2018-10-22 12:30:11
Μοσκοβολάδα Αθωνική μύρωσε τις καρδιές μας
Γαλήνωσε το μέσα μας, πύρωσε τις ματιές μας!
Ψάλλει Θεός ο Μουσουργός, αμίμητο το κάλλος!
Στου Παραδείσου τον καμβά Ζωγράφος ο Μεγάλος!
Χρόνια κυλούν μορφές περνούν, αντάμα στέκουν κάρες!
Μαζί ως τα χθες παλεύανε να λάβουνε τις χάρες!
Σε ένα Σταυρό τους συναντώ γυρεύω μεσιτεία!
Υπάρχει Η Ελπίδα μου απαντούν, Ζωής η προσδοκία!
Ναυάγια που από βυθούς σωσμούς αναζητάνε!
Αραξοβόλια έμψυχα τους κλύδωνες τους σπάνε!
Πληγές γυρεύουν γιατρικό, για της ψυχής τους σπίλους!
Όσο ανασαίνω θα διψώ Χριστού γνήσιους φίλους!
Ξανά στο Όρος του Θεού και των ανθρώπων! Σφαλίζοντας τα μάτια, του Ουρανίου Μουσουργού οι μελωδίες και τα ψάλματα όλο και δυναμώνουν! Κι έπειτα στις σιγαλιές τις ανόθευτες, τα χρώματα μια σπινθηροβόλα ζωντάνια έξαφνα παίρνουν… Κάλλος αμίμητο! Του Μεγάλου Ζωγράφου ο Αγιορείτικος καμβάς ο ατέρμονος, ξανά μπροστά σε δυο μάτια, που ρουφάνε αξεδίψαστα τις μεταλαβιές Του! Είναι από τις ελάχιστες φορές που χαίρεσαι στ αλήθεια και δεν παραπονιέσαι, με τον χρόνο που κυλά τόσο γρήγορα! Ήρθε ξανά η ώρα στο περιβόλι της Κυράς να καματέψουμε τα άγονά μας! Να αγλαομπολιάσουμε τα μαραμένα της ψυχής τα ορμέμφυτα άγια, όσα η φιλεπίστροφη ερυσίβη των παθών ζητά να αφανίσει, να γιατροπορευθούμε με την φροντίδα των πολύπειρων επιτετραμένων ιατήρων… Πολύπειροι ταξιδευτές του Άθωνα και εμείς πλέον τάχατες λογιζόμαστε απ το πλανερό μας εγώ, που πρωτοκαθεδρίες συνέχεια γυρεύει! Ώσπου η ταπεινοσύνη ενός ασθενούς και εξουθενημένου τούτου του κόσμου, ενός γεννημένου Αθωνίτη, σαν απαλή σκιάδα πέφτει ολάκερη πάνω μας, να μας αποκαλύψει ότι ακόμα ούτε αρχή δεν βάλαμε σε τούτον τον Σταυρωμένο δρόμο και να ξανακαινουργώσει μέσα μας του Χριστού την εικόνα!
Οκτώβριος ξανά! Άγιο Όρος ξανά! Αδημονία και ο ενθουσιασμός αποκτά το αληθινό του νόημα! Ο Θεός παντού! Κάθε αρχή του Φθινοπώρου τόσα χρόνια τώρα, μια μικρή Σαρακοστή για όλους μας! Αποκαραδοκία και ελπίδα, η Παναγία μας να οικονομήσει να έρθει αυτή η παμπόθητ … διακαινήσιμη εβδομάδα μας στο περιβόλι της!
Αραξοβόλια τούτες οι μορφές που και φέτος συναντήσαμε! Προστίθενται στα τόσα, που ως τώρα μας φυγάδευσαν από τις τρικυμίες και τα τραύματα, από την αδυσώπητη πάλη με του μισόψυχου εχθρού τους πελώριους κλύδωνες και τους θανατηφόρους βυθούς! Ιωνάδες όλοι οι Αγιορείτες! Κηρύττουν την μετάνοια σε κάθε τους λέξη, σε κάθε κοίταγμά τους στα βαθιά μας ανεξερεύνητα σπιλωμένα
. Εργάτες του αμπελώνος διαλαλούν της Αναστάσεως τον λόγον. Στα κοιμητήρια τους οι σιωπές εκκωφαντικές! Ως χθες ήταν που ανταμώναμε μαζί τους, ρουφώντας αχόρταγα την σοφία τους την Θεοδώρητη! Τώρα σε έναν Σταυρό μπηγμένο σε χώματα πανάγια, τους ασπαζόμαστε ξανά και ξανά ζητώντας της παρρησίας τους τον στηριγμό! Οι μοσχοβολιστές λευκόχρυσες κάρες τους, ανακομίζουν τις ξεχασμένες ελπίδες τούτου του κόσμου που φαίνεται να βυθίζεται σε σκοτάδι αιώνιο! Υπάρχει ελπίς! Η Ελπίς! Να αξιώνει ακόμα ο Κύριος, στρατολάτες αξεδίψαστοι και επαγαλλόμενοι, να σεργιανάμε πάντα στο περιβόλι της Πανάχραντης Οικονόμισσας Μητέρας Του! Όλα τα προηγούμενα να μείνουν αξεθώριαστα και όλα τα ερχόμενα να ναι φωτοβόλα και πανσωστικά !
