2018-08-04 18:41:56
Ο Σάββας Παπαεμμανουήλ και οι ατασθαλίες στο Σισμανόγλειο- Η φυγή του στο εξωτερικό, η δίκη του και το τέλος του στη φυλακή- Ο Μιχάλης Μπαλόπουλος και το σκάνδαλο με τα κρέατα στα χρόνια της δικτατορίας- Η φυλάκισή του και ο θάνατός του.
Πολλές φορές στη χώρα μας , η κοινή γνώμη μετά από κάποιο σκάνδαλο ζητά, και δικαιολογημένα, την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων και τη φυλάκισή τους. Επίσης, αναθεματίζεται συχνά- πυκνά η Μεταπολίτευση κατηγορούμενη για την πρόκληση πολλών δεινών στην Ελλάδα, ενώ, ειδικά τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια προσπάθεια εξωραϊσμού της χούντας.
Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι σκάνδαλα στη χώρα μας υπάρχουν μόνο μετά το 1974, ενώ η εφτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών ήταν περίπου άμεμπτη. Μια απλή ανάγνωση όμως της ιστορίας του νεότερου ελληνικού κράτους δείχνει ότι τα σκάνδαλα των πολιτικών και των ανθρώπων της εξουσίας εμφανίζονται σχεδόν από την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους.
Στο σημερινό μας άρθρο θα αναφερθούμε σε δύο σκάνδαλα της μεταπολεμικής Ελλάδας, τα οποία συνδέονται κατά κάποιο τρόπο μεταξύ τους, γιατί οι πρωταγωνιστές τους όχι μόνο δικάστηκαν και φυλακίστηκαν, αλλά πέθαναν μετά από λίγα χρόνια στη φυλακή Η οικογένεια Σισμάνογλου και το Σισμανόγλειο νοσοκομείο
Δύο από τους σημαντικούς εθνικούς ευεργέτες αν και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί ήταν οι αδερφοί Σισμάνογλου: Ο Κωνσταντίνος (1857-1951) και ο Αναστάσιος (1854-1934). Ήταν γιοι του μεγαλοεπιχειρηματία και εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Σισμάνογλου (1820-1894). Ο Ιωάννης Σισμάνογλου είχε γεννηθεί στην Άγκυρα. Σε ηλικία 14 ετών πήγε στη Νικομήδεια και γύρω στο 1840 στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο. Σύντομα απέκτησε μεγάλη περιουσία, την οποία έχασε λόγω του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877-1878. Ωστόσο, σύντομα κατάφερε να ξαναδημιουργήσει την περιουσία του χάρη στις τραπεζικές του δραστηριότητες και μια βιομηχανία χρωμίου που δημιούργησε. Έκανε πολλές δωρεές στην ελληνική κοινότητα Κωνσταντινούπολης, ενώ έδωσε πολλά χρήματα για την επανίδρυση της Μεγάλης του Γένους Σχολής (1881-1883).
Οι γιοι του μετά τον θάνατό του έχοντας κληρονομήσει μεγάλη περιουσία από τον πατέρα τους κατάφεραν με τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες στην Κωνσταντινούπολη και το Παρίσι να την αυξήσουν κατά πολύ. Έκαναν πολλές δωρεές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή παραχώρησαν ένα κτήμα τους στην Καβάλα προκειμένου να εγκατασταθούν 300 οικογένειες προσφύγων.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, καθώς χιλιάδες ,νέοι ως επί το πλείστον άνθρωποι ,πέθαιναν από φυματίωση (ανάμεσά τους και μέλη της οικογένειας Σισμάνογλου), αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν την ίδρυση ενός σανατορίου. Το 1936 δύο χρόνια μετά τον θάνατο από φυματίωση του Αναστάσιου Σισμάνογλου θεμελιώθηκε στα Μελίσσια της Αττικής το ''Φυματιολογικόν Ινστιτούτον του Ιωάννη Α. Σισμάνογλου και του Οίκου αυτού''.
Το ίδιο έτος(1936), ο Σισμάνογλου ίδρυσε στην Κομοτηνή, το «Σισμανόγλειον Γενικόν Νοσοκομείον».
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του ''Σισμανόγλειου'' το νοσοκομείο κατασκευάστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Τ. Οικονομίδη υπό την επίβλεψη του μηχανικού Π. Μανουηλίδη. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε ως Γενικό Νοσοκομείο τόσο από το ελληνικό κράτος (1940-1941) όσο και από τους Γερμανούς κατακτητές (1941-1944).
Το 1945 επισκευάστηκε με σκοπό την επαναλειτουργία του. Από το 1946 άρχισε να λειτουργεί ως ''Φυματιολογικόν Ινστιτούτον Ιωάννη Α. Σισμάνογλου και του Οίκου αυτού''. Το 1951 πέθανε ο ιδρυτής του Κωνσταντίνος Ι. Σισμάνογλου. Το 1956 (δώστε προσοχή εδώ) διακόπτεται προσωρινά η λειτουργία του ιδρύματος λόγω διοικητικών και οικονομικών προβλημάτων. Το 1958 επαναλειτουργεί ύστερα από τακτοποίηση των οικονομικών του υποχρεώσεων από το κράτος. Το 1972 διατέθηκε το 50% των φυματιολογικών κλινών, καθώς η φυματίωση ήταν πλέον ιάσιμη χάρη κυρίως στην πενικιλίνη που ανακάλυψε ο Σκωτσέζος βιολόγος και φαρμακολόγος Αλεξάντερ Φλέμινγκ (Νόμπελ 1945), ένθερμος φιλέλληνας, ο οποίος σε δεύτερο γάμο νυμφεύθηκε την Ελληνίδα βοηθό του Αμαλία Κουτσουρή- Βουρέκα. Επανερχόμενοι στο ''Σισμανόγλειο'' από το 1985 ως τις μέρες μας λειτουργεί στα πλαίσια του ΕΣΥ.
