Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί Βίας, Ανδρείας και Αυταπαρνήσεως» [Επιστολή 1η - 26η]

2018-08-27 18:23:16

1η.Επιστολή

Εύχομαι να γίνετε αγωνισταί ενός ενδόξου αγώνος, του οποίου θα επευφημήσουν την νίκην αι δυνάμεις των αγγέλων, διότι κοινός ο Δεσπότης, η αυτή κατοικία εις τους ουρανούς, εις αυτό το ίδιον άπλετον

φως θα ζήσωμεν την αιώνιον ευτυχισμένην ζωήν, ζωήν την άληκτον και την ανέσπερον, θεοειδεστάτη ημέρα! Ανέκραζε στεντορικώς ο απόστολος των εθνών, ο Παύλος: «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού, θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή γυμνότης… κ.λ.π.» (Ρωμ. 8,35), πέπεισμαι, ουδείς δύναται να μας χωρίση από της αγάπης του Χριστού, όταν ο πόθος εγκαυθή ως η κάμινος επταπλασίως. Ναι, ούτως εύχομαι να γίνετε, ίνα δοξάσητε Εκείνον, ο Οποίος δι’ ημάς έγινεν αντικείμενον ύβρεων, ονειδισμών, ραπισμάτων και θανάτου, θανάτου δε Σταυρού! Μην απελπίζεσθε, όταν περιπίπτετε εις πειρασμούς και εις θλίψεις. Μη νομίσητε ότι μας εγκατέλειψεν ο Θεός ένεκεν των αμαρτιών μας, όχι, αλλά μας παιδεύει, ίνα μας διδάξη σοφίαν, δεν μας θέλει να είμαθα κούτσουρα, αλλά σοφούς της κατά Θεόν σοφίας

. Εάν δεν πολεμηθώμεν, πως θα φανή ότι είμεθα στρατιώται του Χριστού; Ο στρατιώτης ενδέχεται εις τον πόλεμον να τραυματισθή, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι ενικήθη, και εάν νικηθώμεν, πάλιν σηκωνόμεθα και πολεμούμεν. Εις την αρχήν βέβαια της κλήσεώς μας, εις την εκλογήν προς τον βίον της αγνής αφοσιώσεώς μας προς τον Ιησούν μας, δεν δυνάμεθα να είμεθα συνεπείς εις τας απαιτήσεις Του, διότι οίδαμεν ότι υπάρχει και άλλος νόμος εντός μας, όπου αντιστρατεύεται εις τον νόμον του Θεού και της εκλογής μας, ο οποίος μάχεται να μας χωρίση από την αγάπην του Ιησού μας. Αυτός λοιπόν ο αγών δεν μας χαρακτηρίζει, ότι δεν είμεθα άξιοι της κλήσεως, αλλά μάλλον ο αγών προς κατάργησιν του νόμου της αμαρτίας, του εντός ημών θα μας χαρακτηρίση θερμούς προς την αγάπην του Χριστού μας. Διότι εάν ήτο δυνατόν χωρίς αγώνα η αγάπη του Χριστού να κατακτάται, τότε ουδεμίαν αξίαν θα είχεν η θέλησίς μας, αφού χωρίς αγώνα θα την εκέρδιζε κανείς. Δια τούτο λοιπόν θα βραβευθώμεν, όταν παρ’ όλην την αντίδρασιν της αγάπης του κόσμου, θα αποκτήσωμεν την ζωηφόρον αγάπην του Θεού και παρά την έλξιν της αμαρτίας, θα σταθώμεν πύργοι και εδραίωμα της αρετής! Εις τον σκοπόν μας θα σηκωθούν σύννεφα απειλούντα καταστροφήν και κατάργησιν, αι βρονταί των νεφών, θα προσπαθήσουν να μας φοβήσουν, δια να σπάση το ηθικόν μας, αλλά θαρσείτε και μη φοβήσθε, δια πολλών θλίψεων και πειρασμών θα φθάσωμεν εις τα προπύλαια της βασιλείας των ουρανών! Οι μάρτυρες ηγωνίσθησαν με πίστιν και αυταπάρνησιν τελείαν και έτσι επέτυχον επαγγελιών και αιωνίων στεφάνων δόξης! Ούτω και ημείς δια πίστεως εις τον Χριστόν μας και τελείας αυταπαρνήσεως θα δυνηθώμεν, χάριτι Χριστού, να νικήσωμεν. Πρέπει να φθάση το εσωτερικόν μας σθένος να λέγη με αποφασιστικήν φωνήν: ότι και τον θάνατον να μου δώσουν εγώ δεν κάμνω ούτε ένα βήμα από την πίστιν μου προς τον καλέσαντά με Χριστόν, την ζωήν μου δίδω, όχι όμως και ένα πόντον υποχωρήσεως. Εάν ούτω καυχάται το εσωτερικόν μας, ας ελπίσωμεν ότι η νίκη, χάριτι Θεού, θα είναι ιδική μας. Εύχεσθε εκτενώς, αγωνίζεσθε δυνατά, εγκρατεύεσθε, προσεύχεσθε, φορείτε απλά και ταπεινά ρούχα, μελετάτε, να σηκώνεσθε νύκτα και να εύχεσθε, δια να θερμανθήτε, να γίνετε βράχοι. Ούτω ηγωνιζόμην και εγώ ο ελεεινός, νύκτα εσηκωνόμουν κρυφά και έκαμνα μετανοίας, προσευχόμουν και η Παναγία μας θαυματουργικώς επενέβη εις την ταπεινότητά μου.