Σκαρί Θεοπρομήτορος ξημέρωμα αναμένει!
Την άγκυρά του σε Ουρανού λιμάνι πάντα στέλνει!
Μάνα προπέμπει ένα παιδί, μοναχογιό τον έχει.
Να πας στου Όρους την ευχή του λέει και αντέχει!
Αθωνιαδίτης άγγελος παιδί της Γεροντίσσης!
Τα μυστικά διδάσκεται για τις δικές του πτήσεις!
Με την χάρη του Αγίου Θεού και Κυρίου, έφτασε η μέρα Του η σημαδεμένη από πάντα στου Οκτωβρίου το αρχίνισμα, να μας βγάλει στην οδό της μετανοίας που στάση όλο θα κάνει στο Αγιώνυμο Βουνό!
Συνοδοιπόροι στο φετινό μας δρομολόγιο ο Παναγιώτης ο Θεοδόσης και ο Φώτης! Το Όρος μας συναρπάζει! Ο Χριστός μας ενώνει στο ομοθυμαδόν! Με μια ψυχή και μια φωνή στον δρόμο για την πόλη του Ουρανού και την πύλη του Αγίου Όρους, όπου και θα διανυκτερεύαμε ως συνήθως την παραμονή της εισόδου μας! Το απολυτίκιο του Αγίου Χριστοφόρου στο ξεκίνημά μας , από ένα εικόνισμα που μας χάρισε ο Θεός μέσω πεφιλημένου αδελφού εκ Πατρών που πολύ τον ευλαβείται!
-Να ναι σε όλο το ταξίδι μαζί σας ευχήθηκε εκείνος!
Μετά από επτά σχεδόν ώρες περπατούσαμε στους δρόμους της Ουρανούπολης! Θέλει προσπάθεια ο λογισμός σου να πετάει και να στέκεται σαν μέλισσα μόνο στα ευώδη και όχι σαν μύγα να αναζητά της Χριστεμπορίας τα λερά… Μα σαν τα καταφέρεις δεν μπορείς παρά να νιώσεις την ευλογία που έχει τούτο το προπύργιο του Αχαμήλωτου Άθωνα! Λίγο πριν πάμε στα δωμάτια για κάποιες ώρες ξεκούρασης ως το αχάραγο ξεκίνημα, στεκόμαστε στο λιμάνι και θωρούμε το λατρεμένο πλοίο της Αγίας Άννας! Μέσα δεν υπάρχει κανείς. Κι όμως αυτό το σκαρί κουβαλάει συνεχώς πάνω του δυσαρίθμητες ορθρίες ψυχές, προσμονές και δακρυστάλαχτες λυτρώσεις, μυρωμένα όνειρα του Παραδείσου. Φαίνεται τόσο μικρή η άγκυρά του να συγκρατήσει όλα τούτα! Σε καλεί να βάλεις μετάνοια μπροστά σε αυτήν και το βαρούλκο της που με τον Ουρανό την ενώνει!
Πεντέμιση το πρωί το γραφείο προσκυνητών είναι γεμάτο από δεκάδες ανδρών! Έπειτα από λίγο κατηφορίζουμε προς το λιμάνι! Ήδη οι πρώτοι είναι μέσα στο καράβι και από το κατάστρωμα καρτεράνε το πρώτο φως που θα τους φέρει στα ιερά και όσια της Πίστης μας! Δεν θυμάμαι αν είχα ξανακοιτάξει προσεκτικά το Διαμονητήριό μου! Τα λόγια που αναγράφονται πάνω του, προοίμιο ουσίας, υπόμνηση προτροπή και κατευόδιο για όλους μας!
