2018-10-14 13:37:11
H ιστορία του Νιλ Άρμστρονγκ και της θρυλικής αποστολής στη Σελήνη το καλοκαίρι του 1969Η ταινία ακολουθεί την πορεία του Άρμστρονγκ από το 1961 έως το 1969, την περίοδο δηλαδή που η NASA προετοίμαζε πυρετωδώς το θρυλικό διαστημικό της πρόγραμμα, ώστε να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Ο αγώνας αυτός οδήγησε σε μια από τις πιο ριψοκίνδυνες και σπουδαίες αποστολές στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Σκηνοθεσία: Ντάμιεν Σαζέλ
Ηθοποιοί: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κλερ Φόι, Τζέισον Κλαρκ, Κρίστοφερ Άμποτ, Κάιλ Τσάντλερ
Στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 18 Οκτωβρίου 2018
Για την ταινία «Ο Πρώτος Άνθρωπος» ο Διονύσης Σιμόπουλος έγραψε:
«Χθες βράδυ, μερικούς μήνες πριν από την 50η επέτειο της πραγματοποίησης του ονείρου της ανθρωπότητας να περπατήσει στην επιφάνεια ενός άλλου κόσμου, είχα την ευκαιρία να προλογίσω μια εξαιρετική ταινία στο Ευγενίδειο Πλανητάριο, την ιστορία του Νηλ Άρμστρονγκ, εστιασμένη στην περίοδο από το 1961 έως το 1969 και δοσμένη από την οπτική γωνία του ίδιου του πρωταγωνιστή
. Κανένα από τα ντοκιμαντέρ που έχω δει, κι έχω όντως δει δεκάδες, δεν με έκανε να ζήσω τόσο ζωντανά την ιστορία του πρώτου ανθρώπου στην επιφάνεια της Σελήνης. Να ζήσω την πραγματοποίηση των ονείρων του ανθρώπου να περπατήσει πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης και να αισθανθεί κάτω από τα πόδια του την ύπαρξη ενός άλλου κόσμου.
Και για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στο εσωτερικό ενός παρόμοιυ “καρυδότσουφλου”, προσδεμένος σ’ ένα τεράστιο πυραυλικό σύμπλεγμα που σε λίγο θα εκτόξευε πίσω του φωτιά και λάβρα εκατοντάδων βαθμών Κελσίου. Ενός καρυδότσουφλου του οποίου η ισχύς των ηλεκτρονικών του υπολογιστών ήταν δεκάδες χιλιάδες φορές μικρότερη απ’ αυτή του κινητού μου. Παρακολουθώντας την ταινία αυτή θα είναι και σ’ εσάς πολύ εύκολο να φανταστείτε ότι βρίσκεστε ξάπλα σ’ ένα από τα καθίσματα του θαλαμίσκου που προορίζεται να φτάσει στον γειτονικό μας δορυφόρο. Να φανταστείτε την αγωνία της αναμονής και την έξαψη της συγκίνησης για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Να φανταστείτε τα τελευταία δευτερόλεπτα όταν το μόνο που ακούτε στο εσωτερικό του διαστημικού σας σκάφανδρου είναι η αναπνοή σας και η μακρόσυρτη αντίστροφη μέτρηση του κέντρου ελέγχου.
Φανταστείτε, λοιπόν, τις πρώτες αναταράξεις του διαστημοπλοίου καθώς ο τεράστιος πύραυλος “Κρόνος 5” σε απόσταση μερικών μόνο μέτρων κάτω από το κάθισμά σας αρχίζει να λειτουργεί λίγο πριν από την εκτόξευση. Φανταστείτε επίσης τις δυνάμεις που ταράζουν τα πάντα γύρω σας καθώς το πυραυλικό αυτό σύμπλεγμα προσπαθεί να ξεπεράσει την δύναμη της γήινης βαρύτητας που το κρατάει δεμένο στην αγκαλιά της. Φανταστείτε τη στιγμή της εκτόξευσης όταν, ασυναίσθητα σχεδόν, αρχίζετε να πατάτε τους κατάλληλους διακόπτες και να αναφέρετε τις ενδείξεις στις οθόνες ελέγχου της πτήσης.
