2018-08-08 12:34:23
Σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα, κάτω από τους πάγους της γης υπάρχουν τεράστια φυσικά αποθέματα υδραργύρου, του τοξικού βαρέως μετάλλου που είναι υπεύθυνο για την εκδήλωση σοβαρών προβλημάτων υγείας σε ζώα και ανθρώπους. Με το λιώσιμο των πάγων ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, το εφιαλτικό σενάριο αυτός ο υδράργυρος να περάσει στην τροφική μας αλυσίδα φαίνεται πως τίθεται προ των πυλών.
Σύμφωνα με δημοσιευμένη έρευνα στο επιστημονικό περιοδικό Geophysical Research Letters, η συγκέντρωση υδραργύρου στους πάγους της Αρκτικής είναι 10 φορές μεγαλύτερη από τον υδράργυρο που έχει διοχετευθεί στην ατμόσφαιρα από πηγές ρύπανσης της ανθρωπότητας τα τελευταία 30 χρόνια. Έτσι όσο συνεχίζεται η υπερθέρμανση του πλανήτη και οι πάγοι λιώνουν, ο υδράργυρος αυτός κινδυνεύει να συσσωρευθεί στην ατμόσφαιρα και να περάσει στην τροφική αλυσίδα.
Μέχρι πρόσφατα, η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε πως τα αποθέματα υδραργύρου στους πάγους ήταν μικρά έως και ανύπαρκτα, όμως πλέον γνωρίζουμε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη πηγή του μετάλλου σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό που ακόμα δεν είναι βέβαιο είναι το πόσος υδράργυρος είναι πιθανό να διοχετευθεί στην ατμόσφαιρα, πότε και σε τι μορφή που θα μπορούσε να αποφανθεί τοξική για τον άνθρωπο.
Τι είναι η δηλητηρίαση από υδράργυρο;
Ο υδράργυρος βρίσκεται φυσικά στο περιβάλλον και απελευθερώνεται από τις δασικές πυρκαγιές, τις ηφαιστειακές εκρήξεις και τη διάβρωση του εδάφους. Όμως περίπου τα δύο τρίτα του υδραργύρου στον αέρα απελευθερώνονται από τον άνθρωπο, κυρίως μέσω της καύσης άνθρακα, των ιατρικών αποβλήτων ή μερικών ειδών εξόρυξης. Μόλις διοχετευθεί στον αέρα, ο υδράργυρος τελικά επιστρέφει στη γη και διαλύεται στο νερό ή την ξηρά. Εκεί απορροφάται από τα ψάρια και τα υπόλοιπα ζώα, συσσωρεύεται σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες και διαπερνά ολόκληρη την τροφική αλυσίδα.
Σε ορισμένες μορφές, ο υδράργυρος είναι μια ισχυρή νευροτοξίνη (τοξίνη βλαβερή για το νευρικό ιστό), και στα παιδιά μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη του εγκεφάλου, επηρεάζοντας τη γνωστική ικανότητα, τη μνήμη, την ομιλία, ακόμη και τις κινητικές και οπτικές δεξιότητες. Στους ενήλικες, οι υπερβολικές ποσότητες μπορούν να παρεμποδίσουν την όραση, την ομιλία και τις μυϊκές κινήσεις, να θέσουν σε κίνδυνο το αναπαραγωγικό και ανοσοποιητικό σύστημα και να προκαλέσουν καρδιαγγειακά προβλήματα. Συχνά μάλιστα υπάρχουν ταμπέλες για την ύπαρξη υδράργυρου κοντά σε μολυσμένους ποταμούς και ρυάκια, ενώ τα παιδιά και οι έγκυες γυναίκες καλούνται να αποφύγουν την κατανάλωση τόνου ή άλλων ψαριών, όπως ο ξιφίας που έχουν υψηλές συγκεντρώσεις του μετάλλου.
Εξαιτίας σύνθετων ατμοσφαιρικών και ωκεάνιων διεργασιών, ο περισσότερος υδράργυρος καταλήγει στα υψηλότερα βόρεια γεωγραφικά πλάτη από οπουδήποτε αλλού. Είναι ήδη γνωστό ότι συσσωρεύεται εκεί σε πτηνά, ψάρια, φώκιες, πολικές αρκούδες και ορισμένες φάλαινες, ακόμη και σε περιοχές χιλιάδες μίλια μακρυά από τις πηγές ρύπανσης. Ως αποτέλεσμα αυτής της ρύπανσης σε μεγάλες αποστάσεις, οι αυτόχθονες πληθυσμοί σε ολόκληρη την Αρκτική, που στηρίζονται στο κυνήγι για την επιβίωσή τους, παρατηρείται ότι διαθέτουν τα υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου στο αίμα τους.
Οι ίδιοι άνεμοι και ρεύματα που «στέλνουν» τον υδράργυρο προς το βορρά, λειτουργούν έτσι εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι οι υψηλές συγκεντρώσεις φυσικού υδράργυρου στην Αρκτική. Δεδομένου ότι ο υδράργυρος έχει παγιδευτεί σε παγωμένα εδάφη για χιλιετίες, δεν έχει αποβεί μοιραίος για την άγρια φύση ή τον άνθρωπο. Όμως τώρα, η αρκτική πανίδα, που αντιπροσωπεύει το 24% του συνόλου της γης στο βόρειο ημισφαίριο, αποψύχεται και απειλεί να απελευθερώσει αυτό το τεράστιο απόθεμα υδραργύρου. Η επιστημονική κοινότητα διεξάγει ακόμα έρευνα που θα καθορίσει το αν όντως κινδυνεύουμε από μια ενδεχόμενη μαζική διοχέτευση υδραργύρου στο περιβάλλον, οπότε για την ώρα δεν τίθεται κάποιο σοβαρό ζήτημα ανησυχίας.