2η.Επιστολή

Ορώ τον αγώνα σας, αναμετρώ τους στεφάνους, ζηλεύω τα παράσημα, εμβαθύνω εις τον μέλλοντα αιώνα τα εμβατήρια που θα πλέξουν τα αγγελικά όντα, θαυμάζω και ταλανίζω εμαυτόν, όπου εγώ δεν αγωνίσθηκα, όπως εσείς αγωνίζεσθε! Σκεφθήτε, παιδιά μου, τους μάρτυρας τι υπέμειναν δια τον Χριστόν μας! Και όσον εσκότωναν τους μάρτυρας, τόσον ηύξανον οι Χριστιανοί, η Εκκλησία μας εποτίσθη με αίμα μαρτύρων. Μάρτυρες είμεθα εις αυτήν την σαθράν κοινωνίαν, διότι ελέγχομεν την ανηθικότητα και την απομάκρυνσιν των ανθρώπων από την λατρείαν του Θεού δια μέσου του αγνού, χάριτι Χριστού, βίου μας. Μείνατε, παιδιά μου, εις τον αγνόν τούτον βίον, μείνατε κοντά εις τον Ιησούν μας, και ας Του ομοιάσετε δια μέσου των συκοφαντιών και ψευδοκατηγοριών. Ούτως έκαμαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι και οι αρχιερείς εις τον Κύριόν μας, αδίκως έπασχεν επάνω εις τον Σταυρόν, άρα και οι θέλοντες να είναι οπαδοί Του, τα όμοια θα υποφέρουν. Γονατίσατε εις τους αγίους πόδας του Ιησού μας και χύσατε δάκρυα αγάπης και πιστής αφοσιώσεως μέχρι θανάτου εις την ακολούθησίν Του και ας σηκώνονται τα κύματα έως του ουρανού και ας κατέρχωνται έως της αβύσσου. Ο Χριστός μας, ο αληθινός Θεός, με ένα φοβερόν και θεϊκόν νεύμα όλα τα κύματα θα τα διαλύση, αρκεί να έχωμεν πίστιν. Πιστεύετε αληθινά και ακλόνητα εις Εκείνον, όπου είπε: «Μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» ( Ματθ. 28,20 ). Μαζί μας είναι ο Ιησούς μας, μη δειλιάζετε. Αυτός θα υπερμαχήση δια πρεσβειών της Υπερμάχου Θεοτόκου και εις ημάς την νίκην θα χαρίση.

3η.Επιστολή

Εάν η ραθυμία βλάπτη τους προχωρημένους, πόσον μάλλον τους νεωτέρους. Δια τούτο, τέκνα μου, βιάζεσθε, διότι ο εχθρός τόσον περισσότερον σπουδάζει να μας κολάση, όσον ημείς αμελούμεν εις τον αγώνα της ιδικής μας σωτηρίας.

Μη νυστάζετε, εάν θέλετε να λυτρωθήτε των παγίδων του εχθρού, διότι πας ο κοιμώμενος δέχεται πληγάς θανασίμους, ενώ ο νήφων όσον και αν κτυπηθή, αγωνίζεται και δίδει και ο ίδιος πληγάς εις τον εχθρόν του. Την ευχήν, παιδιά μου, μη χάνετε με τον μετεωρισμόν και την αμέλειαν. Μη ξεχνάτε το : «οποίαν αρχήν βάλετε, αυτήν και θα ακολουθήσετε μέχρι τέλους». Λοιπόν φοβηθήτε το αποτέλεσμα και επιμεληθήτε μετά πολλής προσοχής την αρχήν, διότι θα έλθουν ημέραι, που θα αντιληφθήτε τον σοβαρόν λόγον τον οποίον σήμερον σας τονίζω. Βάλετε καλήν αρχήν τώρα, διότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Φωνάζετε το κοσμοσωτήριον όνομα του Ιησού Χριστού να το ακούουν όχι μόνον τα αυτιά σας, αλλά να το αντιλαλούν και αι χαράδραι. Αγωνισθήτε, διότι εσείς θα σωθήτε, εσείς θα δρέψετε γλυκύν καρπόν αιωνίου ζωής! Εγώ εκτελώ το καθήκον μου, διότι θέλω να φανώ συνεπής ενώπιον του Χριστού, ως προς την προσπάθειαν και επιμέλειάν μου δια την σωτηρίαν σας, όσον δια τας αμαρτίας, αυτό είναι προσωπικόν. Βιάζεσθε εις την αγρυπνίαν, διότι εξ αυτής πηγάζει αιώνιος ζωή, ο αγρυπνών θα απολαύση μεγάλην χάριν δια τον κόπον που καταβάλλει εναντιούμενος εις την φύσιν. Κανέν έργον της μοναχικής πολιτείας δεν είναι ανώτερον της αγρυπνίας. Ο αμελής εις την αγρυπνίαν, αντί χαρίτων θα θερίση «κουσούρια». Και πως θα παρουσιασθή με «μπαλωμένο» χιτώνα ενώπιον του Χριστού; Η αισχύνη του θα είναι ακατονόμαστος, όταν οι αδελφοί του θα εμφανισθούν με χιτώνας ολόλευκους και καινουργείς, «ο νοών νοείτω».

