2018-10-10 21:01:26
Μπορεί ένας Σύλλογος που μετρά μόλις περίπου δυο χρόνια ζωής, να έχει ξεπεράσει ήδη άλλους που έχουν γράψει αρκετά μεγαλύτερες πορείες; Μπορεί, αν αυτός ο Σύλλογος αγκαλιάζεται από αγάπη, μεράκι, όρεξη για δουλειά και δημιουργία, έχει όραμα και διάθεση να προσφέρει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην οικογένεια της Αναγέννησης Πεύκης, ενός σωματείου που ιδρύθηκε την Άνοιξη του 2016 από γονείς αθλητών που επιθυμούσαν μια διαφορετική προσέγγιση του αθλητισμού και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να κάνει άλματα, όχι μόνο στους στίβους, αλλά και στην πανελλήνια κατάταξη συλλόγων του ΣΕΓΑΣ, όπου έχει ήδη βρεθεί στην 176η θέση σε σύνολο 338 συλλόγων. Η επιτυχία είναι ακόμα μεγαλυτερη, αν αναλογιστεί κανείς ότι την πρώτη της χρονιά βρέθηκε στην 209η θέση, ανεβαίνοντας 33 θέσεις μέσα σε μια σεζόν. Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ βρέθηκε στην προπόνηση των αθλητών του Συλλόγου στο Δημοτικό Στάδιο Πεύκης και συνομίλησε με αθλητές και προπονητές για την δουλειά που γίνεται, αλλά και τα όνειρα για το μέλλον του Συλλόγου.
Η οικογένεια, η αγάπη, οι στόχοι
«Αυτή την προσπάθεια την ξεκινήσαμε οι γονείς. Βλέποντας ότι υπάρχει θέληση και σωστοί άνθρωποι που θα αναλάμβαναν αυτές τις ψυχούλες. Ήταν κίνητρο για όλους να κάνουμε κάτι. Όλοι ερχόμαστε εδώ καθημερινά και προσφέρουμε εθελοντικά και στους προπονητές προσπαθούμε να δίνουμε κάτι από τις συνδρομές των παιδιών. Είχαμε τη δυνατότητα να μπορούμε να μπαίνουμε σε κάποιες ώρες στο Δημοτικό Στάδιο που δεν θα ενοχλούσαμε ούτε πολίτες ούτε θα ήμασταν εμπόδιο για τις προπονήσεις του ΑΟ Πεύκης. Βέβαια, χρειάστηκε λίγος καιρός με παρεμβάσεις και αλληλογραφία προς τον Δήμο μέχρι να πάρουμε αποθηκούλα. Ευτυχώς υπήρχαν ευήκοα ώτα και, μόλις είδαν ότι υπάρχει μια μεγάλη ομάδα, που προσπαθεί να κάνει κάτι καλό, ικανοποίησαν το αίτημά μας», λέει αρχικά ο πρόεδρος του ΔΣ της Αναγέννησης Πεύκης, Κωνσταντίνος Γκριτζάπης. Μπορεί η ομάδα να ξεκίνησε δειλά τα πρώτα της βήματα, αλλά από την αρχή έδειξε ότι γίνεται καλή δουλειά, ανεβαίνοντας γοργά τις θέσεις στην κατάταξη. Όπως εξηγεί ο πρόεδρος, δεν ήταν αυτός ο αρχικός στόχος, αλλά όλα προκύπτουν από την θέληση των παιδιών και τον τρόπο που τα έχουν αγκαλιάσει οι προπονητές.
«Όταν εγγράφεσαι σε μια Ομοσπονδία όπως ο ΣΕΓΑΣ, δεν σου επιτρέπει τον πρώτο χρόνο να είσαι στο αγωνιστικό τμήμα. Δίνει μια χρονική περίοδο προετοιμασίας πριν κατέβεις σε αγώνες. Γι’ αυτό το λόγο το ’17 όταν τα παιδιά έκαναν πράξη όλη αυτή την αδημονία ενός έτους και ανέβηκαν βάθρο, η Αναγέννηση έφτασε στην 209η θέση. Δεν περιμέναμε αυτή την εξέλιξη. Ήταν τρομερή επιτυχία των παιδιών και των προπονητών τους. Μας χαροποίησε ιδιαίτερα γιατί τα καταφέραμε από το μηδέν και χωρίς υποδομή και αθλητικό εξοπλισμό. Τα παιδιά πέτυχαν γιατί πρωτίστως διασκεδάζουν. Οι προπονητές έρχονται περισσότερο να δείξουν στα παιδιά πώς αθλούμαστε, παρά για τον πρωταθλητισμό. Αυτό δεν μας ενδιέφερε. Ως γονείς θέλαμε τα παιδιά μας να αθλούνται και από εκεί και πέρα, όσα παιδιά ξεχώριζαν και μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω, το κάναμε πράξη και φάνηκε». Όπως αναφέρει, πρωτεργάτες της όλης προσπάθειας ήταν ο καθηγητής φυσικής αγωγής, Δημήτρης Ορφανόπουλος, ο οποίος πλέον πήρε μετάθεση για την ιδιαίτερη πατρίδα του την Πάτρα και ο έμπειρος προπονητής, Χρήστος Κοροβέσης, καθώς και ο προπονητής Δημήτρης Μανδηλαράς, που έβαλαν ψυχή, ενέργεια και τις γνώσεις και εμπειρίες τους, ώστε να στηριχθεί το τμήμα στα πρώτα του βήματα. Οι προσπάθειές τους έπιασαν τόπο, αφού, εκτός από τις πρώτες επιτυχίες που ήρθαν ήδη, το πιο ενθαρρυντικό είναι η θέληση κι αφοσίωση που δείχνουν τα παιδιά και το γεγονός ότι οι εγγραφές συνεχώς αυξάνονται.
