ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Banktatorship: η δικτατορία των Τραπεζών επί των εθνικών κρατών

Τα σπρεντς στα 10ετή ευρωπαϊκά ομόλογα έπιασαν ιστορικό χαμηλό ρεκόρ την περασμένη εβδομάδα, καθώς οι πανικόβλητοι επενδυτές έφυγαν κακήν κακώς από τα ευρωπαϊκά «χαρτιά», σπεύδοντας προς τα αντίστοιχα γερμανικά και αμερικανικά, που θεωρούνται πιο ασφαλή.

Οι άσχημες πιστωτικές συνθήκες, το μπαράζ αρνητικών πιστοληπτικών αξιολογήσεων, και τα bank runs στην Ισπανία και Ελλάδα, πυροδότησαν μια φυγή επενδύσεων προς πιο ασφαλείς προορισμούς.

Τα χαμηλά επιτόκια αποτελούν ένδειξη ότι οι επενδυτές έχουν χάσει πλέον κάθε εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς της ΕΕ, αναφορικά με την επίλυση της κρίσης, ειδικά στο κομμάτι της που αφορά στην Ελλάδα και στην Ισπανία.

Η σημερινή κρίση, που είναι κυρίως αποτέλεσμα υπερβολικής πίστωσης, και κακής διαχείρισης των κινδύνων από πλευράς των ευρωπαϊκών τραπεζών, χρησιμοποιείται ως αφορμή από την Κομισιόν και την ΕΚΤ για να δημιουργηθεί μια πανευρωπαϊκή «τραπεζική ένωση», και για να χτυπηθούν αλύπητα τα κοινωνικά προγράμματα, η υγειονομική φροντίδα, και οι συντάξεις.

Πρόκειται για μια κοινωνική αντεπανάσταση, σχεδιασμένη να μετατρέψει την 17μελή ευρωζώνη σε μια μόνιμη ζώνη λιτότητας, όπου θα κυριαρχούν οι οικονομικές ελίτ, και το μεγάλο κεφάλαιο.

Όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters: «Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ευρωζώνη πρέπει να τονώσει την ανάπτυξη, και να μειώσει τα χρέη, για να επανέλθει η εμπιστοσύνη των επενδυτών, αλλά παράλληλα θα πρέπει να κινηθεί και προς μια τραπεζική ένωση, να σκεφτεί την έκδοση ευρωομολόγων, καθώς και την ανακεφαλαίωση των τραπεζών από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης … η στενότερη συνεργασία μέσω μιας τέτοιας τραπεζικής ένωσης θα είναι ένα απαραίτητο συμπλήρωμα στην υπάρχουσα οικονομική και νομισματική ένωση…».

Ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης της ευρωζώνης ESM δεν έχει ακόμη εγκριθεί από όλα τα μέλη της νομισματικής ένωσης, και ήδη η Κομισιόν θέλει να αλλάξει το καταστατικό του, ώστε να συμπεριλαμβάνει απευθείας χρηματοδοτήσεις στις τράπεζες.

Αυτό αποτελεί μια απόπειρα υφαρπαγής της εξουσίας, και υπογράμμισης της ισχύος των τραπεζών, κατά τον ίδιο τρόπο που εφαρμόστηκε το πρόγραμμα TARP στην Αμερική, οδηγώντας στη δημιουργία τραπεζών «πολύ μεγάλων για να αποτύχουν» (Too Big To Fail). Στην ουσία η Αμερική κατέληξε στην ενοποίηση των τραπεζών με το κράτος, και στην παροχή εγγυήσεων προς αυτές από τους φορολογούμενους. Τώρα, και η Ευρώπη κινείται προς αυτό το μοντέλο.

Η Α. Μέρκελ αντιτίθεται στην χρηματοδότηση των ισπανικών τραπεζών μέσω του ESM, αλλά μάλλον θα υποχωρήσει αν βαθύνει κι άλλο η κρίση. Αν όντως υποχωρήσει, τότε οι τράπεζες δεν θα απαιτηθεί να αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους, να επιφέρουν ζημιές στους ομολογιούχους και στους μετόχους τους, και να αντικαταστήσουν τις διοικήσεις τους.

Ολόκληρο το κόστος μιας τέτοιας διάσωσης των τραπεζών θα πέσει στους ώμους των φορολογούμενων, όπως το θέλουν η ΕΚΤ και η Κομισιόν.

Παράλληλα, η κρίση θα χρησιμοποιηθεί για επιβολή περαιτέρω δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, που ήδη κοστίζουν σε επίπεδα ανεργίας ρεκόρ, την ίδια ώρα που η Νότιος Ευρώπη πνίγεται στην ύφεση.

Η Κομισιόν και η ΕΚΤ επιτρέπουν στη κρίση να μεγεθύνεται, για να πετύχουν τον σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την δημιουργία μιας δημοσιονομικής ένωσης, ελεγχόμενης από τις τράπεζες, και με απεριόριστη πρόσβαση σε χρήματα, μαζί με την εξουσία να επιβάλλει αυστηρή λιτότητα στους πάντες.

Ο οικονομολόγος Mark Weisbrot σημειώνει στην εφημερίδα Guardian: «εδώ και καιρό πιστεύω ότι η κρίση της ευρωζώνης δεν οφείλεται στην απαίτηση των αγορών για λιτότητα εν μέσω ύφεσης, όπως λέγεται ευρέως. Η πρωταρχική αιτία της κρίσης, και η μεγάλη της διάρκεια, αποτελούν πολιτική ατζέντα των ευρωπαϊκών αρχών, με επικεφαλής την ΕΚΤ και την Κομισιόν. Οι αρχές αυτές (σε συνεργασία με το ΔΝΤ) που αποτελούν την τρόικα που χαράσσει την οικονομική πολιτική, θέλουν να επιβάλλουν πολιτικές αλλαγές, ειδικά στις ασθενέστερες οικονομίες, πολιτικές που οι λαοί των χωρών αυτών δεν θα ψήφιζαν ποτέ».

Τα πάντα είναι πολιτική. Δεξιά πολιτική. Το 100% των έγκυρων οικονομολόγων που έχουν αναλύσει και σχολιάσει την κρίση χρέους, έχουν καταλήξει στο ότι έτυχε κακής διαχείρισης, ειδικά όσον αφορά στην επιβολή λιτότητας.

Πιστεύει άραγε κανείς ότι η Μέρκελ, ή ο Ντράγκι, είναι πιο έξυπνοι από τον Κρούγκμαν, τον Στιγκλιτζ, τον Ρουμπινί, κ.ά;

Η Μέρκελ δεν έχει κανένα οικονομικό υπόβαθρο, και ο Ντράγκι ήταν τραπεζίτης στον τομέα των επενδύσεων στην Goldman Sachs. Δεν τους ενδιαφέρει η επιδιόρθωση της οικονομίας της ευρωζώνης. Απλά, συμμετέχουν σε μια αόρατη εκστρατεία ριζικής αλλαγής της ευρωπαϊκής κοινωνίας, κατάργησης των διχτύων ασφαλείας, αντιστροφής των προοδευτικών κοινωνικών και άλλων κατακτήσεων του τελευταίου αιώνα, και εξαθλίωσης του τρίτου κόσμου.

Μια τραπεζική ένωση, όπως την οραματίζονται, θα ενισχύσει την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου επί των εθνικών κρατών, και αυτός είναι ο βασικός τους στόχος.

pentapostagma.gr