Τα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα του Σισμανόγλειου από το 1956 ως το 1958 προκλήθηκαν από την κακοδιαχείριση του Γενικού Διευθυντή του Σάββα Παπαεμμανουήλ, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και βουλευτής της Ε.Ρ.Ε. του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που βρισκόταν τότε στην εξουσία. Το σκάνδαλο που ξέσπασε ήταν τεράστιο. Ο Παπαεμμανουήλ αν και προσωρινά διέφυγε στο εξωτερικό συνελήφθη, φυλακίστηκε και τελικά πέθανε το 1958 μέσα στη φυλακή.
Ποιος ήταν ο Σάββας Παπαεμμανουήλ
Ο Σάββας Παπαεμμανουήλ του Εμμανουήλ ήταν γιατρός και πολιτικός. Γεννήθηκε το 1897 στο Γεννάδι της Ρόδου. Το 1919 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ αργότερα μετεκπαιδεύθηκε στη φυματιολογία στο Παρίσι. Από το 1935 υπήρξε Γενικός Διευθυντής του Φυματιολογικού Ινστιτούτου του Σισμανόγλειου. Μετά τον θάνατο του Κ. Σισμάνογλου το 1951 διορίστηκε γενικός διαχειριστής και εκτελεστής της διαθήκης του. Το 1956 εκλέχθηκε βουλευτής Δωδεκανήσου με την Ε.Ρ.Ε. (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις) του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας ξέσπασε το οικονομικό σκάνδαλο που τον ενέπλεκε σε ατασθαλίες σε βάρος της περιουσίας του ''Σισμανόγλειου''.
Το σκάνδαλο του ''Σισμανόγλειου''
Η αποκάλυψη του σκανδάλου στο Σισμανόγλειο έγινε από τη συντηρητική εφημερίδα ''Εστία'', την οποία ο Παπαεμμανουήλ μήνυσε. Στο δικαστήριο έγιναν αποκαλύψεις, οι οποίες έφεραν τον Παπαεμμανουήλ σε πολύ δύσκολη θέση. Η εφημερίδα αθωώθηκε πανηγυρικά. Ο Κ. Καραμανλής υπό την πίεση της κοινής γνώμης και του Τύπου ζητά από τον Παπαεμμανουήλ να παραιτηθεί από τη βουλευτική ασυλία του (Δεκέμβριος 1956). Εκείνος όμως εξαφανίζεται! Τελικά παρά το όχι είχε δοθεί σήμα σε όλες τις Διευθύνσεις Αστυνομίας και Χωροφυλακής, με το οποίο απαγορευόταν η έξοδός του από τη χώρα, ο Παπαεμμανουήλ έφυγε από την Ελλάδα μέσω Φλώρινας όπου εντελώς τυχαία δεν είχε φτάσει το σήμα.
Λίγες μέρες αργότερα στέλνει επιστολή από το Παρίσι, όπου είχε καταφύγει και υποστηρίζει ότι είναι αθώος. Τον Φεβρουάριο του 1957 συνελήφθη στη γαλλική πρωτεύουσα. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους επιστρέφει στην Ελλάδα και προφυλακίζεται με την κατηγορία της υπεξαίρεσης 1.290.000 δραχμών. Η δίκη του άρχισε τον Σεπτέμβριο του 1958. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας έγιναν συγκλονιστικές αποκαλύψεις: πλήθος υπεξαιρέσεων και υπερτιμολογήσεων, χορήγηση αλλοιωμένων τροφίμων στο προσωπικό κ.α., ενώ η καρδιά του ιδρυτή του Θεραπευτηρίου Κ. Σισμάνογλου, η οποία διατηρούνταν σε μια γυάλα είχε τοποθετηθεί στις τουαλέτες του ιδρύματος!
Στην απολογία του άνετος και ψύχραιμος ο Παπαεμμανουήλ τόνισε ότι οι κατηγορίες αυτές δεν είχαν βάση και ότι στόχευαν στην κρατικοποίηση του σανατορίου. Όταν άκουσε την καταδίκη του σε φυλάκιση 10 ετών και 4 μηνών (στην ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ αναφέρεται ότι τιμωρήθηκε με τετραετή φυλάκιση) κατέρρευσε στα χέρια των φρουρών του. Πέθανε στο κελί του από έμφραγμα το 1959. Ήταν ο πρώτος Έλληνας βουλευτής που φυλακίστηκε τον 20ο αιώνα. Είχε προηγηθεί η καταδίκη του Πάνου Χατζηπάνου (1888-1972) το 1951 για το λεγόμενο ''σκάνδαλο των καυσίμων'' από το Ειδικό Δικαστήριο σε φυλάκιση δύο μηνών με τριετή αναστολή.
Το προηγούμενο σκάνδαλο για το οποίο είχαν οδηγηθεί υπουργοί στο Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο) και είχαν καταδικαστεί ήταν τα Σιμωνιακά του 1875-1876 (δείτε σχετικό άρθρο μας στο protothema.gr στις 28/1/2018). Μετά τον Σ. Παπαεμμανουήλ ένας ακόμα υπουργός καταδικάστηκε για σκάνδαλο και πέθανε στη φυλακή. Ήταν ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος από τους πρωτεργάτες της χούντας των συνταγματαρχών, που τιμωρήθηκε για το σκάνδαλο με τα (σάπια) κρέατα Αργεντινής και Ροδεσίας το 1974 από τους ίδιους τους ομοϊδεάτες του!
Ποιος ήταν ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος
Ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος ήταν στρατιωτικός και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1921. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και σταδιοδρόμησε ως τον βαθμό του Συνταγματάρχη Πυροβολικού. Υπήρξε ένας από τους επικεφαλής του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Ε.Ο.Τ. (1967-1968 και 1969-1972) και του υπουργείου Συγκοινωνιών (1968-1969) και υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας επί θεμάτων Εμπορίου (31/7/1972- 28/9/1973). Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο ξέσπασε το σκάνδαλο με τα κρέατα Αργεντινής και Ροδεσίας (ονομασία της Ζιμπάμπουε από το 1965 ως το 1979).