Φανταστείτε το απότομο τράνταγμα και τον εκκωφαντικό θόρυβο όταν ο πρώτος όροφος αποκόπτεται από το υπόλοιπο πυραυλικό σύμπλεγμα. Φανταστείτε τις βαρυτικές δυνάμεις που σας καθηλώνουν κυριολεκτικά στο κάθισμά σας στα πρώτα λεπτά της πτήσης σας όταν το βάρος σας τριπλασιάζεται. Φανταστείτε τη στιγμή που το Διαστημικό Λεωφορείο φτάνει το ύψος των 110 περίπου χιλιομέτρων, οπότε το όλο σύμπλεγμα έχει επιταχυνθεί από το μηδέν στα 28.000 χιλιόμετρα την ώρα και κινείται με ταχύτητα εννέα φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα της σφαίρας ενός όπλου.
Φανταστείτε όταν, με ένα τράνταγμα, οι μηχανές παύουν να λειτουργούν και αισθάνεστε το σώμα σας να επιπλέει σαν φτερό πάνω στο κάθισμα που είστε προσδεμένοι. Φανταστείτε τέλος το υπέροχο εκείνο συναίσθημα θαυμασμού και δέους όταν από τα παράθυρα της καμπίνας σας αντικρίζεται για πρώτη φορά την καμπυλότητα της Γης και τα έντονα χρώματα με τα οποία είναι στολισμένη. Τότε και μόνο τότε ίσως μπορέσετε να κατανοήσετε κάπως ένα μικρό κομμάτι όσων αισθάνονται οι αστροναύτες του προγράμματος “Απόλλων” τα πρώτα λεπτά της εκτόξευσής τους στο Διάστημα και προτού ξεκινήσουν για το μακρινό τους ταξίδι 400.000 χιλιόμετρα μακριά.
Κι όμως, για όλους εμάς που παρακολουθούμε από τις τηλεοπτικές ανταποκρίσεις τα ταξίδια αυτά προς το Διάστημα και από την άνεση του σπιτιού μας, τα αντιμετωπίζουμε πλέον σαν θέμα ρουτίνας. Μόνο όταν κάτι δεν πάει καλά, μόνο όταν μια νέα διαστημική τραγωδία χτυπήσει την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τα δεσμά της Γης και να πετάξει λεύτερος στο Διάστημα, καταλαβαίνουμε ίσως για λίγο πόσα χρειάζεται να μάθουμε ακόμη προτού μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο της ανθρωπότητας για ένα ταξίδι στα άστρα. Μόνο σε μια τέτοια στιγμή αφιερώνουμε λίγο από τον χρόνο μας για να αναρωτηθούμε, με κάποιο ίσως είδος κακεντρέχειας και συνωμοτικό ενδιαφέρον, για το τι άραγε συνέβη. Πρόσκαιρα. Γιατί αμέσως σχεδόν μετά ενσκήπτουμε και πάλι στη μίζερη καθημερινότητά μας.
Αυτή η ταινία σε κάνει να συμμετέχεις κι εσύ άμεσα σ’ αυτή την ανθρώπινη εποποιία. Και για πρώτη φορά ίσως, στα 50 χρόνια που διακονώ αυτή την επιστήμη, κατάλαβα ότι αν υπάρχει ακόμα κάποιο μέλλον για τον πολιτισμό μας, τότε το μέλλον αυτό βρίσκεται εκεί πάνω. Γιατί η Σελήνη και η Ανθρωπότητα έχουν ένα κοινό μέλλον. Κι όταν σε 100, σε 1.000, σε ένα εκατομμύριο χρόνια από σήμερα, οι απόγονοί μας θα έλθουν να σταθούν ευλαβικά στη σκοτεινή κοιλάδα που λέγεται “θάλασσα της Ηρεμίας”, θα κοιτάξουν σιωπηρά τα περίεργα αρχαία επιστημονικά όργανα και, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τα ανθρώπινα ίχνη που θα έχουν μείνει αναλλοίωτα ακόμη και μετά από ένα εκατομμύριο χρόνια. Και θα ξέρουν ότι όλα άρχισαν εδώ. Ότι εδώ ξαναγεννήθηκε η ανθρωπότητα και ότι το σημείο αυτό είναι πραγματικά ένα κοσμικό μνημείο αφιερωμένο στους ανθρώπους της Γης. Γιατί εδώ, στα όρια του ουράνιου ωκεανού, ο άνθρωπος έκανε το πρώτο μοιραίο του βήμα προς τα άστρα και ανακάλυψε ότι δεν ήταν παρά ένας πραγματικός πολίτης του Σύμπαντος.
