ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Θάνος Μικρούτσικος: «Περνάμε Σύριζα το βουνό…»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Τολμηρός, ρηξικέλευθος, με κεραίες υψηλής εμβέλειας και ευαισθησίας, φλογερή ψυχή, έτοιμος να αρχίσει από την αρχή, χωρίς να ξεχνά ούτε μία αποσκευή, πιστός φίλος , ο καλύτερος υπουργός Πολιτισμού της Μεταπολίτευσης και ο πιο ταλαντούχος συνθέτης της γενιάς  του, Ο Θάνος Μικρούτσικος ψήφισε για πρώτη φορά ΣΥΡΙΖΑ και θα το επαναλάβει.

-Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτο κόμμα και πάμε στην ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ Δεν υπάρχει παρόμοιο προηγούμενο στην Ευρώπη. Ένα κόμμα του 4,5 %  να φτάνει το 26% και 27% μέσα σε δυο μήνες. Γιατί;  Είναι πολύ καθαρό στο θέμα του Μνημονίου.  Θα το καταγγείλει.  Αυτός  είναι ο λόγος  της τεράστιας ανόδου. Πώς, όμως, το ίδιο το....... Κόμμα   να αφομοιώσει σε τρεις μήνες αυτή την αλλαγή; Ούτε 8 Λένιν μαζί δεν θα μπορούσαν. Ζούμε ιστορική στιγμή. Ζούμε μια καμπή κι αυτό επειδή ο κόσμος σπρώχνει προς τα εκεί, γιατί η ιστορία με το Μνημόνιο δεν πήγαινε άλλο. Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα;  Θα σου απαντήσω με ένα ανέκδοτο, με όλη τη σοβαρότητα που έχει. Είμαστε σε ένα αεροπλάνο να οδηγούν ο Βενιζέλος με το Σαμαρά, έχουν βάλει την πορεία στο gps και πάμε κατ ευθείαν στο βουνό. Μπαίνει η αεροσυνοδός  το βλέπει , τους μιλά δεν αντιδρούν, ενημερώνει τους επιβάτες και ρωτά «ξέρει κανείς να οδηγεί αεροπλάνο», «εγώ απαντά ένας 25 χρόνος, έχω οδηγήσει μονοκινητήριο», πιάνει το τιμόνι του Τζάμπο και το περνάει Σύριζα στο βουνό. Υπάρχει ρίσκο. Το καταλαβαίνω, αλλά με το Μνημόνιο βαδίζουμε ήδη προς την καταστροφή, τη ζούμε. Το επάγγελμά μου έχει ήδη ανασταλεί, η πτώση του αγγίζει το 80%, όχι το 20 και το 30. Και δεν πρόκειται μόνο για  το δικό μου, το ίδιο δεν συμβαίνει με το δικό σας, των υπαλλήλων;

- Τι συνεπάγεται το Ρίσκο;

Αλλαγή πορείας. Έτσι, υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουμε. Διαφορετικά  κατρακυλάμε  όλοι μαζί.  Δεν είναι μόνο το 1,5 εκατομμύριο ανέργων, η περίφημη μεσαία τάξη -κινητήρια δύναμη στην Ελλάδα- καταστρέφεται. Άρα, ο κοινωνικός ιστός, ο βασικός κορμός της χώρας. Από το 2010 ακόμη δεν δέχτηκα τη ρήση   του φίλου Παπανδρέου ότι προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να σώσει την Ελλάδα.  Εάν εθνικός ποιητής ήταν ο Πολέμης «τι είναι η πατρίδα μας, μην ειν’ οι κάμποι, τα άπαρτα ψηλά βουνά » ίσως το συζητούσα, αλλά Ελλάδα είναι οι Έλληνες. Ακόμη και η Ακρόπολη είναι ένα σύμβολο. Και οι Έλληνες υποφέρουν τραγικά χωρίς να φαίνεται διέξοδος. Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί -μέσω του ρίσκου-  αυτή τη δυνατότητα.