Το σκάνδαλο με τα κρέατα
Στις 29/9/1972 ο Στυλιανός Παττακός υπέγραψε διαταγή για τη διάθεση ''το ταχύτερον εις την αγοράν'' τα κρέατα. Ποια κρέατα; Τα κρέατα από την Αργεντινή με το ''περίεργο σκούρο χρώμα'', όπως γράφει ο Δ. Ελευθεράτος. Αφορμή για τη διαταγή Παττακού ήταν η έλλειψη κρεάτων στην αγορά. Σύντομα κρέατα από την Αργεντινή και τη Ροδεσία, συχνά ακατάλληλα, άρχισαν να πωλούνται στα ελληνικά χασάπικα. Οι σχετικές διατάξεις έφεραν την υπογραφή του Μιχαήλ Μπαλόπουλου, ο οποίος ως ένας από τον βασικό πυρήνα των πραξικοπηματιών και έμπιστος του Γεώργιου Παπαδόπουλου θεωρούσε ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Οι ενδιαφερόμενοι μεγαλέμποροι κρεάτων λάδωναν τους αρμόδιους και εξασφάλιζαν μονοπωλιακά στην ουσία άδειες κρεάτων. Το μονοπωλιακό προνόμιο εξασφαλιζόταν και από τον δραστικό περιορισμό της διάθεσης ντόπιων κρεάτων στην αγορά. Οι άδειες εισαγωγής δίνονταν σε λίγους εμπόρους, οι οποίοι καθόριζαν τις τιμές. Η αύξηση των τιμών έπληττε τους καταναλωτές αλλά εξυπηρετούσε τα στελέχη του καθεστώτος, καθώς με τις ανατιμήσεις μεγάλωναν και τα ποσά των δικών τους προμηθειών.
Η Ροδεσία λόγω του ρατσιστικού καθεστώτος της βρισκόταν σε εμπορικό αποκλεισμό από τον Ο.Η.Ε. και πουλούσε τα κρέατά της μισοτιμής. Έτσι τα ποσοστά κέρδους ήταν μεγάλα. Από το 1972 ως το 1974 έφθαναν στη χώρα μας κρέατα Ροδεσίας με πλαστά πιστοποιητικά που ανέφεραν άλλες χώρες προέλευσης. Σε ρεπορτάζ του αξέχαστου Γιάννη Καψή για τον ''Ταχυδρόμο'' ,στις 24 Μαΐου 1974 αποκαλύπτεται ότι μόνο η εταιρεία ''Τσώνη ΑΕ'' εισήγαγε την επίμαχη περίοδο 240.000 τόνους κρέατος και αποκόμισε καθαρά κέρδη 10 εκατομμυρίων δραχμών περίπου. Υπόνοιες για συμμετοχή στο σκάνδαλο υπήρχαν και για τον αδελφό του Γεώργιου Παπαδόπουλου Χαράλαμπο: ''Τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερ και τρώγουν φιλέτο'' (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, τότε Γ.Γ. του υπουργείου Δημόσιας Τάξης).
Να σημειώσουμε ότι μαζί με τα αμφίβολης ποιότητας κρέατα Αργεντινής και Ροδεσίας έρχονταν στη χώρα μας λαθραία κρέατα άριστης ποιότητας που ''περνούσαν'' ως κοινά και απαλλάσσονταν από δασμούς. Τα κρέατα αυτά κατέληγαν σε ξενοδοχεία και κοσμικά κέντρα (με πλαστά τιμολόγια βεβαίως).
Πιθανότατα στο κύκλωμα των κρεάτων συμμετείχε και ο γαμπρός του Παττακού, Παύλου.
Η αποκάλυψη του σκανδάλου- Η δίκη των υπευθύνων
Το σκάνδαλο με τα κρέατα έλαβε και διεθνείς διαστάσεις, καθώς ξένες εφημερίδες όπως οι ''Financial Times'' επικέντρωναν την προσοχή τους στο σπάσιμο του εμπάργκο εναντίον της Ροδεσίας. Παράλληλα οι θιγόμενοι έμποροι στη χώρα μας άρχισαν να διαμαρτύρονται. Ο Ιωαννίδης, που είχε πλέον την εξουσία στα χέρια του (1974), θέλοντας να δείξει ότι το δικό του καθεστώς ήταν διαφορετικό αποκάλυψε το σκάνδαλο και έστειλε σε δίκη τους εμπλεκόμενους σε αυτό. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που η χούντα έστειλε στη στρατιωτική Δικαιοσύνη μέλη της.
Στις 5 Ιουνίου 1974 στο εδώλιο του Στρατοδικείου στο Ρουφ κάθισαν 40 κατηγορούμενοι. Δύο ηχηρά ονόματα της δικτατορίας, ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος και ο Ζαφείρης Παπαμιχαλόπουλος, άλλοτε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εμπορίου και Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ (!) και ακόμα εισαγωγείς κρεάτων ,μεσάζοντες και υπάλληλοι.
Οι αποκαλύψεις στη δίκη ήταν συνταρακτικές. Έμποροι αγόραζαν τα κρέατα με 39 δραχμές το κιλό και τα πουλούσαν 120 δραχμές το κιλό. Λιανοπωλητές κατήγγειλαν ότι έπρεπε οπωσδήποτε να συμπεριλάβουν και χαλασμένα κρέατα σε αυτά που πουλούσαν για να μην έχουν προβλήματα.
