2018-08-17 08:26:33
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. ζ΄ 10-16)
10 ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. 11 ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν
σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν! ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι. 12 ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος, οὐδὲ εἵνεκεν τοῦ
ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 13 Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ὑμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν· 14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτω καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη. 15 καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν. 16 χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Ἀντίθετα μάλιστα, ὠφεληθήκατε πνευματικά. Διότι ἡ λύπη πού εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τή μετάνοια πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Κι ἐκεῖνος πού αἰσθάνεται τή μετάνοια αὐτή δέν θά μετανιώσει ποτέ γιά τή μεταβολή καί τήν ἀλλαγή αὐτή τῶν σκέψεων καί τῶν ἀποφάσεών του. Ἡ λύπη ὅμως πού προκαλεῖται ἀπό τήν προσκόλληση στόν κόσμο ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τόν ψυχικό θάνατο, κάποτε μάλιστα κι αὐτόν τόν σωματικό. 11 Κι αὐτό ἀποδεικνύεται καί ἀπό τή δική σας περίπτωση. Διότι ἀκριβῶς αὐτό, τό ὅτι λυπηθήκατε ἐσεῖς σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πόσο δραστήριους καί πρόθυμους σᾶς ἔκανε· ἀλλά καί τί ἀπολογία σᾶς ἔδωσε, ὥστε νά εἶστε τώρα δικαιολογημένοι ἀπέναντί μου· ἀλλά καί τί ἀγανάκτηση δημιούργησε μέσα σας ἀπέναντι σ’ αὐτόν πού ἁμάρτησε· ἀλλά καί φόβο μήπως τιμωρηθεῖτε ἀπό τόν Θεό· ἀλλά καί πόθο δυνατό νά μέ ξαναδεῖτε· ἀλλά καί ζῆλο γιά τόν Θεό, καί ἐπιθυμία τιμωρίας τοῦ κακοῦ. Μέ ὅλη τή διαγωγή σας συστήσατε τούς ἑαυτούς σας καί ἀποδείξατε ὅτι εἶστε καθαροί ἀπό κάθε εὐθύνη καί ἐνοχή στήν ὑπόθεση αὐτή. 12 Συνεπῶς, ἄν καί σᾶς ἔγραψα, δέν σᾶς ἔγραψα κυρίως γιά νά τιμωρηθεῖ αὐτός πού ἔκανε τήν ἀδικία, οὔτε γιά νά ἱκανοποιηθεῖ αὐτός πού ἀδικήθηκε, ἀλλά γιά νά φανερωθεῖ μεταξύ σας τό ἐνδιαφέρον πού ἔχετε γιά μᾶς, καί ὁ Θεός βλέπει ὅτι εἶναι εἰλικρινές. 13 Γι’ αὐτό ἔχουμε παρηγορηθεῖ. Καί κοντά στήν παρηγοριά αὐτή πού μᾶς δώσατε χαρήκαμε ἀκόμη περισσότερο γιά τή χαρά τοῦ Τίτου, ἐπειδή ἀναπαύθηκε ἡ ψυχή του καί εὐχαριστήθηκε ἀπό τή συμπεριφορά ὅλων σας. 14 Ἡ χαρά αὐτή τοῦ Τίτου προκάλεσε καί σέ μένα χαρά, διότι, ἐάν εἶχα κάπως καυχηθεῖ σ’ αὐτόν γιά σᾶς, δέν ντροπιάσθηκα, ἀλλά ὅπως καί σέ σᾶς ὅλα μέ ἀλήθεια τά εἴπαμε καί τά διδάξαμε, ἔτσι καί στόν Τίτο ἡ καύχησή μας ἀποδείχθηκε ἀληθινή. 15 Καί ἡ καρδιά του περισσότερο τώρα ἀπ’ ὅ,τι ἄλλοτε εἶναι ἀφοσιωμένη σέ σᾶς, διότι θυμᾶται τήν ὑπακοή ὅλων σας. Θυμᾶται πῶς τόν δεχθήκατε μέ φόβο καί μέ τρόμο μήπως τόν δυσαρεστήσετε σέ τίποτε καί δέν ἐπιδείξετε σ’ αὐτόν τή συμπεριφορά πού πρέπει. 16 Χαίρομαι, ἐπειδή γιά ὅλα μπορῶ νά ἔχω θάρρος καί νά βασίζομαι σέ σᾶς.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. Ματθαίου (Μρ. β΄ 18-22)
