2012-06-05 20:07:00
"Κανένα άλλο σύνολο, σε κανένα άλλο άθλημα, δε βγάζει φρεσκάδα, δε βγάζει νιότη, δε βγάζει πάθος. Έλληνες, ξένοι, μια κεφάτη παρέα", γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος.
Η μεγάλη αλήθεια καλοί μου φίλοι, είναι ότι ο άθλος της Κωνσταντινούπολης είχε πάρει τεράστιο μέρος ευτυχίας και δεν έγιναν την περασμένη Κυριακή, όλα αυτά που θα 'χαν συμβεί υπό άλλες συνθήκες. Έπαιξε ρόλο μάλλον και το ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος του αντιπάλου του. Η επιτυχία του Παναθηναϊκού, ήταν μεγάλη πηγαίνοντας τη σειρά σε πέντε ματς και δεν έχει καμία δόση πλάκας, αυτό που επισημαίνω.
Ακολουθώ τη συγκεκριμένη ομάδα, πάρα πολλά χρόνια. Έχω δει θριάμβους, Παντοκρατορίες, τρομερές νίκες, αλλά και ήττες. Έχω δει ρόστερ μαχητικά, ρόστερ φθηνά, ρόστερ πανάκριβα.Παίκτες με αυταπάρνηση, παίκτες λουφαδόρους, παίκτες καυγατζήδες, παίκτες με ταλέντο, παίκτες χωρίς ταλέντο αλλά ψυχούλα.
Είναι επίσης αλήθεια, ότι είναι άδικο για αυτή την ομάδα να λέγεται και να γράφεται μια πραγματικότητα, ότι δηλαδή πήρε το πρωτάθλημα μετά από 15 χρόνια. Όχι, δεν άξιζε τόσος καιρός να περάσει. Την έχουν "φάει" και το ξέρουν καλά, αυτοί που το έκαναν. Υπηρετώντας σκοπούς και συμφέροντα, κάποιες σεζόν ήταν αποφασισμένοι από την αρχή να περάσουν το κεφάλι των Πειραιωτών στη γκιλοτίνα. Και το έπραξαν.
Ο φετινός Ολυμπιακός τους κέρδισε και αυτούς. Με την μαγκιά του, την ενέργειά του, την φρεσκάδα και την αγάπη! Ναι, την αγάπη που είχαν ο ένας για τον άλλο. Ξεχάστε τις μπασκετικές αναλύσεις, αφήστε στην άκρη τα συστήματα, μην ασχολείστε για λίγα λεπτά με τα πικ εν ρολ, τα μις-ματς και όλα αυτά που ομολογουμένως, παίζουν τεράστιο ρόλο.
Εξάλλου κι εμείς, με αυτά ασχολούμαστε στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν και ξεχνάμε να δούμε πιο σημαντικά πράγματα. Εμείς όλοι οι ρεπόρτερ ήμασταν που γκρινιάζαμε για την πορεία της ομάδας. Άλλο αν ο Ντούντα μας είπε ότι με την κριτική μας βοηθήσαμε πολύ. Σημασία έχει πράγματι, τι λες και πως το λες.
Ο Ολυμπιακός στα μάτια μας, έπρεπε να πάψει να είναι ο "αδικημένος" στην Ελλάδα και αυτός που απλά πάει να κάνει την έκπληξη στην Ευρώπη. Με αυτό το κριτήριο, αντιμετωπίσαμε όλες τις καταστάσεις. Το γνώριζαν οι προπονητές, το γνώριζαν και οι παίκτες.
Το αεροπλάνο που ταξίδευε αυτή την ομάδα, θα έπρεπε επιτέλους να έχει μια άλλη ψυχολογία. Όχι απαραιτήτως ψυχολογία ανωτερότητας, αλλά σίγουρα ψυχολογίας πείσματος και δύναμης! Γιατί παιδιά πιστέψτε με, ακόμη και τις σεζόν με τα μεγάλα ρόστερ και τους παικταράδες, αισθανόσουν ανώτερος, αλλά δεν έβλεπες δύναμη.