Άλλωστε όταν ο Γιάννης Καψής είπε κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ σ' έναν έμπορο ότι η Ροδεσία είχε αφθώδη πυρετό, εκείνος του απάντησε:
«Κι αν είχε τι; Ο άνθρωπος δεν παθαίνει τίποτα άμα φάει. Μόνο τα ζώα πεθαίνουν».(Να σημειώσουμε ότι ενίοτε η διακίνηση ήταν επεισοδιακή. Στις 20 Δεκεμβρίου 1972 έπεσαν ψιλές στην κρεαταγορά της Αθήνας όταν κάποιοι κρεοπώλες αρνήθηκαν να παραλάβουν κρέατα Αργεντινής!).
Ο Μπαλόπουλος στη δίκη χαρακτήρισε τον εαυτό του θύμα του Ιωαννίδη. Και δεν είχε άδικο. Ο Ζ. Παπαμιχαλόπουλος είχε στην κατοχή του 5.140.000 δραχμές από λαδώματα των εμπόρων. Όμως η συνολική προμήθειά του ξεπερνούσε τα 9 εκατομμύρια δραχμές.
Η ετυμηγορία του Στρατοδικείου- Το τέλος του Μπαλόπουλου
Ο Μπαλόπουλος τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης 3,5 ετών. Όπως γράφει ο Διονύσης Ελευθεράτος ''σπατάλησε όλη του την καλοτυχία στην υπόθεση που ονομάστηκε μπαλόσημο και η οποία τον μετονόμασε σε κύριο 10%. Όλα αυτά την εποχή που ήταν γραμματέας του ΕΟΤ. Για εκείνο το σκάνδαλο δεν διώχθηκε. Με τα κρέατα όμως την πάτησε''.
Ο Ζ. Παπαμιχαλόπουλος καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης και ο έμπορος Τσώνης σε ποινή 13 ετών. Στις 23 Ιουνίου 1975 το Εφετείο μείωσε την ποινή του Μπαλόπουλου σε 2,5 χρόνια. Όμως δύο μήνες αργότερα καταδικάστηκε σε ισόβια ως ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος. Στην τρίτη δίκη για το σκάνδαλο των κρεάτων η ποινή του έπεσε στους 14 μήνες. Ο Ζ. Παπαμιχαλόπουλος που παρουσίασε καρδιολογικά προβλήματα αθωώθηκε από το Πενταμελές Εφετείο. Ο Μπαλόπουλος υπέστη έμφραγμα στις φυλακές στις αρχές Μαρτίου 1978 και πέθανε . Δεν μπορούσε να ''χωνέψει'' ότι πλήρωσε αυτός μόνο για ένα σκάνδαλο από το οποίο είχαν θησαυρίσει πάρα πολλοί.
ΗΡΧΙΣΕΝ Η ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΗΡΘΗ Η ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑΝΤΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ Σ. ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΑΘΗΝΑΙ 14
Σήμερον την εσπέραν ήρχισεν εις την Βουλήν η συζήτησις επί της επερωτήσεως δια την δραπέτευσιν του βουλευτού Σάββα Παπαεμμανουήλ εις το εξωτερικόν.
Προς της ενάρξεως της συζητήσεως η κυβέρνησις εζήτησεν όπως προταχθή η ψηφοφορία δια την άρσιν της βουλευτικής ασυλίας του Παπαεμμανουήλ. Διεξαχθείσης της ψηφοφορίας εψήφισαν 186 εκ. των οποίων 177 υπέρ της άρσεως της ασυλίας, 8 κατά και 1 άκυρος.
Ακολούθως ωμίλησαν οι βουλευταί της αντιπολιτεύσεως κ.κ. Τσουκαλάς, Θ. Τσάτσος και Γρηγορίου κατηγορήσαντες την κυβέρνησιν. Απαντών ο Υπουργός Εσωτερικών ετόνισεν ότι η κυβέρνησις έπραξεν το καθήκον της και ουδεμίαν ευθύνην είχεν δια τας πράξεις του Παπαεμμανουήλ. Η συνεδρίασις εσυνεχίζετο μέχρις αργά την νύκτα.
Εκ των δημοσιευθεισών προσφάτως πληροφοριών εις τον τύπον προκύπτει ότι η υπόθεσις του Βουλευτού Παπαεμμανουήλ βαίνει προς το τέρμα της.
Περατωθείσης ως εγνώσθη ήδη της τακτικής ανακρίσεως, η οποία λόγω της φύσεως των καταγγελιών υπήρξε μακρά και εξονυχιστική ο κ. Εισαγγελεύς διεβίβασεν τον φάκελλον της σχηματισθείσης δικογραφίας εις το αρμόδιον συμβούλιον Πλημμελειοδικών το οποίον και επελήφθη της υποθέσεως.
(Από το αρχείο της εφημερίδας "Ροδιακή").
ΠΑΡΙΣΙΟΙ. Αστυνομικοί της γαλλικής εθνικής ασφαλείας, συνέλαβον σήμερον εις Παρισίους τον Σάββαν Παπαεμμανουήλ, ιατρόν, βουλευτήν, γεννηθέντα την 2αν Αυγούστου 1897 εις Ρόδον και διαμένοντα προσωρινώς εις Παρισίους.
Ο Σάββας Παπαεμμανουήλ συνελήφθη εις εκτέλεσιν διεθνούς εντάλματος συλλήψεως, εκδοθέντος από του ανακριτού Αθηνών. Το ένταλμα αναφέρει ότι ούτος κατηγορείται διά καταχρήσεις και πλαστογραφίαν.
Ο βουλευτής, του οποίου η έκδοσις εζητήθη διά της διπλωματικής οδού, προσήχθη εις την εισαγγελίαν και εκρατήθη εν αναμονή αποφάσεως της γαλλικής δικαιοσύνης επί της ελληνικής αιτήσεως περί εκδόσεώς του.