18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διατί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσι; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾿ αὐτῶν ἐστι, νηστεύειν; ὅσον χρόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 21 οὐδεὶς ἐπίβλημα ράκους ἀγνάφου ἐπιρράπτει ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· εἰ δὲ μήγε, αἴρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ, τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ρήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη, καθώς καί οἱ μαθητές τῶν Φαρισαίων, κρατοῦσαν τίς νηστεῖες πού εἶχαν ἐπικρατήσει ἀπό τήν παράδοση. Ἔρχονται λοιπόν μερικοί καί λένε στόν Ἰησοῦ: Γιατί οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη καί τῶν Φαρισαίων νηστεύουν καί τηροῦν τίς νηστεῖες πού μᾶς παρέδωσαν οἱ παλαιότεροι ραββίνοι, ἐνῶ οἱ δικοί σου μαθητές δέν νηστεύουν; 19 Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: Μήπως εἶναι δυνατόν οἱ καλεσμένοι φίλοι τοῦ γαμπροῦ νά πενθοῦν καί νά νηστεύουν ὅσο χρόνο ὁ γαμπρός εἶναι μαζί τους καί γιορτάζουν τό γάμο του; Ὅσο καιρό ἔχουν μαζί τους τόν γαμπρό δέν εἶναι δυνατόν νά νηστεύουν. Ἔτσι καί οἱ μαθητές μου: Ἐφόσον ἐγώ, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, εἶμαι μαζί τους, δέν εἶναι δυνατόν νά πενθοῦν καί νά νηστεύουν. 20 Θά ἔλθουν ὅμως ἡμέρες πού θά τούς πάρουν ἀπό κοντά τους τόν Νυμφίο, καί τότε ἐκεῖνες τίς ἡμέρες θά νηστεύσουν καί θά πενθήσουν. 21 Καί γιά νά μιλήσω πιό κατανοητά μέ κάποιο παράδειγμα, σᾶς λέω: Κανείς δέν ράβει πάνω σέ παλιό ροῦχο ἕνα μπάλωμα ἀπό κομμάτι καινούργιου ὑφάσματος. Ἄν ὅμως βάλει ἕνα τέτοιο μπάλωμα, τότε τό καινούργιο αὐτό κομμάτι μαζεύει καί παίρνει ἀπ’ τό παλιό ροῦχο. Τό καινούργιο δηλαδή μπάλωμα ἀποσπᾶ ἀπό τό παλιό ροῦχο τό μέρος πού εἶναι οἱ ραφές, καί τό σχίσιμο γίνεται χειρότερο. Ἔτσι καί ἡ νέα διδασκαλία μου δέν εἶναι ὠφέλιμο νά προσκολληθεῖ πάνω σέ ἐξωτερικούς τύπους πού πάλιωσαν πλέον καί εἶναι φθαρμένοι. Διότι καί οἱ ἐξωτερικοί τύποι θά ἀχρηστευθοῦν ἐπιζήμια, καί ἡ διδασκαλία μου θά νοθευθεῖ. 22 Καί κανείς δέν βάζει μοῦστο σέ παλιούς ἀσκούς. Ἀλλιῶς, σπάζει ὁ μοῦστος τούς ἀσκούς, καί τό κρασί χύνεται ἔξω, καί οἱ ἀσκοί θά καταστραφοῦν. Ἀλλά πρέπει κανείς νά βάζει μοῦστο σέ ἀσκούς καινούργιους. Ἔτσι καί οἱ Φαρισαῖοι μέ τούς ἀκολούθους τους εἶναι ἀσκοί παλιοί, πού δέν μποροῦν νά βαστάξουν τή νέα διδασκαλία μου, τήν ὁποία θά παραλάβουν οἱ μαθητές μου, πού μοιάζουν μέ νέους ἀσκούς.