Πηγή
Tromaktiko
Σύμφωνα με δημοσιευμένη έρευνα στο επιστημονικό περιοδικό Geophysical Research Letters, η συγκέντρωση υδραργύρου στους πάγους της Αρκτικής είναι 10 φορές μεγαλύτερη από τον υδράργυρο που έχει διοχετευθεί στην ατμόσφαιρα από πηγές ρύπανσης της ανθρωπότητας τα τελευταία 30 χρόνια. Έτσι όσο συνεχίζεται η υπερθέρμανση του πλανήτη και οι πάγοι λιώνουν, ο υδράργυρος αυτός κινδυνεύει να συσσωρευθεί στην ατμόσφαιρα και να περάσει στην τροφική αλυσίδα.
Μέχρι πρόσφατα, η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε πως τα αποθέματα υδραργύρου στους πάγους ήταν μικρά έως και ανύπαρκτα, όμως πλέον γνωρίζουμε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη πηγή του μετάλλου σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό που ακόμα δεν είναι βέβαιο είναι το πόσος υδράργυρος είναι πιθανό να διοχετευθεί στην ατμόσφαιρα, πότε και σε τι μορφή που θα μπορούσε να αποφανθεί τοξική για τον άνθρωπο.
Τι είναι η δηλητηρίαση από υδράργυρο;
Ο υδράργυρος βρίσκεται φυσικά στο περιβάλλον και απελευθερώνεται από τις δασικές πυρκαγιές, τις ηφαιστειακές εκρήξεις και τη διάβρωση του εδάφους. Όμως περίπου τα δύο τρίτα του υδραργύρου στον αέρα απελευθερώνονται από τον άνθρωπο, κυρίως μέσω της καύσης άνθρακα, των ιατρικών αποβλήτων ή μερικών ειδών εξόρυξης. Μόλις διοχετευθεί στον αέρα, ο υδράργυρος τελικά επιστρέφει στη γη και διαλύεται στο νερό ή την ξηρά. Εκεί απορροφάται από τα ψάρια και τα υπόλοιπα ζώα, συσσωρεύεται σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες και διαπερνά ολόκληρη την τροφική αλυσίδα.
Σε ορισμένες μορφές, ο υδράργυρος είναι μια ισχυρή νευροτοξίνη (τοξίνη βλαβερή για το νευρικό ιστό), και στα παιδιά μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη του εγκεφάλου, επηρεάζοντας τη γνωστική ικανότητα, τη μνήμη, την ομιλία, ακόμη και τις κινητικές και οπτικές δεξιότητες. Στους ενήλικες, οι υπερβολικές ποσότητες μπορούν να παρεμποδίσουν την όραση, την ομιλία και τις μυϊκές κινήσεις, να θέσουν σε κίνδυνο το αναπαραγωγικό και ανοσοποιητικό σύστημα και να προκαλέσουν καρδιαγγειακά προβλήματα. Συχνά μάλιστα υπάρχουν ταμπέλες για την ύπαρξη υδράργυρου κοντά σε μολυσμένους ποταμούς και ρυάκια, ενώ τα παιδιά και οι έγκυες γυναίκες καλούνται να αποφύγουν την κατανάλωση τόνου ή άλλων ψαριών, όπως ο ξιφίας που έχουν υψηλές συγκεντρώσεις του μετάλλου.
Εξαιτίας σύνθετων ατμοσφαιρικών και ωκεάνιων διεργασιών, ο περισσότερος υδράργυρος καταλήγει στα υψηλότερα βόρεια γεωγραφικά πλάτη από οπουδήποτε αλλού. Είναι ήδη γνωστό ότι συσσωρεύεται εκεί σε πτηνά, ψάρια, φώκιες, πολικές αρκούδες και ορισμένες φάλαινες, ακόμη και σε περιοχές χιλιάδες μίλια μακρυά από τις πηγές ρύπανσης. Ως αποτέλεσμα αυτής της ρύπανσης σε μεγάλες αποστάσεις, οι αυτόχθονες πληθυσμοί σε ολόκληρη την Αρκτική, που στηρίζονται στο κυνήγι για την επιβίωσή τους, παρατηρείται ότι διαθέτουν τα υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου στο αίμα τους.
Οι ίδιοι άνεμοι και ρεύματα που «στέλνουν» τον υδράργυρο προς το βορρά, λειτουργούν έτσι εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι οι υψηλές συγκεντρώσεις φυσικού υδράργυρου στην Αρκτική. Δεδομένου ότι ο υδράργυρος έχει παγιδευτεί σε παγωμένα εδάφη για χιλιετίες, δεν έχει αποβεί μοιραίος για την άγρια φύση ή τον άνθρωπο. Όμως τώρα, η αρκτική πανίδα, που αντιπροσωπεύει το 24% του συνόλου της γης στο βόρειο ημισφαίριο, αποψύχεται και απειλεί να απελευθερώσει αυτό το τεράστιο απόθεμα υδραργύρου. Η επιστημονική κοινότητα διεξάγει ακόμα έρευνα που θα καθορίσει το αν όντως κινδυνεύουμε από μια ενδεχόμενη μαζική διοχέτευση υδραργύρου στο περιβάλλον, οπότε για την ώρα δεν τίθεται κάποιο σοβαρό ζήτημα ανησυχίας.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η υπερδιέγερση του μωρού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
