2018-10-01 11:33:16
Η Anna Coleman Ladd γεννήθηκε το 1878 στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, ήταν γλύπτρια και το 1917 ίδρυσε στο Παρίσι το Studio for Portrait Masks του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού.
Η Ladd αποφάσισε να προσφέρει το ταλέντο της ως καλλιτέχνις για να βοηθήσει τους στρατιώτες στη Γαλλία όταν διάβασε ένα άρθρο σχετικά με τον Francis Derwent Wood και το κατάστημά του "Tin Noses Shop" στην Αγγλία όπου ο Wood δημιουργούσε μάσκες για παραμορφωμένους στρατιώτες. Ο σύζυγος της Anna, Dr. Maynard Ladd, βρισκόταν ήδη στη Γαλλία οργανώνοντας παιδιατρικά νοσοκομεία. Η Anna χρησιμοποίησε τις γνωριμίες του στον Ερυθρό Σταυρό για να την βοηθήσουν να ιδρύσει το στούντιο για ακρωτηριασμένους στρατιώτες. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1917, είχε βρει υποψήφιους πελάτες από τα νοσοκομεία της πρώτης γραμμής και με την βοήθεια των Diana Blair -από την ιατρική μονάδα του Χάρβαρντ, Jane Poupelet -μια Γαλλίδα γλύπτρια- και Louise Brent και Robert Vlerick -Άγγλοι γλύπτες-, ήταν έτοιμη να ανοίξει το στούντιο.
Η Anna δεν ήθελε απλά να κρύψει την παραμόρφωση. Ήθελε να αποκαταστήσει την αίσθηση του εαυτού τους, "την προσωπικότητά τους, τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες τους". Για να το κάνει αυτό, δημιούργησε ένα σπιτικό περιβάλλον, όπου οι στρατιώτες θα αισθανόντουσαν άνετα. Το στούντιο ήταν γεμάτο φως και γέλια. Η ίδια με τους βοηθούς της περνούσαν ώρα μαζί τους, συζητώντας ώστε να τους μάθουν. Συχνά μιλούσε με φίλους και μέλη της οικογένειάς τους και ζητούσε φωτογραφίες των ανδρών πριν από τον πόλεμο.
Το πρώτο βήμα στην διαδικασία της αποκατάστασης, ήταν να κάνει ένα γύψινο εκμαγείο του κατεστραμμένου προσώπου. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει από τις συζητήσεις και τις φωτογραφίες, έφτιαχνε τα κατεστραμμένα χαρακτηριστικά στο εκμαγείο. Έπειτα έφτιαχνε μια μάσκα της περιοχής από γουταπέρκα (είδος λάτεξ) που ήταν προς αποκατάσταση. Μερικές μάσκες κάλυπταν ολόκληρο το πρόσωπο, άλλες όμως ήταν μικρότερες και κάλυπταν το πηγούνι και ένα μάγουλο, ή μια μύτη και ένα μάτι, οτιδήποτε είχε καταστραφεί. Κατόπιν, η μάσκα τοποθετούνταν σε χαλκό για δύο ημέρες μέχρι να πιάσει μια λεπτή στρώση, ώστε να μπορέσει να βαφτεί. Η Anna έβαφε τη μάσκα πάνω στο πρόσωπο του άνδρα ώστε να ταιριάζουν καλύτερα οι τόνοι με αυτούς του δέρματος. Αν χρειαζόταν, ζωγράφιζε και τα μάτια, αλλά οι βλεφαρίδες, τα φρύδια, ακόμα και τα μουστάκια δημιουργούνταν με σύρμα χαλκού που και φυσικό έμοιαζε αλλά και θα άντεχε στο στροβίλισμα που ήταν τόσο δημοφιλές στους Γάλλους. Οι περισσότερες μάσκες συγκρατούνταν στη θέση τους με γυαλιά, αλλά, αν κάποιος δεν ήθελε γυαλιά, η Anna είχε βρει εναλλακτικές μεθόδους, όπως λεπτά σύρματα ή κορδέλες. Για τους καπνιστές, είχε αφήσει μια μικρή τρύπα στη μάσκα, έτσι ώστε ο άνδρας να μπορεί να καπνίσει ενώ την φορούσε.
Το μέσο κόστος των μασκών ήταν 18 δολάρια και αυτό λόγω του ότι μεγάλος μέρος της εργασίας της Anna ήταν από δωρεές. Όσο για το πόσες μάσκες έφτιαξε, μερικοί λένε 60, άλλοι λένε πάνω από 100. Το αντίκτυπο στις ζωές των στρατιωτών όμως που βοήθησε είναι ανυπολόγιστο.
