2018-08-16 22:01:02
Μπορούν να ανατραπούν όλα σε μια στιγμή ή σ’ ένα λεπτό; Μπορούν να αλλάξουν όλα στο τέλος μιας ημέρας;
Μπορούν να αλλάξουν συναισθήματα, σκέψεις, άνθρωποι. Μπορούν. Και με συνοπτικές διαδικασίες.
Όχι γιατί ποτέ δεν υπήρξαν, αλλά γιατί έτσι τα έφερε η ζωή.
Οι άνθρωποι αλλάζουν.
Μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο. Με τα χρόνια διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους και επιλέγουν τη δική τους θέση στην καρδιά σου.
Δεν τους τοποθετείς εσύ. Μόνοι τους αποκτούν τη θέση που εκείνοι θέλουν μέσα σου. Και συνήθως δεν το καταλαβαίνεις.
Φιλίες που αποδείχτηκαν σκάρτες, εφήμεροι έρωτες πεταμένοι στα σκουπίδια και πρόσωπα καλά μασκαρεμένα. Ήρθαν κι έφυγαν. Ασχέτως με ό,τι τους έδωσες.
Έγιναν καπνός. Με ένα γεια, με ένα αντίο, με μια καληνύχτα.
Οι δείκτες στο ρολόι χειρός σου είναι και οι δύο στο νούμερο δώδεκα.
Και είναι μεσάνυχτα.
Πώς να πάρεις άραγε τα πόδια σου και φτου κι απ’ την αρχή; Νέοι άνθρωποι, που δεν ξέρεις κι αυτοί από πού θα στη φέρουν ή δεν ξέρεις σε ποιο σκουπιδότοπο πάλι θα βρεθούν τα εσώψυχά σου. Και ακολουθεί ο φόβος. Σαν εξίσωση πάει.
Απογοήτευση και πικρία ισοδυναμεί με φόβο. Φόβο να παλέψεις ξανά για κάτι καινούριο, φόβο να εκμυστηρευτείς το «εσύ» σου σε κάποιον άλλο, φόβο για την επόμενη πληγή. Κουραστικό και μόνο που το σκέφτεσαι. Καλύτερα μόνος. Στην ησυχία σου και στη ζεστασιά που μόνο εσύ μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου. Για πόσο ακόμη, όμως, μόνος; Για πόσο ακόμη θα κάνεις περισυλλογή, και για πόσο ακόμη θα υποστηρίζεις πως πιο καλή η μοναξιά από ψεύτικα είδωλα, που τυγχάνει να είναι ζωντανοί οργανισμοί;
Έλα. Έχεις λίγο χρόνο μέχρι το ρολόι να δείξει δώδεκα και πέντε. Μέχρι να αντιληφθείς πως ο άνθρωπος δε γεννήθηκε για να είναι μόνος. Ο Αριστοτέλης έλεγε πως όποιος είναι μόνος ή θηρίο είναι ή Θεός. Ούτε θηρίο, ούτε Θεός είσαι. Αλήθεια, τι είσαι; Πώς βλέπεις τον εαυτό σου; Τον λυπάσαι, τον συμπονάς ή τον σέβεσαι και ψάχνεις τον τρόπο που θα σε καθοδηγήσει στο δρόμο της αισιοδοξίας; Τι απ’ όλα κρύβεις μέσα σου και τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις; Και ό,τι θέλεις, το κυνηγάς ή το περιμένεις να εμφανιστεί σαν κάποιος από μηχανής Θεός;
Η επιλογή είναι προσωπική. Κανένας δε θα πάρει μέρος στις δικές σου αποφάσεις. Όμως τι γίνεται όταν δεν μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις; Προχωράς ή στέκεσαι να κοιτάς τον τοίχο; Πολύ κρίσιμο σημείο και ερώτημα ταυτόχρονα πριν το ρολόι ξεπεράσει τις δώδεκα ακριβώς. Έχει σημασία ο χρόνος. Γιατί είναι πολύτιμος. Πρέπει να τον εκμεταλλεύεσαι σωστά και εποικοδομητικά. Να τον αφιερώνεις στα σημαντικά. Και ένα απ’ αυτά είναι η απάντησή σου στο τι κάνεις όταν δεν έχεις αυτό που θέλεις. Πας μπροστά ή πίσω;
Μη βιαστείς. Εξέτασε και τις δύο εκδοχές. Το πίσω είναι ασφάλεια. Επιβεβαίωση πως έχεις παραμείνει στα σταθερά και έχεις μία βάση. Ταυτόχρονα είναι κάτι άρρωστο, παλιό και σκονισμένο. Όσο κι αν το ξεσκονίσεις αντίκα δε θα γίνει. Ούτε θα στολίσει το σπίτι σου ποτέ με ομορφιά. Θα μοιάζει σαν ένα μαύρο συννεφάκι. Όχι γιατί είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό, αλλά γιατί σου θυμίζει πως έχεις μείνει μόνος σου. Είσαι μόνο εσύ που φροντίζεις γι’ αυτό.