«Πέρσι ο χειμώνας μας τσάκισε. Τα παιδιά έκαναν προπόνηση με χιόνια και εδώ ήταν εντελώς παγωμένα. Είχαν, όμως, αγάπη γι’ αυτό που έκαναν. Περισσότερο για τους προπονητές και γυμναστές τους, παρά για εμάς τους γονείς. Όλοι οι προπονητές που ήρθαν και βοήθησαν, είναι άξιοι και ικανοί σε ό,τι κατάφεραν μέχρι σήμερα. Πλέον έχουμε γύρω στα 200-220 παιδιά με τις νέες εγγραφές. Πέρσι κλείσαμε στα 170. Καθένας από τους προπονητές έχει προσωπικότητα και είναι πολύ σημαντικός στον τομέα του. Τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας», λέει ο κ. Γκριτζάπης.
Ο Σύλλογος δεν σταματά μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά δίνει μεγάλη έμφαση στην παιδαγωγική διάστασή του, συνεργαζόμενος συχνά με ειδικά καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό. «Την άνοιξη κάναμε ένα σεμινάριο αθλητικής διαιτολογίας, διατροφολογίας και αθλητικής ψυχολογίας. Μίλησαν επιστημονικοί συνεργάτιδες του ΣΕΓΑΣ, που από φέτος θα είναι και μαζί μας για να κάνουμε κάτι περισσότερο και για τα παιδιά και για τους γονείς. Περισσότερο εμείς χαλάμε τα παιδιά μας. Είτε τα καλομαθαίνουμε είτε θέλουμε να ζήσουμε περισσότερα που δεν ζήσαμε μέσα από τα παιδιά μας. Το έχουμε στον κανονισμό μας. Αφήστε τα παιδιά να κάνουν τα λάθη τους, να ζήσουν τις στιγμές τους. Ό,τι εμείς θέλαμε να βιώσουμε, τα βιώσαμε. Οι γονείς είναι πολύ συνεργάσιμοι και διακριτικά, κρατούν τις αποστάσεις από την προπόνηση».
Όσο για τους στόχους για τα επόμενα χρόνια, όπως σε ό,τι γίνεται στον Σύλλογο, πρώτα μιλάει ο “γονιός” και όχι ο “παράγοντας” ενός αθλητικού σωματείου. «Σαν στόχο έχουμε θέσει τόσο οι προπονητές όσο και οι γονείς, τα παιδιά να έχουν ήθος και χαρακτήρα. Να υπάρχει αξιοπρέπεια, σωστή δομή, Παιδεία πάνω από όλα. Μέσα από αυτές τις μικρές ομάδες, κοινωνικοποιημένα τα παιδάκια, αρχίζουν και το μαθαίνουν. Κάποια παιδιά πραγματικά έχουν χάρισμα και θα ξεχωρίσουν και αυτό θα φανεί στο μέλλον. Θα θέλαμε να ξεκινήσουν από αυτή την μικρή ομάδα και να ξεχωρίσουν αργότερα και μέσα από την Ελλάδα μας να δείξουν κάτι περισσότερο. Αυτό που μπορούμε να συμβάλουμε είναι η αγάπη που δίνουμε και μέσα από αυτή τα παιδιά να μεγαλώσουν. Σαν στόχο έχουμε βάλει και ένα στρώμα, το οποίο το έχουμε παραγγείλει με τη νέα χρονιά. Πήραμε μια επιχορήγηση από τον Δήμο, όπως και άλλοι σύλλογοι, και μαζί με κάποια χρήματα που μαζέψαμε από τις συνδρομές πιστεύουμε σύντομα θα το πάρουμε. Έχουμε παιδιά δικά μας που δίνουν για ΤΕΦΑΑ και για στρατιωτικές σχολές και θα μπορέσουμε να τα βοηθήσουμε να γυμνάζονται ακόμα καλύτερα και ένα εξάμηνο πριν δώσουν εξετάσεις να μπορούν να έχουν ένα τουλάχιστον εργαλείο παραπάνω».
Το παρόν και το μέλλον του Συλλόγου
Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει και με αθλήτριες του Συλλόγου και διαπίστωσε εκ του σύνεγγυς την αγάπη και αφοσίωσή τους σε αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν.
«Είμαι από πέρσι στην ομάδα που ξεκίνησα προπονήσεις γιατί ήθελα να δώσω για ΤΕΦΑΑ. Δεν πέρασα, όμως, αν και τα είχα πάει καλά στα αθλήματα, γιατί δεν έγραψα καλά στις εξετάσεις. Συνεχίζω και φέτος γιατί μου αρέσει πολύ το κλίμα και οι προπονητές. Έχω σχέση με τον αθλητισμό, γιατί έκανα 6 χρόνια τένις και το σταμάτησα γιατί δεν προλάβαινα και συνεχίζω τώρα στον στίβο. Συνεχίζω αυτό που ήθελα με τον αθλητισμό. Μου αρέσει το τρέξιμο και κάνω περισσότερο τα δρομικά αγωνίσματα. Με τον αθλητισμό δεν έχω κανένα θέμα. Θα δοκίμαζα ευχαρίστως και κάποιο άλλο αγώνισμα του στίβου. Δεν έχω πάρει μέρος σε αγώνες, αλλά θα μου άρεσε πολύ. Ο περισσότεροι φίλοι μου ασχολούνται με τον αθλητισμό. Γενικά θα έλεγα σε όποιον θέλει να το δοκιμάσει. Αυτό που μου προσφέρει, είναι ότι ξεφεύγω από την καθημερινότητα», λέει η νεαρή αθλήτρια, Ευτυχία Γραφανάκη.