Η Ladd επέστρεψε στις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 1918, όπου συνέχισε ως γλύπτρια. Πέθανε στο Montecito της Καλιφόρνια στις 4 Ιουνίου του 1939.
starxeiamas
Η Ladd αποφάσισε να προσφέρει το ταλέντο της ως καλλιτέχνις για να βοηθήσει τους στρατιώτες στη Γαλλία όταν διάβασε ένα άρθρο σχετικά με τον Francis Derwent Wood και το κατάστημά του "Tin Noses Shop" στην Αγγλία όπου ο Wood δημιουργούσε μάσκες για παραμορφωμένους στρατιώτες. Ο σύζυγος της Anna, Dr. Maynard Ladd, βρισκόταν ήδη στη Γαλλία οργανώνοντας παιδιατρικά νοσοκομεία. Η Anna χρησιμοποίησε τις γνωριμίες του στον Ερυθρό Σταυρό για να την βοηθήσουν να ιδρύσει το στούντιο για ακρωτηριασμένους στρατιώτες. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1917, είχε βρει υποψήφιους πελάτες από τα νοσοκομεία της πρώτης γραμμής και με την βοήθεια των Diana Blair -από την ιατρική μονάδα του Χάρβαρντ, Jane Poupelet -μια Γαλλίδα γλύπτρια- και Louise Brent και Robert Vlerick -Άγγλοι γλύπτες-, ήταν έτοιμη να ανοίξει το στούντιο.
Η Anna δεν ήθελε απλά να κρύψει την παραμόρφωση. Ήθελε να αποκαταστήσει την αίσθηση του εαυτού τους, "την προσωπικότητά τους, τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες τους". Για να το κάνει αυτό, δημιούργησε ένα σπιτικό περιβάλλον, όπου οι στρατιώτες θα αισθανόντουσαν άνετα. Το στούντιο ήταν γεμάτο φως και γέλια. Η ίδια με τους βοηθούς της περνούσαν ώρα μαζί τους, συζητώντας ώστε να τους μάθουν. Συχνά μιλούσε με φίλους και μέλη της οικογένειάς τους και ζητούσε φωτογραφίες των ανδρών πριν από τον πόλεμο.
Το πρώτο βήμα στην διαδικασία της αποκατάστασης, ήταν να κάνει ένα γύψινο εκμαγείο του κατεστραμμένου προσώπου. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει από τις συζητήσεις και τις φωτογραφίες, έφτιαχνε τα κατεστραμμένα χαρακτηριστικά στο εκμαγείο. Έπειτα έφτιαχνε μια μάσκα της περιοχής από γουταπέρκα (είδος λάτεξ) που ήταν προς αποκατάσταση. Μερικές μάσκες κάλυπταν ολόκληρο το πρόσωπο, άλλες όμως ήταν μικρότερες και κάλυπταν το πηγούνι και ένα μάγουλο, ή μια μύτη και ένα μάτι, οτιδήποτε είχε καταστραφεί. Κατόπιν, η μάσκα τοποθετούνταν σε χαλκό για δύο ημέρες μέχρι να πιάσει μια λεπτή στρώση, ώστε να μπορέσει να βαφτεί. Η Anna έβαφε τη μάσκα πάνω στο πρόσωπο του άνδρα ώστε να ταιριάζουν καλύτερα οι τόνοι με αυτούς του δέρματος. Αν χρειαζόταν, ζωγράφιζε και τα μάτια, αλλά οι βλεφαρίδες, τα φρύδια, ακόμα και τα μουστάκια δημιουργούνταν με σύρμα χαλκού που και φυσικό έμοιαζε αλλά και θα άντεχε στο στροβίλισμα που ήταν τόσο δημοφιλές στους Γάλλους. Οι περισσότερες μάσκες συγκρατούνταν στη θέση τους με γυαλιά, αλλά, αν κάποιος δεν ήθελε γυαλιά, η Anna είχε βρει εναλλακτικές μεθόδους, όπως λεπτά σύρματα ή κορδέλες. Για τους καπνιστές, είχε αφήσει μια μικρή τρύπα στη μάσκα, έτσι ώστε ο άνδρας να μπορεί να καπνίσει ενώ την φορούσε.
Το μέσο κόστος των μασκών ήταν 18 δολάρια και αυτό λόγω του ότι μεγάλος μέρος της εργασίας της Anna ήταν από δωρεές. Όσο για το πόσες μάσκες έφτιαξε, μερικοί λένε 60, άλλοι λένε πάνω από 100. Το αντίκτυπο στις ζωές των στρατιωτών όμως που βοήθησε είναι ανυπολόγιστο.
Η Ladd επέστρεψε στις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 1918, όπου συνέχισε ως γλύπτρια. Πέθανε στο Montecito της Καλιφόρνια στις 4 Ιουνίου του 1939.
starxeiamas
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί κάποια αυγά είναι καφέ και άλλα άσπρα;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βρέθηκε ζωντανός ο 27χρονος αγνοούμενος στην Εύβοια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
