2012-06-06 17:08:08
Εδώ και περίπου 2 μήνες ένας νέος όρος έχει μπει στη ζωή της παγκόσμιας οικονομίας, αυτός του Grexit, από τα αρχικά της λέξης Greece (Ελλάδα) και το Exit,την έξοδο της από το ευρώ.
Και ενώ και περίπου 2 χρόνια όλοι ασχολούνται με το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, σε ένα πραγματικά θέατρο του παραλόγου, όλο και πιο αντιληπτό γίνεται από όλους, το αυτονόητο, ότι το πραγματικό πρόβλημα της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι η χώρα μας, αλλά τα προβλήματα της Ισπανίας, της Ιταλίας, των μεγάλων οικονομιών της ευρωζώνης.
Ειδικά όσον αφορά την Ισπανία, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, τι να πει κανείς. Ανεργία στο ιστορικό υψηλό, ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο έχει αρχίσει να καταρρέει και πλήθος φημών και σεναρίων για νέες χρεοκοπίες τραπεζών κατά τις επόμενες εβδομάδες. Την ίδια ώρα, η Καταλονία ανακοίνωνε πριν από περίπου δύο εβδομάδες ότι δε μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, ενώ σε παρόμοια κατάσταση είναι και άλλες τοπικές περιφέρειες. Παράλληλα, με όλα αυτά ένα mini Bank Run είναι ήδη σε εξέλιξη στην Ιβηρική Χερσόνησο, με μεγάλες μεταφορές κεφαλαίων εκτός Ισπανίας.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο. Εκεί που όλοι μίλαγαν για το Grexit, καλό θα κάνουν να προετοιμάζονται με τοSpexit, με την Ισπανία να είναι πολύ πιθανό να αποχωρήσει τελικά νωρίτερα από την Ελλάδα, βάζοντας ενδεχομένως τέλος στην ευρωζώνη ή στην καλύτερη περίπτωση οδηγώντας στη δημιουργία της ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, κάτι το οποίο συχνά πυκνά έχει δηλώσει ότι σκέφτεται η Γερμανία.
Πάντως, εδώ και έχουν φτάσει πλέον τα πράγματα, ας ελπίσουμε πως όλοι εκείνοι που ζητούν διακαώς την νομισματική αυτονομία κάποιων χωρών, να έχουν καλές προθέσεις, διότι από πληροφόρηση πάσχουν. Είναι ξεκάθαρο ότι αδυνατούν να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος που υπάρχει στην Νότια, αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι καθημερινά, ο βρετανικός και ο αμερικανικός τύπος μιλούν για την επιτακτική ανάγκη της αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με τους βρετανούς δημοσιογράφους να ψάχνουν, μάλιστα, να βρουν τις πρέσες εκτύπωσης χαρτονομισμάτων του Λονδίνου, που υποτίθεται ανέλαβαν εργολαβικά την εκτύπωση των νέων δραχμών.
Το μόνο πρόβλημα είναι, ότι σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, οι Έλληνες μπορεί να μην είναι ικανοποιημένοι από το ευρώ, αλλά δεν θέλουν και να το εγκαταλείψουν. Ίσως μια σολομώντεια λύση θα ήταν η νέα δραχμή να ισχύει αποκλειστικά και μόνο στα μπαράκια της Fleet Street, και μέσα στα όρια του Σίτυ του Λονδίνου!, έτσι για να ικανοποιηθούν και οι βρετανοί που μας «έχουν ζαλίσει».
Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι Έλληνες βαρέθηκαν την λιτότητα, όπως βαρέθηκαν και το ηλίθιο σχέδιο διάσωσης της οικονομίας τους από πλευράς της τρόικας, που το μόνο που έκανε είναι να την καταστρέψει, οδηγώντας σε συνεχές μειώσεις του ΑΕΠ, σε ιστορικό υψηλό την ανεργία (η οποία θα κινδυνεύσει να φτάσει το 25 με 28%), την καταναλωτική εμπιστοσύνη στο ιστορικό χαμηλό και μια σειρά μακροοικονομικών δεικτών που δείχνουν την πλήρη κατάρρευση της χώρας και όλα αυτά την ώρα που η Τρόικα συνεχίζει να επιμένει ότι το σχέδιο στο τέλος θα φέρει αποτελέσματα. Ένα μόνο αποτέλεσμα θα έχει. Την πλήρη κατάρρευση της χώρας και στο τέλος την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, με σφραγίδα Τρόικας.
Οι Έλληνες βαρέθηκαν την λιτότητα, όπως οι Αμερικάνοι βαρέθηκαν τα δημοσιονομικά κίνητρα κάθε φορά που επίκεινται προεδρικές εκλογές, αλλά κανένας όμως δεν ισχυρίζεται ότι η Αμερική θα πρέπει να εγκαταλείψει το δολάριο.
Η νομισματική ένωση ήταν από την αρχή της λάθος. Το ευρώ είναι ένας εκρηκτικός μηχανισμός, προγραμματισμένος να σκάσει. Παράλληλα, είναι έτσι σχεδιασμένος, ώστε να σκάσει, ακόμη και αν υπάρξει απόπειρα αφοπλισμού του.
Για αυτό, οι πολίτες της Νότιας Ευρώπης, μπορεί να έχουν κουραστεί, αλλά σίγουρα δεν θέλουν νέα πειράματα με ένα νέο εθνικό νόμισμα.
Πιο συγκεκριμένα, δεν θέλουν να φύγουν από το ευρώ ατάκτως. Και αν τυχόν φύγουν, δυστυχώς η φυγή αυτή θα είναι άτακτη, καθώς, αφού ο ευρωπαϊκός πυρήνας δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αναλάβει το κόστος της επιβίωσης της ευρωζώνης, είναι σίγουρο πως δεν θα θέλει να επωμιστεί και τον λογαριασμό μιας συντεταγμένης εξόδου και χρεοκοπίας.
Το ίδιο παραπλανημένη είναι η προσέγγιση των ΜΜΕ σε σχέση με την Ισπανία. Παρά τις όλο και αυξανόμενες φωνές υπέρ μιας Spexit, ελάχιστοι δημοσιογράφοι και αναλυτές γνωρίζουν την ισπανική καθημερινότητα, και σχεδόν κανένας απ αυτούς δε βρίσκεται στην Ισπανία.
Το πώς έφτασε εδώ η Ισπανία είναι γνωστό. Υπήρξε μια τεράστια φούσκα ακινήτων, μια δεκαετία υπέρμετρου πληθωρισμού, μια απώλεια της ανταγωνιστικότητας, ένα πελώριο έλλειμμα και ένα εξωφρενικό εξωτερικό χρέος.
Όλα αυτά χρειάζεται τώρα να επιδιορθωθούν. Υπάρχει όμως ένα εμπόδιο. Μπορείς εύκολα να παραμορφώσεις δομικά μια οικονομία μέσα στα πλαίσια μιας νομισματικής ένωσης, αλλά δεν μπορείς να αναστρέψεις τις παραμορφώσεις που δημιουργούνται. Για αυτό και πολλοί θεωρούν την Ισπανία τελειωμένη υπόθεση. Δεν υπάρχει πλέον εναλλακτική λύση.