Πηγές: Διονύσης Ελευθεράτος, ''Λαμόγια στο Χακί, Οικονομικά ''θαύματα'' και θύματα της Χούντας'', εκδόσεις ΤΟΠΟΣ 2015
''ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 1830-1916'' εκδόσεις HISTORIA 2016
anatakti
Πολλές φορές στη χώρα μας , η κοινή γνώμη μετά από κάποιο σκάνδαλο ζητά, και δικαιολογημένα, την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων και τη φυλάκισή τους. Επίσης, αναθεματίζεται συχνά- πυκνά η Μεταπολίτευση κατηγορούμενη για την πρόκληση πολλών δεινών στην Ελλάδα, ενώ, ειδικά τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια προσπάθεια εξωραϊσμού της χούντας.
Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι σκάνδαλα στη χώρα μας υπάρχουν μόνο μετά το 1974, ενώ η εφτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών ήταν περίπου άμεμπτη. Μια απλή ανάγνωση όμως της ιστορίας του νεότερου ελληνικού κράτους δείχνει ότι τα σκάνδαλα των πολιτικών και των ανθρώπων της εξουσίας εμφανίζονται σχεδόν από την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους.
Στο σημερινό μας άρθρο θα αναφερθούμε σε δύο σκάνδαλα της μεταπολεμικής Ελλάδας, τα οποία συνδέονται κατά κάποιο τρόπο μεταξύ τους, γιατί οι πρωταγωνιστές τους όχι μόνο δικάστηκαν και φυλακίστηκαν, αλλά πέθαναν μετά από λίγα χρόνια στη φυλακή Η οικογένεια Σισμάνογλου και το Σισμανόγλειο νοσοκομείο
Δύο από τους σημαντικούς εθνικούς ευεργέτες αν και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί ήταν οι αδερφοί Σισμάνογλου: Ο Κωνσταντίνος (1857-1951) και ο Αναστάσιος (1854-1934). Ήταν γιοι του μεγαλοεπιχειρηματία και εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Σισμάνογλου (1820-1894). Ο Ιωάννης Σισμάνογλου είχε γεννηθεί στην Άγκυρα. Σε ηλικία 14 ετών πήγε στη Νικομήδεια και γύρω στο 1840 στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο. Σύντομα απέκτησε μεγάλη περιουσία, την οποία έχασε λόγω του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877-1878. Ωστόσο, σύντομα κατάφερε να ξαναδημιουργήσει την περιουσία του χάρη στις τραπεζικές του δραστηριότητες και μια βιομηχανία χρωμίου που δημιούργησε. Έκανε πολλές δωρεές στην ελληνική κοινότητα Κωνσταντινούπολης, ενώ έδωσε πολλά χρήματα για την επανίδρυση της Μεγάλης του Γένους Σχολής (1881-1883).
Οι γιοι του μετά τον θάνατό του έχοντας κληρονομήσει μεγάλη περιουσία από τον πατέρα τους κατάφεραν με τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες στην Κωνσταντινούπολη και το Παρίσι να την αυξήσουν κατά πολύ. Έκαναν πολλές δωρεές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή παραχώρησαν ένα κτήμα τους στην Καβάλα προκειμένου να εγκατασταθούν 300 οικογένειες προσφύγων.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, καθώς χιλιάδες ,νέοι ως επί το πλείστον άνθρωποι ,πέθαιναν από φυματίωση (ανάμεσά τους και μέλη της οικογένειας Σισμάνογλου), αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν την ίδρυση ενός σανατορίου. Το 1936 δύο χρόνια μετά τον θάνατο από φυματίωση του Αναστάσιου Σισμάνογλου θεμελιώθηκε στα Μελίσσια της Αττικής το ''Φυματιολογικόν Ινστιτούτον του Ιωάννη Α. Σισμάνογλου και του Οίκου αυτού''.
Το ίδιο έτος(1936), ο Σισμάνογλου ίδρυσε στην Κομοτηνή, το «Σισμανόγλειον Γενικόν Νοσοκομείον».
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του ''Σισμανόγλειου'' το νοσοκομείο κατασκευάστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Τ. Οικονομίδη υπό την επίβλεψη του μηχανικού Π. Μανουηλίδη. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε ως Γενικό Νοσοκομείο τόσο από το ελληνικό κράτος (1940-1941) όσο και από τους Γερμανούς κατακτητές (1941-1944).
Το 1945 επισκευάστηκε με σκοπό την επαναλειτουργία του. Από το 1946 άρχισε να λειτουργεί ως ''Φυματιολογικόν Ινστιτούτον Ιωάννη Α. Σισμάνογλου και του Οίκου αυτού''. Το 1951 πέθανε ο ιδρυτής του Κωνσταντίνος Ι. Σισμάνογλου. Το 1956 (δώστε προσοχή εδώ) διακόπτεται προσωρινά η λειτουργία του ιδρύματος λόγω διοικητικών και οικονομικών προβλημάτων. Το 1958 επαναλειτουργεί ύστερα από τακτοποίηση των οικονομικών του υποχρεώσεων από το κράτος. Το 1972 διατέθηκε το 50% των φυματιολογικών κλινών, καθώς η φυματίωση ήταν πλέον ιάσιμη χάρη κυρίως στην πενικιλίνη που ανακάλυψε ο Σκωτσέζος βιολόγος και φαρμακολόγος Αλεξάντερ Φλέμινγκ (Νόμπελ 1945), ένθερμος φιλέλληνας, ο οποίος σε δεύτερο γάμο νυμφεύθηκε την Ελληνίδα βοηθό του Αμαλία Κουτσουρή- Βουρέκα. Επανερχόμενοι στο ''Σισμανόγλειο'' από το 1985 ως τις μέρες μας λειτουργεί στα πλαίσια του ΕΣΥ.