paraklisi
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. ζ΄ 10-16)
10 ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. 11 ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν
σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν! ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι. 12 ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος, οὐδὲ εἵνεκεν τοῦ
ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 13 Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ὑμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν· 14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτω καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη. 15 καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν. 16 χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Ἀντίθετα μάλιστα, ὠφεληθήκατε πνευματικά. Διότι ἡ λύπη πού εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τή μετάνοια πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Κι ἐκεῖνος πού αἰσθάνεται τή μετάνοια αὐτή δέν θά μετανιώσει ποτέ γιά τή μεταβολή καί τήν ἀλλαγή αὐτή τῶν σκέψεων καί τῶν ἀποφάσεών του. Ἡ λύπη ὅμως πού προκαλεῖται ἀπό τήν προσκόλληση στόν κόσμο ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τόν ψυχικό θάνατο, κάποτε μάλιστα κι αὐτόν τόν σωματικό. 11 Κι αὐτό ἀποδεικνύεται καί ἀπό τή δική σας περίπτωση. Διότι ἀκριβῶς αὐτό, τό ὅτι λυπηθήκατε ἐσεῖς σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πόσο δραστήριους καί πρόθυμους σᾶς ἔκανε· ἀλλά καί τί ἀπολογία σᾶς ἔδωσε, ὥστε νά εἶστε τώρα δικαιολογημένοι ἀπέναντί μου· ἀλλά καί τί ἀγανάκτηση δημιούργησε μέσα σας ἀπέναντι σ’ αὐτόν πού ἁμάρτησε· ἀλλά καί φόβο μήπως τιμωρηθεῖτε ἀπό τόν Θεό· ἀλλά καί πόθο δυνατό νά μέ ξαναδεῖτε· ἀλλά καί ζῆλο γιά τόν Θεό, καί ἐπιθυμία τιμωρίας τοῦ κακοῦ. Μέ ὅλη τή διαγωγή σας συστήσατε τούς ἑαυτούς σας καί ἀποδείξατε ὅτι εἶστε καθαροί ἀπό κάθε εὐθύνη καί ἐνοχή στήν ὑπόθεση αὐτή. 12 Συνεπῶς, ἄν καί σᾶς ἔγραψα, δέν σᾶς ἔγραψα κυρίως γιά νά τιμωρηθεῖ αὐτός πού ἔκανε τήν ἀδικία, οὔτε γιά νά ἱκανοποιηθεῖ αὐτός πού ἀδικήθηκε, ἀλλά γιά νά φανερωθεῖ μεταξύ σας τό ἐνδιαφέρον πού ἔχετε γιά μᾶς, καί ὁ Θεός βλέπει ὅτι εἶναι εἰλικρινές. 13 Γι’ αὐτό ἔχουμε παρηγορηθεῖ. Καί κοντά στήν παρηγοριά αὐτή πού μᾶς δώσατε χαρήκαμε ἀκόμη περισσότερο γιά τή χαρά τοῦ Τίτου, ἐπειδή ἀναπαύθηκε ἡ ψυχή του καί εὐχαριστήθηκε ἀπό τή συμπεριφορά ὅλων σας. 14 Ἡ χαρά αὐτή τοῦ Τίτου προκάλεσε καί σέ μένα χαρά, διότι, ἐάν εἶχα κάπως καυχηθεῖ σ’ αὐτόν γιά σᾶς, δέν ντροπιάσθηκα, ἀλλά ὅπως καί σέ σᾶς ὅλα μέ ἀλήθεια τά εἴπαμε καί τά διδάξαμε, ἔτσι καί στόν Τίτο ἡ καύχησή μας ἀποδείχθηκε ἀληθινή. 15 Καί ἡ καρδιά του περισσότερο τώρα ἀπ’ ὅ,τι ἄλλοτε εἶναι ἀφοσιωμένη σέ σᾶς, διότι θυμᾶται τήν ὑπακοή ὅλων σας. Θυμᾶται πῶς τόν δεχθήκατε μέ φόβο καί μέ τρόμο μήπως τόν δυσαρεστήσετε σέ τίποτε καί δέν ἐπιδείξετε σ’ αὐτόν τή συμπεριφορά πού πρέπει. 16 Χαίρομαι, ἐπειδή γιά ὅλα μπορῶ νά ἔχω θάρρος καί νά βασίζομαι σέ σᾶς.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. Ματθαίου (Μρ. β΄ 18-22)