Οι Ισπανοί θέλουν να διατηρήσουν το ευρώ σε ποσοστό 60%, αλλά θεωρούν ότι είναι χρήσιμο ως νόμισμα μόνο σε ποσοστό 37%
Το ερώτημα τώρα είναι: Τι μέλλει γενέσθαι;
Η Ισπανία, όπως και το ευρώ, είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί, και πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει, την ώρα που οι τράπεζές της χρειάζονται κρατικά κεφάλαια, αλλά το κράτος αδυνατεί. Το ισπανικό χρηματιστήριο καταρρέει, οι επενδυτές αποχωρούν και παρά την ρευστότητα που προσφέρει η ΕΚΤ, οι ισπανικές τράπεζες δεν μπορούν να απορροφήσουν όλο το χρέος. Είναι ξεκάθαρο ότι η ισπανική οικονομία χρειάζεται ευρωπαϊκό (δηλαδή γερμανικό) χρήμα, ενώ το πρόβλημα όμως είναι πως αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε στο τέλος οι ισπανικές τράπεζες θα ανήκουν στη Γερμανία, και οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα πληρώσουν τον λογαριασμό, αν η κατάσταση χειροτερέψει. Εδώ είναι που το Βερολίνο ίσως χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, και προκύψει ένα ακόμη αδιέξοδο. Προς τα τέλη του Ιούνη, η Ευρώπη αναμένεται να βρεθεί ενώπιον μιας τέλειας καταιγίδας.
Πρόκειται για μια πολύ κρίσιμη καμπή στην εξέλιξη της κρίσης, και αν τα πράγματα σκουρύνουν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εξόδου της Ισπανίας από το ευρώ.
Για αυτό, όλοι εκείνοι που επιθυμούν κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προσέχουν, διότι αν πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες τους, το τελικό αποτέλεσμα μάλλον δεν θα τους αρέσει καθόλου.
Πάντως κλείνοντας θα τονίσουμε, κάτι το οποίο επανειλημμένος έχουμε τονίσει από το GFF. Πέραν όλων των παραπάνω, των οικονομικών ζητημάτων, των Bank run και όλων των υπολοίπων, υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα, αυτό των κοινωνικών αντιδράσεων που σταδιακά είναι πιθανό να προκληθούν από τα μέτρα λιτότητας. Έτσι, αν και στην παρούσα φάση, η πλειοψηφία των Ελλήνων, των Ισπανών και των Ιταλών δηλώνουν υπέρ της παραμονής του ευρώ, αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, είναι σίγουρο ότι σύντομα θα τεθεί θέμα εξόδου από το ευρώ, από τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι δε θα μπορούν πλέον άλλο με την ακραία λιτότητα των Γερμανών.
greekfinanceforum.com
Και ενώ και περίπου 2 χρόνια όλοι ασχολούνται με το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, σε ένα πραγματικά θέατρο του παραλόγου, όλο και πιο αντιληπτό γίνεται από όλους, το αυτονόητο, ότι το πραγματικό πρόβλημα της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι η χώρα μας, αλλά τα προβλήματα της Ισπανίας, της Ιταλίας, των μεγάλων οικονομιών της ευρωζώνης.
Ειδικά όσον αφορά την Ισπανία, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, τι να πει κανείς. Ανεργία στο ιστορικό υψηλό, ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο έχει αρχίσει να καταρρέει και πλήθος φημών και σεναρίων για νέες χρεοκοπίες τραπεζών κατά τις επόμενες εβδομάδες. Την ίδια ώρα, η Καταλονία ανακοίνωνε πριν από περίπου δύο εβδομάδες ότι δε μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, ενώ σε παρόμοια κατάσταση είναι και άλλες τοπικές περιφέρειες. Παράλληλα, με όλα αυτά ένα mini Bank Run είναι ήδη σε εξέλιξη στην Ιβηρική Χερσόνησο, με μεγάλες μεταφορές κεφαλαίων εκτός Ισπανίας.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο. Εκεί που όλοι μίλαγαν για το Grexit, καλό θα κάνουν να προετοιμάζονται με τοSpexit, με την Ισπανία να είναι πολύ πιθανό να αποχωρήσει τελικά νωρίτερα από την Ελλάδα, βάζοντας ενδεχομένως τέλος στην ευρωζώνη ή στην καλύτερη περίπτωση οδηγώντας στη δημιουργία της ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, κάτι το οποίο συχνά πυκνά έχει δηλώσει ότι σκέφτεται η Γερμανία.
