2018-11-16 13:05:45
Γερόντισσα Γαβριηλία: Ναι. Όπως λες, μας προφυλάγουν οι Άγγελοι. Το έχω παρακολουθήσει αυτό. Είναι σαν να βάζουν γύρω-γύρω μας μια προστασία.
Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992).
Το λέμε κάθε βράδυ στο Απόδειπνο… “Τείχισον ημάς αγίοις Αγγέλοις σου ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της Πίστεως”.
Ξέρεις τι σπουδαίο είναι αυτό; Να μην σου φεύγει ποτέ η πίστη; Να είναι μόνιμη;
Τώρα μού ήρθε στο νου ένα μικρό παράδειγμα, που θα σου φανεί παιδιάστικό. Όμως μου συνέβη. Μόλις πήγαμε στη Φαράν ήταν όλα τόσο όμορφα. Τα κελλάκια ολοκαίνουργια, με σίτες στην πόρτα και τα παράθυρα. Κοιμήθηκα κι εγώ το πρώτο βράδυ ήσυχα. Μεσ’ την έρημο είμαι, σκέφθηκα, και δεν θάχω τίποτα απ’ αυτά που είχα στην Ινδία, ούτε σκορπιούς, ούτε κουνούπια. Μεγάλη ησυχία Τα ξημερώματα τι έπαθα; Τι είδα; Ολόκληρο χαλί στρωμένο στο πάτωμα, κάτι πελώρια μυρμήγκια. Ολόκληρο χαλί! Αλλά κοίταξε να θαυμάσεις.
Γύρω-γύρω στο κρεβάτι μου σε μισό μέτρο απόσταση, τίποτε δεν υπήρχε! Είχαν αφήσει κάτι σαν περιθώριο…
Φώναξα SOS την αδελφή Αικατερίνη. Γιατί μπορεί να έχω πολλή πίστη και θάρρος αλλά μπρος σ’ ένα μυρμήγκι, δεν μπορώ να κάνω τίποτε!
Ούτε να το πατήσω, ούτε να το διώξω… Ήρθε λοιπόν, τα μάζεψε με το φαράσι και τα πήγε έξω. Όλο αυτό έγινε για να δω και πάλι το “Εδώ είμαστε” του φύλακα Αγγέλου.
Έτσι γίνεται με όλα και με όλους.
Από το βιβλίο της Μοναχής Γαβριηλίας, “Γερόντισσα Γαβριηλία (1897- 1992), “Η ασκητική της αγάπης», των εκδόσεων Πορφύρα.
Πηγή
paraklisi
Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992).
Το λέμε κάθε βράδυ στο Απόδειπνο… “Τείχισον ημάς αγίοις Αγγέλοις σου ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της Πίστεως”.
Ξέρεις τι σπουδαίο είναι αυτό; Να μην σου φεύγει ποτέ η πίστη; Να είναι μόνιμη;
Τώρα μού ήρθε στο νου ένα μικρό παράδειγμα, που θα σου φανεί παιδιάστικό. Όμως μου συνέβη. Μόλις πήγαμε στη Φαράν ήταν όλα τόσο όμορφα. Τα κελλάκια ολοκαίνουργια, με σίτες στην πόρτα και τα παράθυρα. Κοιμήθηκα κι εγώ το πρώτο βράδυ ήσυχα. Μεσ’ την έρημο είμαι, σκέφθηκα, και δεν θάχω τίποτα απ’ αυτά που είχα στην Ινδία, ούτε σκορπιούς, ούτε κουνούπια. Μεγάλη ησυχία Τα ξημερώματα τι έπαθα; Τι είδα; Ολόκληρο χαλί στρωμένο στο πάτωμα, κάτι πελώρια μυρμήγκια. Ολόκληρο χαλί! Αλλά κοίταξε να θαυμάσεις.
Γύρω-γύρω στο κρεβάτι μου σε μισό μέτρο απόσταση, τίποτε δεν υπήρχε! Είχαν αφήσει κάτι σαν περιθώριο…
Φώναξα SOS την αδελφή Αικατερίνη. Γιατί μπορεί να έχω πολλή πίστη και θάρρος αλλά μπρος σ’ ένα μυρμήγκι, δεν μπορώ να κάνω τίποτε!
Ούτε να το πατήσω, ούτε να το διώξω… Ήρθε λοιπόν, τα μάζεψε με το φαράσι και τα πήγε έξω. Όλο αυτό έγινε για να δω και πάλι το “Εδώ είμαστε” του φύλακα Αγγέλου.
Έτσι γίνεται με όλα και με όλους.
Από το βιβλίο της Μοναχής Γαβριηλίας, “Γερόντισσα Γαβριηλία (1897- 1992), “Η ασκητική της αγάπης», των εκδόσεων Πορφύρα.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