Τα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα του Σισμανόγλειου από το 1956 ως το 1958 προκλήθηκαν από την κακοδιαχείριση του Γενικού Διευθυντή του Σάββα Παπαεμμανουήλ, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και βουλευτής της Ε.Ρ.Ε. του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που βρισκόταν τότε στην εξουσία. Το σκάνδαλο που ξέσπασε ήταν τεράστιο. Ο Παπαεμμανουήλ αν και προσωρινά διέφυγε στο εξωτερικό συνελήφθη, φυλακίστηκε και τελικά πέθανε το 1958 μέσα στη φυλακή.
Ποιος ήταν ο Σάββας Παπαεμμανουήλ
Ο Σάββας Παπαεμμανουήλ του Εμμανουήλ ήταν γιατρός και πολιτικός. Γεννήθηκε το 1897 στο Γεννάδι της Ρόδου. Το 1919 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ αργότερα μετεκπαιδεύθηκε στη φυματιολογία στο Παρίσι. Από το 1935 υπήρξε Γενικός Διευθυντής του Φυματιολογικού Ινστιτούτου του Σισμανόγλειου. Μετά τον θάνατο του Κ. Σισμάνογλου το 1951 διορίστηκε γενικός διαχειριστής και εκτελεστής της διαθήκης του. Το 1956 εκλέχθηκε βουλευτής Δωδεκανήσου με την Ε.Ρ.Ε. (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις) του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας ξέσπασε το οικονομικό σκάνδαλο που τον ενέπλεκε σε ατασθαλίες σε βάρος της περιουσίας του ''Σισμανόγλειου''.
Το σκάνδαλο του ''Σισμανόγλειου''
Η αποκάλυψη του σκανδάλου στο Σισμανόγλειο έγινε από τη συντηρητική εφημερίδα ''Εστία'', την οποία ο Παπαεμμανουήλ μήνυσε. Στο δικαστήριο έγιναν αποκαλύψεις, οι οποίες έφεραν τον Παπαεμμανουήλ σε πολύ δύσκολη θέση. Η εφημερίδα αθωώθηκε πανηγυρικά. Ο Κ. Καραμανλής υπό την πίεση της κοινής γνώμης και του Τύπου ζητά από τον Παπαεμμανουήλ να παραιτηθεί από τη βουλευτική ασυλία του (Δεκέμβριος 1956). Εκείνος όμως εξαφανίζεται! Τελικά παρά το όχι είχε δοθεί σήμα σε όλες τις Διευθύνσεις Αστυνομίας και Χωροφυλακής, με το οποίο απαγορευόταν η έξοδός του από τη χώρα, ο Παπαεμμανουήλ έφυγε από την Ελλάδα μέσω Φλώρινας όπου εντελώς τυχαία δεν είχε φτάσει το σήμα.
Λίγες μέρες αργότερα στέλνει επιστολή από το Παρίσι, όπου είχε καταφύγει και υποστηρίζει ότι είναι αθώος. Τον Φεβρουάριο του 1957 συνελήφθη στη γαλλική πρωτεύουσα. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους επιστρέφει στην Ελλάδα και προφυλακίζεται με την κατηγορία της υπεξαίρεσης 1.290.000 δραχμών. Η δίκη του άρχισε τον Σεπτέμβριο του 1958. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας έγιναν συγκλονιστικές αποκαλύψεις: πλήθος υπεξαιρέσεων και υπερτιμολογήσεων, χορήγηση αλλοιωμένων τροφίμων στο προσωπικό κ.α., ενώ η καρδιά του ιδρυτή του Θεραπευτηρίου Κ. Σισμάνογλου, η οποία διατηρούνταν σε μια γυάλα είχε τοποθετηθεί στις τουαλέτες του ιδρύματος!
Στην απολογία του άνετος και ψύχραιμος ο Παπαεμμανουήλ τόνισε ότι οι κατηγορίες αυτές δεν είχαν βάση και ότι στόχευαν στην κρατικοποίηση του σανατορίου. Όταν άκουσε την καταδίκη του σε φυλάκιση 10 ετών και 4 μηνών (στην ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ αναφέρεται ότι τιμωρήθηκε με τετραετή φυλάκιση) κατέρρευσε στα χέρια των φρουρών του. Πέθανε στο κελί του από έμφραγμα το 1959. Ήταν ο πρώτος Έλληνας βουλευτής που φυλακίστηκε τον 20ο αιώνα. Είχε προηγηθεί η καταδίκη του Πάνου Χατζηπάνου (1888-1972) το 1951 για το λεγόμενο ''σκάνδαλο των καυσίμων'' από το Ειδικό Δικαστήριο σε φυλάκιση δύο μηνών με τριετή αναστολή.
Το προηγούμενο σκάνδαλο για το οποίο είχαν οδηγηθεί υπουργοί στο Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο) και είχαν καταδικαστεί ήταν τα Σιμωνιακά του 1875-1876 (δείτε σχετικό άρθρο μας στο protothema.gr στις 28/1/2018). Μετά τον Σ. Παπαεμμανουήλ ένας ακόμα υπουργός καταδικάστηκε για σκάνδαλο και πέθανε στη φυλακή. Ήταν ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος από τους πρωτεργάτες της χούντας των συνταγματαρχών, που τιμωρήθηκε για το σκάνδαλο με τα (σάπια) κρέατα Αργεντινής και Ροδεσίας το 1974 από τους ίδιους τους ομοϊδεάτες του!
Ποιος ήταν ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος
Ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος ήταν στρατιωτικός και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1921. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και σταδιοδρόμησε ως τον βαθμό του Συνταγματάρχη Πυροβολικού. Υπήρξε ένας από τους επικεφαλής του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Ε.Ο.Τ. (1967-1968 και 1969-1972) και του υπουργείου Συγκοινωνιών (1968-1969) και υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας επί θεμάτων Εμπορίου (31/7/1972- 28/9/1973). Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο ξέσπασε το σκάνδαλο με τα κρέατα Αργεντινής και Ροδεσίας (ονομασία της Ζιμπάμπουε από το 1965 ως το 1979).