Διαμονητήριον προς τας είκοσιν ιεράς και σεβασμίας Μονάς του Αγίου Όρους Άθω. Με άδειαν παραμονής αφίκετο προς επίσκεψιν των ιερών σκηνωμάτων και προσκύνησιν των εν αυτοίς αποκειμένων ιερών και οσίων της Πίστεως ημών. Παρακαλείσθε όθεν, όπως παράσχητε αυτώ προς τη φιλόφρονι υποδοχή και πάσαν άμα δυνατήν φιλοξενίαν και περιποίησιν προς εκπλήρωσιν του δι ον έρχεται αυτόσε σκοπού!
Ώστε έχουν υποχρέωση οι Αγιορείτες! Δεσμεύονται εκ των κανόνων και του ελαχίστου αντιτίμου που καταβάλλουν οι προσκυνητές; Μετά από τόσα χρόνια μπορούμε με ακλόνητη πεποίθηση πλέον να το πούμε! Δεν τηρούν εντολές επιστασίας οι Αγιορείτες! Μα του Θεού τον νόμο! Της φιλοξενίας μη επιλανθάνεσθε φωνάζει το στόμα του Χριστού ο Παύλος, στην προς Εβραίους και προς όλους μας! Θεού διάκονοι οι Αγιορείτες! Μας προσμένουν με αγάπη ανυπόκριτη, πλούσια να μας κεράσουν από του Κυρίου το ποτήρι και την τράπεζα.
Στεκόμαστε μαζί με άλλους στην μπουκαπόρτα της Αγίας Άννας και περιμένουμε να ελέγξουν τα στοιχεία μας! Πρώτος προορισμός η Μονή του Διονυσίου! Όπως πάντα τα θαυμάσια και τα δάκρυα ξεκινούν να λαβαίνουν την θέση τους στην ζωοδότρα μνήμη από τούτο το λιμανάκι! Μα φέτος είναι τόσο συνταρακτική αυτή η εικόνα του πρώτου μας Αθωνικού ξημερώματος! Μια γυναίκα στέκει ακριβώς δίπλα μας! Θεέ και Κύριε! θα αναφωνήσει κάποιος με αυτήν την απρόσμενη παρουσία! Ναι έτσι και εμείς το νιώσαμε για ελάχιστα όμως! Μέχρι που την είδαμε να αγκαλιάζει ολόστοργα ένα μικρό αγόρι! Το καταφιλούσε και εκείνο φώλιαζε το προσωπάκι του μέσα στην κλειστή της αγκαλιά! Στέκαμε κατασυγκινημένοι και κοιτάζαμε, η αλήθεια κάπως αδιάκριτα, αφήνοντας άλλους να μας προσπεράσουν! Σε λίγο έφτασε η ώρα να ανέβουμε και εμείς στο πλοίο μαζί με το παιδί! Ζαλωμένο εκείνο με τον σάκο του και μια δυο σακούλες από όπου ξέβγαιναν κουβέρτες και ένα διπλωμένο χαρτόνι! Καταλάβαμε αμέσως! Ένας μικρός μαθητής, οικότροφος της Αθωνιάδας! «φροντιστήριον καταστῆσαι ἑλληνικῶν, μαθημάτων παιδείας τε καὶ διδασκαλίας παντοδαποῦς ἕν τε λογικαῖς, φιλοσοφικαῖς τε καὶ θεολογικαῖς ἐπιστήμαις» Το ευλογημένο καταφύγιο των ευσεβών εκ κοιλίας μητρός, η σχολή μελλοντικών υπουργών του Υψίστου, των υψοποιών αρετών η ακαδημία, το πρώτο κοινόβιο κατοπινών εν σώματι αγγέλων!
Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα και καθίσαμε σε ένα μεγάλο παγκάκι! Ο μικρός βιαστικός πήγε αμέσως στην πρύμνη σιμά στην Ελληνική Σημαία που άρχισε να κυματίσει μόλις η πλεύση μας ξεκίνησε! Χαιρετούσε την μάνα του κουνώντας τα μικρά χέρια του συνεχώς! Εκείνη έστεκε εκεί μέχρι που το λιμάνι χάθηκε από τα μάτια του! Γύρεψα να βρεθώ δίπλα του την ώρα εκείνη! Έτσι σε λίγο ψωμίζαμε μαζί τους γλάρους που θαρρετά μας πλησίαζαν! Ο μικρός Ραφαήλ, μαθητής της πρώτης Γυμνασίου! Περίμενα ότι θα ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας! Μα εκείνος ήταν μοναχοπαίδι! Είχε έρθει πριν λίγα χρόνια στο Όρος και του άρεσε πολύ! Έχω ξυπνήσει από τις 2 για να έρθουμε από Θεσσαλονίκη με την μαμά μου! Σήμερα θα χάσω και την πρώτη ώρα! Αλλά την δεύτερη θα είμαι εκεί! Έχουμε βυζαντινή μουσική! Εγώ ξέρετε είμαι Παντοκρατορινός! Κάθε Παρασκευή και όλο το Σαββατοκύριακο βρίσκομαι στην Παντοκράτορος! Κάθε Μοναστήρι έχει υπό την προστασία του κάποιους μαθητές! Είναι πολύ ωραία εκεί! Κάνουμε και διακονήματα! Πηγαίνουμε και σε όλες τις ακολουθίες! Έχουμε τα δικά μας δωμάτια! Στην Αθωνιάδα είμαστε μαζί με άλλους 3 συμμαθητές μου στο δωμάτιο! Είμαστε πολύ καλοί φίλοι! Και οι καθηγητές μας αγαπούν πολύ! Έτσι απλά μου τα περιέγραψε! Έπειτα από λίγη ώρα δεν είχε τίποτα από το πρωινό φαγητό που του είχε ετοιμάσει η μάνα του! Μια μπουκιά έτρωγε εκείνος δυο οι γλάροι! Την λύπη του αποχωρισμού σύντομα την είχε αγκαλιάσει η ευχή του Όρους! Έβγαλα και του χάρισα 2 βιβλία που είχα μαζί μου. Μου αρέσει τόσο το διάβασμα! Μου είπε ο μικρός! Πιο πολύ του Αγίου Παϊσίου και του Αγίου Πορφυρίου τα λόγια και τα θαύματα! Πόσο συνδέονται και οι δυο νεοκαταταχθέντες Άγιοι μαζί του σκέφτηκα! Ο ένας όσο ζούσε στην Παναγούδα, ήταν ο συνήθης προορισμός όλων των μαθητών της Αθωνιάδας στις σχόλες τους! Τους φίλευε συνεχώς με ό,τι του έδιναν! Σακούλες γεμάτες καλούδια και αξέχαστες Θεόσοφες διδαχές που γέμισαν με πίστη όλους τους χρόνους τους ως σήμερα! Ο άλλος και εκείνος μόνος, αλητόπαιδο του Χριστού κάποτε κούρνιασε σε ένα πλοίο, με προορισμό το περιβόλι του Μυστικού Παραδείσου!
Θέλω όταν μεγαλώσω να γίνω πιλότος μου είπε λίγο πριν αποχωριστούμε μιας και θα κατέβαινε στην Δάφνη! Βρήκες την καλύτερη σχολή για να μάθεις να πετάς! του είπε ένας Μοναχός που έστεκε δίπλα μας! Ο Παναγιώτης θυμάται ένα περιστατικό από προσκύνημά του στις αρχές της δεκαετίας του 90. Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και όταν ήθελες να επικοινωνήσεις έπρεπε να πας στις Καρυές. Ήμασταν στην σειρά και περιμέναμε λοιπόν έναν νεαρό να τελειώσει! Θέλοντας και μη ακούγαμε τα λόγια του! Φαινόταν να στενοχωριέται πολύ με εκείνα που άκουγε στην άλλη άκρη της γραμμής! Δεν ταραζόταν και μιλούσε με πραότητα… Μητέρα θα μείνω εδώ! Θέλω να αφιερωθώ στον Χριστό μας! Δεν μου ψιθυρίζει κανείς Μητέρα αυτά τα λόγια! Δική μου μόνο ε η απόφαση! Να εύχεσαι σε παρακαλώ! Σε παρακαλώ! Να εύχεσαι! Θα μείνω εδώ! Να χαίρεσαι για μένα!
Πόσο τον θαυμάσαμε τον Αθωνιαδίτη μικρό μαθητή μα και εκείνη την πάνστοργη Μάνα! Θα ξαναέβλεπε τον Ραφαήλ της τα Χριστούγεννα πλέον! Έφυγε από την δική της αγκαλιά για να τον υποδεχθεί η αγκαλιά της Μάνας Γεροντίσσης! Όλες οι Παναγιές οι Αθωνίτισσες της στέλνουν κάθε νύχτωμα διαβεβαίωση ότι ο γιόκας της προοδεύει συνεχώς στην ψυχή και στο σώμα! Σαν να την ακούμε ακόμα δακρυσμένη να τον προπέμπει τον μονάκριβό της μόλις η Αγιά Άννα ξεμάκραινε! Να πας στην ευχή του Όρους παιδί μου! Στην ευχή του Όρους!