Το μπροστά πάλι δεν το ξέρεις. Κι αυτό είναι λίγο επίφοβο. Γιατί μπορεί να αποδειχτεί και χειρότερο απ’ το πίσω. Και τώρα τι κάνουμε; Ποια είναι η λύση; Ναι. Να σκεφτούμε πως το μπροστά σαν λέξη προδιαθέτει μια μετάλλαξη. Μια αόρατη διαφάνεια μέσω της οποίας θα ανατροφοδοτηθεί ο εαυτός σου. Θα γνωρίσεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτό. Και ίσως να μην είσαι πια μόνος. Το μπροστά σου δίνει την ελπίδα για το θετικό, το συν, το μέγιστο.
Μπορεί να μη στα χαρίσει απλόχερα, να μη στα δώσει όσο σύντομα θα ήθελες. Όμως υπάρχει αυτό το «μπορεί». Άρα, το μπροστά, ναι, ίσως και να μπορεί. Το πίσω κουράστηκε και δεν έχει άλλη δύναμη να συνεχίσει. Είναι σαν μια σκυταλοδρομία. Το πίσω δίνει τη σκυτάλη στο μπροστά και το μπροστά τη δίνει κάπου άλλου. Σκεφτόμαστε όμως πως το πίσω μπορεί να τη δώσει μόνο μπροστά και το μπροστά μόνο μπροστά. Ποιος έχει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα λοιπόν;
Το νέο βήμα, ο νέος άνθρωπος, ο νέος φίλος, η νέα σου ζωή. Εσύ θα δώσεις τη σκυτάλη σου σ’ όλα αυτά; Ή θα επιλέξεις να παίξεις ντόμινο και να τα διαλύσεις όλα; Αυτό που νιώθεις, θα πράξεις. Αυτό έχει τη δύναμη να σε καθοδηγήσει κατάλληλα. Πρόσεξε μόνο μην μπερδέψεις το συναίσθημα με τη λογική. Χρειάζονται και τα δύο, τόσο, όσο. Αν λειτουργείς καθαρά και μόνο με το συναίσθημα, χάνεις. Αν λειτουργείς μόνο με τη λογική, τότε σίγουρα θα ηττηθείς. Συνδυαστικά, υπάρχει πιθανότητα να βγεις νικητής.
Ισορροπία, πολύ σκέψη, απόφαση, εκτέλεση. Είναι η σειρά σου. Διάλεξε. Πριν τις δώδεκα. Μετά τις δώδεκα άφησε πια πίσω αυτό που σε πονάει. Ό,τι κι αν είναι. Ξημερώνει καινούρια μέρα, η οποία είναι αρκετή για να μετατραπούν όλα σε φως. Καλή τύχη!
Συντάκτης: Χρύσα Μπόικου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
Μπορούν να αλλάξουν συναισθήματα, σκέψεις, άνθρωποι. Μπορούν. Και με συνοπτικές διαδικασίες.
Όχι γιατί ποτέ δεν υπήρξαν, αλλά γιατί έτσι τα έφερε η ζωή.
Οι άνθρωποι αλλάζουν.
Μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο. Με τα χρόνια διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους και επιλέγουν τη δική τους θέση στην καρδιά σου.
Δεν τους τοποθετείς εσύ. Μόνοι τους αποκτούν τη θέση που εκείνοι θέλουν μέσα σου. Και συνήθως δεν το καταλαβαίνεις.
Φιλίες που αποδείχτηκαν σκάρτες, εφήμεροι έρωτες πεταμένοι στα σκουπίδια και πρόσωπα καλά μασκαρεμένα. Ήρθαν κι έφυγαν. Ασχέτως με ό,τι τους έδωσες.
Έγιναν καπνός. Με ένα γεια, με ένα αντίο, με μια καληνύχτα.
Οι δείκτες στο ρολόι χειρός σου είναι και οι δύο στο νούμερο δώδεκα.
Και είναι μεσάνυχτα.
Πώς να πάρεις άραγε τα πόδια σου και φτου κι απ’ την αρχή; Νέοι άνθρωποι, που δεν ξέρεις κι αυτοί από πού θα στη φέρουν ή δεν ξέρεις σε ποιο σκουπιδότοπο πάλι θα βρεθούν τα εσώψυχά σου. Και ακολουθεί ο φόβος. Σαν εξίσωση πάει.
