλογή να υπερασπίσουμε τις επιλογές αγώνα όπως την ένοπλη επαναστατική δράση γιατί αλλιώς θα τις απαρνούμασταν και θα τις προδίδαμε. Πέρα από αυτό, υπενθυμίζω κάτι που είχαμε πει τον Απρίλιο του 2010 όταν είχαμε συλληφθεί για πρώτη φορά και είχαμε αναλάβει την ευθύνη της συμμετοχής μας στον Επαναστατικό Αγώνα, ότι πέρα από το να υπερασπίσουμε τις πολιτικές μας επιλογές, ότι την ανάληψη ευθύνης την είχαμε κάνει και για να υπερασπιστούμε και τον σύντροφο Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε σε ένοπλη συμπλοκή με την αστυνομία γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα αφήναμε να καταγραφεί ιστορικά ότι ο σύντροφος σκοτώθηκε ως ένα απλό κλεφτρόνι σε ένα στενό της Δάφνης αφού είχε γίνει απόπειρα απαλλοτρίωσης αυτοκινήτου ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια προπαρασκευαστική ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί το αυτοκίνητο σε βομβιστική επίθεση κατά της επιβολής του μνημονίου το 2010. Αν δεν αναλαμβάναμε την ευθύνη θα ήταν μια άτιμη επιλογή εναντίον της μνήμης ενός νεκρού συντρόφου που σκοτώθηκε για τον Αγώνα και την Επανάσταση.

Γιατί κάνω αυτήν την επισήμανση; Ακριβώς λόγω αυτής της συνεπούς μας στάσης ως αγωνιστές, ως αναρχικοί, ως επαναστάτες, όπου από το 2010 από τις πρώτες συλλήψεις υπερασπιζόμαστε τις επιλογές μας, δεν θα είχαμε λόγο να μην υπερασπιστούμε και τις ληστείες τραπεζών που μας καταλογίζετε από το 2012 μέχρι το 2015 συν την απόπειρα απαγωγής του εφοπλιστή Μαρτίνου αν όντως αυτές οι ληστείες τραπεζών είχαν σχέση με τον Επαναστατικό Αγώνα ή είχαν διαπραχθεί από μέλη της οργάνωσης. Όμως καμία από αυτές τις ληστείες τραπεζών, 5 τον αριθμό, συν η απόπειρα απαγωγής του εφοπλιστή Μαρτίνου δεν είχαν σχέση με τον Επαναστατικό Αγώνα, ούτε το μεγάλο οπλοστάσιο που περιλαμβάνεται σε αυτό το κατηγορητήριο έχει σχέση με την οργάνωση, ούτε οι κατηγορούμενοι σε αυτή την υπόθεση είναι μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.

Ο μοναδικός σε αυτή την δίκη που είναι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα είμαι αποκλειστικά και μόνο εγώ. Αν πραγματικά είχαν γίνει αυτές οι ληστείες τραπεζών από τον Επαναστατικό Αγώνα και μάλιστα με λεία άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ, αν όλο αυτό το οπλοστάσιο ανήκε στον Επαναστατικό Αγώνα και αν όλοι αυτοί που κατηγορούνται ήταν όντως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, τότε η ιστορία της οργάνωσης και του αντάρτικου στην Ελλάδα θα ήταν διαφορετική όπως και η ιστορία του αγώνα και του κινήματος θα ήταν διαφορετική. Ο Επαναστατικός Αγώνας θα πραγματοποιούσε πολυάριθμες και πιο συχνές επιθέσεις εναντίον στόχων, δομών, εγκαταστάσεων ή και προσώπων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στη χώρα, πράγμα  που θα υπονόμευε την εφαρμογή των προγραμμάτων διάσωσης, των μνημονίων. Αν ήταν τόσο πολυάριθμη η οργάνωση, με τόσα μέλη στην ‘‘παρανομία’’ και με τους οικονομικούς πόρους που καταλογίζονται στο κατηγορητήριο δεν θα είχα συλληφθεί το 2014, ούτε η συντρόφισσα Ρούπα θα πραγματοποιούσε ολομόναχη και χωρίς καμία βοήθεια την απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο το 2016 εφόσον υποτίθεται ότι υπήρχαν ασύλληπτα μέλη στην παρανομία.  

Όπως είπα αυτή η δίκη προετοιμαζόταν από το 2012 και βασίστηκε στο θεώρημα των 2 υποτιθέμενων περιόδων του Επαναστατικού Αγώνα (2003-2010), (2012 και μετά) όπου για την ‘‘2η περίοδο’’ η συντρόφισσα Ρούπα και εγώ ξανακατηγορηθήκαμε για συγκρότηση της οργάνωσης και για ‘‘διεύθυνση’’ενώ είχαμε απαλλαγεί από αυτή την κατηγορία. Όλα αυτά με σκοπό να υπάρξει δυσμενέστερη ποινική μεταχείριση για μας αφού παραμείναμε αμετανόητοι, δεν παραδοθήκαμε να μπούμε φυλακή όπως ένα μετανοημένο πρώην μέλος της οργάνωσης και βγήκαμε στην ‘‘παρανομία’’ για να συνεχίσουμε την δράση του Επαναστατικού Αγώνα.  

