2018-10-04 17:34:49
Ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Sussex επιβεβαίωσαν ότι “η αίσθηση μιας ζεστής λάμψης καλοσύνης” είναι πραγματική, όταν κάνουμε κάτι για τους άλλους χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση. Οι επιστήμονες ανέλυσαν 36 υπάρχουσες μελέτες περιλαμβάνοντας 1.150 συμμετέχοντες που λάμβαναν ευγενικές αποφάσεις των οποίων οι εγκέφαλοι σαρώθηκαν με τομογραφία fMRI σε μια περίοδο 10 ετών. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο NeuroImage.
Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες διαχώρισαν την ανάλυση για το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν οι άνθρωποι ενεργούν από γνήσιο αλτρουισμό (όταν δεν υπάρχει κανένα κέρδος) και όταν ενεργούν με στρατηγική καλοσύνη (όταν υπάρχει η αναμονή κάποιας ανταπόδοσης).
Πολλές μελέτες έχουν υποδείξει ότι η γενναιοδωρία ενεργοποιεί το δίκτυο ανταμοιβής του εγκεφάλου. Η νέα μελέτη διαχώρισε τα αποτελέσματα των δύο ειδών καλοσύνης, των αλτρουιστικών και των στρατηγικών. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι περιοχές ανταμοιβής του εγκεφάλου γίνονται πιο δραστήριες – δηλαδή χρησιμοποιούν περισσότερο οξυγόνο – όταν οι άνθρωποι ενεργούν με στρατηγική καλοσύνη, δηλαδή όταν δημιουργείται μια ευκαιρία ανταλλάγματος
. Οι πράξεις αλτρουισμού, χωρίς να υπάρχουν σκέψεις για προσωπικό όφελος, επίσης ενεργοποιούν τις περιοχές ανταμοιβής του εγκεφάλου και επιπλέον ορισμένες άλλες περιοχές του εγκεφάλου ήταν πιο δραστήριες κατά τη διάρκεια της αλτρουιστικής γενναιοδωρίας, υποδεικνύοντας ότι υπάρχει κάτι μοναδικό σ’ αυτό.
Ο Δρ. Daniel Campbell-Meiklejohn, επικεφαλής της μελέτης και Διευθυντής του Social Decision Laboratory του Πανεπιστημίου του Sussex, ανέφερε ότι υπάρχει διαφορά στην περίπτωση τους συμφέροντος έναντι της “ζεστής λάμψης του αλτρουισμού”.
Η απόφαση να χαρίζονται πόροι αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο οποιασδήποτε συνεργατικής κοινωνίας. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να είναι καλοί και ευγενικοί επειδή τους αρέσει να αισθάνονται ότι είναι “καλά άτομα”, αλλά επίσης ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να είναι ευγενικοί όταν σκέφτονται ότι μπορεί να υπάρχει κάτι «σε αυτό» π.χ., μια καλύτερη φήμη. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να λένε ότι το «γιατί» δεν έχει σημασία. Ωστόσο, αυτό που μας παρακινεί να είμαστε ευγενικοί και καλοί είναι σημαντικό. Εάν, οι κυβερνήσεις μπορούν να καταλάβουν γιατί οι άνθρωποι μπορούν να χαρίσουν κάτι όταν δεν υπάρχει αντάλλαγμα τότε μπορούν να ενθαρρύνουν τους εθελοντές και τους δωρητές προς την κοινότητα.
Ο Jo Cutler, διδάκτωρ που συνυπέγραψε τη μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Sussex, είπε πως η εύρεση ότι υπάρχουν διαφορετικά κίνητρα στο να χαρίζει κανείς κάτι γεννά κάθε είδους ερωτήσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών σχετικά με τα κίνητρα των δωρητών ορισμένων οργανισμών. Ορισμένα μουσεία, για παράδειγμα, επιλέγουν να εφαρμόσουν ένα καθεστώς συμμετοχής με πραγματικά στρατηγικά οφέλη για τους πελάτες τους, όπως οι εκπτώσεις. Οι οργανισμοί που αναζητούν συνεισφορές πρέπει να σκεφτούν πώς θέλουν οι πελάτες τους να νιώθουν, θέλουν να αισθάνονται αλτρουιστές και να βιώσουν μια ζεστή λάμψη καλοσύνης ή θέλουν να έχουν μια συναλλακτική νοοτροπία; Ο Cutler πρόσθεσε πως γνωρίζοντας ότι υπάρχουν αυτά τα δύο κίνητρα τα οποία επικαλύπτονται στον εγκέφαλο, οι φιλανθρωπικές οργανώσεις θα πρέπει να προσέχουν να μην προσφέρουν κάτι που μπορεί να υπονομεύσει την αίσθηση του αλτρουισμού τους.