Ένα από τα ανερχόμενα αστέρια του Συλλόγου είναι η 15χρονη Μαριλένα Γιαννόπούλου, η οποία έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει και το πρώτο της μετάλλιο, στο αγώνισμα των 1.000 μέτρων. Η ίδια, ωστόσο, παραμένει προσγειωμένη και προσηλωμένη στην αγάπη της στον αθλητισμό. «Είμαι αρκετά χρόνια στον σύλλογο. Ξεκίνησα από πολύ μικρή. Μάθαμε ότι άνοιξε το σωματείο και ήρθα να κάνω δοκιμαστικό, μου άρεσε και το συνέχισα. Μου αρέσουν τα δρομικά κυρίως. Σε αθλήματα αντοχής είμαι καλύτερη. Νιώθω πιο ελεύθερη, όταν είμαι πιεσμένη έρχομαι εδώ και αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Με βοηθάει πολύ. Φέτος πηγαίνω στην Α’ Λυκείου. Προς το παρόν τα καταφέρνω να τα συνδυάζω και δεν πιέζομαι αρκετά. Στην πορεία δεν ξέρω τι θα συμβεί. Με βοηθάει αρκετά γιατί με τα μαθήματα κουράζεται το μυαλό μου και έρχομαι και ξεσκάω. Δεν πίστευα ότι θα πάρω μετάλλιο. Ξεκίνησα απλά για την εμπειρία, αλλά δεν το περίμενα ότι θα φτάσω να κερδίσω. Φαντάζομαι τον εαυτό μου στο βάθρο κάποιας μεγάλης διοργάνωσης και εύχομαι να γίνει κάποια στιγμή. Βλέπω συχνά αγώνες στην τηλεόραση. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη αθλήτρια πρότυπο. Παρακολουθώ πολλές και θα ήθελα μεγαλώνοντας να τους μοιάσω», λέει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ.
Οι προπονητές
Όπως είναι αναμενόμενη, όλη αυτή η προσπάθεια έχει στελεχωθεί μια ικανή προπονητική ομάδα, αποτελούμενη από πρώην και νυν αθλητές με εξειδικευμένες σπουδές και άρτια επιστημονική κατάρτιση, που εναρμονίζονται με την φιλοσοφία του Συλλόγου και κάνουν το καλύτερο δυνατό για να βοηθήσουν τα παιδιά.
«Είμαι νέο… αίμα στην ομάδα. Έχω συναντήσει ένα πολύ καλό κλίμα και γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια. Έχω ειδικότητα τον κλασικό αθλητισμό και έχω αναλάβει αυτό το κομμάτι. Είναι μεγάλη ευθύνη να δουλεύεις με παιδιά. Πρέπει να μάθουν στην πειθαρχία, την τάξη, αλλά και στο παιχνίδι. Όλα πρέπει να είναι στο πρόγραμμα. Να περνάνε καλά. Προσπαθούμε να περάσουμε κάποιες αξίες, να μπουν στο κομμάτι του αθλητισμού σε παιγνιώδη μορφή σε πρώτη φάση και, μεγαλώνοντας, να μπουν και πιο βαθιά στον αθλητισμό», αναφέρει η καθηγήτρια φυσικής αγωγής Ιουλιανή Κοττάκη. Όπως εξηγεί, ως πρώην αθλήτρια αντιλαμβάνεται πως έχει αλλάξει ο τρόπος προπόνησης, ενώ θεωρεί πολύ σημαντικό να παραμένουν οι αξίες του αθλητισμού και οι καλές σχέσεις μεταξύ παιδιών και αθλητών. «Κατάγομαι από ένα χωριό της Νάξου και ήταν λίγο περίεργα όταν ξεκίνησα. Όταν ήρθα στην Αθήνα και με ανέλαβε κάποιος προπονητής η αφοσίωση και η δίψα για τον αθλητισμό ήταν τυφλή. Δεν έβλεπα κάτι άλλο. Μεγαλώνοντας, σπουδάζοντας, βλέποντας κάποια πράγματα μέσα από τον αθλητισμό, κάποια πράγματα αλλάζουν. Ήμασταν άλλα παιδιά εμείς, άλλα είναι αυτά που βγαίνουν τώρα», σημειώνει.