4η.Επιστολή

Θυσιάσατε τους εαυτούς σας, δια να τους εύρητε εις τον παράδεισον αιώνια! Μη λήθη σας κυριεύση και σας απομάξη κάθε δρόσον πνευματικήν και ξηρανθήτε και αποθάνετε από Θεού. Γίνεσθε ανδρείοι στρατιώται Χριστού, μη Τον αρνηθήτε εις τα έργα σας, δοξάσατε λοιπόν το όνομα Αυτού, ας γίνετε ολοκαύτωμα υπέρ Αυτού, όπως αισθανθή ο Θεός οσμήν ευωδίας. Δια σας ικετεύω τον Θεόν, δια σας κλαίω, διότι δεν γνωρίζω τίποτε άλλο από την αγάπην και το να υποφέρω δια τα εν Χριστώ τέκνα μου. Μίαν χάριν ζητώ από εσάς, να αγαπάτε αλλήλους και να ταπεινώνεσθε αλλήλοις.

5η.Επιστολή

Αγωνίζου, παιδί μου, όπως φέρης καρπούς εις την ψυχήν σου, διότι αναλόγως των κόπων του έκαστος θα λάβη και θέσιν κοντά εις τον Κύριον Ιησούν. Μη φοβού, θα διέλθωμεν δια πυρός και ύδατος, δηλαδή δια πυρός μεν, όταν οι πειρασμοί, μας φαίνωνται ωσάν φωτιά εις την ενέργειάν των, ως οι αισχροί λογισμοί, του μίσους, του φθόνου κ.λ.π., δι’ ύδατος δε, όταν μας έρχωνται οι λογισμοί απογνώσεως και απελπισίας, που βυθίζουν την ψυχήν ως εις ύδατα. Μετά την διέλευσιν του πυρός και του ύδατος θα μας αναβιβάση εις την πνευματικήν αναψυχήν της απαλλαγής εκ των χαμαιζήλων λογισμών και εις την χαριζομένην εκ της χάριτος απάθειαν.

6η.Επιστολή

Παιδί μου, να είσαι σιωπηλός, ταπεινός, υπήκοος μέχρι θανάτου, να είσαι έτοιμος να θυσιασθής εις το να κόψης το θέλημά σου, έστω και εάν αυτό σου φανή σωστόν μαρτύριον, αυτό σημαίνει αυταπάρνησις. Όταν αυτά τα φυλάξης, μη φοβήσαι τίποτε, κανένα κακόν, ούτε από τους δαίμονας ούτε από τους ανθρώπους, διότι όποιος φυλάσσει τα θεία προστάγματα και ο Θεός φυλάσσει αυτόν από κάθε κακόν. Να μην είσαι απότομος εις τας απαντήσεις σου, εις ό,τι δε σε ελέγχουν λέγε «ευλόγησον».

7η.Επιστολή

Μας πλανά ο διάβολος και λησμονούμεν ότι οφείλομεν να βιαζώμεθα, διότι περνούν αι ημέραι και σιγά-σιγά πλησιάζομεν εις τον θάνατον προς απαρηγόρητον μεταμέλειαν. Βιασθήτε, τέκνα μου, ο καιρός περνά, προσέχετε τους εαυτούς σας. Ο διάβολος δεν νυστάζει, αλλά γρηγορεί και μάχεται ποίον να καταπίη. Παιδιά μου, προσέχετε μη χάσωμεν τας αθανάτους και πολυτίμους ψυχάς μας, που δεν είναι άξιοι μύριοι κόσμοι να τας αντικαταστήσουν. Σκεφθήτε το φοβερόν βήμα του Χριστού μας, πως μέλλει να ευρεθώμεν όλοι γονατιστοί, αναμένοντες την τελευταίαν απόφασιν, που θα καθορίση το αιώνιον μέλλον μας!

8η.Επιστολή

Εις τον αγώνα, εις τον καιρόν της πάλης, ο δαίμων σαϊτεύει ισχυρά και πληγώνει, και προσπαθεί να

πείση την ψυχήν, ότι είναι αδύνατον να υποχωρήση το πάθος, ώστε να ατονίση τον αγωνιστήν, να χάση το σθένος και να παραδοθή. Εάν όμως ο αγωνιστής, αντιληφθή τον δόλον και υπομείνη και ανδρειωθή και είπη: «Ζωή ή θάνατος», ζωή εν τω Θεώ, παρά ζωή μετά αμελείας και κατακρίσεως της συνειδήσεως και εάν με τοιαύτην γνώσιν και ανδρείαν αντιπαρατάξηται, ο βύθιος δράκων ο καταπίνων την οικουμένην εν τη πονηρία αυτού φεύγει άχρι καιρού. Όχι ότι δειλιάζει, αλλά δια να μη προξενήση στεφάνους τω αγωνιστή, διότι βλέπει τον ζήλον του Θεού κύκλω αυτού.