Νώντας Σκοπετέας
http://sotiriapsixis.blogspot.com/2018/10/2018-1.html
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους: «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθως» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
agioritikesmnimes
Γαλήνωσε το μέσα μας, πύρωσε τις ματιές μας!
Ψάλλει Θεός ο Μουσουργός, αμίμητο το κάλλος!
Στου Παραδείσου τον καμβά Ζωγράφος ο Μεγάλος!
Χρόνια κυλούν μορφές περνούν, αντάμα στέκουν κάρες!
Μαζί ως τα χθες παλεύανε να λάβουνε τις χάρες!
Σε ένα Σταυρό τους συναντώ γυρεύω μεσιτεία!
Υπάρχει Η Ελπίδα μου απαντούν, Ζωής η προσδοκία!
Ναυάγια που από βυθούς σωσμούς αναζητάνε!
Αραξοβόλια έμψυχα τους κλύδωνες τους σπάνε!
Πληγές γυρεύουν γιατρικό, για της ψυχής τους σπίλους!
Όσο ανασαίνω θα διψώ Χριστού γνήσιους φίλους!
Ξανά στο Όρος του Θεού και των ανθρώπων! Σφαλίζοντας τα μάτια, του Ουρανίου Μουσουργού οι μελωδίες και τα ψάλματα όλο και δυναμώνουν! Κι έπειτα στις σιγαλιές τις ανόθευτες, τα χρώματα μια σπινθηροβόλα ζωντάνια έξαφνα παίρνουν… Κάλλος αμίμητο! Του Μεγάλου Ζωγράφου ο Αγιορείτικος καμβάς ο ατέρμονος, ξανά μπροστά σε δυο μάτια, που ρουφάνε αξεδίψαστα τις μεταλαβιές Του! Είναι από τις ελάχιστες φορές που χαίρεσαι στ αλήθεια και δεν παραπονιέσαι, με τον χρόνο που κυλά τόσο γρήγορα! Ήρθε ξανά η ώρα στο περιβόλι της Κυράς να καματέψουμε τα άγονά μας! Να αγλαομπολιάσουμε τα μαραμένα της ψυχής τα ορμέμφυτα άγια, όσα η φιλεπίστροφη ερυσίβη των παθών ζητά να αφανίσει, να γιατροπορευθούμε με την φροντίδα των πολύπειρων επιτετραμένων ιατήρων… Πολύπειροι ταξιδευτές του Άθωνα και εμείς πλέον τάχατες λογιζόμαστε απ το πλανερό μας εγώ, που πρωτοκαθεδρίες συνέχεια γυρεύει! Ώσπου η ταπεινοσύνη ενός ασθενούς και εξουθενημένου τούτου του κόσμου, ενός γεννημένου Αθωνίτη, σαν απαλή σκιάδα πέφτει ολάκερη πάνω μας, να μας αποκαλύψει ότι ακόμα ούτε αρχή δεν βάλαμε σε τούτον τον Σταυρωμένο δρόμο και να ξανακαινουργώσει μέσα μας του Χριστού την εικόνα!
Οκτώβριος ξανά! Άγιο Όρος ξανά! Αδημονία και ο ενθουσιασμός αποκτά το αληθινό του νόημα! Ο Θεός παντού! Κάθε αρχή του Φθινοπώρου τόσα χρόνια τώρα, μια μικρή Σαρακοστή για όλους μας! Αποκαραδοκία και ελπίδα, η Παναγία μας να οικονομήσει να έρθει αυτή η παμπόθητ … διακαινήσιμη εβδομάδα μας στο περιβόλι της!
Αραξοβόλια τούτες οι μορφές που και φέτος συναντήσαμε! Προστίθενται στα τόσα, που ως τώρα μας φυγάδευσαν από τις τρικυμίες και τα τραύματα, από την αδυσώπητη πάλη με του μισόψυχου εχθρού τους πελώριους κλύδωνες και τους θανατηφόρους βυθούς! Ιωνάδες όλοι οι Αγιορείτες! Κηρύττουν την μετάνοια σε κάθε τους λέξη, σε κάθε κοίταγμά τους στα βαθιά μας ανεξερεύνητα σπιλωμένα
Σκαρί Θεοπρομήτορος ξημέρωμα αναμένει!
