2018-08-04 16:07:04
Δεν είχε γράψει ποτέ δημόσια για την δουλειά του. Μέχρι τώρα. Ο λιμενικός, Νίκος Καραμπουρνιώτης, ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί, μέσω του tvxs.gr, αυτά που έζησε και είδε εκείνη την τραγική μέρα της
πυρκαγιάς. Για να πει τα «πραγματικά γεγονότα και όχι αυτά που προβάλλονται με συμφέροντα στις πλάτες νεκρών».
«Περίπου δέκα ημέρες μετά την καταστροφή. Γράφω αυτό το άρθρο για να εξηγήσω κάποια πράγματα ως ο πρώτος μάρτυρας για το τι έγινε στη θάλασσα και μόνο και για να γνωρίζει ο κόσμος ότι τουλάχιστον από το Λιμενικό Σώμα δεν είναι απροστάτευτος. Δεν γνωρίζω τι έγινε με τις άλλες υπηρεσίες, δεν είναι η δουλειά μου. Θα σας περιγράψω όμως πραγματικά γεγονότα και επειδή δεν έχω κανένα κομματικό ή πολιτικό δεσμό, γράφω χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
Στις 2 το μεσημέρι ξεκινάω τη βάρδια μου στο λιμάνι της Ραφήνας μαζί με ένα σύννεφο καπνού που ερχόταν από την Κινέτα και είχε σκεπάσει τα Μεσόγεια. Μετά από λίγη ώρα, περίπου στις 3 με ενημερώνουν φίλοι ότι καίγεται η Πεντέλη με κατεύθυνση προς το Διόνυσο. Η ενημέρωση όμως άλλαξε μετά από λίγα λεπτά διότι πάνω από τη Ραφήνα και σχεδόν μέχρι την Εύβοια υπήρχε καπνός ο οποίος έδειχνε ότι εξ αιτίας του δυνατού ανέμου πλησίαζε σε δικές μας περιοχές.
Περίπου στις 5 άρχισε η κάπνα να μας κρύβει ακόμα και τα πιο κοντινά ορατά σημεία από το λιμάνι καθώς άρχισε να βρέχει στάχτη. Καταλάβαμε ότι η φωτιά είναι πάρα πολύ κοντά.
Η ατμόσφαιρα αποπνικτική. Άρχισαν να έρχονται τα πρώτα αυτοκίνητα λέγοντάς μας ότι η φωτιά είναι πάνω από τη Μαραθώνος. Αμέσως ήρθε στο λιμάνι με πολιτικά o προϊστάμενος μου κύριος Γερακάκης και μέσα από τους ασυρμάτους καλούσε σε ετοιμότητα καθώς επίσης να επιτάξουμε σκάφη και να φύγουμε για τις παραλίες όπου θα είχε κόσμο απροστάτευτο. Μέσα σε πέντε λεπτά είχαμε επιβιβαστεί σε σκάφη μαζί με δυνάμεις των ΚΕΑ του λιμεναρχείου Ραφήνας.
Εκείνη την ώρα είχαν αρχίσει ήδη να έρχονται στο λιμάνι συνάδελφοι που ήταν εκτός υπηρεσίας, από ρεπό, άδειες, πρωινές βάρδιες κτλ. Καθώς ξεκινήσαμε για τις παραλίες και αφού δεν είχαμε εικόνα από πού έως πού είναι η φωτιά, βγαίνουμε ανοιχτά για να δούμε πού πρέπει να πάμε για διασώσεις. Αυτό έγινε περίπου στις 17.30 - 18.00….
Η εικόνα ήταν πρωτοφανής. Ο άνεμος έριχνε ριπές δυτικές, αέρα που δεν είχαμε ξανασυναντήσει στην εν λόγω περιοχή, τουλάχιστον στα 5 χρόνια που υπηρετώ σε αυτό το Λιμεναρχείο. Δεν βλέπαμε από τον καπνό που είναι η στεριά και σε μια θάλασσα γεμάτη ξέρες. Μπαίναμε στον καπνό και πέφταμε πάνω σε ένα πύρινο τείχος. Λες και ανοίγεις ένα φούρνο να βγάλεις το φαγητό. Η κάπνα ήταν τόσο έντονη που θύμιζε κερκίδα οπαδών όταν βγαίνει σε ντέρμπι η ομάδα τους. Δεν έβλεπες τον διπλανό σου στο σκάφος ενώ όταν ανέπνεες ένιωθες ότι καταπίνεις στάχτη και μια παράξενη μάζα. Θερμοκρασίες απίστευτες.
Παρόλα αυτά βρέξαμε ρούχα και μπήκαμε στο πύρινο τείχος. Πριν τις 18.00 εντοπίσαμε όπου είχαμε ορατότητα, τους πρώτους ανθρώπους και τους επιβιβάσαμε στα σκάφη. Τους αφήσαμε στο λιμενικό καταφύγιο του Λιμανιού και συνεχίσαμε τις επόμενες διασώσεις επαναλαμβάνω πάνω σε ξέρες, κάτι που ίσως θα κόστιζε και τη δική μας ζωή αφού δε θα έβρισκαν ούτε εμάς ούτε τα σανίδια του σκάφους.