Το σκάνδαλο με τα κρέατα
Στις 29/9/1972 ο Στυλιανός Παττακός υπέγραψε διαταγή για τη διάθεση ''το ταχύτερον εις την αγοράν'' τα κρέατα. Ποια κρέατα; Τα κρέατα από την Αργεντινή με το ''περίεργο σκούρο χρώμα'', όπως γράφει ο Δ. Ελευθεράτος. Αφορμή για τη διαταγή Παττακού ήταν η έλλειψη κρεάτων στην αγορά. Σύντομα κρέατα από την Αργεντινή και τη Ροδεσία, συχνά ακατάλληλα, άρχισαν να πωλούνται στα ελληνικά χασάπικα. Οι σχετικές διατάξεις έφεραν την υπογραφή του Μιχαήλ Μπαλόπουλου, ο οποίος ως ένας από τον βασικό πυρήνα των πραξικοπηματιών και έμπιστος του Γεώργιου Παπαδόπουλου θεωρούσε ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Οι ενδιαφερόμενοι μεγαλέμποροι κρεάτων λάδωναν τους αρμόδιους και εξασφάλιζαν μονοπωλιακά στην ουσία άδειες κρεάτων. Το μονοπωλιακό προνόμιο εξασφαλιζόταν και από τον δραστικό περιορισμό της διάθεσης ντόπιων κρεάτων στην αγορά. Οι άδειες εισαγωγής δίνονταν σε λίγους εμπόρους, οι οποίοι καθόριζαν τις τιμές. Η αύξηση των τιμών έπληττε τους καταναλωτές αλλά εξυπηρετούσε τα στελέχη του καθεστώτος, καθώς με τις ανατιμήσεις μεγάλωναν και τα ποσά των δικών τους προμηθειών.
Η Ροδεσία λόγω του ρατσιστικού καθεστώτος της βρισκόταν σε εμπορικό αποκλεισμό από τον Ο.Η.Ε. και πουλούσε τα κρέατά της μισοτιμής. Έτσι τα ποσοστά κέρδους ήταν μεγάλα. Από το 1972 ως το 1974 έφθαναν στη χώρα μας κρέατα Ροδεσίας με πλαστά πιστοποιητικά που ανέφεραν άλλες χώρες προέλευσης. Σε ρεπορτάζ του αξέχαστου Γιάννη Καψή για τον ''Ταχυδρόμο'' ,στις 24 Μαΐου 1974 αποκαλύπτεται ότι μόνο η εταιρεία ''Τσώνη ΑΕ'' εισήγαγε την επίμαχη περίοδο 240.000 τόνους κρέατος και αποκόμισε καθαρά κέρδη 10 εκατομμυρίων δραχμών περίπου. Υπόνοιες για συμμετοχή στο σκάνδαλο υπήρχαν και για τον αδελφό του Γεώργιου Παπαδόπουλου Χαράλαμπο: ''Τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερ και τρώγουν φιλέτο'' (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, τότε Γ.Γ. του υπουργείου Δημόσιας Τάξης).
Να σημειώσουμε ότι μαζί με τα αμφίβολης ποιότητας κρέατα Αργεντινής και Ροδεσίας έρχονταν στη χώρα μας λαθραία κρέατα άριστης ποιότητας που ''περνούσαν'' ως κοινά και απαλλάσσονταν από δασμούς. Τα κρέατα αυτά κατέληγαν σε ξενοδοχεία και κοσμικά κέντρα (με πλαστά τιμολόγια βεβαίως).
Πιθανότατα στο κύκλωμα των κρεάτων συμμετείχε και ο γαμπρός του Παττακού, Παύλου.
Η αποκάλυψη του σκανδάλου- Η δίκη των υπευθύνων
Το σκάνδαλο με τα κρέατα έλαβε και διεθνείς διαστάσεις, καθώς ξένες εφημερίδες όπως οι ''Financial Times'' επικέντρωναν την προσοχή τους στο σπάσιμο του εμπάργκο εναντίον της Ροδεσίας. Παράλληλα οι θιγόμενοι έμποροι στη χώρα μας άρχισαν να διαμαρτύρονται. Ο Ιωαννίδης, που είχε πλέον την εξουσία στα χέρια του (1974), θέλοντας να δείξει ότι το δικό του καθεστώς ήταν διαφορετικό αποκάλυψε το σκάνδαλο και έστειλε σε δίκη τους εμπλεκόμενους σε αυτό. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που η χούντα έστειλε στη στρατιωτική Δικαιοσύνη μέλη της.
Στις 5 Ιουνίου 1974 στο εδώλιο του Στρατοδικείου στο Ρουφ κάθισαν 40 κατηγορούμενοι. Δύο ηχηρά ονόματα της δικτατορίας, ο Μιχαήλ Μπαλόπουλος και ο Ζαφείρης Παπαμιχαλόπουλος, άλλοτε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εμπορίου και Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ (!) και ακόμα εισαγωγείς κρεάτων ,μεσάζοντες και υπάλληλοι.
Οι αποκαλύψεις στη δίκη ήταν συνταρακτικές. Έμποροι αγόραζαν τα κρέατα με 39 δραχμές το κιλό και τα πουλούσαν 120 δραχμές το κιλό. Λιανοπωλητές κατήγγειλαν ότι έπρεπε οπωσδήποτε να συμπεριλάβουν και χαλασμένα κρέατα σε αυτά που πουλούσαν για να μην έχουν προβλήματα.
Άλλωστε όταν ο Γιάννης Καψής είπε κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ σ' έναν έμπορο ότι η Ροδεσία είχε αφθώδη πυρετό, εκείνος του απάντησε:
«Κι αν είχε τι; Ο άνθρωπος δεν παθαίνει τίποτα άμα φάει. Μόνο τα ζώα πεθαίνουν».(Να σημειώσουμε ότι ενίοτε η διακίνηση ήταν επεισοδιακή. Στις 20 Δεκεμβρίου 1972 έπεσαν ψιλές στην κρεαταγορά της Αθήνας όταν κάποιοι κρεοπώλες αρνήθηκαν να παραλάβουν κρέατα Αργεντινής!).
