2018-08-03 07:33:36
Πασίγνωστος Έλληνας τραγουδιστής εξομολογείται O Γιώργος Δασκουλίδης μιλάει στην Espresso και την Κλάρα Ασημακοπούλου για την τρέλα που είχε από παιδί για το τραγούδι, τη γνωριμία του με την Άντζυ Σαμίου και την κουμπαριά με τον Σπύρο Σπυράκο.
Πότε και πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη στις 4 Απριλίου του 1969. Εμεινα στη συμπρωτεύουσα με τη γιαγιά και τον παππού μέχρι εφτά χρόνων και μετά πήγα στη Γερμανία, όπου δούλευαν οι γονείς μου. Μείναμε πέντε – έξι χρόνια και μετά επιστρέψαμε στην Ελλάδα, αυτή τη φορά στη Ρόδο. Εκεί τελείωσα το σχολείο και ήρθα Αθήνα για το πανεπιστήμιο. Εχω σπουδάσει στα ΤΕΦΑΑ. Ημουν και αθλητής στίβου. Μετά πήγα ξανά στη Ρόδο για το στρατιωτικό μου κι εκεί ξεκίνησα και το τραγούδι Τα παιδικά σας χρόνια πώς ήταν;
Είχα πολύ ωραία παιδικά χρόνια! Πιο έντονα θυμάμαι αυτά στη Γερμανία. Είχα καλά παιδικά χρόνια, γιατί ήμουν με την οικογένειά μου και ήμασταν όλοι καλά. Η προσαρμογή από Ελλάδα σε Γερμανία ήταν δύσκολη. Και με όλες αυτές τις μετακινήσεις δεν είχα σταθερούς φίλους. Θυμάμαι όταν γύρισα στη Ρόδο με έλεγαν «ο ξένος», «ο Γερμανός»… Αλλά, επειδή είμαι πολύ κοινωνικός, τα κατάφερα και απέκτησα πραγματικούς φίλους. Μεγάλωσα μαζί με πολύ καλά παιδιά.
Το τραγούδι πώς μπήκε στη ζωή σας;
Με το τραγούδι ξεκίνησα τυχαία, αλλά από μικρός είχα τρέλα! Ολοι ήξεραν πόσο μου άρεσε να τραγουδάω, να παίζω κιθάρα, να μαθαίνω τραγούδια. Ενα βράδυ σε μια νυχτερινή έξοδο με την παρέα μου στη Ρόδο, στο νυχτερινό κέντρο Melody, με παρότρυναν οι φίλοι μου να τραγουδήσω.
Πήρα το μικρόφωνο και είπα ένα τραγούδι. Ετσι με άκουσε ο επιχειρηματίας και ήρθε και μου είπε: «Είσαι πολύ καλός. Γιατί δεν ξεκινάς να τραγουδάς επαγγελματικά εδώ;». Με πίεσε λίγο, είναι η αλήθεια. Στη αρχή ήταν δύσκολο, αλλά τελικά νομίζω ότι ήμουν γεννημένος γι’ αυτό. Εκεί γνώρισα και την Αντζυ Σαμίου, η οποία ήταν η αιτία να έρθω στην Αθήνα. Αυτό έγινε το 1991. Είχε έρθει για δουλειά στο νησί, με άκουσε και όταν γύρισε στην Αθήνα, μίλησε για μένα στον Αργύρη Παπαργυρόπουλο.
Ενα βράδυ, λοιπόν, μου είπαν από το μαγαζί: «Σε ζητάει ο Παπαργυρόπουλος». Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη! «Μου είπε η Αντζυ ότι τραγουδάς πολύ καλά κι ήρθα να σε ακούσω. Πράγματι, είσαι καλός και σε θέλω για τα μαγαζιά μου στην Αθήνα» μου είπε και ενθουσιάστηκα.
Είχατε μία πολυετή συνεργασία με τον Σπύρο Σπυράκο…
Ναι! Από το 1997 και για τουλάχιστον μία δεκαετία ήμασταν μαζί. Πέρα από τη συνεργασία, μας δένει μια φιλία και είμαστε και κουμπάροι. Τον στεφάνωσα και του βάφτισα και τον Ξενοφώντα. Δεν σταματήσαμε να συνεργαζόμαστε ή να είμαστε φίλοι, απλώς αποφασίσαμε να κάνουμε και κάποια πράγματα μόνοι μας.