9η.Επιστολή

Διατί αφήνεις, παιδί μου, «ξέφραγο το αμπελάκι σου»; Διατί αμελείς να περιφρουρήσης τον καρπόν, που με τόσον αγώνα απέκτησες; Διατί το σκυλί, τον ζήλον της ψυχής, το άφησες νηστικό και δεν είχε την δύναμιν να υλακτή, όπως απομακρύνη τους ληστάς και τα άγρια ζώα; Ελησμόνησες ότι εις τους βιαστάς η βασιλεία του Θεού δίδεται; Δεν εσκέφθης, ότι το πυρ το αιώνιον εκδέχεται τους αμελείς εις την καλλιέργειαν της ψυχής; Ανάστα, τι καθεύδεις; Το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβείσθαι. Ξύπνα και κράξε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν και διέγειρόν με προς την σην εργασίαν, όπως την οφειλήν μου αφήσης ως φιλάνθρωπος».

Ο Αγωνοθέτης αοράτως πάρεστι, διαβλέπων τον αγώνα εκάστης ψυχής και αναμετρά τα βραβεία που θα δώση. Ας ζηλεύσωμεν τους στεφάνους και αγώνα καλόν ας αγωνισθώμεν και κατά τον ζήλον και η απόκτησις των βραβείων. Θυμήσου, παιδί μου, την προσπάθειαν που είχες εις τα γράμματα, το πώς να αναδειχθής άριστος μαθητής. Τούτο κάμε και εις την πνευματικήν παιδείαν, εις την όντως φιλοσοφίαν, εις την κατάκτησιν της ευσεβείας, εις την αύξησιν της πίστεως, εις την αγνότητα των ηθών. Η ανάδειξις της κοσμικής μαθήσεως, μπορεί να γίνη εμπόδιον εις την ψυχήν, ενώ ενταύθα, εις την πνευματικήν ανάδειξιν, αναπτέρωσις προς ουράνιον ύψος. Αγωνίζου, παιδί μου, δια τον Χριστόν μας. Άλλοι Τον υβρίζουν δι’ έργων αισχρουργούντες, συ δε δόξασον Αυτόν εν τη στιλπνότητι της διανοίας σου εξ αισχρών λογισμών! Δίωξε κάθε σκέψιν, που θα σου μολύνη την διάνοιαν και την καρδίαν, άτινα ηγιάσθησαν εν τω καιρώ του θείου λουτρού δια του ενοικήσαντος εν ημίν Αγίου Πνεύματος. Φοβού τον Θεόν και αύτη εστίν η όντως Σοφία. «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Παροιμ. 1,7). Μη φοβού απειλάς λογισμών δαιμονίων, αλλά στήριξον βραχίονα ισχύος σου επί τον Θεόν, τον σώζοντά σε από ολιγοψυχίας και καταιγίδος. Θάρσει και βάδιζε ως ανήρ δυνάμεως, κατέναντι της άνω Ιερουσαλήμ και το φως αυτής υπαντήσει σε εν αγαλλιάσει.

10η.Επιστολή

Προσέχετε την ραθυμίαν τόσον εις την ευχήν, όσον και εις τους λογισμούς, χωρίς να εξαιρώ και την νωθρότητα εις τον αγώνα της αγρυπνίας. Μην αμελήτε, τέκνα μου, διότι η αμέλεια είναι δεινόν κακόν, γεννήτρια όλων των χαμερπών ηδονών, πρόδρομος της κολάσεως και αιτία δεινής αιχμαλωσίας.

Μη κοιμάσθε τον της αμελείας ύπνον, διότι ο διάβολος είναι ξύπνιος και κρατά εις το χέρι του ένα δαδί αναμμένο και προσπαθεί να μας δώση φωτιά να καούμε. Ξυπνάτε, μας περιμένει κρίσις και δικαστήριον χωρίς έλεος! Μην αποθαρύνεσθε, μη χάνετε το θάρρος σας, ενίοτε μας αφήνει η αγία τροφός, η χάρις του Θεού, και πίπτομεν εις λογισμούς γελοίους και απρεπείς και ενίοτε εις λόγια, δια να ταπεινωθώμεν και να μη φρονώμεν υψηλά, αλλά να γνωρίσωμεν την ασθένειάν μας, πως χωρίς την χάριν του Θεού δεν δυνάμεθα να πράξωμεν ουδέν καλόν.

11η.Επιστολή

Μη φοβού, αγωνίζου, θάρρος και ανδρείαν οπλίσου, έχομεν Ιησούν στρατηγόν, που οδηγεί το στράτευμά μας εις την ένδοξον νίκην! Μη δειλιάζης καθόλου, η δειλία προέρχεται εκ του πονηρού, όπως μας αφοπλίση και μας πιάση αιχμαλώτους. Έχε τας ελπίδας σου εις Εκείνον, όπου είπε: «Ου μη σε ανώ, ουδ’ ου μη σε εγκαταλίπω» (Εβρ. 13,5). Δεν θα μας αφήση να πειρασθώμεν περισσότερον των δυνάμεών μας.