Σε δικαστικό επίπεδο η αρχική εκτέλεση αυτού του πολιτικού σχεδίου εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα έτσι ώστε να εμφανιστεί ως μια οργάνωση που μετά το 2012 διαπράττει κυρίως ληστείες τραπεζών πραγματοποιήθηκε στην β’ δίκη εναντίον της οργάνωσης το 2015 που εκδίκασε την επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας όπου εκεί ενσωματώθηκε αυθαίρετα μία ληστεία τράπεζας άσχετη με την οργάνωση, αυτής της Eurobank της Ακράτας. Γι’ αυτήν την υπόθεση έχει καταδικαστεί κάποιος ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα ο οποίος είχε πάρει την ευθύνη για αυτήν την ληστεία ως ατομική και προσωπική του επιλογή που δεν έχει καμία σχέση ούτε με την χρηματοδότηση της οργάνωσης και του αντάρτικου, ούτε με κάποιο ‘‘επαναστατικό ταμείο’’. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι σε εκείνη την δίκη εμφανίστηκε έγγραφο της αντιτρομο-κρατικής που πρότεινε τον συσχετισμό ληστειών τραπεζών με τον Επαναστατικό Αγώνα – κάποιες από τις οποίες είναι αυτές ακριβώς που θα εκδικαστούν σε αυτό το δικαστήριο – άνοιξε τον δρόμο για την σημερινή δίκη. 

Έτσι φθάσαμε σε μια δίκη με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπου κατά το κατηγορητήριο υπάρχει μία ‘‘εγκληματική’’ οργάνωση που από το 2006 ως το 2012 διαπράττει ληστείες τραπεζών και από το 2012 όταν εγώ και η Ρούπα περνάμε στην ‘‘παρανομία’’, τα μέλη αυτής της ‘‘εγκληματικής’’ οργάνωσης μετατρέπονται σε μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και συνεχίζουν να διαπράττουν ληστείες τραπεζών για την οργάνωση. Όμως οι ληστείες τραπεζών που αποδίδονται στον Επαναστατικό Αγώνα σε αυτή την δίκη αν και δεν είναι εγκληματικές ή αντικοινωνικές πράξεις που στρέφονται κατά απλών πολιτών είναι κοινές ληστείες τραπεζών και όχι απαλλοτριώσεις που εντάσσονται στην υποστήριξη της ένοπλης επαναστατικής δράσης και της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα.  

Για τον Επαναστατικό Αγώνα οι απαλλοτριώσεις τραπεζών είναι μια επικουρική δράση αφενός για την υποστήριξη της κύριας δράσης της οργάνωσης που είναι ο ένοπλος αγώνας, δηλαδή οι επιθέσεις κατά της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και αφετέρου είναι μια αναγκαιότητα για την επιβίωσή μας σε συνθήκες ‘‘παρανομίας’’ στην οποία βρισκόμασταν η συντρόφισσα Ρούπα  και εγώ από το 2012 και μετά.

Διαχρονικά πάντα οι επαναστάτες και οι επαναστατικές οργανώσεις προέβαιναν σε απαλλοτριώσεις τραπεζών παίρνοντας χρήματα από τον εχθρό όπως έκαναν π.χ. οι αναρχικοί στην Ισπανία, την Γαλλία, την Αργεντινή, την Χιλή στα χρόνια του μεσοπολέμου. Η αναρχική οργάνωση Los Solidarios (Οι Αλληλέγγυοι) είχε απαλλοτριώσει το 1921 το υποκατάστημα της Τράπεζας της Ισπανίας στη Χιχόν σε μια εποχή που γίνονταν επιθέσεις των αναρχοσυνδικαλιστών κατά επιχειρηματιών, αστυνομικών, ένοπλων μπράβων της εργοδοσίας που δολοφονούσαν αναρχο-συνδικαλιστές, κατά του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων ενώ εκτελέστηκε από αναρχικούς ο ίδιος ο Ισπανός πρωθυπουργός Εδουάρτο Ντάτο. Στα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο αναρχικοί σύντροφοι προέβαιναν σε απαλλοτριώσεις τραπεζών για να υποστηρίξουν το αντάρτικο κατά της δικτατορίας και για να οργανώσουν απόπειρες εκτέλεσης του δικτάτορα. Εξόριστοι Ισπανοί αναρχικοί είχαν διαπράξει απαλλοτριώσεις τραπεζών στην Γαλλία και είχαν αγοράσει με τα χρήματα της απαλλοτρίωσης ένα μικρό αεροπλάνο με σκοπό να το φορτώσουν με βόμβα και να το ρίξουν στον Φράνκο όταν θα επισκεπτόταν τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες της Ντονόστιας στη Χώρα των Βάσκων. Ακόμα και οι ‘‘ληστοσυμμορίτες’’  του ΔΣΕ στον εμφύλιο είχαν προβεί σε απαλλοτριώσεις τραπεζών στα Καλάβρυτα, την Αμαλιάδα, την Ν. Ζίχνη Σερρών. Στις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80, οργανώσεις αντάρτικου όπως οι Τουπαμάρος, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η RAF, η 2 Ιούνη, η Άμεση Δράση προέβαιναν σε απαλλοτριώσεις τραπεζών ή σε απαγωγές καπιταλιστών για την χρηματοδότηση της δράσης τους και την επιβίωση των αγωνιστών στην ‘‘παρανομία’’.  Είναι  όμως διαφορετικό πράγμα η απαγωγή π.χ. του εφοπλιστή Κόστα από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες που χρηματοδότησε την οργάνωση για 4 χρόνια από το 1977 –’81 και βοήθησε στην πραγματοποίηση της σημαντικότερης ενέργειας, της απαγωγής του προέδρου της Ιταλίας Άλντο Μόρο το ’78 από μια οποιαδήποτε απαγωγή πλούσιου για την αποκόμιση ατομικού οφέλους. Είναι διαφορετικό πράγμα η απαλλοτρίωση της Τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία από το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα όπου μέρος των χρημάτων χρησιμοποιήθηκαν για την απόπειρα απόδρασης πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού το 2016 από μια οποιαδήποτε ληστεία τράπεζας που είναι απλώς μια παράνομη επαγγελματική δραστηριότητα.  