Πιο παλιός και εκ των πρωτεργατών της δημιουργίας της Αναγέννησης, ο προπονητής Δημήτρης Μανδηλαράς έχει πολλούς λόγους να χαίρεται για την εξέλιξη της προσπάθειας. «Ήμουν από την αρχή που δημιουργήθηκε ο Σύλλογος. Ξεκινήσαμε με λίγα παιδιά και τώρα έχει γίνει… χαμός! Σιγά σιγά ανεβήκαμε. Τον πρώτο χρόνο δεν πήγαμε καν σε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Τον δεύτερο πήραμε κάποιες καλές θέσεις με παιδιά που έδωσαν βαθμούς στον σύλλογο. Όλα αυτά μόνο μέσα από την προπόνηση που κάνου, παρά τις αντίξοες συνθήκες, αφού δεν έχουμε ούτε ταρτάν. Ο λόγος είναι η πειθαρχία που έχουν. Ακούν τους προπονητές κι εμείς είμαστε εδώ να μεταδώσουμε τις γνώσεις μας. Στις μικρές ηλικίες, όλα ξεκινούν με παιγνιώδη μορφή που περιλαμβάνεται άλλωστε στο πρόγραμμα της Παγκόσμιας και της Ελληνικής Ομοσπονδίας. Δεν θέλουν να εξειδικεύουν τα παιδιά σε ένα άθλημα, αλλά να τα περνούν μέσα από το παιχνίδι. Τα κάνουν όλα και αυτό είναι το ωραίο του στίβου. Ο καθένας μπορεί να ασχοληθεί με οποιοδήποτε άθλημα μέχρι να βρει την κλίση του».
Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η έλλειψη υποδομής που πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα στην σωστή προετοιμασία των παιδιών. «Με βάση τις συνθήκες για να προετοιμαστεί ένας αθλητής σε αυτό το γήπεδο, τα παιδιά κάνουν έναν άθλο. Αναγκαστικά τους πηγαίνουμε σε άλλα γήπεδα για να δουν και πώς είναι το κανονικό γήπεδο και για να προπονηθούν και λίγο καλύτερα. Οι γονείς βλέπουν τη δουλειά που γίνεται και τα παιδιά, με την αφοσίωση που δείχνουν, επιβραβεύουν και εμάς. Αν το παιδί χαίρεται μια φορά, εμείς το χαιρόμαστε περισσότερο. Είμαστε εδώ να τα στηρίξουμε και στην αποτυχία, γιατί δεν υπάρχουν μόνο επιτυχίες. Είναι και ευθύνη να διαχειριζόμαστε τις ήττες», αναφέρει ο έμπειρος προπονητής.
Στην πρώτη της μέρα στην ομάδα, η νεαρή προπονήτρια, Σοφία Ιωσηφίδου, έχει ήδη διαμορφώσει μια πολύ καλή εικόνα για τον Σύλλογο. «Είναι η πρώτη μου μέρα στην ομάδα. Σπουδάζω ΤΕΦΑΑ και ξεκίνησα την πρακτική μου με στόχο να περάσω αυτό που μου πέρασαν οι δικοί μου προπονητές στα νέα παιδιά. Μου το πρότεινε μια φίλη που μου είπε ότι το κλίμα είναι απολύτως οικογενειακό και θα νιώσω ασφάλεια. Όλοι μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή την αγάπη τους. Δεν κατάγομαι από εδώ. Μένω για τις σπουδές μου, οπότε θα έχω κάποιους ανθρώπους κοντά μου και θα αποκτήσω εμπειρίες. Ήμουν πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης σε μικρότερες ηλικίες. Αυτό που αγάπησα θέλω να το περάσω στα παιδιά».
Χρήστος Κοροβέσης: «Στόχος μας είναι να αγαπήσουν τον στίβο»
Επικεφαλής όλου του τεχνικού επιτελείου, είναι ο πολύπειρος και για πάνω από τέσσερεις δεκαετίες άνθρωπος του στίβου, Χρήστος Κοροβέσης, με εμπειρίες τόσο από την προσωπική του διαδρομή, όσο και από μεγάλους αθλητές και προπονητές, με τους οποίους έχει συνεργαστεί. Ο λόγος του έχει αξία, ενώ η εμπειρία του είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα να ξεπεραστούν πολλές από τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Σύλλογος στα πρώτα του βήματα ακόμα.
«Ξεκινήσαμε από το μηδέν. Ο Σύλλογος στηρίζεται στους γονείς. Είναι η δύναμή του. Κλείνουμε πλέον τρία χρόνια και τα αποτελέσματα φαίνονται σιγά σιγά. Δεν κλαιγόμαστε, αλλά οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες. Δεν είναι ο στόχος μας να πιέζουμε τα παιδιά μας να κάνουν πρωταθλητισμό. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να περνάνε καλά και να αγαπήσουν τον στίβο. Είμαι στον στίβο από το 1977. Είχα προπονητή ένα μεγάλο όνομα, τον Γιώργο Παπαβασιλείου. Έχουμε μάθει στις δύσκολες συνθήκες, προσαρμοζόμαστε σε αυτές. Ο στίβος είναι το πιο δύσκολο άθλημα γιατί τα παιδιά ξεκινούν προετοιμασία τον Οκτώβριο για να τρέξουν Μάρτιο. Είναι δύσκολο να τα κρατήσεις σε εγρήγορση, να έχουν ενδιαφέρον. Ετοιμάζονται πολύ καιρό να τρέξουν λίγους αγώνες στο τέλος της σεζόν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία χτίζεις χαρακτήρες. Πολλά παιδιά φοβούνται την έκθεση και πιστεύουν ότι δεν είναι έτοιμοι. Έτοιμος δεν θα είσαι ποτέ. Ετοιμάζεσαι μέσα από αγώνες. Όταν κάνεις πολλούς αγώνες, θα σου βγουν και κάποιοι καλοί. Ο στίβος είναι η στιγμή. Είσαι καλά εκείνη τη στιγμή; Αυτό μετράει. Το βασικό είναι να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται και να προσπαθούν. Δεν θέλω να το σιχαθούν. Θέλω να το αγαπούν. Οι γονείς είναι εκπαιδευμένοι και βρίσκονται πάντα δίπλα μας. Και με τα παιδιά έχουμε πολύ καλή σχέση. Ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι για τον ελληνικό στίβο και είχαμε επικοινωνία, καθώς τους ενημέρωνα για ό,τι συμβαίνει. Είναι ωραίο να παρακολουθούν μεγάλους αγώνες. Είναι μια ευκαιρία να αποκτούν πρότυπα, όπως είχα κάποτε κι εγώ, έστω κι αν δεν είχαμε αυτές τις τεχνολογικές δυνατότητες που έχουν σήμερα».