12η.Επιστολή

Παιδί μου, σε επεσκέφθη ο πειρασμός, δια να σου δοκιμάση την προαίρεσιν, με βάσιν τας προλήψεις. Αγωνίζου την καλήν μαρτυρίαν, μη φοβηθής τον απαίσιον εχθρόν των ψυχών μας. Ο Χριστός, καλό μου παιδί, παρακολουθεί τον αγώνα σου. Επιτρέπει εις τον πειράζοντα να σε ενοχλή δια να του δείξη το θαύμα Του, που έκανε εις σε αποσπώντας σε από τον κόσμον με την γλυκείαν Του χάριν. Μάχου, παιδί μου, κατά του εχθρού της ψυχής σου και μη του επιτρέπης τίποτε να κερδίση απ’ ότι «τζάμπα» σου εκέρδισεν εις τον κόσμον. Αντιστέκου κραταιά, ίνα χαρούν οι άγγελοι και σκιρτήσουν αγαλλόμενοι, διότι ενικήθη υπό σου ο ασώματος διάβολος με την συνδρομήν της αοράτου χάριτος του Θεού. Ο κόπος του κάθε αγώνος περνά, αλλά μένει η νίκη. Αν κανείς δεν «φάη με την κουτάλα» την κόλασιν εις τον καιρόν του πειρασμού, δεν πρόκειται να ίδη Χάριν Θεού. Μελέτα τον θάνατον, φεύγομεν δι’ ένα άλλον κόσμον. Ω, τι ωραίος και μακάριος! Άράγε θα γίνωμεν κάτοικοι αυτού του τόσον ωραίου κόσμου; Αυτόν τον πανευτυχή τόπον ας σκεπτώμεθα συνεχώς, δια να ημπορέσωμεν τούτον εδώ τον ψεύτικον και απατηλόν να καταφρονήσωμεν. Προσεύχου, παιδί μου, συνέχεια, σκέψου τας αμαρτίας, και κλαίε με καυτά δάκρυα, τα οποία πάρα πολύ θα σε ανακουφίσουν. Θα πενθήσης καλώς, όταν σιωπάς και δεν γελάς.

13η.Επιστολή

Παιδί μου ευλογημένο, χαίρε με την αγάπην του καλού μας Θεού, που σαν στοργικώτατος πατέρας, μας φροντίζει τόσον ωραία-έστω και με την σοφήν παιδείαν Του-δια την σωτηρίαν των ψυχών μας. Ημείς, παιδί μου, τρομάζομεν πολλάκις με κάτι το πειρασμικόν-όπως σου συνέβη και μου το γράφεις-χωρίς να γνωρίζωμεν ότι τίποτε το κακόν δεν ημπορεί να μας συμβή, διότι όλα γίνονται με την πρόνοιαν του Ουρανίου Πατέρα, προς αύξησιν της πνευματικής επιστήμης, κατά το ότι ο Θεός, εις τον άλλον κόσμον δεν θα βάλη βους (ανθρώπους αμυήτους πνευματικώς), αλλά σοφούς, πιστούς, επιστήμονας εις τας εμπειρίας των δαιμόνων και νικητάς κατά της ποικίλης αμαρτίας. Θάρρος, παιδί μου, εις τον αγώνα, δια πολλών θλίψεων και πειρασμών θα περάσωμεν το πέλαγος αυτής εδώ της ζωής μέχρις ότου φθάσωμεν εις τον ακύμαντον λιμένα της μακαρίας εκείνης ζωής, που δεν θα έχη τέλος, μήτε θλίψεις και κινδύνους. Κράτα γερά το τιμόνι της σωφροσύνης, δια να ξεπεράσωμε τους σκοπέλους της φοβεράς κολάσεως. Ούτω θέλει τους αγωνιστάς, μιμητάς, να μη φεισθούν δια την αγάπην Του τα μεγαλύτερα δεινά, διότι ούτω δεικνύουν την όντως αγάπην των προς Αυτόν, επάνω εις τον πειρασμόν φαίνεται η αγάπη εκάστου ανθρώπου, πόσον αγαπά τον Θεόν! Ο Ιησούς μας, τέκνα μου, μας θέλει με τελείαν αγάπην, δηλαδή δύο αγάπες, δεν χωρούν εις μίαν και την αυτήν καρδίαν. Ου δυνάμεθα δουλεύειν Θεώ και μαμωνά, αλλά μίαν καρδίαν αγνήν από νοθείαν οφείλομεν να Του δώσωμεν, ίνα μας δώση και Αυτός την ιδικήν Του καρδίαν, την αμόλυντον και τεθεωμένην.

14η.Επιστολή

Μη χάνης το θάρρος σου, παιδί μου, όσον και αν μαίνεται ενίοτε η τρικυμιώδης θάλασσα των ποικίλων πειρασμών. Συ αναλογίζου, ότι όλα αυτά και άλλα πιο πολλά, δεν είναι άξια να μας εμποδίσουν από την χάριν του Θεού και την αγάπην Του.

Αν μεγαλώση, παιδί μου, ο πόθος του Χριστού μας μέσα μας, τότε όλα τα σκάνδαλα θα γίνουν πολύ μικρά και ευκολοπέραστα. Όταν λείπη η αγάπη και ο πόθος προς τον Χριστόν μας, τότε μας γίνονται δυσκολοβάστακτα και ποτίζουν τας ημέρας μας με δάκρυα πύρινα. Ναι, παιδί μου, τον Ιησούν ας επικαλούμεθα, έως ότου ανάψη η φλόγα Του μέσα μας και τότε όλα τα ζιζάνια θα γίνουν στάκτη. Μνημόνευε ότι οφείλομεν να σηκώνωμεν καθ’ ημέραν Σταυρόν, που σημαίνει θλίψεις, κόπους, πειρασμούς και κάθε δαιμονικήν ενέργειαν, διότι ποίος άγιος διήλθεν τον επίγειον δρόμον και τα σκοτεινά μονοπάτια άνευ θλίψεων και κινδύνων; Και αν ημείς εκλήθημεν τον ίδιον δρόμον να περιπατήσωμεν, τι παράδοξον συναντώμεν; Εφ’ όσον με τον διάβολον επελέξαμε να παλαίσωμεν, τι να απορούμεν εις τα της πάλης; Εμπρός ας έχωμεν αναμμένην της προθυμίας την λαμπάδα και ας αναμένωμεν με υπομονήν και ανύστακτο μάτι την έλευσιν του Κυρίου Ιησού.