Ο Μπαλόπουλος στη δίκη χαρακτήρισε τον εαυτό του θύμα του Ιωαννίδη. Και δεν είχε άδικο. Ο Ζ. Παπαμιχαλόπουλος είχε στην κατοχή του 5.140.000 δραχμές από λαδώματα των εμπόρων. Όμως η συνολική προμήθειά του ξεπερνούσε τα 9 εκατομμύρια δραχμές.
Η ετυμηγορία του Στρατοδικείου- Το τέλος του Μπαλόπουλου
Ο Μπαλόπουλος τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης 3,5 ετών. Όπως γράφει ο Διονύσης Ελευθεράτος ''σπατάλησε όλη του την καλοτυχία στην υπόθεση που ονομάστηκε μπαλόσημο και η οποία τον μετονόμασε σε κύριο 10%. Όλα αυτά την εποχή που ήταν γραμματέας του ΕΟΤ. Για εκείνο το σκάνδαλο δεν διώχθηκε. Με τα κρέατα όμως την πάτησε''.
Ο Ζ. Παπαμιχαλόπουλος καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης και ο έμπορος Τσώνης σε ποινή 13 ετών. Στις 23 Ιουνίου 1975 το Εφετείο μείωσε την ποινή του Μπαλόπουλου σε 2,5 χρόνια. Όμως δύο μήνες αργότερα καταδικάστηκε σε ισόβια ως ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος. Στην τρίτη δίκη για το σκάνδαλο των κρεάτων η ποινή του έπεσε στους 14 μήνες. Ο Ζ. Παπαμιχαλόπουλος που παρουσίασε καρδιολογικά προβλήματα αθωώθηκε από το Πενταμελές Εφετείο. Ο Μπαλόπουλος υπέστη έμφραγμα στις φυλακές στις αρχές Μαρτίου 1978 και πέθανε . Δεν μπορούσε να ''χωνέψει'' ότι πλήρωσε αυτός μόνο για ένα σκάνδαλο από το οποίο είχαν θησαυρίσει πάρα πολλοί.
ΗΡΧΙΣΕΝ Η ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΗΡΘΗ Η ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑΝΤΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ Σ. ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΑΘΗΝΑΙ 14
Σήμερον την εσπέραν ήρχισεν εις την Βουλήν η συζήτησις επί της επερωτήσεως δια την δραπέτευσιν του βουλευτού Σάββα Παπαεμμανουήλ εις το εξωτερικόν.
Προς της ενάρξεως της συζητήσεως η κυβέρνησις εζήτησεν όπως προταχθή η ψηφοφορία δια την άρσιν της βουλευτικής ασυλίας του Παπαεμμανουήλ. Διεξαχθείσης της ψηφοφορίας εψήφισαν 186 εκ. των οποίων 177 υπέρ της άρσεως της ασυλίας, 8 κατά και 1 άκυρος.
Ακολούθως ωμίλησαν οι βουλευταί της αντιπολιτεύσεως κ.κ. Τσουκαλάς, Θ. Τσάτσος και Γρηγορίου κατηγορήσαντες την κυβέρνησιν. Απαντών ο Υπουργός Εσωτερικών ετόνισεν ότι η κυβέρνησις έπραξεν το καθήκον της και ουδεμίαν ευθύνην είχεν δια τας πράξεις του Παπαεμμανουήλ. Η συνεδρίασις εσυνεχίζετο μέχρις αργά την νύκτα.
Εκ των δημοσιευθεισών προσφάτως πληροφοριών εις τον τύπον προκύπτει ότι η υπόθεσις του Βουλευτού Παπαεμμανουήλ βαίνει προς το τέρμα της.
Περατωθείσης ως εγνώσθη ήδη της τακτικής ανακρίσεως, η οποία λόγω της φύσεως των καταγγελιών υπήρξε μακρά και εξονυχιστική ο κ. Εισαγγελεύς διεβίβασεν τον φάκελλον της σχηματισθείσης δικογραφίας εις το αρμόδιον συμβούλιον Πλημμελειοδικών το οποίον και επελήφθη της υποθέσεως.
(Από το αρχείο της εφημερίδας "Ροδιακή").
ΠΑΡΙΣΙΟΙ. Αστυνομικοί της γαλλικής εθνικής ασφαλείας, συνέλαβον σήμερον εις Παρισίους τον Σάββαν Παπαεμμανουήλ, ιατρόν, βουλευτήν, γεννηθέντα την 2αν Αυγούστου 1897 εις Ρόδον και διαμένοντα προσωρινώς εις Παρισίους.
Ο Σάββας Παπαεμμανουήλ συνελήφθη εις εκτέλεσιν διεθνούς εντάλματος συλλήψεως, εκδοθέντος από του ανακριτού Αθηνών. Το ένταλμα αναφέρει ότι ούτος κατηγορείται διά καταχρήσεις και πλαστογραφίαν.
Ο βουλευτής, του οποίου η έκδοσις εζητήθη διά της διπλωματικής οδού, προσήχθη εις την εισαγγελίαν και εκρατήθη εν αναμονή αποφάσεως της γαλλικής δικαιοσύνης επί της ελληνικής αιτήσεως περί εκδόσεώς του.
Πηγές: Διονύσης Ελευθεράτος, ''Λαμόγια στο Χακί, Οικονομικά ''θαύματα'' και θύματα της Χούντας'', εκδόσεις ΤΟΠΟΣ 2015
''ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 1830-1916'' εκδόσεις HISTORIA 2016
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Φράνσις Μπέικον. Ο Επίκουρος, δεν είναι «επικούρειος»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