Πάντως, εδώ και έχουν φτάσει πλέον τα πράγματα, ας ελπίσουμε πως όλοι εκείνοι που ζητούν διακαώς την νομισματική αυτονομία κάποιων χωρών, να έχουν καλές προθέσεις, διότι από πληροφόρηση πάσχουν. Είναι ξεκάθαρο ότι αδυνατούν να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος που υπάρχει στην Νότια, αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι καθημερινά, ο βρετανικός και ο αμερικανικός τύπος μιλούν για την επιτακτική ανάγκη της αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με τους βρετανούς δημοσιογράφους να ψάχνουν, μάλιστα, να βρουν τις πρέσες εκτύπωσης χαρτονομισμάτων του Λονδίνου, που υποτίθεται ανέλαβαν εργολαβικά την εκτύπωση των νέων δραχμών.
Το μόνο πρόβλημα είναι, ότι σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, οι Έλληνες μπορεί να μην είναι ικανοποιημένοι από το ευρώ, αλλά δεν θέλουν και να το εγκαταλείψουν. Ίσως μια σολομώντεια λύση θα ήταν η νέα δραχμή να ισχύει αποκλειστικά και μόνο στα μπαράκια της Fleet Street, και μέσα στα όρια του Σίτυ του Λονδίνου!, έτσι για να ικανοποιηθούν και οι βρετανοί που μας «έχουν ζαλίσει».
Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι Έλληνες βαρέθηκαν την λιτότητα, όπως βαρέθηκαν και το ηλίθιο σχέδιο διάσωσης της οικονομίας τους από πλευράς της τρόικας, που το μόνο που έκανε είναι να την καταστρέψει, οδηγώντας σε συνεχές μειώσεις του ΑΕΠ, σε ιστορικό υψηλό την ανεργία (η οποία θα κινδυνεύσει να φτάσει το 25 με 28%), την καταναλωτική εμπιστοσύνη στο ιστορικό χαμηλό και μια σειρά μακροοικονομικών δεικτών που δείχνουν την πλήρη κατάρρευση της χώρας και όλα αυτά την ώρα που η Τρόικα συνεχίζει να επιμένει ότι το σχέδιο στο τέλος θα φέρει αποτελέσματα. Ένα μόνο αποτέλεσμα θα έχει. Την πλήρη κατάρρευση της χώρας και στο τέλος την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, με σφραγίδα Τρόικας.
Οι Έλληνες βαρέθηκαν την λιτότητα, όπως οι Αμερικάνοι βαρέθηκαν τα δημοσιονομικά κίνητρα κάθε φορά που επίκεινται προεδρικές εκλογές, αλλά κανένας όμως δεν ισχυρίζεται ότι η Αμερική θα πρέπει να εγκαταλείψει το δολάριο.
Η νομισματική ένωση ήταν από την αρχή της λάθος. Το ευρώ είναι ένας εκρηκτικός μηχανισμός, προγραμματισμένος να σκάσει. Παράλληλα, είναι έτσι σχεδιασμένος, ώστε να σκάσει, ακόμη και αν υπάρξει απόπειρα αφοπλισμού του.
Για αυτό, οι πολίτες της Νότιας Ευρώπης, μπορεί να έχουν κουραστεί, αλλά σίγουρα δεν θέλουν νέα πειράματα με ένα νέο εθνικό νόμισμα.
Πιο συγκεκριμένα, δεν θέλουν να φύγουν από το ευρώ ατάκτως. Και αν τυχόν φύγουν, δυστυχώς η φυγή αυτή θα είναι άτακτη, καθώς, αφού ο ευρωπαϊκός πυρήνας δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αναλάβει το κόστος της επιβίωσης της ευρωζώνης, είναι σίγουρο πως δεν θα θέλει να επωμιστεί και τον λογαριασμό μιας συντεταγμένης εξόδου και χρεοκοπίας.