18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διατί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσι; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾿ αὐτῶν ἐστι, νηστεύειν; ὅσον χρόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 21 οὐδεὶς ἐπίβλημα ράκους ἀγνάφου ἐπιρράπτει ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· εἰ δὲ μήγε, αἴρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ, τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ρήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη, καθώς καί οἱ μαθητές τῶν Φαρισαίων, κρατοῦσαν τίς νηστεῖες πού εἶχαν ἐπικρατήσει ἀπό τήν παράδοση. Ἔρχονται λοιπόν μερικοί καί λένε στόν Ἰησοῦ: Γιατί οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη καί τῶν Φαρισαίων νηστεύουν καί τηροῦν τίς νηστεῖες πού μᾶς παρέδωσαν οἱ παλαιότεροι ραββίνοι, ἐνῶ οἱ δικοί σου μαθητές δέν νηστεύουν; 19 Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: Μήπως εἶναι δυνατόν οἱ καλεσμένοι φίλοι τοῦ γαμπροῦ νά πενθοῦν καί νά νηστεύουν ὅσο χρόνο ὁ γαμπρός εἶναι μαζί τους καί γιορτάζουν τό γάμο του; Ὅσο καιρό ἔχουν μαζί τους τόν γαμπρό δέν εἶναι δυνατόν νά νηστεύουν. Ἔτσι καί οἱ μαθητές μου: Ἐφόσον ἐγώ, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, εἶμαι μαζί τους, δέν εἶναι δυνατόν νά πενθοῦν καί νά νηστεύουν. 20 Θά ἔλθουν ὅμως ἡμέρες πού θά τούς πάρουν ἀπό κοντά τους τόν Νυμφίο, καί τότε ἐκεῖνες τίς ἡμέρες θά νηστεύσουν καί θά πενθήσουν. 21 Καί γιά νά μιλήσω πιό κατανοητά μέ κάποιο παράδειγμα, σᾶς λέω: Κανείς δέν ράβει πάνω σέ παλιό ροῦχο ἕνα μπάλωμα ἀπό κομμάτι καινούργιου ὑφάσματος. Ἄν ὅμως βάλει ἕνα τέτοιο μπάλωμα, τότε τό καινούργιο αὐτό κομμάτι μαζεύει καί παίρνει ἀπ’ τό παλιό ροῦχο. Τό καινούργιο δηλαδή μπάλωμα ἀποσπᾶ ἀπό τό παλιό ροῦχο τό μέρος πού εἶναι οἱ ραφές, καί τό σχίσιμο γίνεται χειρότερο. Ἔτσι καί ἡ νέα διδασκαλία μου δέν εἶναι ὠφέλιμο νά προσκολληθεῖ πάνω σέ ἐξωτερικούς τύπους πού πάλιωσαν πλέον καί εἶναι φθαρμένοι. Διότι καί οἱ ἐξωτερικοί τύποι θά ἀχρηστευθοῦν ἐπιζήμια, καί ἡ διδασκαλία μου θά νοθευθεῖ. 22 Καί κανείς δέν βάζει μοῦστο σέ παλιούς ἀσκούς. Ἀλλιῶς, σπάζει ὁ μοῦστος τούς ἀσκούς, καί τό κρασί χύνεται ἔξω, καί οἱ ἀσκοί θά καταστραφοῦν. Ἀλλά πρέπει κανείς νά βάζει μοῦστο σέ ἀσκούς καινούργιους. Ἔτσι καί οἱ Φαρισαῖοι μέ τούς ἀκολούθους τους εἶναι ἀσκοί παλιοί, πού δέν μποροῦν νά βαστάξουν τή νέα διδασκαλία μου, τήν ὁποία θά παραλάβουν οἱ μαθητές μου, πού μοιάζουν μέ νέους ἀσκούς.
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μεξικό: Οι αρχές συνέλαβαν 48 μέλη ισχυρού καρτέλ ναρκωτικών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