πηγή: amarysia.gr
_ br />
Η οικογένεια, η αγάπη, οι στόχοι
«Αυτή την προσπάθεια την ξεκινήσαμε οι γονείς. Βλέποντας ότι υπάρχει θέληση και σωστοί άνθρωποι που θα αναλάμβαναν αυτές τις ψυχούλες. Ήταν κίνητρο για όλους να κάνουμε κάτι. Όλοι ερχόμαστε εδώ καθημερινά και προσφέρουμε εθελοντικά και στους προπονητές προσπαθούμε να δίνουμε κάτι από τις συνδρομές των παιδιών. Είχαμε τη δυνατότητα να μπορούμε να μπαίνουμε σε κάποιες ώρες στο Δημοτικό Στάδιο που δεν θα ενοχλούσαμε ούτε πολίτες ούτε θα ήμασταν εμπόδιο για τις προπονήσεις του ΑΟ Πεύκης. Βέβαια, χρειάστηκε λίγος καιρός με παρεμβάσεις και αλληλογραφία προς τον Δήμο μέχρι να πάρουμε αποθηκούλα. Ευτυχώς υπήρχαν ευήκοα ώτα και, μόλις είδαν ότι υπάρχει μια μεγάλη ομάδα, που προσπαθεί να κάνει κάτι καλό, ικανοποίησαν το αίτημά μας», λέει αρχικά ο πρόεδρος του ΔΣ της Αναγέννησης Πεύκης, Κωνσταντίνος Γκριτζάπης. Μπορεί η ομάδα να ξεκίνησε δειλά τα πρώτα της βήματα, αλλά από την αρχή έδειξε ότι γίνεται καλή δουλειά, ανεβαίνοντας γοργά τις θέσεις στην κατάταξη. Όπως εξηγεί ο πρόεδρος, δεν ήταν αυτός ο αρχικός στόχος, αλλά όλα προκύπτουν από την θέληση των παιδιών και τον τρόπο που τα έχουν αγκαλιάσει οι προπονητές.
«Όταν εγγράφεσαι σε μια Ομοσπονδία όπως ο ΣΕΓΑΣ, δεν σου επιτρέπει τον πρώτο χρόνο να είσαι στο αγωνιστικό τμήμα. Δίνει μια χρονική περίοδο προετοιμασίας πριν κατέβεις σε αγώνες. Γι’ αυτό το λόγο το ’17 όταν τα παιδιά έκαναν πράξη όλη αυτή την αδημονία ενός έτους και ανέβηκαν βάθρο, η Αναγέννηση έφτασε στην 209η θέση. Δεν περιμέναμε αυτή την εξέλιξη. Ήταν τρομερή επιτυχία των παιδιών και των προπονητών τους. Μας χαροποίησε ιδιαίτερα γιατί τα καταφέραμε από το μηδέν και χωρίς υποδομή και αθλητικό εξοπλισμό. Τα παιδιά πέτυχαν γιατί πρωτίστως διασκεδάζουν. Οι προπονητές έρχονται περισσότερο να δείξουν στα παιδιά πώς αθλούμαστε, παρά για τον πρωταθλητισμό. Αυτό δεν μας ενδιέφερε. Ως γονείς θέλαμε τα παιδιά μας να αθλούνται και από εκεί και πέρα, όσα παιδιά ξεχώριζαν και μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω, το κάναμε πράξη και φάνηκε». Όπως αναφέρει, πρωτεργάτες της όλης προσπάθειας ήταν ο καθηγητής φυσικής αγωγής, Δημήτρης Ορφανόπουλος, ο οποίος πλέον πήρε μετάθεση για την ιδιαίτερη πατρίδα του την Πάτρα και ο έμπειρος προπονητής, Χρήστος Κοροβέσης, καθώς και ο προπονητής Δημήτρης Μανδηλαράς, που έβαλαν ψυχή, ενέργεια και τις γνώσεις και εμπειρίες τους, ώστε να στηριχθεί το τμήμα στα πρώτα του βήματα. Οι προσπάθειές τους έπιασαν τόπο, αφού, εκτός από τις πρώτες επιτυχίες που ήρθαν ήδη, το πιο ενθαρρυντικό είναι η θέληση κι αφοσίωση που δείχνουν τα παιδιά και το γεγονός ότι οι εγγραφές συνεχώς αυξάνονται.