Την άγκυρά του σε Ουρανού λιμάνι πάντα στέλνει!
Μάνα προπέμπει ένα παιδί, μοναχογιό τον έχει.
Να πας στου Όρους την ευχή του λέει και αντέχει!
Αθωνιαδίτης άγγελος παιδί της Γεροντίσσης!
Τα μυστικά διδάσκεται για τις δικές του πτήσεις!
Με την χάρη του Αγίου Θεού και Κυρίου, έφτασε η μέρα Του η σημαδεμένη από πάντα στου Οκτωβρίου το αρχίνισμα, να μας βγάλει στην οδό της μετανοίας που στάση όλο θα κάνει στο Αγιώνυμο Βουνό!
Συνοδοιπόροι στο φετινό μας δρομολόγιο ο Παναγιώτης ο Θεοδόσης και ο Φώτης! Το Όρος μας συναρπάζει! Ο Χριστός μας ενώνει στο ομοθυμαδόν! Με μια ψυχή και μια φωνή στον δρόμο για την πόλη του Ουρανού και την πύλη του Αγίου Όρους, όπου και θα διανυκτερεύαμε ως συνήθως την παραμονή της εισόδου μας! Το απολυτίκιο του Αγίου Χριστοφόρου στο ξεκίνημά μας , από ένα εικόνισμα που μας χάρισε ο Θεός μέσω πεφιλημένου αδελφού εκ Πατρών που πολύ τον ευλαβείται!
-Να ναι σε όλο το ταξίδι μαζί σας ευχήθηκε εκείνος!
Μετά από επτά σχεδόν ώρες περπατούσαμε στους δρόμους της Ουρανούπολης! Θέλει προσπάθεια ο λογισμός σου να πετάει και να στέκεται σαν μέλισσα μόνο στα ευώδη και όχι σαν μύγα να αναζητά της Χριστεμπορίας τα λερά… Μα σαν τα καταφέρεις δεν μπορείς παρά να νιώσεις την ευλογία που έχει τούτο το προπύργιο του Αχαμήλωτου Άθωνα! Λίγο πριν πάμε στα δωμάτια για κάποιες ώρες ξεκούρασης ως το αχάραγο ξεκίνημα, στεκόμαστε στο λιμάνι και θωρούμε το λατρεμένο πλοίο της Αγίας Άννας! Μέσα δεν υπάρχει κανείς. Κι όμως αυτό το σκαρί κουβαλάει συνεχώς πάνω του δυσαρίθμητες ορθρίες ψυχές, προσμονές και δακρυστάλαχτες λυτρώσεις, μυρωμένα όνειρα του Παραδείσου. Φαίνεται τόσο μικρή η άγκυρά του να συγκρατήσει όλα τούτα! Σε καλεί να βάλεις μετάνοια μπροστά σε αυτήν και το βαρούλκο της που με τον Ουρανό την ενώνει!
Πεντέμιση το πρωί το γραφείο προσκυνητών είναι γεμάτο από δεκάδες ανδρών! Έπειτα από λίγο κατηφορίζουμε προς το λιμάνι! Ήδη οι πρώτοι είναι μέσα στο καράβι και από το κατάστρωμα καρτεράνε το πρώτο φως που θα τους φέρει στα ιερά και όσια της Πίστης μας! Δεν θυμάμαι αν είχα ξανακοιτάξει προσεκτικά το Διαμονητήριό μου! Τα λόγια που αναγράφονται πάνω του, προοίμιο ουσίας, υπόμνηση προτροπή και κατευόδιο για όλους μας!
Διαμονητήριον προς τας είκοσιν ιεράς και σεβασμίας Μονάς του Αγίου Όρους Άθω. Με άδειαν παραμονής αφίκετο προς επίσκεψιν των ιερών σκηνωμάτων και προσκύνησιν των εν αυτοίς αποκειμένων ιερών και οσίων της Πίστεως ημών. Παρακαλείσθε όθεν, όπως παράσχητε αυτώ προς τη φιλόφρονι υποδοχή και πάσαν άμα δυνατήν φιλοξενίαν και περιποίησιν προς εκπλήρωσιν του δι ον έρχεται αυτόσε σκοπού!