Μη την χάσετε. Αλλά να την δείτε σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα με όσο το δυνατόν καλύτερο σύστημα ήχου. Δεν θα το μετανιώσετε».
https://www.facebook.com/Dionysios-Simopoulos-544119439081811/?nr
Σκηνοθεσία: Ντάμιεν Σαζέλ
Ηθοποιοί: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κλερ Φόι, Τζέισον Κλαρκ, Κρίστοφερ Άμποτ, Κάιλ Τσάντλερ
Στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 18 Οκτωβρίου 2018
Για την ταινία «Ο Πρώτος Άνθρωπος» ο Διονύσης Σιμόπουλος έγραψε:
«Χθες βράδυ, μερικούς μήνες πριν από την 50η επέτειο της πραγματοποίησης του ονείρου της ανθρωπότητας να περπατήσει στην επιφάνεια ενός άλλου κόσμου, είχα την ευκαιρία να προλογίσω μια εξαιρετική ταινία στο Ευγενίδειο Πλανητάριο, την ιστορία του Νηλ Άρμστρονγκ, εστιασμένη στην περίοδο από το 1961 έως το 1969 και δοσμένη από την οπτική γωνία του ίδιου του πρωταγωνιστή
Και για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στο εσωτερικό ενός παρόμοιυ “καρυδότσουφλου”, προσδεμένος σ’ ένα τεράστιο πυραυλικό σύμπλεγμα που σε λίγο θα εκτόξευε πίσω του φωτιά και λάβρα εκατοντάδων βαθμών Κελσίου. Ενός καρυδότσουφλου του οποίου η ισχύς των ηλεκτρονικών του υπολογιστών ήταν δεκάδες χιλιάδες φορές μικρότερη απ’ αυτή του κινητού μου. Παρακολουθώντας την ταινία αυτή θα είναι και σ’ εσάς πολύ εύκολο να φανταστείτε ότι βρίσκεστε ξάπλα σ’ ένα από τα καθίσματα του θαλαμίσκου που προορίζεται να φτάσει στον γειτονικό μας δορυφόρο. Να φανταστείτε την αγωνία της αναμονής και την έξαψη της συγκίνησης για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Να φανταστείτε τα τελευταία δευτερόλεπτα όταν το μόνο που ακούτε στο εσωτερικό του διαστημικού σας σκάφανδρου είναι η αναπνοή σας και η μακρόσυρτη αντίστροφη μέτρηση του κέντρου ελέγχου.
Φανταστείτε, λοιπόν, τις πρώτες αναταράξεις του διαστημοπλοίου καθώς ο τεράστιος πύραυλος “Κρόνος 5” σε απόσταση μερικών μόνο μέτρων κάτω από το κάθισμά σας αρχίζει να λειτουργεί λίγο πριν από την εκτόξευση. Φανταστείτε επίσης τις δυνάμεις που ταράζουν τα πάντα γύρω σας καθώς το πυραυλικό αυτό σύμπλεγμα προσπαθεί να ξεπεράσει την δύναμη της γήινης βαρύτητας που το κρατάει δεμένο στην αγκαλιά της. Φανταστείτε τη στιγμή της εκτόξευσης όταν, ασυναίσθητα σχεδόν, αρχίζετε να πατάτε τους κατάλληλους διακόπτες και να αναφέρετε τις ενδείξεις στις οθόνες ελέγχου της πτήσης.
Φανταστείτε το απότομο τράνταγμα και τον εκκωφαντικό θόρυβο όταν ο πρώτος όροφος αποκόπτεται από το υπόλοιπο πυραυλικό σύμπλεγμα. Φανταστείτε τις βαρυτικές δυνάμεις που σας καθηλώνουν κυριολεκτικά στο κάθισμά σας στα πρώτα λεπτά της πτήσης σας όταν το βάρος σας τριπλασιάζεται. Φανταστείτε τη στιγμή που το Διαστημικό Λεωφορείο φτάνει το ύψος των 110 περίπου χιλιομέτρων, οπότε το όλο σύμπλεγμα έχει επιταχυνθεί από το μηδέν στα 28.000 χιλιόμετρα την ώρα και κινείται με ταχύτητα εννέα φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα της σφαίρας ενός όπλου.