15η.Επιστολή

Βιάζεσθε, παιδιά μου, εις τα καθήκοντά σας. Οι βιασταί αρπάζουν τον στέφανον της νίκης, ενώ οι αμελείς και ράθυμοι κερδίζουν καταισχύνην και όνειδος! Βιάζεσθε να κερδίσητε την βασιλείαν του Θεού. Αι ημέραι περνούν και φεύγουν, πότε θα βιασθώμεν, δια να γεμίσωμε το πορτοφόλι μας πνευματικά χρήματα; Ο θάνατος έρχεται αιφνίδιος, το νήμα της ζωής εξαίφνης θα κοπή και αλλοίμονον εις εκείνον, που θα ευρεθή ανάξιος δια την βασιλείαν του Θεού. Τρέχετε, παιδιά μου, εις τον δρόμον της αρετής, μη κουράζεσθε, κτυπάτε τον διάβολον, διώκετε τα σκάνδαλα με την αγάπην.

16η.Επιστολή

Μην αναβάλωμεν την διόρθωσίν μας και μας εύρη ο θάνατος, τότε θα κλαίωμεν, πρώτος εγώ, και θα θρηνώμεν απαρηγόρητα, χωρίς ακτίνα ελπίδος μεταβολής των δεινών. Βιασθείτε, ιδού και ο καιρός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έφθασε, πλην όχι τόσον η νηστεία του σώματος, όσον της γλώσσης, του νοός, της καρδίας, των αισθήσεων, πρέπει να μας απασχολήση ιδιαιτέρως τώρα την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν. Ας καθαρισθώμεν δια της τοιαύτης νηστείας έσωθεν, εκεί όπου εμφωλεύουν τα πνευματικά φίδια, που δηλητηριάζουν την πνευματικήν ζωήν της ψυχής μας και μένομεν νεκροί δυνάμεως πνευματικής, δια διόρθωσιν και μεταμόρφωσιν εσωτερικήν. Τώρα την Τεσσαρακοστήν βιασθείτε ιδιαιτέρως. Βάλετέ το πείσμα, αυτό το πείσμα είναι άγιον και όχι εγωϊστικόν, και θα ίδητε πόσα οφέλη πνευματικά θα εύρητε. Και μόνον δια τον λόγον ότι θα κατασταλούν αναλόγως τα πάθη και θα αποφύγωμεν ωρισμένα αμαρτήματα, δίκαιον είναι να πεισματώσωμεν εις πείσμα του διαβόλου που συνεχώς μας ρίπτει εις τα ίδια και εις τα ίδια.

17η.Επιστολή

Αγωνίζου, παιδί μου. Ουχί καιρός αγώνων ο παρών βίος; Ουχί όνειρον η ζωή παντός γηϊνου ανθρώπου; Ανύψωσον τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής σου και ιδέ ουρανίους στρατιάς αγγέλων και αρχαγγέλων. Ανάτεινον το όμμα της διανοίας σου έτι και ιδέ τον μακάριον τόπον του πρώην ανατέλλοντος εωσφόρου κενόν. Ω, τι μέγας προορισμός! Ω κλήσις αγιωτάτη! Εκεί κοντά εις τον θείον θρόνον θα βλέπουν αι ψυχαί το θείον κάλλος του Χριστού, και θα ανάγωνται από γνώσεως εις γνώσιν και από θεωρίας εις θεωρίαν προς πλεονασμόν πλούτου θείας χάριτος! Δια να αποκτηθούν όμως τα ουράνια αυτά αγαθά, οφείλομεν να επιδείξωμεν ανδρείαν, τόλμην και να συνάψωμεν μάχας, χωρίς να δώσωμεν εις ήτταν τα νώτα μας, αφορώντες εις τον Ιησούν ο Οποίος μας είπε: «Θαρσείτε, Εγώ νενίκηκα τον κόσμον» ( Ιωαν. 16,33 ) και « ο άχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω» (Ιωαν. 12,31).

Ελπίζοντες λοιπόν εις την ακαταμάχητον δύναμιν του Εσταυρωμένου, ας δώσωμεν τον εαυτόν μας εν απλότητι εις τον αγώνα του μονήρους βίου και ας παραμείνωμεν καταφιλούντες τους αχράντους πόδας του Σωτήρος χύνοντες δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς. Τις λοιπόν ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού, θλίψεις, ή στενοχωρία ή διωγμός ή γυμνότης κ.λ.π.; «Σκύβαλα ηγούμαι είναι τα πάντα, ίνα Χριστόν κερδήσω» (Φιλ. 3,8), εβόα το στόμα του Παύλου. Ουχί και ημείς χρεωστούμεν μιμηταί του Παύλου να γίνωμεν και εις την αυτήν χάριν και αγάπην προς τον Χριστόν να φθάσωμεν; Ναι, αλλά όμως αγωνιζόμεθα ως εκείνος; Επάθαμεν και ημείς, εγώ, τα όσα αυτός δια τον ηγαπημένον Του Χριστόν έπαθε; Όχι, δια τούτο και γυμνός και ρακένδυτος υπάρχω και την αισχύνην περίκειμαι και πλανώμαι νομίζων ότι περίκειμαι διάδημα δόξης. Ουαί μοι, ουαί μοι τω αθλίω, τις μου το σκότος καταλάμψει, ίνα ίδω την ελεεινότητά μου!