«Πέρσι ο χειμώνας μας τσάκισε. Τα παιδιά έκαναν προπόνηση με χιόνια και εδώ ήταν εντελώς παγωμένα. Είχαν, όμως, αγάπη γι’ αυτό που έκαναν. Περισσότερο για τους προπονητές και γυμναστές τους, παρά για εμάς τους γονείς. Όλοι οι προπονητές που ήρθαν και βοήθησαν, είναι άξιοι και ικανοί σε ό,τι κατάφεραν μέχρι σήμερα. Πλέον έχουμε γύρω στα 200-220 παιδιά με τις νέες εγγραφές. Πέρσι κλείσαμε στα 170. Καθένας από τους προπονητές έχει προσωπικότητα και είναι πολύ σημαντικός στον τομέα του. Τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας», λέει ο κ. Γκριτζάπης.
Ο Σύλλογος δεν σταματά μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά δίνει μεγάλη έμφαση στην παιδαγωγική διάστασή του, συνεργαζόμενος συχνά με ειδικά καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό. «Την άνοιξη κάναμε ένα σεμινάριο αθλητικής διαιτολογίας, διατροφολογίας και αθλητικής ψυχολογίας. Μίλησαν επιστημονικοί συνεργάτιδες του ΣΕΓΑΣ, που από φέτος θα είναι και μαζί μας για να κάνουμε κάτι περισσότερο και για τα παιδιά και για τους γονείς. Περισσότερο εμείς χαλάμε τα παιδιά μας. Είτε τα καλομαθαίνουμε είτε θέλουμε να ζήσουμε περισσότερα που δεν ζήσαμε μέσα από τα παιδιά μας. Το έχουμε στον κανονισμό μας. Αφήστε τα παιδιά να κάνουν τα λάθη τους, να ζήσουν τις στιγμές τους. Ό,τι εμείς θέλαμε να βιώσουμε, τα βιώσαμε. Οι γονείς είναι πολύ συνεργάσιμοι και διακριτικά, κρατούν τις αποστάσεις από την προπόνηση».
Όσο για τους στόχους για τα επόμενα χρόνια, όπως σε ό,τι γίνεται στον Σύλλογο, πρώτα μιλάει ο “γονιός” και όχι ο “παράγοντας” ενός αθλητικού σωματείου. «Σαν στόχο έχουμε θέσει τόσο οι προπονητές όσο και οι γονείς, τα παιδιά να έχουν ήθος και χαρακτήρα. Να υπάρχει αξιοπρέπεια, σωστή δομή, Παιδεία πάνω από όλα. Μέσα από αυτές τις μικρές ομάδες, κοινωνικοποιημένα τα παιδάκια, αρχίζουν και το μαθαίνουν. Κάποια παιδιά πραγματικά έχουν χάρισμα και θα ξεχωρίσουν και αυτό θα φανεί στο μέλλον. Θα θέλαμε να ξεκινήσουν από αυτή την μικρή ομάδα και να ξεχωρίσουν αργότερα και μέσα από την Ελλάδα μας να δείξουν κάτι περισσότερο. Αυτό που μπορούμε να συμβάλουμε είναι η αγάπη που δίνουμε και μέσα από αυτή τα παιδιά να μεγαλώσουν. Σαν στόχο έχουμε βάλει και ένα στρώμα, το οποίο το έχουμε παραγγείλει με τη νέα χρονιά. Πήραμε μια επιχορήγηση από τον Δήμο, όπως και άλλοι σύλλογοι, και μαζί με κάποια χρήματα που μαζέψαμε από τις συνδρομές πιστεύουμε σύντομα θα το πάρουμε. Έχουμε παιδιά δικά μας που δίνουν για ΤΕΦΑΑ και για στρατιωτικές σχολές και θα μπορέσουμε να τα βοηθήσουμε να γυμνάζονται ακόμα καλύτερα και ένα εξάμηνο πριν δώσουν εξετάσεις να μπορούν να έχουν ένα τουλάχιστον εργαλείο παραπάνω».
Το παρόν και το μέλλον του Συλλόγου
Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει και με αθλήτριες του Συλλόγου και διαπίστωσε εκ του σύνεγγυς την αγάπη και αφοσίωσή τους σε αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν.
«Είμαι από πέρσι στην ομάδα που ξεκίνησα προπονήσεις γιατί ήθελα να δώσω για ΤΕΦΑΑ. Δεν πέρασα, όμως, αν και τα είχα πάει καλά στα αθλήματα, γιατί δεν έγραψα καλά στις εξετάσεις. Συνεχίζω και φέτος γιατί μου αρέσει πολύ το κλίμα και οι προπονητές. Έχω σχέση με τον αθλητισμό, γιατί έκανα 6 χρόνια τένις και το σταμάτησα γιατί δεν προλάβαινα και συνεχίζω τώρα στον στίβο. Συνεχίζω αυτό που ήθελα με τον αθλητισμό. Μου αρέσει το τρέξιμο και κάνω περισσότερο τα δρομικά αγωνίσματα. Με τον αθλητισμό δεν έχω κανένα θέμα. Θα δοκίμαζα ευχαρίστως και κάποιο άλλο αγώνισμα του στίβου. Δεν έχω πάρει μέρος σε αγώνες, αλλά θα μου άρεσε πολύ. Ο περισσότεροι φίλοι μου ασχολούνται με τον αθλητισμό. Γενικά θα έλεγα σε όποιον θέλει να το δοκιμάσει. Αυτό που μου προσφέρει, είναι ότι ξεφεύγω από την καθημερινότητα», λέει η νεαρή αθλήτρια, Ευτυχία Γραφανάκη.