Απογοήτευση και πικρία ισοδυναμεί με φόβο. Φόβο να παλέψεις ξανά για κάτι καινούριο, φόβο να εκμυστηρευτείς το «εσύ» σου σε κάποιον άλλο, φόβο για την επόμενη πληγή. Κουραστικό και μόνο που το σκέφτεσαι. Καλύτερα μόνος. Στην ησυχία σου και στη ζεστασιά που μόνο εσύ μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου. Για πόσο ακόμη, όμως, μόνος; Για πόσο ακόμη θα κάνεις περισυλλογή, και για πόσο ακόμη θα υποστηρίζεις πως πιο καλή η μοναξιά από ψεύτικα είδωλα, που τυγχάνει να είναι ζωντανοί οργανισμοί;
Έλα. Έχεις λίγο χρόνο μέχρι το ρολόι να δείξει δώδεκα και πέντε. Μέχρι να αντιληφθείς πως ο άνθρωπος δε γεννήθηκε για να είναι μόνος. Ο Αριστοτέλης έλεγε πως όποιος είναι μόνος ή θηρίο είναι ή Θεός. Ούτε θηρίο, ούτε Θεός είσαι. Αλήθεια, τι είσαι; Πώς βλέπεις τον εαυτό σου; Τον λυπάσαι, τον συμπονάς ή τον σέβεσαι και ψάχνεις τον τρόπο που θα σε καθοδηγήσει στο δρόμο της αισιοδοξίας; Τι απ’ όλα κρύβεις μέσα σου και τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις; Και ό,τι θέλεις, το κυνηγάς ή το περιμένεις να εμφανιστεί σαν κάποιος από μηχανής Θεός;
Η επιλογή είναι προσωπική. Κανένας δε θα πάρει μέρος στις δικές σου αποφάσεις. Όμως τι γίνεται όταν δεν μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις; Προχωράς ή στέκεσαι να κοιτάς τον τοίχο; Πολύ κρίσιμο σημείο και ερώτημα ταυτόχρονα πριν το ρολόι ξεπεράσει τις δώδεκα ακριβώς. Έχει σημασία ο χρόνος. Γιατί είναι πολύτιμος. Πρέπει να τον εκμεταλλεύεσαι σωστά και εποικοδομητικά. Να τον αφιερώνεις στα σημαντικά. Και ένα απ’ αυτά είναι η απάντησή σου στο τι κάνεις όταν δεν έχεις αυτό που θέλεις. Πας μπροστά ή πίσω;
Μη βιαστείς. Εξέτασε και τις δύο εκδοχές. Το πίσω είναι ασφάλεια. Επιβεβαίωση πως έχεις παραμείνει στα σταθερά και έχεις μία βάση. Ταυτόχρονα είναι κάτι άρρωστο, παλιό και σκονισμένο. Όσο κι αν το ξεσκονίσεις αντίκα δε θα γίνει. Ούτε θα στολίσει το σπίτι σου ποτέ με ομορφιά. Θα μοιάζει σαν ένα μαύρο συννεφάκι. Όχι γιατί είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό, αλλά γιατί σου θυμίζει πως έχεις μείνει μόνος σου. Είσαι μόνο εσύ που φροντίζεις γι’ αυτό.
Το μπροστά πάλι δεν το ξέρεις. Κι αυτό είναι λίγο επίφοβο. Γιατί μπορεί να αποδειχτεί και χειρότερο απ’ το πίσω. Και τώρα τι κάνουμε; Ποια είναι η λύση; Ναι. Να σκεφτούμε πως το μπροστά σαν λέξη προδιαθέτει μια μετάλλαξη. Μια αόρατη διαφάνεια μέσω της οποίας θα ανατροφοδοτηθεί ο εαυτός σου. Θα γνωρίσεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτό. Και ίσως να μην είσαι πια μόνος. Το μπροστά σου δίνει την ελπίδα για το θετικό, το συν, το μέγιστο.
Μπορεί να μη στα χαρίσει απλόχερα, να μη στα δώσει όσο σύντομα θα ήθελες. Όμως υπάρχει αυτό το «μπορεί». Άρα, το μπροστά, ναι, ίσως και να μπορεί. Το πίσω κουράστηκε και δεν έχει άλλη δύναμη να συνεχίσει. Είναι σαν μια σκυταλοδρομία. Το πίσω δίνει τη σκυτάλη στο μπροστά και το μπροστά τη δίνει κάπου άλλου. Σκεφτόμαστε όμως πως το πίσω μπορεί να τη δώσει μόνο μπροστά και το μπροστά μόνο μπροστά. Ποιος έχει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα λοιπόν;
Το νέο βήμα, ο νέος άνθρωπος, ο νέος φίλος, η νέα σου ζωή. Εσύ θα δώσεις τη σκυτάλη σου σ’ όλα αυτά; Ή θα επιλέξεις να παίξεις ντόμινο και να τα διαλύσεις όλα; Αυτό που νιώθεις, θα πράξεις. Αυτό έχει τη δύναμη να σε καθοδηγήσει κατάλληλα. Πρόσεξε μόνο μην μπερδέψεις το συναίσθημα με τη λογική. Χρειάζονται και τα δύο, τόσο, όσο. Αν λειτουργείς καθαρά και μόνο με το συναίσθημα, χάνεις. Αν λειτουργείς μόνο με τη λογική, τότε σίγουρα θα ηττηθείς. Συνδυαστικά, υπάρχει πιθανότητα να βγεις νικητής.
Ισορροπία, πολύ σκέψη, απόφαση, εκτέλεση. Είναι η σειρά σου. Διάλεξε. Πριν τις δώδεκα. Μετά τις δώδεκα άφησε πια πίσω αυτό που σε πονάει. Ό,τι κι αν είναι. Ξημερώνει καινούρια μέρα, η οποία είναι αρκετή για να μετατραπούν όλα σε φως. Καλή τύχη!
Συντάκτης: Χρύσα Μπόικου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