18η.Επιστολή

Βιάζεσθε εις τα πνευματικά σας καθήκοντα, διότι η βία εις τα πνευματικά είναι ωσάν το τείχος το στερεόν, που δεν αφήνει να εισέλθη ο ποταμός μέσα εις τον κήπον, δια να καταστρέψη ό,τι εκοπίασεν ο κηπουρός. Εάν όμως αμελώμεν, τότε εισέρχεται ο ποταμός και καταστρέφει τα πάντα! Περί τούτου μας λέγει ο Κύριος εις το ιερόν Ευαγγέλιον «Εν τω καθεύδειν τους ανθρώπους ήλθεν αυτού ο εχθρός και έσπειρε ζιζάνια ανά μέσον του σίτου» (Ματθ. 13,25 ). Όσον βιαζόμεθα, τόσον θα κερδίσωμεν, όσον εργασθή κανείς, τόσον θα πληρωθή. Η ζωή του μοναχού είναι σταυρός καθημερινός, είναι Ιερός Γολγοθάς, όπου μας καλεί ο Ιησούς, ίνα συσταυρωθώμεν όσοι Τον αγαπώμεν και κατόπιν θα γίνη η ανάστασις της ψυχής.

19η.Επιστολή

Μη μένετε αδρανείς, μόνον βιάζεσθε, ίνα μη κατακριθήτε, ως ακροαταί του νόμου και μη ποιηταί, διότι εφ’ όσον ζητείτε λόγον Θεού, άρα η ζήτησις προϋποθέτει υπόσχεσιν εφαρμογής, λοιπόν αγωνίζεσθε. Παιδιά μου, αγωνισθήτε, μαζί με τον Χριστόν μας θα τα υποφέρωμεν όλα. Ο κόσμος θα μας μισήση, διότι πρωτίστως εμίσησε τον Ιησούν μας, την ιδικήν μας αγάπην και λατρείαν! Χριστόν αγαπήσατε. Χριστόν αναπνέετε. Ιησούν ποιήσατε συγκάτοικον μέσα εις την ψυχήν σας, μη φοβήσθε κανένα, διότι είμεθα γεώργιον Θεού, ο βασιλεύς των βασιλευόντων, μας έχει ανακτορικούς υπηρέτας. Κανέν κακόν δεν θα μας εγγίση, διότι Χριστόν δουλεύομεν, εις Αυτόν υποτάσσονται τα πάντα!

20η.Επιστολή

Παιδιά μου, ανδρίζεσθε δια τον αγώνα, ο Χριστός μας, αοράτως πάρεστι και περιμένει να ίδη την νίκην, δια να σας δώση τον αμαράντινον στέφανον της αιωνίου δόξης! Όστις αγαπά τον Θεόν, θυσιάζει τα πάντα, μόνον και μόνον δια να αναπαύση τον Θεόν.

Μη λυπηθήτε τίποτε, διότι εμπρός εις την αγάπην του Θεού, τα πάντα είναι σκύβαλα.

Οι δαίμονες θορυβούνται, βλέποντες υμάς να ετοιμάζεσθε δια την μάχην, οι δε άγγελοι τρέχουν, να διώξουν κάθε δυσκολίαν δια την νίκην.

Λοιπόν συμμαχίαν με τους αγγέλους του Θεού, όπως δώσωμεν μαρτυρίαν, ότι «Ιησούς ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» ( Εβρ. 13,8 ).

21η.Επιστολή

Προς Καθηγουμένην.

Αγωνίζου,… διότι των ποιμένων το καθήκον είναι να θυσιάζωνται υπέρ των προβάτων που ανέλαβον να ποιμάνουν.

Τρισμακάριοι οι ποιμένες, που θα ποιμάνουν καλώς τα λογικά πρόβατα, διότι τους αναμένει μέγας πλούτος εν ουρανοίς αιώνιος!

Υπόμεινον τα πάντα, τέκνον μου, διότι ο διάβολος θα κτυπήση ποικιλοτρόπως, όπως μας σπάση το τείχος της υπομονής, ούτω θα έχη δύο κέρδη, την ιδικήν μας ήτταν και των αδελφών.