Γιατί ο ένας ήθελε να πάρει το σουτ από τον άλλο, ο καθένας ανά πάσα στιγμή, μπορούσε να έρθει και να σου κλαφτεί. Και η ομάδα; Τίποτα... Κανείς δεν έλεγε τη λέξη "Ολυμπιακός". Ποιο ήταν το συμπέρασμα; Δεν υπήρχε αγάπη!
Ο Ίβκοβιτς το... πολέμησε σκληρά και ήταν μεγάλη μαγκιά του. Τους έκανε να αγαπήσουν. Πρώτα ο ένας τον άλλο και μετά τα υπόλοιπα. Δεν απαιτώ να είστε παρατηρητικοί, ούτε φυσικά μπορώ μέσα σε ένα σχόλιο να σας αραδιάσω παραδείγματα που στο πέρασμα των χρόνων είδαν τα μάτια μου.
Είχα ξεχάσει όμως πως είναι σε αυτή την ομάδα, να πέφτει ένας παίκτης κάτω και να τρέχουν οι άλλοι τέσσερις να τον σηκώσουν. Είχα ξεχάσει πως είναι, να μη βγαίνει κανείς από τα αποδυτήρια, αν δεν ήταν έτοιμοι όλοι. Είχα ξεχάσει πως είναι, να γίνεται μια πλάκα και να γελάνε όλοι.
Είχα ξεχάσει -κυρίως αυτό- πως είναι να συμβαίνει κάτι άσχημο και να το κρατάνε μέσα τους. Να το αντιμετωπίζουν, αυτοί οι 16. Και κανείς άλλος Πριν λίγο καιρό συνέβη κάτι πολύ άσχημο (όχι μεταξύ των παικτών). Και οι 16 παίκτες το κράτησαν για την πάρτη τους. Δεν ήθελαν να το πουν πουθενά, ούτε καν στον προπονητή τους. Ήθελαν μόνοι τους να το καταπιούν, να το αφήσουν να περάσει. Και το έκαναν...
Ο Ολυμπιακός του Πειραιά στο μπάσκετ, είναι η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας σε όλα τα αθλήματα! Σημειώστε το και σκεφτείτε το. Δέχομαι να διαφωνείτε, δέχομαι να έχετε την άποψή σας. Όμως σε τέτοιο επίπεδο, τέτοια παρέα δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει και τέτοια ομάδα. Νεανική, δυναμική, πολεμική μηχανή, που δε λυγίζει πουθενά. Χάνουν και τρέχουν, πολεμάνε, δε σταματάνε. Χάνουν και κρατάνε την πληγή ανοιχτή, τόσο, όσο χρειάζεται για να τους θυμίζει, ότι θα πρέπει να κλείσει με μια μεγάλη νίκη.
Κανένα άλλο σύνολο, σε κανένα άλλο άθλημα, δε βγάζει φρεσκάδα, δε βγάζει νιότη, δε βγάζει πάθος. Έλληνες, ξένοι, μια κεφάτη παρέα.
Είναι ο Ολυμπιακός των δημοτικών σχολείων. Είναι ο Ολυμπιακός των ελάχιστων αλλά πιστών φίλων του. Είναι ο Ολυμπιακός του φοβερού τύπου στην εξέδρα που φωνάζει "Σουουουλη" όταν βλέπει τον Μαρκόπουλο. Είναι ο Ολυμπιακός που κυνηγάει η ΚΕΔ. Είναι ο Ολυμπιακός που "χάλασε" την ησυχία στη γειτονιά του ΟΑΚΑ. Είναι ο Ολυμπιακός του Πειραιά. Είναι ο Ολυμπιακός, ο πρωταθλητής Ευρώπης. Καλό καλοκαίρι...