Έχετε μεγάλες αυταπάτες αν νομίζετε ότι μπορείτε να σπιλώσετε τον Επαναστατικό Αγώνα στα μάτια της κοινής γνώμης κατηγορώντας τον για ληστείες τραπεζών.Οι τράπεζες για την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι ληστρικά ιδρύματα και η τοκογλυφία που ασκούνε είναι μια ‘‘νόμιμη’’ μορφή ληστείας. Ευθύνονται για την φτώχεια και την πείνα που μαστίζουν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, ευθύνονται για τους χιλιάδες άστεγους, για τις αυτοκτονίες και τους θανάτους χιλιάδων πολιτών λόγω των μέτρων που πάρθηκαν για την διάσωσή τους. Γι’ αυτούς τους ληστές υπογράφτηκαν τα μνημόνια. Από το 2008 από την αρχή της κρίσης, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δώσει πάνω από 211,5 δισεκατομμύρια ευρώ στις ελληνικές τράπεζες αφαιρώντας τα από τους μισθούς, τις συντάξεις, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις μειώσεις δαπανών για την υγεία και την εκπαίδευση του λαού ενώ δεν παραλείπουν να ρουφούν το αίμα του για να ξεπληρώσουν τις ξένες τράπεζες.

Είναι η μεγαλύτερη κοινωνική ληστεία στην ιστορία του τόπου. Πόσους θα πείσετε ότι είναι έγκλημα να απαλλοτριώνει κανείς αυτούς τους ληστές; Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι έχετε αποτύχει να πείσετε μεγάλα τμήματα των πολιτών ότι η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι αντικοινωνική και εγκληματική είναι το γεγονός ότι στις 21 Μαΐου στο εφετείο της β΄δίκης της οργάνωσης που εκδικάζεται η επίθεση της οργάνωσης στην ΤτΕ και στο γραφείο του ΔΝΤ όπως και η απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στην Κλειτορία Καλαβρύτων, μάρτυρας του κατηγορητηρίου κάτοικος Κλειτορίας δήλωσε στην κατάθεσή του ότι έπρεπε να καεί η τράπεζα, ότι κανείς στο χωριό δεν τρομοκρατήθηκε από την ‘‘ληστεία’’ και ότι αντιθέτως κινδύνεψαν πολίτες από τους αλλεπάλληλους πυροβολισμούς με υποπολυβόλο του αστυνομικού του τμήματος Κλειτορίας έξω από την τράπεζα που γάζωσε αυτοκίνητα, μαγαζιά  και σπίτια των κατοίκων.

Όμως εσείς ως δικαστήριο τα συμφέροντα των ληστών – τραπεζών εξυπηρετείτε ενάντια στα συμφέροντα του λαού και των εργαζομένων. Άλλωστε όπως έχετε αποφανθεί, τα μνημόνια, δηλαδή η ληστεία εις βάρος του λαού είναι κάτι νόμιμο και συνταγματικό. Καμία μεθόδευση εκ μέρους σας, καμία δικαστική αλχημεία δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό που έχει ήδη καταγραφεί ιστορικά ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μία οργάνωση αντάρτικου με πολιτικά χαρακτηριστικά που δρα προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας, που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, για την κοινωνική Επανάσταση, για μια δικαιότερη κοινωνική οργάνωση.   
_
bloko