22η.Επιστολή

Εύχομαι η χάρις του Θεού να σε επισκιάση και να σου δώση την αρμόζουσαν δύναμιν, να αντιμετωπίσης τον κάκιστον εγωϊσμόν, την δεινήν αφετηρίαν όλων των κακών κινήσεων της πολυμόρφου κακίας. Μη φοβού, τέκνον μου, του διαβόλου την πίεσιν. Η δύναμις του Θεού μας είναι τόσον πανίσχυρος, που βοηθεί ανεπιφυλάκτως τους θέλοντας να συμμαχήσουν μαζί της. Έχει δύναμιν ουκ ευκαταφρόνητον ο διάβολος, πλην ο Θεός σκεπάζει θαυματουργικώς τον ταλαίπωρον άνθρωπον. Θάρρος, παιδί μου, εις τον αγώνα, μελέτα τον νόμον του Θεού, λέγε την αγιαστικήν και σώζουσαν ημάς ευχούλα του Ιησού μας και ρίψε τον εαυτόν σου μέσα εις την φωτιά της μάχης και ο Θεός θα αμείψη αυτόν τον αγώνα με ελάφρωσιν, όπως έγινε τόσας και τόσας φοράς, με πλουσίας χρηστάς ελπίδας δι’ ένα αιώνιον λαμπρόν μέλλον. Μη δειλιάζης εμπρός εις οιονδήποτε διαβολικόν πάθος, όσον και αν σου παρουσιάζεται ογκώδες και υπερβολικόν, διότι όπου ο Θεός επεμβαίνει, νικάται του διαβόλου η αντίδρασις.

23η.Επιστολή

Παιδί μου, θέλω χάριτι Θεού να νικήσης εις τον αγώνα. Μέχρι θανάτου αντίστασιν. Όχι οπίσω πλέον, μόνον έμπροσθεν.

Ο θάνατος συνεχώς μας απειλεί. Πρέπει να είμεθα έτοιμοι. Πρέπει να αγωνισθώμεν μέχρις αίματος.

Εγώ θα είμαι εις το πλευρόν σου να συναγωνίζωμαι, έως ότου θριαμβεύση ο Χριστός με την σημαίαν της Αναστάσεως.

Θα βαδίζωμεν μαζί τον δρόμον της σωτηρίας, θα σε βοηθώ εις τον ανήφορον της κατά Χριστόν ζωής. Όλα πρόσκαιρα και εφήμερα.

Άνω να ατενίζης. Την ζωήν της αγνότητος να ποθής με πάθος. Ή αγνότης ή θάνατος.

24η.Επιστολή

Ευλογημένον μου τέκνον, μη φοβού εις τον αγώνα. Θάρρος και ελπίδα τρέφε εις την ψυχήν σου.

Τας αντιξοότητας που προέρχονται εκ των δαιμόνων παράβλεπε. Συ βλέπε, ότι ο κάθε αγώνας θα στεφθή με επιτυχίαν.

Δια τον Θεόν τίποτε δεν πάει χαμένο, έστω και η βραχυτάτη βία και αυτή καλή είναι.

Μη δειλιάζης καθόλου, μάχου γενναία, «στρίμωχνε» τον εαυτόν σου, πίεζέ τον, διότι πιεζόμενον το σταφύλι, εξάγει το ωραίον κρασί, που ευφραίνει την καρδίαν.

Θάρρος, παιδί μου, και θα νικήσωμεν συν Θεώ, ο Θεός υπέρ ημών θα πολεμήση και ημείς σιγήσωμεν.

25η.Επιστολή

Ο Χριστιανικός αγώνας είναι ένδοξος, διότι το βραβείον δεν θα είναι κάτι το προσωρινόν, αιωνία δόξα επάνω εις τον ουρανόν!

Μακάριος λοιπόν όποιος θα είναι κατά Θεόν σοφός, διότι δεν θα του ζητηθή λόγος και δεν θα ευρεθή εις δύσκολον θέσιν, όταν θα τον καλέση ο Θεός και του ζητήση τον επί γης χρόνον.

Χωρίς να λυπούμεθα εξοδεύομεν τον χρόνον. Όταν φύγωμεν από αυτόν τον κόσμον, θα καταλἀβωμεν την ζημίαν, που υπέστημεν αφήνοντες να μας φύγη ο χρόνος.

Περνούν αι ημέραι χωρίς υπολογισμόν, σωτήριον θα είναι να το καταλάβη ο άνθρωπος, έστω και κατά τας τελευταίας ημέρας της ζωής του.

26η.Επιστολή

Μη χάνετε το θάρρος σας δι’ ένα καινούργιον αγώνα, αποκρούοντας ούτω κάθε λογισμόν δειλίας και αποθαρρύνσεως.

Πρέπει συνεχώς να ανανεώνωμεν τας δυνάμεις μας, να ανασυγκροτώμεν μέτωπον αντιστάσεως, καθώς κάμνει και ο διάβολος.

Μη σας απελπίζη η τυχαία πτώσις, έστω και μία συνεχής, ο σκοπός είναι να μη δώσωμεν τα νώτα εις τον εχθρόν και καυχηθή ενώπιον Θεού και λυπήσωμεν Αυτόν.

Θάρρος και ανδρεία αρμόζει εις τους αγωνιστάς, καθ’ ον χρόνον δεν αγωνίζονται περί εφημέρων στεφάνων, μαραινομένων, αλλά περί αιωνίων και αφθάρτων!

Μακάριοι λοιπόν όσοι θα έχουν τας λαμπάδας των αναμμένας, με λάδι εις το λυχνάρι.

Αυτοί θα εισέλθουν χαίροντες και αγαλλόμενοι μετά του Χριστού εις τους αιωνίους γάμους, μεστοί πνευματικής ηδονής.

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας Αργυρακόπουλος
Πηγή
paraklisi

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