Πάμε στην προσωπική σας ζωή τώρα…
Είμαι σε μια ηλικία που έχω ζήσει αρκετά. Με τη δουλειά που κάνουμε είναι δύσκολο να έχεις οικογενειακή ζωή, γιατί η φύση της δουλειάς έρχεται κόντρα στο να έχεις μία ομαλή οικογενειακή ζωή. Και δεν εννοώ τα γκομενικά… Δεν έχει σταθερότητα αυτή δουλειά. Κάποιοι τα έχουν καταφέρει και τους βγάζω το καπέλο, αλλά δεν είναι εύκολο. Tromaktiko
Πότε και πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη στις 4 Απριλίου του 1969. Εμεινα στη συμπρωτεύουσα με τη γιαγιά και τον παππού μέχρι εφτά χρόνων και μετά πήγα στη Γερμανία, όπου δούλευαν οι γονείς μου. Μείναμε πέντε – έξι χρόνια και μετά επιστρέψαμε στην Ελλάδα, αυτή τη φορά στη Ρόδο. Εκεί τελείωσα το σχολείο και ήρθα Αθήνα για το πανεπιστήμιο. Εχω σπουδάσει στα ΤΕΦΑΑ. Ημουν και αθλητής στίβου. Μετά πήγα ξανά στη Ρόδο για το στρατιωτικό μου κι εκεί ξεκίνησα και το τραγούδι Τα παιδικά σας χρόνια πώς ήταν;
Είχα πολύ ωραία παιδικά χρόνια! Πιο έντονα θυμάμαι αυτά στη Γερμανία. Είχα καλά παιδικά χρόνια, γιατί ήμουν με την οικογένειά μου και ήμασταν όλοι καλά. Η προσαρμογή από Ελλάδα σε Γερμανία ήταν δύσκολη. Και με όλες αυτές τις μετακινήσεις δεν είχα σταθερούς φίλους. Θυμάμαι όταν γύρισα στη Ρόδο με έλεγαν «ο ξένος», «ο Γερμανός»… Αλλά, επειδή είμαι πολύ κοινωνικός, τα κατάφερα και απέκτησα πραγματικούς φίλους. Μεγάλωσα μαζί με πολύ καλά παιδιά.
Το τραγούδι πώς μπήκε στη ζωή σας;
Με το τραγούδι ξεκίνησα τυχαία, αλλά από μικρός είχα τρέλα! Ολοι ήξεραν πόσο μου άρεσε να τραγουδάω, να παίζω κιθάρα, να μαθαίνω τραγούδια. Ενα βράδυ σε μια νυχτερινή έξοδο με την παρέα μου στη Ρόδο, στο νυχτερινό κέντρο Melody, με παρότρυναν οι φίλοι μου να τραγουδήσω.
Πήρα το μικρόφωνο και είπα ένα τραγούδι. Ετσι με άκουσε ο επιχειρηματίας και ήρθε και μου είπε: «Είσαι πολύ καλός. Γιατί δεν ξεκινάς να τραγουδάς επαγγελματικά εδώ;». Με πίεσε λίγο, είναι η αλήθεια. Στη αρχή ήταν δύσκολο, αλλά τελικά νομίζω ότι ήμουν γεννημένος γι’ αυτό. Εκεί γνώρισα και την Αντζυ Σαμίου, η οποία ήταν η αιτία να έρθω στην Αθήνα. Αυτό έγινε το 1991. Είχε έρθει για δουλειά στο νησί, με άκουσε και όταν γύρισε στην Αθήνα, μίλησε για μένα στον Αργύρη Παπαργυρόπουλο.
Ενα βράδυ, λοιπόν, μου είπαν από το μαγαζί: «Σε ζητάει ο Παπαργυρόπουλος». Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη! «Μου είπε η Αντζυ ότι τραγουδάς πολύ καλά κι ήρθα να σε ακούσω. Πράγματι, είσαι καλός και σε θέλω για τα μαγαζιά μου στην Αθήνα» μου είπε και ενθουσιάστηκα.
Είχατε μία πολυετή συνεργασία με τον Σπύρο Σπυράκο…
Ναι! Από το 1997 και για τουλάχιστον μία δεκαετία ήμασταν μαζί. Πέρα από τη συνεργασία, μας δένει μια φιλία και είμαστε και κουμπάροι. Τον στεφάνωσα και του βάφτισα και τον Ξενοφώντα. Δεν σταματήσαμε να συνεργαζόμαστε ή να είμαστε φίλοι, απλώς αποφασίσαμε να κάνουμε και κάποια πράγματα μόνοι μας.
Πάμε στην προσωπική σας ζωή τώρα…
Είμαι σε μια ηλικία που έχω ζήσει αρκετά. Με τη δουλειά που κάνουμε είναι δύσκολο να έχεις οικογενειακή ζωή, γιατί η φύση της δουλειάς έρχεται κόντρα στο να έχεις μία ομαλή οικογενειακή ζωή. Και δεν εννοώ τα γκομενικά… Δεν έχει σταθερότητα αυτή δουλειά. Κάποιοι τα έχουν καταφέρει και τους βγάζω το καπέλο, αλλά δεν είναι εύκολο. Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