Ένα από τα ανερχόμενα αστέρια του Συλλόγου είναι η 15χρονη Μαριλένα Γιαννόπούλου, η οποία έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει και το πρώτο της μετάλλιο, στο αγώνισμα των 1.000 μέτρων. Η ίδια, ωστόσο, παραμένει προσγειωμένη και προσηλωμένη στην αγάπη της στον αθλητισμό. «Είμαι αρκετά χρόνια στον σύλλογο. Ξεκίνησα από πολύ μικρή. Μάθαμε ότι άνοιξε το σωματείο και ήρθα να κάνω δοκιμαστικό, μου άρεσε και το συνέχισα. Μου αρέσουν τα δρομικά κυρίως. Σε αθλήματα αντοχής είμαι καλύτερη. Νιώθω πιο ελεύθερη, όταν είμαι πιεσμένη έρχομαι εδώ και αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Με βοηθάει πολύ. Φέτος πηγαίνω στην Α’ Λυκείου. Προς το παρόν τα καταφέρνω να τα συνδυάζω και δεν πιέζομαι αρκετά. Στην πορεία δεν ξέρω τι θα συμβεί. Με βοηθάει αρκετά γιατί με τα μαθήματα κουράζεται το μυαλό μου και έρχομαι και ξεσκάω. Δεν πίστευα ότι θα πάρω μετάλλιο. Ξεκίνησα απλά για την εμπειρία, αλλά δεν το περίμενα ότι θα φτάσω να κερδίσω. Φαντάζομαι τον εαυτό μου στο βάθρο κάποιας μεγάλης διοργάνωσης και εύχομαι να γίνει κάποια στιγμή. Βλέπω συχνά αγώνες στην τηλεόραση. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη αθλήτρια πρότυπο. Παρακολουθώ πολλές και θα ήθελα μεγαλώνοντας να τους μοιάσω», λέει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ.
Οι προπονητές
Όπως είναι αναμενόμενη, όλη αυτή η προσπάθεια έχει στελεχωθεί μια ικανή προπονητική ομάδα, αποτελούμενη από πρώην και νυν αθλητές με εξειδικευμένες σπουδές και άρτια επιστημονική κατάρτιση, που εναρμονίζονται με την φιλοσοφία του Συλλόγου και κάνουν το καλύτερο δυνατό για να βοηθήσουν τα παιδιά.
«Είμαι νέο… αίμα στην ομάδα. Έχω συναντήσει ένα πολύ καλό κλίμα και γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια. Έχω ειδικότητα τον κλασικό αθλητισμό και έχω αναλάβει αυτό το κομμάτι. Είναι μεγάλη ευθύνη να δουλεύεις με παιδιά. Πρέπει να μάθουν στην πειθαρχία, την τάξη, αλλά και στο παιχνίδι. Όλα πρέπει να είναι στο πρόγραμμα. Να περνάνε καλά. Προσπαθούμε να περάσουμε κάποιες αξίες, να μπουν στο κομμάτι του αθλητισμού σε παιγνιώδη μορφή σε πρώτη φάση και, μεγαλώνοντας, να μπουν και πιο βαθιά στον αθλητισμό», αναφέρει η καθηγήτρια φυσικής αγωγής Ιουλιανή Κοττάκη. Όπως εξηγεί, ως πρώην αθλήτρια αντιλαμβάνεται πως έχει αλλάξει ο τρόπος προπόνησης, ενώ θεωρεί πολύ σημαντικό να παραμένουν οι αξίες του αθλητισμού και οι καλές σχέσεις μεταξύ παιδιών και αθλητών. «Κατάγομαι από ένα χωριό της Νάξου και ήταν λίγο περίεργα όταν ξεκίνησα. Όταν ήρθα στην Αθήνα και με ανέλαβε κάποιος προπονητής η αφοσίωση και η δίψα για τον αθλητισμό ήταν τυφλή. Δεν έβλεπα κάτι άλλο. Μεγαλώνοντας, σπουδάζοντας, βλέποντας κάποια πράγματα μέσα από τον αθλητισμό, κάποια πράγματα αλλάζουν. Ήμασταν άλλα παιδιά εμείς, άλλα είναι αυτά που βγαίνουν τώρα», σημειώνει.
Πιο παλιός και εκ των πρωτεργατών της δημιουργίας της Αναγέννησης, ο προπονητής Δημήτρης Μανδηλαράς έχει πολλούς λόγους να χαίρεται για την εξέλιξη της προσπάθειας. «Ήμουν από την αρχή που δημιουργήθηκε ο Σύλλογος. Ξεκινήσαμε με λίγα παιδιά και τώρα έχει γίνει… χαμός! Σιγά σιγά ανεβήκαμε. Τον πρώτο χρόνο δεν πήγαμε καν σε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Τον δεύτερο πήραμε κάποιες καλές θέσεις με παιδιά που έδωσαν βαθμούς στον σύλλογο. Όλα αυτά μόνο μέσα από την προπόνηση που κάνου, παρά τις αντίξοες συνθήκες, αφού δεν έχουμε ούτε ταρτάν. Ο λόγος είναι η πειθαρχία που έχουν. Ακούν τους προπονητές κι εμείς είμαστε εδώ να μεταδώσουμε τις γνώσεις μας. Στις μικρές ηλικίες, όλα ξεκινούν με παιγνιώδη μορφή που περιλαμβάνεται άλλωστε στο πρόγραμμα της Παγκόσμιας και της Ελληνικής Ομοσπονδίας. Δεν θέλουν να εξειδικεύουν τα παιδιά σε ένα άθλημα, αλλά να τα περνούν μέσα από το παιχνίδι. Τα κάνουν όλα και αυτό είναι το ωραίο του στίβου. Ο καθένας μπορεί να ασχοληθεί με οποιοδήποτε άθλημα μέχρι να βρει την κλίση του».
Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η έλλειψη υποδομής που πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα στην σωστή προετοιμασία των παιδιών. «Με βάση τις συνθήκες για να προετοιμαστεί ένας αθλητής σε αυτό το γήπεδο, τα παιδιά κάνουν έναν άθλο. Αναγκαστικά τους πηγαίνουμε σε άλλα γήπεδα για να δουν και πώς είναι το κανονικό γήπεδο και για να προπονηθούν και λίγο καλύτερα. Οι γονείς βλέπουν τη δουλειά που γίνεται και τα παιδιά, με την αφοσίωση που δείχνουν, επιβραβεύουν και εμάς. Αν το παιδί χαίρεται μια φορά, εμείς το χαιρόμαστε περισσότερο. Είμαστε εδώ να τα στηρίξουμε και στην αποτυχία, γιατί δεν υπάρχουν μόνο επιτυχίες. Είναι και ευθύνη να διαχειριζόμαστε τις ήττες», αναφέρει ο έμπειρος προπονητής.
Στην πρώτη της μέρα στην ομάδα, η νεαρή προπονήτρια, Σοφία Ιωσηφίδου, έχει ήδη διαμορφώσει μια πολύ καλή εικόνα για τον Σύλλογο. «Είναι η πρώτη μου μέρα στην ομάδα. Σπουδάζω ΤΕΦΑΑ και ξεκίνησα την πρακτική μου με στόχο να περάσω αυτό που μου πέρασαν οι δικοί μου προπονητές στα νέα παιδιά. Μου το πρότεινε μια φίλη που μου είπε ότι το κλίμα είναι απολύτως οικογενειακό και θα νιώσω ασφάλεια. Όλοι μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή την αγάπη τους. Δεν κατάγομαι από εδώ. Μένω για τις σπουδές μου, οπότε θα έχω κάποιους ανθρώπους κοντά μου και θα αποκτήσω εμπειρίες. Ήμουν πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης σε μικρότερες ηλικίες. Αυτό που αγάπησα θέλω να το περάσω στα παιδιά».
Χρήστος Κοροβέσης: «Στόχος μας είναι να αγαπήσουν τον στίβο»
Επικεφαλής όλου του τεχνικού επιτελείου, είναι ο πολύπειρος και για πάνω από τέσσερεις δεκαετίες άνθρωπος του στίβου, Χρήστος Κοροβέσης, με εμπειρίες τόσο από την προσωπική του διαδρομή, όσο και από μεγάλους αθλητές και προπονητές, με τους οποίους έχει συνεργαστεί. Ο λόγος του έχει αξία, ενώ η εμπειρία του είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα να ξεπεραστούν πολλές από τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Σύλλογος στα πρώτα του βήματα ακόμα.
«Ξεκινήσαμε από το μηδέν. Ο Σύλλογος στηρίζεται στους γονείς. Είναι η δύναμή του. Κλείνουμε πλέον τρία χρόνια και τα αποτελέσματα φαίνονται σιγά σιγά. Δεν κλαιγόμαστε, αλλά οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες. Δεν είναι ο στόχος μας να πιέζουμε τα παιδιά μας να κάνουν πρωταθλητισμό. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να περνάνε καλά και να αγαπήσουν τον στίβο. Είμαι στον στίβο από το 1977. Είχα προπονητή ένα μεγάλο όνομα, τον Γιώργο Παπαβασιλείου. Έχουμε μάθει στις δύσκολες συνθήκες, προσαρμοζόμαστε σε αυτές. Ο στίβος είναι το πιο δύσκολο άθλημα γιατί τα παιδιά ξεκινούν προετοιμασία τον Οκτώβριο για να τρέξουν Μάρτιο. Είναι δύσκολο να τα κρατήσεις σε εγρήγορση, να έχουν ενδιαφέρον. Ετοιμάζονται πολύ καιρό να τρέξουν λίγους αγώνες στο τέλος της σεζόν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία χτίζεις χαρακτήρες. Πολλά παιδιά φοβούνται την έκθεση και πιστεύουν ότι δεν είναι έτοιμοι. Έτοιμος δεν θα είσαι ποτέ. Ετοιμάζεσαι μέσα από αγώνες. Όταν κάνεις πολλούς αγώνες, θα σου βγουν και κάποιοι καλοί. Ο στίβος είναι η στιγμή. Είσαι καλά εκείνη τη στιγμή; Αυτό μετράει. Το βασικό είναι να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται και να προσπαθούν. Δεν θέλω να το σιχαθούν. Θέλω να το αγαπούν. Οι γονείς είναι εκπαιδευμένοι και βρίσκονται πάντα δίπλα μας. Και με τα παιδιά έχουμε πολύ καλή σχέση. Ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι για τον ελληνικό στίβο και είχαμε επικοινωνία, καθώς τους ενημέρωνα για ό,τι συμβαίνει. Είναι ωραίο να παρακολουθούν μεγάλους αγώνες. Είναι μια ευκαιρία να αποκτούν πρότυπα, όπως είχα κάποτε κι εγώ, έστω κι αν δεν είχαμε αυτές τις τεχνολογικές δυνατότητες που έχουν σήμερα».
πηγή: amarysia.gr
_ br />
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