Φανταστείτε όταν, με ένα τράνταγμα, οι μηχανές παύουν να λειτουργούν και αισθάνεστε το σώμα σας να επιπλέει σαν φτερό πάνω στο κάθισμα που είστε προσδεμένοι. Φανταστείτε τέλος το υπέροχο εκείνο συναίσθημα θαυμασμού και δέους όταν από τα παράθυρα της καμπίνας σας αντικρίζεται για πρώτη φορά την καμπυλότητα της Γης και τα έντονα χρώματα με τα οποία είναι στολισμένη. Τότε και μόνο τότε ίσως μπορέσετε να κατανοήσετε κάπως ένα μικρό κομμάτι όσων αισθάνονται οι αστροναύτες του προγράμματος “Απόλλων” τα πρώτα λεπτά της εκτόξευσής τους στο Διάστημα και προτού ξεκινήσουν για το μακρινό τους ταξίδι 400.000 χιλιόμετρα μακριά.
Κι όμως, για όλους εμάς που παρακολουθούμε από τις τηλεοπτικές ανταποκρίσεις τα ταξίδια αυτά προς το Διάστημα και από την άνεση του σπιτιού μας, τα αντιμετωπίζουμε πλέον σαν θέμα ρουτίνας. Μόνο όταν κάτι δεν πάει καλά, μόνο όταν μια νέα διαστημική τραγωδία χτυπήσει την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τα δεσμά της Γης και να πετάξει λεύτερος στο Διάστημα, καταλαβαίνουμε ίσως για λίγο πόσα χρειάζεται να μάθουμε ακόμη προτού μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο της ανθρωπότητας για ένα ταξίδι στα άστρα. Μόνο σε μια τέτοια στιγμή αφιερώνουμε λίγο από τον χρόνο μας για να αναρωτηθούμε, με κάποιο ίσως είδος κακεντρέχειας και συνωμοτικό ενδιαφέρον, για το τι άραγε συνέβη. Πρόσκαιρα. Γιατί αμέσως σχεδόν μετά ενσκήπτουμε και πάλι στη μίζερη καθημερινότητά μας.
Αυτή η ταινία σε κάνει να συμμετέχεις κι εσύ άμεσα σ’ αυτή την ανθρώπινη εποποιία. Και για πρώτη φορά ίσως, στα 50 χρόνια που διακονώ αυτή την επιστήμη, κατάλαβα ότι αν υπάρχει ακόμα κάποιο μέλλον για τον πολιτισμό μας, τότε το μέλλον αυτό βρίσκεται εκεί πάνω. Γιατί η Σελήνη και η Ανθρωπότητα έχουν ένα κοινό μέλλον. Κι όταν σε 100, σε 1.000, σε ένα εκατομμύριο χρόνια από σήμερα, οι απόγονοί μας θα έλθουν να σταθούν ευλαβικά στη σκοτεινή κοιλάδα που λέγεται “θάλασσα της Ηρεμίας”, θα κοιτάξουν σιωπηρά τα περίεργα αρχαία επιστημονικά όργανα και, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τα ανθρώπινα ίχνη που θα έχουν μείνει αναλλοίωτα ακόμη και μετά από ένα εκατομμύριο χρόνια. Και θα ξέρουν ότι όλα άρχισαν εδώ. Ότι εδώ ξαναγεννήθηκε η ανθρωπότητα και ότι το σημείο αυτό είναι πραγματικά ένα κοσμικό μνημείο αφιερωμένο στους ανθρώπους της Γης. Γιατί εδώ, στα όρια του ουράνιου ωκεανού, ο άνθρωπος έκανε το πρώτο μοιραίο του βήμα προς τα άστρα και ανακάλυψε ότι δεν ήταν παρά ένας πραγματικός πολίτης του Σύμπαντος.
Μη την χάσετε. Αλλά να την δείτε σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα με όσο το δυνατόν καλύτερο σύστημα ήχου. Δεν θα το μετανιώσετε».
https://www.facebook.com/Dionysios-Simopoulos-544119439081811/?nr
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Περισσότερα γλοιόνια περιέχει το πιόνιο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μήπως πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία του Σύμπαντος;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