Τα ίδια ζητήματα μπορούν να ισχύουν όταν σκεφτόμαστε τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ οικογένειας, φίλων, συναδέλφων ή ξένων. Αν μετά από μια κουραστική μέρα βοηθάτε έναν φίλο να μετακομίσει και σας δίνει κάποια λεφτά, θα μπορούσατε να έχετε μια αίσθηση υποτίμησης και αυτό να σας κάνει λιγότερο πιθανό να βοηθήσετε ξανά. Μια αγκαλιά και λίγες συμπαθητικές λέξεις, ωστόσο, θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια ζεστή λάμψη καλοσύνης και να σας κάνουν να αισθανθείτε ότι σας εκτιμούν.
Πηγή Tromaktiko
Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες διαχώρισαν την ανάλυση για το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν οι άνθρωποι ενεργούν από γνήσιο αλτρουισμό (όταν δεν υπάρχει κανένα κέρδος) και όταν ενεργούν με στρατηγική καλοσύνη (όταν υπάρχει η αναμονή κάποιας ανταπόδοσης).
Πολλές μελέτες έχουν υποδείξει ότι η γενναιοδωρία ενεργοποιεί το δίκτυο ανταμοιβής του εγκεφάλου. Η νέα μελέτη διαχώρισε τα αποτελέσματα των δύο ειδών καλοσύνης, των αλτρουιστικών και των στρατηγικών. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι περιοχές ανταμοιβής του εγκεφάλου γίνονται πιο δραστήριες – δηλαδή χρησιμοποιούν περισσότερο οξυγόνο – όταν οι άνθρωποι ενεργούν με στρατηγική καλοσύνη, δηλαδή όταν δημιουργείται μια ευκαιρία ανταλλάγματος
Ο Δρ. Daniel Campbell-Meiklejohn, επικεφαλής της μελέτης και Διευθυντής του Social Decision Laboratory του Πανεπιστημίου του Sussex, ανέφερε ότι υπάρχει διαφορά στην περίπτωση τους συμφέροντος έναντι της “ζεστής λάμψης του αλτρουισμού”.
Η απόφαση να χαρίζονται πόροι αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο οποιασδήποτε συνεργατικής κοινωνίας. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να είναι καλοί και ευγενικοί επειδή τους αρέσει να αισθάνονται ότι είναι “καλά άτομα”, αλλά επίσης ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να είναι ευγενικοί όταν σκέφτονται ότι μπορεί να υπάρχει κάτι «σε αυτό» π.χ., μια καλύτερη φήμη. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να λένε ότι το «γιατί» δεν έχει σημασία. Ωστόσο, αυτό που μας παρακινεί να είμαστε ευγενικοί και καλοί είναι σημαντικό. Εάν, οι κυβερνήσεις μπορούν να καταλάβουν γιατί οι άνθρωποι μπορούν να χαρίσουν κάτι όταν δεν υπάρχει αντάλλαγμα τότε μπορούν να ενθαρρύνουν τους εθελοντές και τους δωρητές προς την κοινότητα.
Ο Jo Cutler, διδάκτωρ που συνυπέγραψε τη μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Sussex, είπε πως η εύρεση ότι υπάρχουν διαφορετικά κίνητρα στο να χαρίζει κανείς κάτι γεννά κάθε είδους ερωτήσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών σχετικά με τα κίνητρα των δωρητών ορισμένων οργανισμών. Ορισμένα μουσεία, για παράδειγμα, επιλέγουν να εφαρμόσουν ένα καθεστώς συμμετοχής με πραγματικά στρατηγικά οφέλη για τους πελάτες τους, όπως οι εκπτώσεις. Οι οργανισμοί που αναζητούν συνεισφορές πρέπει να σκεφτούν πώς θέλουν οι πελάτες τους να νιώθουν, θέλουν να αισθάνονται αλτρουιστές και να βιώσουν μια ζεστή λάμψη καλοσύνης ή θέλουν να έχουν μια συναλλακτική νοοτροπία; Ο Cutler πρόσθεσε πως γνωρίζοντας ότι υπάρχουν αυτά τα δύο κίνητρα τα οποία επικαλύπτονται στον εγκέφαλο, οι φιλανθρωπικές οργανώσεις θα πρέπει να προσέχουν να μην προσφέρουν κάτι που μπορεί να υπονομεύσει την αίσθηση του αλτρουισμού τους.
Τα ίδια ζητήματα μπορούν να ισχύουν όταν σκεφτόμαστε τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ οικογένειας, φίλων, συναδέλφων ή ξένων. Αν μετά από μια κουραστική μέρα βοηθάτε έναν φίλο να μετακομίσει και σας δίνει κάποια λεφτά, θα μπορούσατε να έχετε μια αίσθηση υποτίμησης και αυτό να σας κάνει λιγότερο πιθανό να βοηθήσετε ξανά. Μια αγκαλιά και λίγες συμπαθητικές λέξεις, ωστόσο, θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια ζεστή λάμψη καλοσύνης και να σας κάνουν να αισθανθείτε ότι σας εκτιμούν.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: Κάλεσε το ΕΚΑΒ γιατί... τη χτύπησε το παπούτσι της!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