πηγη: redplanet.gr
Η μεγάλη αλήθεια καλοί μου φίλοι, είναι ότι ο άθλος της Κωνσταντινούπολης είχε πάρει τεράστιο μέρος ευτυχίας και δεν έγιναν την περασμένη Κυριακή, όλα αυτά που θα 'χαν συμβεί υπό άλλες συνθήκες. Έπαιξε ρόλο μάλλον και το ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος του αντιπάλου του. Η επιτυχία του Παναθηναϊκού, ήταν μεγάλη πηγαίνοντας τη σειρά σε πέντε ματς και δεν έχει καμία δόση πλάκας, αυτό που επισημαίνω.
Ακολουθώ τη συγκεκριμένη ομάδα, πάρα πολλά χρόνια. Έχω δει θριάμβους, Παντοκρατορίες, τρομερές νίκες, αλλά και ήττες. Έχω δει ρόστερ μαχητικά, ρόστερ φθηνά, ρόστερ πανάκριβα.Παίκτες με αυταπάρνηση, παίκτες λουφαδόρους, παίκτες καυγατζήδες, παίκτες με ταλέντο, παίκτες χωρίς ταλέντο αλλά ψυχούλα.
Είναι επίσης αλήθεια, ότι είναι άδικο για αυτή την ομάδα να λέγεται και να γράφεται μια πραγματικότητα, ότι δηλαδή πήρε το πρωτάθλημα μετά από 15 χρόνια. Όχι, δεν άξιζε τόσος καιρός να περάσει. Την έχουν "φάει" και το ξέρουν καλά, αυτοί που το έκαναν. Υπηρετώντας σκοπούς και συμφέροντα, κάποιες σεζόν ήταν αποφασισμένοι από την αρχή να περάσουν το κεφάλι των Πειραιωτών στη γκιλοτίνα. Και το έπραξαν.
Ο φετινός Ολυμπιακός τους κέρδισε και αυτούς. Με την μαγκιά του, την ενέργειά του, την φρεσκάδα και την αγάπη! Ναι, την αγάπη που είχαν ο ένας για τον άλλο. Ξεχάστε τις μπασκετικές αναλύσεις, αφήστε στην άκρη τα συστήματα, μην ασχολείστε για λίγα λεπτά με τα πικ εν ρολ, τα μις-ματς και όλα αυτά που ομολογουμένως, παίζουν τεράστιο ρόλο.
Εξάλλου κι εμείς, με αυτά ασχολούμαστε στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν και ξεχνάμε να δούμε πιο σημαντικά πράγματα. Εμείς όλοι οι ρεπόρτερ ήμασταν που γκρινιάζαμε για την πορεία της ομάδας. Άλλο αν ο Ντούντα μας είπε ότι με την κριτική μας βοηθήσαμε πολύ. Σημασία έχει πράγματι, τι λες και πως το λες.
Ο Ολυμπιακός στα μάτια μας, έπρεπε να πάψει να είναι ο "αδικημένος" στην Ελλάδα και αυτός που απλά πάει να κάνει την έκπληξη στην Ευρώπη. Με αυτό το κριτήριο, αντιμετωπίσαμε όλες τις καταστάσεις. Το γνώριζαν οι προπονητές, το γνώριζαν και οι παίκτες.
Το αεροπλάνο που ταξίδευε αυτή την ομάδα, θα έπρεπε επιτέλους να έχει μια άλλη ψυχολογία. Όχι απαραιτήτως ψυχολογία ανωτερότητας, αλλά σίγουρα ψυχολογίας πείσματος και δύναμης! Γιατί παιδιά πιστέψτε με, ακόμη και τις σεζόν με τα μεγάλα ρόστερ και τους παικταράδες, αισθανόσουν ανώτερος, αλλά δεν έβλεπες δύναμη.
