2018-10-06 18:28:56
Συνάντησα κάποιο φίλο το 1990 σε δρόμο της Θεσσαλονίκης.
– Γεια σου σου Βασίλη.
– Γεια σου Κώστα.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).
– Τα έμαθες τα νέα; Έμαθες τι συνέβη στο φίλο μου και πατριώτη σου Νίκο (Ν.Κ.);
– Όχι, γιατί δεν έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις. Εξ άλλου έχω καιρό να τον συναντήσω.
– Άκου λοιπόν. Ο Νίκος πήγε επίσκεψη στο Άγιον Όρος. Μεταξύ των άλλων αποφάσισε να επισκεφθή και το μοναχό Παΐσιο (εγώ πρώτη φορά άκουγα για τον Γέροντα). Τι τα ‘θελε όμως; Ακόμη τρέχει και δεν μπορεί να συνέλθη από απ’ αυτό που του συνέβη.
– Γιατί τι έπαθε ο άνθρωπος; Έπαθε κανένα κακό;
– Όχι, όχι αντίθετα. Ταρακουνήθηκε ο εσωτερικός κόσμος του, αναθεώρησε πολλές αρχές γύρω από την Ορθοδοξία και έγινε πολύ σωστός χριστιανός και άνθρωπος.
– Δηλαδή;
– Να! Όταν έφθασε στο πορτάκι του κελλιού του, άκουσε τον πατέρα Παΐσιο να τον καλή με το όνομά του και την ιδιότητα του ως εξής: “Έλα Νίκο, έλα δάσκαλε”! Ο Νίκος, ακούγοντας το όνομά και την ιδιότητα του από έναν άγνωστο, ταράχθηκε τόσο πολύ, που το έβαλε στα πόδια. Μετά από λίγο επέστρεψε και είδε το Γέροντα.
Αυτά με άφησαν έκπληκτο. Ήθελα, όμως, να μου τα διηγηθή και ο ίδιος ο δάσκαλος. Γι’ αυτό, όταν το συνάντησα κάποια μέρα, χωρίς περιστροφές ζήτησα να μου πη πώς έγινε εκείνο το περιστατικό. Όμως ο δάσκαλος μού απάντησε:
– Άστο αυτό, άλλη φορά.
Αυτή η ερώτηση γινόταν πάντα, όταν συναντούσα το δάσκαλο, επί χρόνια, αλλά πάντα έπαιρνα την ίδια απάντηση. Η ώρα όμως ήλθε, όταν συναντηθήκαμε στην αίθουσα δεξιώσεων του Ι. Ναού του χωριού μας, με την ευκαιρία κάποιου λυπηρού γεγονότος.
Εγώ του έκανα πάλι τη στερεότυπη ερώτηση και περίμενα να πάρω την ίδια απάντηση. Με μεγάλη μου όμως έκπληξη, είδα το δάσκαλο να σοβαρεύη και να μου απαντά:
– Άστα, Βασίλη, δεν έγιναν ακριβώς όπως στα είπε ο Κ. Όταν έφθασα έξω από την καλύβα του Γέροντα, τον είδα στον αέρα, τα πόδια του να μην πατάνε στο έδαφος και να φωνάζη: “Έλα Νίκο, έλα δάσκαλε”. Ταράχθηκα, συγκλονίστηκα, αλλά δεν το έβαλα στα πόδια. Κάθισα και συζήτησα μαζί του.
Μαρτυρία του Βασίλειου Πασχαλά, αντισμηνάρχου εν αποστρατεία, όπως καταγράφεται στο βιβλίο “Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης, 1924-1994, Μαρτυρίες Προσκυνητών».
Το βιβλίο επιμελήθηκε ο Νικόλαος Ζουρνατζόγλου.
Πηγή
paraklisi
– Γεια σου σου Βασίλη.
– Γεια σου Κώστα.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).
– Τα έμαθες τα νέα; Έμαθες τι συνέβη στο φίλο μου και πατριώτη σου Νίκο (Ν.Κ.);
– Όχι, γιατί δεν έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις. Εξ άλλου έχω καιρό να τον συναντήσω.
– Άκου λοιπόν. Ο Νίκος πήγε επίσκεψη στο Άγιον Όρος. Μεταξύ των άλλων αποφάσισε να επισκεφθή και το μοναχό Παΐσιο (εγώ πρώτη φορά άκουγα για τον Γέροντα). Τι τα ‘θελε όμως; Ακόμη τρέχει και δεν μπορεί να συνέλθη από απ’ αυτό που του συνέβη.
– Γιατί τι έπαθε ο άνθρωπος; Έπαθε κανένα κακό;
– Όχι, όχι αντίθετα. Ταρακουνήθηκε ο εσωτερικός κόσμος του, αναθεώρησε πολλές αρχές γύρω από την Ορθοδοξία και έγινε πολύ σωστός χριστιανός και άνθρωπος.
– Δηλαδή;
– Να! Όταν έφθασε στο πορτάκι του κελλιού του, άκουσε τον πατέρα Παΐσιο να τον καλή με το όνομά του και την ιδιότητα του ως εξής: “Έλα Νίκο, έλα δάσκαλε”! Ο Νίκος, ακούγοντας το όνομά και την ιδιότητα του από έναν άγνωστο, ταράχθηκε τόσο πολύ, που το έβαλε στα πόδια. Μετά από λίγο επέστρεψε και είδε το Γέροντα.
Αυτά με άφησαν έκπληκτο. Ήθελα, όμως, να μου τα διηγηθή και ο ίδιος ο δάσκαλος. Γι’ αυτό, όταν το συνάντησα κάποια μέρα, χωρίς περιστροφές ζήτησα να μου πη πώς έγινε εκείνο το περιστατικό. Όμως ο δάσκαλος μού απάντησε:
– Άστο αυτό, άλλη φορά.
Αυτή η ερώτηση γινόταν πάντα, όταν συναντούσα το δάσκαλο, επί χρόνια, αλλά πάντα έπαιρνα την ίδια απάντηση. Η ώρα όμως ήλθε, όταν συναντηθήκαμε στην αίθουσα δεξιώσεων του Ι. Ναού του χωριού μας, με την ευκαιρία κάποιου λυπηρού γεγονότος.
Εγώ του έκανα πάλι τη στερεότυπη ερώτηση και περίμενα να πάρω την ίδια απάντηση. Με μεγάλη μου όμως έκπληξη, είδα το δάσκαλο να σοβαρεύη και να μου απαντά:
– Άστα, Βασίλη, δεν έγιναν ακριβώς όπως στα είπε ο Κ. Όταν έφθασα έξω από την καλύβα του Γέροντα, τον είδα στον αέρα, τα πόδια του να μην πατάνε στο έδαφος και να φωνάζη: “Έλα Νίκο, έλα δάσκαλε”. Ταράχθηκα, συγκλονίστηκα, αλλά δεν το έβαλα στα πόδια. Κάθισα και συζήτησα μαζί του.
Μαρτυρία του Βασίλειου Πασχαλά, αντισμηνάρχου εν αποστρατεία, όπως καταγράφεται στο βιβλίο “Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης, 1924-1994, Μαρτυρίες Προσκυνητών».
Το βιβλίο επιμελήθηκε ο Νικόλαος Ζουρνατζόγλου.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ιεροδιάκονος Στέφανος Αγιορείτης (+ 1944)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
