2018-09-01 09:10:17
Την Παρασκευή 31 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά στην Βέροια.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργείας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο της μεγάλης ευεργέτιδος της Ι. Μ. Παναγίας Δοβρά μακαριστής Αγγελικής Κορφιωτάκη, μητρός του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Παντελεήμονα Κορφιωτάκη.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπεν διακονεῖν;»
Στήν οἰκία τοῦ Λαζάρου, τοῦ φίλου τοῦ Κυρίου, μᾶς μετέφερε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, γιά νά δοῦμε τίς δύο ἀδελφές του, τή Μάρθα νά τόν διακονεῖ καί τή Μαρία νά κάθεται καί νά ἀκούει τή διδασκαλία του. Μᾶς μετέφερε ὅμως καί γιά δύο ἀκόμη λόγους: γιά νά ἀκούσουμε τήν ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ στό παράπονο τῆς Μάρθας καί τόν μακαρισμό πού ἀπευθύνει μία ἄγνωστη γυναίκα πρός τήν Παναγία Μητέρα του ἀκούοντας τά λόγια του, καθώς σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν κατάθεση τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τιμᾶ γιά ἀκόμη μία φορά μέσα στόν μήνα αὐτόν, πού εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας, πού εἶναι ἀφιερωμένος στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τή χάρη της.
«Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην μέ κατέλιπεν διακονεῖν;»
Δικαιολογημένο γιά τά ἀνθρώπινα κριτήριά μας τό παράπονο τῆς Μάρθας. Αὐτή κοπιάζει γιά τόν Χριστό, καί ἡ ἀδελφή της ἀπολαμβάνει τόν λόγο του. Καί ὅμως ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ δέν ἦταν αὐτή πού θά περίμενε ἡ Μάρθα. Δέν ἦταν μία ἀπάντηση πού τή δικαιώνει. «Μεριμνᾶς καί τυρβάζῃ περί πολλά, ἑνός δέ ἐστιν χρεία».
Ἀσχολεῖσαι καί φροντίζεις γιά πολλά πράγματα, ἐνῶ ἕνα μόνο εἶναι ἀναγκαῖο. Γι᾽ αὐτό τό ἕνα φροντίζει ἡ ἀδελφή σου, ἡ Μαρία, πού διάλεξε τήν ἀγαθή μερίδα, πού κατάλαβε ποιό εἶναι τό οὐσιαστικό καί ἀναγκαῖο καί προσκολλήθηκε σέ αὐτό καί δέν θά τῆς τό πάρει κανείς.
«Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνη με κατέλιπεν διακονεῖν;»
Τό παράπονο τῆς Μάρθας πρός τόν Χριστό μᾶς θυμίζει τό παράπονο τῆς Παναγίας μας, ὅταν βρῆκε μετά ἀναζήτηση τριῶν ἡμερῶν τόν δωδεκαετῆ Χριστό νά κάθεται στόν ναό τοῦ Σολομῶντος καί νά συζητᾶ μέ τούς ἱερεῖς καί τούς διδασκάλους. Στό ἐρώτημά της καί στό παράπονό της: «Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως;»
Γιατί μᾶς τό ἔκανες, παιδί μου, αὐτό; Ὁ πατέρας σου καί ἐγώ περίλυποι σέ ἀναζητούσαμε, ὁ Χριστός δέν δικαιώνει τήν Παναγία Μητέρα του, ἀλλά παρατηρεῖ: «Γιατί μέ ζητούσατε; Δέν γνωρίζατε ὅτι πρέπει νά εἶμαι στόν οἶκο τοῦ Πατρός μου;»
Παρόμοια ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ καί στά δύο παράπονα, γιατί πάνω ἀπό τά ἀνθρώπινα συναισθήματα, πάνω ἀπό τίς ἀνθρώπινες ἀνάγκες, εἶναι ὁ Θεός, εἶναι ἡ σχέση μας μαζί του, εἶναι ἡ ψυχή μας καί ἡ σωτηρία της.
Ὁ Χριστός βέβαια δέν ὑποτιμᾶ τήν προσφορά τῆς Μάρθας, ὅπως δέν παραβλέπει καί δέν ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἀγάπη καί τήν ἀγωνία τῆς Παναγίας Μητέρας του, τονίζει ὅμως καί στίς δύο περιπτώσεις τήν ἀναγκαιότητα τῆς πνευματικῆς σχέσεως μέ τόν Θεό, πού εἶναι τό πιό σημαντικό γιά τόν ἄνθρωπο, πού ὑπέρκειται κάθε ἄλλης ἀνάγκης καί κάθε ἄλλης ἀγάπης, γιατί ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἀπό τόν Θεό καί πλασμένος γιά τόν Θεό.
Καί γι᾽ αὐτό ὅλα ὅσα κάνει στή ζωή αὐτή, ἀκόμη καί τά καλά ἔργα καί οἱ ἀρετές πού μπορεῖ νά ἀποκτήσει, ἔρχονται σέ δεύτερη μοίρα σέ σχέση μέ τήν προσωπική καί μοναδική σχέση τῆς ψυχῆς του μέ τόν Θεό.