Ο εθνικός μας ποιητής λέει "όταν αλύπητα βαριά ξεσπά η ανάγκη και προστάζει, ανάξιος είναι οποίος διστάζει". Εμείς δεν διστάσαμε ως λιμενικοί σε αυτή την ανάγκη και βρεθήκαμε στο καθήκον. Καθώς επιστρέφουμε από μια ακόμα διάσωση, ξεκινάει να αρπάζει φωτιά το λιμάνι της Ραφήνας. Ξεκίνησε από το Λιμενικό καταφύγιο όπου είχαμε τα σκάφη και έφτασε μέχρι τη μέση. Η κάπνα απίστευτη, λιποθύμησε κόσμος, δεν ξέραμε ποιον να πρωτοπιάσουμε για πρώτες βοήθειες. Καταστάσεις πρωτόγνωρες για εμάς, αφού δεν είμαστε πυροσβέστες.
Οι υπόλοιπες παραλίες συνέχιζαν να μη φαίνονται αφού ο καπνός όσο πήγαινε και γινόταν πιο έντονος. Ξεκίνησαν εκείνη την ώρα σκάφη ιδιωτών, καΐκια τα οποία επάνδρωσαν άνδρες του λιμενικού και με οδηγίες δικές μας και των έμπειρων καπεταναίων ψάχναμε για ανθρώπους. Μόλις άρχισε να νυχτώνει, άρχισε να φεύγει ένα μέρος του καπνού χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ορατότητα ήταν βελτιωμένη αρκετά. Ρίχναμε προβολείς αλλά και πάλι δεν βλέπαμε τίποτα. Φωνάζαμε, αλλά επειδή οι άνθρωποι μιλούσαν μεταξύ τους δεν μας άκουγαν.
Μέσω κάποιων κινητών που φώτιζαν σαν σινιάλα, φτάσαμε και στις πιο μικρές παραλίες και φορτώσαμε τον κόσμο. Βγάλαμε το προσωπικό του Λιμεναρχείο Ραφήνας, το σκάφος του Πόρτο Ράφτη και τα καΐκια με τους εξαιρετικούς Αιγυπτίους αλιείς, πάνω από 900 άτομα. Τα πρώτα άτομα δεν τα καταγράψαμε αφού στο λιμάνι ήταν μόνο η βάρδια καθώς επίσης και αργότερα όταν φτάναμε στο κυρίως λιμάνι, οι άνθρωποι το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να πηδήξουν έξω από τη βάρκα παρά τις εντολές μας για καταγραφή και να τρέξουν να ψάχνουν πρόσωπα, επίθετα και παιδιά.
Ίδιες σκηνές με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Φωτιά, κόσμος στη θάλασσα, αναζητήσεις προσώπων στο λιμάνι. "Υπάρχει επίθετο Μάκρης;", "σας παρακαλώ φέρατε δυο παιδιά με κίτρινη και μπλε μπλούζα γύρω στα 12;".... 'Οσοι καταγόμαστε από τη Μικρά Ασία, ξανακούσαμε τις ίδιες περιγραφές που μας έλεγαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας.
Αυτό που αξίζει όμως να σημειωθεί είναι το εξής. Την ώρα που πλησίαζε η φωτιά στη Ραφήνα, το Λιμενικό απαγόρευσε τον κατάπλου των βαποριών για αρκετή ώρα ενώ στέλναμε τον κόσμο από Αρτέμιδα και όχι από Μαραθώνος. Ήταν απόγευμα Δευτέρας, η πιο δυνατή ημέρα από κίνηση αφού επέστρεφαν όλοι από διήμερο. Το κάθε βαπόρι είχε 300 τουλάχιστον αυτοκίνητα και πάνω από 1.000 επιβάτες. Φανταστείτε εν ώρα φωτιάς να έρχονταν πάνω από 1.200 αυτοκίνητα και 5.000 άνθρωποι προς τη Μαραθώνος, γιατί εκεί πηγαίνει το 90% με τον κάθε κατάπλου. Επαναλαμβάνω, γράφω αυτά για να γνωρίζει ο κόσμος το τι έγινε στη θάλασσα τουλάχιστον και πως από το Λιμενικό δεν είναι απροστάτευτος. Στο λιμάνι δε από την αρχή της πυρκαγιάς βρέθηκε σύσσωμη η ηγεσία του Αρχηγείου μας, ο υφυπουργός με το επιτελείο του και ήταν μαζί μας στις προβλήτες μαζί με τον κόσμο. Έδιναν εντολές διάσωσης, τρόφιμα, νερό καθώς επίσης και πούλμαν, λεωφορεία να μεταφερθεί δωρεάν ο κόσμος σε διάφορες περιοχές.
Ποτέ δεν έχω γράψει τόσα χρόνια δημόσια για τη δουλειά μου. Νιώθω την ανάγκη και την υποχρέωση ως ο άνθρωπος που είχα βάρδια να πω τα πραγματικά γεγονότα και όχι αυτά που προβάλλονται με συμφέροντα στις πλάτες νεκρών. Είναι τιμή μου να υπηρετώ το ΛΣ και συγκεκριμένα το ΚΛ Ραφήνας.
Συγχαρητήρια σε όλους τους συναδέλφους γιατί σταθήκαμε όρθιοι και χρήσιμοι στον πολίτη, σε μια πρωτοφανή για την εκατόχρονη ιστορία του ΛΣ κατάσταση.
Με τιμή και ειλικρίνεια Νίκος Καραμπουρνιωτης Κ/ΣΤΗΣ ΛΣ.».
tvxs.gr
_
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί «παγώνει» ο εγκέφαλος όταν τρως παγωτό;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