Το ίδιο παραπλανημένη είναι η προσέγγιση των ΜΜΕ σε σχέση με την Ισπανία. Παρά τις όλο και αυξανόμενες φωνές υπέρ μιας Spexit, ελάχιστοι δημοσιογράφοι και αναλυτές γνωρίζουν την ισπανική καθημερινότητα, και σχεδόν κανένας απ αυτούς δε βρίσκεται στην Ισπανία.
Το πώς έφτασε εδώ η Ισπανία είναι γνωστό. Υπήρξε μια τεράστια φούσκα ακινήτων, μια δεκαετία υπέρμετρου πληθωρισμού, μια απώλεια της ανταγωνιστικότητας, ένα πελώριο έλλειμμα και ένα εξωφρενικό εξωτερικό χρέος.
Όλα αυτά χρειάζεται τώρα να επιδιορθωθούν. Υπάρχει όμως ένα εμπόδιο. Μπορείς εύκολα να παραμορφώσεις δομικά μια οικονομία μέσα στα πλαίσια μιας νομισματικής ένωσης, αλλά δεν μπορείς να αναστρέψεις τις παραμορφώσεις που δημιουργούνται. Για αυτό και πολλοί θεωρούν την Ισπανία τελειωμένη υπόθεση. Δεν υπάρχει πλέον εναλλακτική λύση.
Οι Ισπανοί θέλουν να διατηρήσουν το ευρώ σε ποσοστό 60%, αλλά θεωρούν ότι είναι χρήσιμο ως νόμισμα μόνο σε ποσοστό 37%
Το ερώτημα τώρα είναι: Τι μέλλει γενέσθαι;
Η Ισπανία, όπως και το ευρώ, είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί, και πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει, την ώρα που οι τράπεζές της χρειάζονται κρατικά κεφάλαια, αλλά το κράτος αδυνατεί. Το ισπανικό χρηματιστήριο καταρρέει, οι επενδυτές αποχωρούν και παρά την ρευστότητα που προσφέρει η ΕΚΤ, οι ισπανικές τράπεζες δεν μπορούν να απορροφήσουν όλο το χρέος. Είναι ξεκάθαρο ότι η ισπανική οικονομία χρειάζεται ευρωπαϊκό (δηλαδή γερμανικό) χρήμα, ενώ το πρόβλημα όμως είναι πως αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε στο τέλος οι ισπανικές τράπεζες θα ανήκουν στη Γερμανία, και οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα πληρώσουν τον λογαριασμό, αν η κατάσταση χειροτερέψει. Εδώ είναι που το Βερολίνο ίσως χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, και προκύψει ένα ακόμη αδιέξοδο. Προς τα τέλη του Ιούνη, η Ευρώπη αναμένεται να βρεθεί ενώπιον μιας τέλειας καταιγίδας.
Πρόκειται για μια πολύ κρίσιμη καμπή στην εξέλιξη της κρίσης, και αν τα πράγματα σκουρύνουν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εξόδου της Ισπανίας από το ευρώ.
Για αυτό, όλοι εκείνοι που επιθυμούν κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προσέχουν, διότι αν πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες τους, το τελικό αποτέλεσμα μάλλον δεν θα τους αρέσει καθόλου.
Πάντως κλείνοντας θα τονίσουμε, κάτι το οποίο επανειλημμένος έχουμε τονίσει από το GFF. Πέραν όλων των παραπάνω, των οικονομικών ζητημάτων, των Bank run και όλων των υπολοίπων, υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα, αυτό των κοινωνικών αντιδράσεων που σταδιακά είναι πιθανό να προκληθούν από τα μέτρα λιτότητας. Έτσι, αν και στην παρούσα φάση, η πλειοψηφία των Ελλήνων, των Ισπανών και των Ιταλών δηλώνουν υπέρ της παραμονής του ευρώ, αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, είναι σίγουρο ότι σύντομα θα τεθεί θέμα εξόδου από το ευρώ, από τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι δε θα μπορούν πλέον άλλο με την ακραία λιτότητα των Γερμανών.
greekfinanceforum.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βράζει το καζάνι και στην Ιταλία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