Γιατί ο ένας ήθελε να πάρει το σουτ από τον άλλο, ο καθένας ανά πάσα στιγμή, μπορούσε να έρθει και να σου κλαφτεί. Και η ομάδα; Τίποτα... Κανείς δεν έλεγε τη λέξη "Ολυμπιακός". Ποιο ήταν το συμπέρασμα; Δεν υπήρχε αγάπη!
Ο Ίβκοβιτς το... πολέμησε σκληρά και ήταν μεγάλη μαγκιά του. Τους έκανε να αγαπήσουν. Πρώτα ο ένας τον άλλο και μετά τα υπόλοιπα. Δεν απαιτώ να είστε παρατηρητικοί, ούτε φυσικά μπορώ μέσα σε ένα σχόλιο να σας αραδιάσω παραδείγματα που στο πέρασμα των χρόνων είδαν τα μάτια μου.
Είχα ξεχάσει όμως πως είναι σε αυτή την ομάδα, να πέφτει ένας παίκτης κάτω και να τρέχουν οι άλλοι τέσσερις να τον σηκώσουν. Είχα ξεχάσει πως είναι, να μη βγαίνει κανείς από τα αποδυτήρια, αν δεν ήταν έτοιμοι όλοι. Είχα ξεχάσει πως είναι, να γίνεται μια πλάκα και να γελάνε όλοι.
Είχα ξεχάσει -κυρίως αυτό- πως είναι να συμβαίνει κάτι άσχημο και να το κρατάνε μέσα τους. Να το αντιμετωπίζουν, αυτοί οι 16. Και κανείς άλλος Πριν λίγο καιρό συνέβη κάτι πολύ άσχημο (όχι μεταξύ των παικτών). Και οι 16 παίκτες το κράτησαν για την πάρτη τους. Δεν ήθελαν να το πουν πουθενά, ούτε καν στον προπονητή τους. Ήθελαν μόνοι τους να το καταπιούν, να το αφήσουν να περάσει. Και το έκαναν...
Ο Ολυμπιακός του Πειραιά στο μπάσκετ, είναι η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας σε όλα τα αθλήματα! Σημειώστε το και σκεφτείτε το. Δέχομαι να διαφωνείτε, δέχομαι να έχετε την άποψή σας. Όμως σε τέτοιο επίπεδο, τέτοια παρέα δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει και τέτοια ομάδα. Νεανική, δυναμική, πολεμική μηχανή, που δε λυγίζει πουθενά. Χάνουν και τρέχουν, πολεμάνε, δε σταματάνε. Χάνουν και κρατάνε την πληγή ανοιχτή, τόσο, όσο χρειάζεται για να τους θυμίζει, ότι θα πρέπει να κλείσει με μια μεγάλη νίκη.
Κανένα άλλο σύνολο, σε κανένα άλλο άθλημα, δε βγάζει φρεσκάδα, δε βγάζει νιότη, δε βγάζει πάθος. Έλληνες, ξένοι, μια κεφάτη παρέα.
Είναι ο Ολυμπιακός των δημοτικών σχολείων. Είναι ο Ολυμπιακός των ελάχιστων αλλά πιστών φίλων του. Είναι ο Ολυμπιακός του φοβερού τύπου στην εξέδρα που φωνάζει "Σουουουλη" όταν βλέπει τον Μαρκόπουλο. Είναι ο Ολυμπιακός που κυνηγάει η ΚΕΔ. Είναι ο Ολυμπιακός που "χάλασε" την ησυχία στη γειτονιά του ΟΑΚΑ. Είναι ο Ολυμπιακός του Πειραιά. Είναι ο Ολυμπιακός, ο πρωταθλητής Ευρώπης. Καλό καλοκαίρι...
πηγη: redplanet.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πολίτες τσάκωσαν κλέφτη σε πάρκινγκ στο Ηράκλειο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΟΚ: Έρχεται... ο Δώνης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