Ὁ Χριστός δέν ἀπορρίπτει οὔτε ἀμφισβητεῖ τήν ἀναγκαιότητα καί τή σημασία ὅλων τῶν ἄλλων πραγμάτων καί συναισθημάτων, ἀλλά μᾶς ὑπενθυμίζει ἐπανειλημμένα καί μέ ἔμφαση ὅτι τό πρώτιστο μέλημά μας πρέπει νά εἶναι ὁ Θεός, ὁ λόγος του, ὁ σύνδεσμός μας μαζί του.
Τίποτε ἀπό ὅλα τά ἄλλα δέν θά πρέπει νά ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στήν ἀπόλυτη ἀφοσίωσή μας στόν Θεό. Ὅσο καλά καί ὅσο ὠφέλιμα καί ἄν εἶναι αὐτά τά ὁποῖα κάνουμε, δέν θά πρέπει νά μᾶς ἀποσποῦν ἀπό τό ἕνα, τοῦ ὁποίου «ἔστι χρεία», γιατί τότε θά ἀνήκουμε καί ἐμεῖς σέ ἐκείνους πού σάν τή Μάρθα «μεριμνοῦν καί τυρβάζουν περί πολλά», καί θά κινδυνεύσουμε νά στερηθοῦμε τό πιό πολύτιμο ἀγαθό, τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Ἄς φροντίσουμε, λοιπόν, γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, καί ἀντί νά παραπονούμεθα στόν Χριστό σάν τή Μάρθα, ἄς ἀφοσιωθοῦμε στόν σύνδεσμό μας μέ Ἐκεῖνον, στόν λόγο καί τή διδασκαλία του, ὥστε νά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά κερδίσουμε τή σωτηρία μας καί νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς τή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Αὐτήν τή μακαριότητα τῆς οὐρανίου βασιλείας του προσευχόμεθα στόν Θεό νά χαρίσει καί στή ἀείμνηστη μητέρα τοῦ Ἁγίου Καθηγουμένου μας, τῆς ὁποίας τελοῦμε σήμερα τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο, ἀναπαύοντάς την ἀπό τούς κόπους τῆς παρούσης καί ἀνταποδίδοντάς της ἀντί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν πού προσέφερε στήν Παναγία μας καί στήν Ἱερά μας Μονή, ὡς μία τῶν κτιτόρων της, τά οὐράνια καί ὑπερκόσμια ἀγαθά του.
Πηγή
paraklisi
Στο τέλος της Θείας Λειτουργείας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο της μεγάλης ευεργέτιδος της Ι. Μ. Παναγίας Δοβρά μακαριστής Αγγελικής Κορφιωτάκη, μητρός του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Παντελεήμονα Κορφιωτάκη.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπεν διακονεῖν;»
Στήν οἰκία τοῦ Λαζάρου, τοῦ φίλου τοῦ Κυρίου, μᾶς μετέφερε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, γιά νά δοῦμε τίς δύο ἀδελφές του, τή Μάρθα νά τόν διακονεῖ καί τή Μαρία νά κάθεται καί νά ἀκούει τή διδασκαλία του. Μᾶς μετέφερε ὅμως καί γιά δύο ἀκόμη λόγους: γιά νά ἀκούσουμε τήν ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ στό παράπονο τῆς Μάρθας καί τόν μακαρισμό πού ἀπευθύνει μία ἄγνωστη γυναίκα πρός τήν Παναγία Μητέρα του ἀκούοντας τά λόγια του, καθώς σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν κατάθεση τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τιμᾶ γιά ἀκόμη μία φορά μέσα στόν μήνα αὐτόν, πού εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας, πού εἶναι ἀφιερωμένος στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τή χάρη της.
«Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην μέ κατέλιπεν διακονεῖν;»
Δικαιολογημένο γιά τά ἀνθρώπινα κριτήριά μας τό παράπονο τῆς Μάρθας. Αὐτή κοπιάζει γιά τόν Χριστό, καί ἡ ἀδελφή της ἀπολαμβάνει τόν λόγο του. Καί ὅμως ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ δέν ἦταν αὐτή πού θά περίμενε ἡ Μάρθα. Δέν ἦταν μία ἀπάντηση πού τή δικαιώνει. «Μεριμνᾶς καί τυρβάζῃ περί πολλά, ἑνός δέ ἐστιν χρεία».
Ἀσχολεῖσαι καί φροντίζεις γιά πολλά πράγματα, ἐνῶ ἕνα μόνο εἶναι ἀναγκαῖο. Γι᾽ αὐτό τό ἕνα φροντίζει ἡ ἀδελφή σου, ἡ Μαρία, πού διάλεξε τήν ἀγαθή μερίδα, πού κατάλαβε ποιό εἶναι τό οὐσιαστικό καί ἀναγκαῖο καί προσκολλήθηκε σέ αὐτό καί δέν θά τῆς τό πάρει κανείς.
«Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνη με κατέλιπεν διακονεῖν;»
Τό παράπονο τῆς Μάρθας πρός τόν Χριστό μᾶς θυμίζει τό παράπονο τῆς Παναγίας μας, ὅταν βρῆκε μετά ἀναζήτηση τριῶν ἡμερῶν τόν δωδεκαετῆ Χριστό νά κάθεται στόν ναό τοῦ Σολομῶντος καί νά συζητᾶ μέ τούς ἱερεῖς καί τούς διδασκάλους. Στό ἐρώτημά της καί στό παράπονό της: «Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως;»
Γιατί μᾶς τό ἔκανες, παιδί μου, αὐτό; Ὁ πατέρας σου καί ἐγώ περίλυποι σέ ἀναζητούσαμε, ὁ Χριστός δέν δικαιώνει τήν Παναγία Μητέρα του, ἀλλά παρατηρεῖ: «Γιατί μέ ζητούσατε; Δέν γνωρίζατε ὅτι πρέπει νά εἶμαι στόν οἶκο τοῦ Πατρός μου;»
Παρόμοια ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ καί στά δύο παράπονα, γιατί πάνω ἀπό τά ἀνθρώπινα συναισθήματα, πάνω ἀπό τίς ἀνθρώπινες ἀνάγκες, εἶναι ὁ Θεός, εἶναι ἡ σχέση μας μαζί του, εἶναι ἡ ψυχή μας καί ἡ σωτηρία της.
Ὁ Χριστός βέβαια δέν ὑποτιμᾶ τήν προσφορά τῆς Μάρθας, ὅπως δέν παραβλέπει καί δέν ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἀγάπη καί τήν ἀγωνία τῆς Παναγίας Μητέρας του, τονίζει ὅμως καί στίς δύο περιπτώσεις τήν ἀναγκαιότητα τῆς πνευματικῆς σχέσεως μέ τόν Θεό, πού εἶναι τό πιό σημαντικό γιά τόν ἄνθρωπο, πού ὑπέρκειται κάθε ἄλλης ἀνάγκης καί κάθε ἄλλης ἀγάπης, γιατί ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἀπό τόν Θεό καί πλασμένος γιά τόν Θεό.
Καί γι᾽ αὐτό ὅλα ὅσα κάνει στή ζωή αὐτή, ἀκόμη καί τά καλά ἔργα καί οἱ ἀρετές πού μπορεῖ νά ἀποκτήσει, ἔρχονται σέ δεύτερη μοίρα σέ σχέση μέ τήν προσωπική καί μοναδική σχέση τῆς ψυχῆς του μέ τόν Θεό.
Ὁ Χριστός δέν ἀπορρίπτει οὔτε ἀμφισβητεῖ τήν ἀναγκαιότητα καί τή σημασία ὅλων τῶν ἄλλων πραγμάτων καί συναισθημάτων, ἀλλά μᾶς ὑπενθυμίζει ἐπανειλημμένα καί μέ ἔμφαση ὅτι τό πρώτιστο μέλημά μας πρέπει νά εἶναι ὁ Θεός, ὁ λόγος του, ὁ σύνδεσμός μας μαζί του.
Τίποτε ἀπό ὅλα τά ἄλλα δέν θά πρέπει νά ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στήν ἀπόλυτη ἀφοσίωσή μας στόν Θεό. Ὅσο καλά καί ὅσο ὠφέλιμα καί ἄν εἶναι αὐτά τά ὁποῖα κάνουμε, δέν θά πρέπει νά μᾶς ἀποσποῦν ἀπό τό ἕνα, τοῦ ὁποίου «ἔστι χρεία», γιατί τότε θά ἀνήκουμε καί ἐμεῖς σέ ἐκείνους πού σάν τή Μάρθα «μεριμνοῦν καί τυρβάζουν περί πολλά», καί θά κινδυνεύσουμε νά στερηθοῦμε τό πιό πολύτιμο ἀγαθό, τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Ἄς φροντίσουμε, λοιπόν, γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, καί ἀντί νά παραπονούμεθα στόν Χριστό σάν τή Μάρθα, ἄς ἀφοσιωθοῦμε στόν σύνδεσμό μας μέ Ἐκεῖνον, στόν λόγο καί τή διδασκαλία του, ὥστε νά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά κερδίσουμε τή σωτηρία μας καί νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς τή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Αὐτήν τή μακαριότητα τῆς οὐρανίου βασιλείας του προσευχόμεθα στόν Θεό νά χαρίσει καί στή ἀείμνηστη μητέρα τοῦ Ἁγίου Καθηγουμένου μας, τῆς ὁποίας τελοῦμε σήμερα τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο, ἀναπαύοντάς την ἀπό τούς κόπους τῆς παρούσης καί ἀνταποδίδοντάς της ἀντί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν πού προσέφερε στήν Παναγία μας καί στήν Ἱερά μας Μονή, ὡς μία τῶν κτιτόρων της, τά οὐράνια καί ὑπερκόσμια ἀγαθά του.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το Σωματείο Δράμας για την Πανελλαδκή Ένστολη Διαμαρτυρία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