Ώστε έχουν υποχρέωση οι Αγιορείτες! Δεσμεύονται εκ των κανόνων και του ελαχίστου αντιτίμου που καταβάλλουν οι προσκυνητές; Μετά από τόσα χρόνια μπορούμε με ακλόνητη πεποίθηση πλέον να το πούμε! Δεν τηρούν εντολές επιστασίας οι Αγιορείτες! Μα του Θεού τον νόμο! Της φιλοξενίας μη επιλανθάνεσθε φωνάζει το στόμα του Χριστού ο Παύλος, στην προς Εβραίους και προς όλους μας! Θεού διάκονοι οι Αγιορείτες! Μας προσμένουν με αγάπη ανυπόκριτη, πλούσια να μας κεράσουν από του Κυρίου το ποτήρι και την τράπεζα.
Στεκόμαστε μαζί με άλλους στην μπουκαπόρτα της Αγίας Άννας και περιμένουμε να ελέγξουν τα στοιχεία μας! Πρώτος προορισμός η Μονή του Διονυσίου! Όπως πάντα τα θαυμάσια και τα δάκρυα ξεκινούν να λαβαίνουν την θέση τους στην ζωοδότρα μνήμη από τούτο το λιμανάκι! Μα φέτος είναι τόσο συνταρακτική αυτή η εικόνα του πρώτου μας Αθωνικού ξημερώματος! Μια γυναίκα στέκει ακριβώς δίπλα μας! Θεέ και Κύριε! θα αναφωνήσει κάποιος με αυτήν την απρόσμενη παρουσία! Ναι έτσι και εμείς το νιώσαμε για ελάχιστα όμως! Μέχρι που την είδαμε να αγκαλιάζει ολόστοργα ένα μικρό αγόρι! Το καταφιλούσε και εκείνο φώλιαζε το προσωπάκι του μέσα στην κλειστή της αγκαλιά! Στέκαμε κατασυγκινημένοι και κοιτάζαμε, η αλήθεια κάπως αδιάκριτα, αφήνοντας άλλους να μας προσπεράσουν! Σε λίγο έφτασε η ώρα να ανέβουμε και εμείς στο πλοίο μαζί με το παιδί! Ζαλωμένο εκείνο με τον σάκο του και μια δυο σακούλες από όπου ξέβγαιναν κουβέρτες και ένα διπλωμένο χαρτόνι! Καταλάβαμε αμέσως! Ένας μικρός μαθητής, οικότροφος της Αθωνιάδας! «φροντιστήριον καταστῆσαι ἑλληνικῶν, μαθημάτων παιδείας τε καὶ διδασκαλίας παντοδαποῦς ἕν τε λογικαῖς, φιλοσοφικαῖς τε καὶ θεολογικαῖς ἐπιστήμαις» Το ευλογημένο καταφύγιο των ευσεβών εκ κοιλίας μητρός, η σχολή μελλοντικών υπουργών του Υψίστου, των υψοποιών αρετών η ακαδημία, το πρώτο κοινόβιο κατοπινών εν σώματι αγγέλων!
Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα και καθίσαμε σε ένα μεγάλο παγκάκι! Ο μικρός βιαστικός πήγε αμέσως στην πρύμνη σιμά στην Ελληνική Σημαία που άρχισε να κυματίσει μόλις η πλεύση μας ξεκίνησε! Χαιρετούσε την μάνα του κουνώντας τα μικρά χέρια του συνεχώς! Εκείνη έστεκε εκεί μέχρι που το λιμάνι χάθηκε από τα μάτια του! Γύρεψα να βρεθώ δίπλα του την ώρα εκείνη! Έτσι σε λίγο ψωμίζαμε μαζί τους γλάρους που θαρρετά μας πλησίαζαν! Ο μικρός Ραφαήλ, μαθητής της πρώτης Γυμνασίου! Περίμενα ότι θα ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας! Μα εκείνος ήταν μοναχοπαίδι! Είχε έρθει πριν λίγα χρόνια στο Όρος και του άρεσε πολύ! Έχω ξυπνήσει από τις 2 για να έρθουμε από Θεσσαλονίκη με την μαμά μου! Σήμερα θα χάσω και την πρώτη ώρα! Αλλά την δεύτερη θα είμαι εκεί! Έχουμε βυζαντινή μουσική! Εγώ ξέρετε είμαι Παντοκρατορινός! Κάθε Παρασκευή και όλο το Σαββατοκύριακο βρίσκομαι στην Παντοκράτορος! Κάθε Μοναστήρι έχει υπό την προστασία του κάποιους μαθητές! Είναι πολύ ωραία εκεί! Κάνουμε και διακονήματα! Πηγαίνουμε και σε όλες τις