- Αν –σε περίπτωση πρωτιάς- δεν δώσουν  ανοχή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ;

Δεν λένε ότι στην περίπτωση αυτή θα κόψουν τα δάνεια και θα μας διώξουν ή θα φύγουμε μόνοι από το ευρώ ; Ναι, πιθανόν να υπάρχει κίνδυνος.  Έχω μία απορία όμως από καρδιάς, επειδή Πασόκ και ΝΔ δεν με ενδιαφέρουν  καθόλου. Θα ήθελα να ξέρω «ποια είναι κόκκινη γραμμή για τη ΔΗΜΑΡ»; Λέει οκ στην Ευρώπη και το ευρώ. Ωραία. Τι εννοεί  και τι ακριβώς υποστηρίζει  στην επαναδιαπραγμάτευση ή απαγκίστρωση, όπως συνηθίζει να λέει; Το μεροκάματο θα ξαναπάει στον ιδιωτικό τομέα στα 750 ευρώ; Τι θα γίνει με τις Συλλογικές συμβάσεις; Τους Χαμηλοσυνταξιούχους; Τώρα, στην περίπτωση που τον τριπλάρουν και δεν δώσουν ανοχή τα δυο άλλα κόμματα; Πάμε σε επόμενες εκλογές και  όποτε  γίνουν οι επόμενες,  σε ένα, δυο, έξη μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει 45%.

- Είναι έτοιμος να κυβερνήσει;

Θα δείξει.

- Δεν σ’ ενοχλεί η προσέλευση  Τσοχατζοπουλικών  στο ΣΥΡΙΖΑ;

Εάν πήγαιναν σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα που ήταν σε πτώση ή στο ΚΚΕ δεν θα το συζητούσε κανένας.  Πρέπει να πω πως δυο άνθρωποι στήριξαν τη δική μου ρηξικέλευθη πολιτική στο υπουργείο Πολιτισμού, και αναφέρομαι στην ουσία όχι στη βιτρίνα, ό ένας ήταν  ο Γιώργος Πασχαλίδης και ο δεύτερος ο Αντώνης Κοτσακάς.

-Μόλις μάθαμε να τραγουδάμε τον Άμλετ (τραγούδι του Θάνου για τον Γιώργο Χειμωνά), ξανά «παιδιά κατεβείτε στους δρόμους»;

Εδώ και πολλά χρόνια με ρωτούσαν γιατί δεν γράφονται πολιτικά τραγούδια, απαντούσα γράφονται, απλώς μην τα αναζητάτε στη φόρμα του ‘70, η φόρμα είναι κοινωνική εμπειρία αποκρυσταλλωμένη. Πολιτικό τραγούδι ήταν οι «Τρύπιες σημαίες» των Κατσιμίχα, το «Σιγά μην κλάψω» του Αγγελάκα, τα παλιά δικά μου τραγούδια που τα τελευταία χρόνια είναι πάλι μπροστά. Βέβαια, παίζει ρόλο ο στίχος, η ποίηση, Μπρεχτ, Ρίτσος, Τριπολίτης,  μεγάλη σημασία είναι να γράφουμε για ό,τι μας καίει με το βλέμμα στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Να θυμηθούμε το «Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι»,  αν βγάλεις τη λέξη «μπακάλη» και βάλεις «σούπερ μάρκετ» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

- Φαντάζομαι τη διαμαρτυρία να χτυπάει κόκκινο στις «Εκκλησιάζουσες»…

Γράφει το πιο κομμουνιστικό μου τραγούδι,  την Πραξαγόρα. Οι «Εκκλησιάζουσες» του Αιστοφάνη είναι  έργο που με στοιχειώνει τρίτη φορά. Πρώτη  το 1983 στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου, δεύτερη το  1998 με τον Σπύρο Ευαγγελάτο και τώρα με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Θεωρώ την Πραξαγόρα ένα είδος Κασσάνδρας,  προφήτισσας για το μέλλον, έτσι μπαίνει και ίσως να έγραψα το πιο κομμουνιστικό μου τραγούδι.
aixmi
Kafeneio