ακολουθίες! Έχουμε τα δικά μας δωμάτια! Στην Αθωνιάδα είμαστε μαζί με άλλους 3 συμμαθητές μου στο δωμάτιο! Είμαστε πολύ καλοί φίλοι! Και οι καθηγητές μας αγαπούν πολύ! Έτσι απλά μου τα περιέγραψε! Έπειτα από λίγη ώρα δεν είχε τίποτα από το πρωινό φαγητό που του είχε ετοιμάσει η μάνα του! Μια μπουκιά έτρωγε εκείνος δυο οι γλάροι! Την λύπη του αποχωρισμού σύντομα την είχε αγκαλιάσει η ευχή του Όρους! Έβγαλα και του χάρισα 2 βιβλία που είχα μαζί μου. Μου αρέσει τόσο το διάβασμα! Μου είπε ο μικρός! Πιο πολύ του Αγίου Παϊσίου και του Αγίου Πορφυρίου τα λόγια και τα θαύματα! Πόσο συνδέονται και οι δυο νεοκαταταχθέντες Άγιοι μαζί του σκέφτηκα! Ο ένας όσο ζούσε στην Παναγούδα, ήταν ο συνήθης προορισμός όλων των μαθητών της Αθωνιάδας στις σχόλες τους! Τους φίλευε συνεχώς με ό,τι του έδιναν! Σακούλες γεμάτες καλούδια και αξέχαστες Θεόσοφες διδαχές που γέμισαν με πίστη όλους τους χρόνους τους ως σήμερα! Ο άλλος και εκείνος μόνος, αλητόπαιδο του Χριστού κάποτε κούρνιασε σε ένα πλοίο, με προορισμό το περιβόλι του Μυστικού Παραδείσου!
Θέλω όταν μεγαλώσω να γίνω πιλότος μου είπε λίγο πριν αποχωριστούμε μιας και θα κατέβαινε στην Δάφνη! Βρήκες την καλύτερη σχολή για να μάθεις να πετάς! του είπε ένας Μοναχός που έστεκε δίπλα μας! Ο Παναγιώτης θυμάται ένα περιστατικό από προσκύνημά του στις αρχές της δεκαετίας του 90. Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και όταν ήθελες να επικοινωνήσεις έπρεπε να πας στις Καρυές. Ήμασταν στην σειρά και περιμέναμε λοιπόν έναν νεαρό να τελειώσει! Θέλοντας και μη ακούγαμε τα λόγια του! Φαινόταν να στενοχωριέται πολύ με εκείνα που άκουγε στην άλλη άκρη της γραμμής! Δεν ταραζόταν και μιλούσε με πραότητα… Μητέρα θα μείνω εδώ! Θέλω να αφιερωθώ στον Χριστό μας! Δεν μου ψιθυρίζει κανείς Μητέρα αυτά τα λόγια! Δική μου μόνο ε η απόφαση! Να εύχεσαι σε παρακαλώ! Σε παρακαλώ! Να εύχεσαι! Θα μείνω εδώ! Να χαίρεσαι για μένα!
Πόσο τον θαυμάσαμε τον Αθωνιαδίτη μικρό μαθητή μα και εκείνη την πάνστοργη Μάνα! Θα ξαναέβλεπε τον Ραφαήλ της τα Χριστούγεννα πλέον! Έφυγε από την δική της αγκαλιά για να τον υποδεχθεί η αγκαλιά της Μάνας Γεροντίσσης! Όλες οι Παναγιές οι Αθωνίτισσες της στέλνουν κάθε νύχτωμα διαβεβαίωση ότι ο γιόκας της προοδεύει συνεχώς στην ψυχή και στο σώμα! Σαν να την ακούμε ακόμα δακρυσμένη να τον προπέμπει τον μονάκριβό της μόλις η Αγιά Άννα ξεμάκραινε! Να πας στην ευχή του Όρους παιδί μου! Στην ευχή του Όρους!
Νώντας Σκοπετέας
http://sotiriapsixis.blogspot.com/2018/10/2018-1.html
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους: «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθως» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
agioritikesmnimes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έτσι μπήκε στο ΤΑΤΟΥΑΖ...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποια τρόφιμα δεν πρέπει να αποθηκεύουμε μαζί και γιατί;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
