2012-06-08 18:03:01
Για την μετάβαση του από τον ΠΑΟ στον Ολυμπιακό μίλησε ο Αντώνης Νικοπολίδης, υποστηρίζοντας ότι μπορεί να του έγινε... έμμεσος εκβιασμός, όμως εκείνος έδωσε την ζωή στους «πράσινους».
Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, έδωσε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Αlpha και την εκπομπή της Ελένη Μενεγάκη, όπου μίλησε μεταξύ άλλων για την ζωή του, το βιβλίο που έγραψε, τον χαμό του πατέρα του, τον ΠΑΟ που θεωρεί το... δημοτικό του, αλλά και τον Ολυμπιακό που είναι η καριέρα του.
Αναλυτικά όσα είπε ο Αντώνης Νικοπολίδης:
Για το βιβλίο του: «Είναι ένα βιβλίο για τον Αντώνη των γηπέδων. Όχι κάποιο ρεπορτάζ αλλά μιλάει για το ποιες είναι οι αξίες της ζωής μου, για τα πρώτα μου όνειρα, τις στερήσεις που είχα, τις θυσίς. Ο κόσμος δεν ξέρει ποιος είναι ο άνθρωπος Νικοπολίδης, γνωρίζει μόνο τον τερματοφύλακα. Θέλω να δώσω κάτι στα παιδιά που έχουν σκοπό να γίνουν επαγγελματίες».
Για την ηλικία που αποφασίζει ένα παιδί να γίνει επαγγελματίας: «Υπάρχουν πολλά παιδιά με μεγάλο ταλέντο. Αυτά που ξεχωρίζουν και κάνουν πρωταθλητισμό είναι αυτά που κάνουν θυσίες, που αφοσιώνονται. Θυμάμαι ότι στην εφηβική μου ηλικία στερήθηκα πολλά πράγματα, όταν οι φίλοι μου έβγαιναν βόλτες εγώ έπρεπε να μείνω μέσα. Υπάρχουν πολύ μεγάλα ταλέντα που όμως δεν τα καταφέρνουν. Εμείς ορίζουμε την τύχη μας. Οφείλω μέσα από να δείξω στα νέα παιδιά τον δρόμο που πρέπει ν' ακολουθήσουν».
Για το αν υπήρξε ποδοσφαιριστής που φοβόταν: «Δεν ήταν σίγουρα ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, όμως ο Μπέκαμ είχε κάτι ξεχωριστό. Το σουτ του και ο τρόπος που πάσαρε ήταν καταπληκτικός. Από τότε όμως που έφυγε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άρχισε ν' ασχολείται περισσότερο με το lifestyle κι έδειξε να παραμερίζει κάπως το ποδόσφαιρο».
Για την τον τρόπο που παίζουν οι ξένοι και την διαφορά που υπάρχει με τους Έλληνες: «Πάντα υπάρχουν σε μία ομάδα ιδιαίτεροι παίχτες. Στην Ευρώπη όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Εκεί γίνεται πιο ομαδική δουλειά, θέλουμε πολύ ακόμα για να τους φτάσουμε».
Σχετικά με την απόδοση που θα είχε ένας γνωστός ποδοσφαιριστής του εξωτερικού στην Ελλάδα, αν δεν είχε καλή αντιμετώπιση από τους συμπαίκτες του: «Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Μέσι, στην Μπαρτσελόνα βάζει 50 γκολ αλλά στην Αργεντινή δείχνει ότι δεν μπορεί. Στην Μπάρτσα γίνεται ομαδική δουλειά που δεν γίνεται στην Αργεντινή κι εκεί δεν μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, όπως έκανε ο Μαραντόνα παλιότερα».
Για τις τρικλοποδιές που είχε στην ζωή του: «Οι περισσότερες ήταν εκτός γηπέδων, γίνονταν τριγύρω μου».
Για την μετακίνηση από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό: «Πήγα σε μία ομάδα που περίμενε πολλά από εμένα. Όταν έχεις κάποιον κοντά σου για πολλά χρόνια, δεν το εκτιμάς, όπως είχε γίνει στον Παναθηναϊκό. Στον Ολυμπιακό με αγκάλιασαν από την αρχή, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που έζησα, είναι αυτό που θέλει κάθε αθλητής. Περίμεναν από εμένα να γίνω ο καθοδηγητής τους, να δώσω ηρεμία, να πάρω έναν ρόλο... ισορροπιστή».
Για την κόντρα ανάμεσα στους «αιώνιους» και την αντίδραση των φίλων του Παναθηναϊκού όταν έφυγε: «Δεν μπορεί να ζήσει ο ένας από τον άλλο. Οι αλήθεια είναι ότι ειδικά στις αρχές δεν περνούσα καθόλου καλά. Με έβριζαν παντού, έβλεπε συνθήματα».
Αναφορικά με το αν πέρασαν κι άλλοι ποδοσφαιριστές τα ίδια στο παρελθόν: «Όταν κάποιος θεωρείται σημαία σε μία ομάδα και αλλάξει στρατόπεδο,δημιουργείται πρόβλημα. Κι άλλοι στο παρελθόν πέρασαν δυσκολίες, όπως ο Αποστολάκης».
Για το αν οι μεγάλες στιγμές στην καριέρα του ήταν με τον Ολυμπιακό: «Και στον Παναθηναϊκό είχαμε πολύ μεγάλες επιτυχίες, και στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο ΟΥΕΦΑ που πήγαμε στους «8». Ο Παναθηναϊκός όμως είναι το δημοτικό, το γυμνάσιο, η ιστορία της ζωής μου. Ο Ολυμπιακός όμως είναι η καριέρα μου»!
Σχετικά με την μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του: «H κατάκτηση του Euro το 2004, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα».
Για το αν θα ήθελε στο Euro να ήταν μικρότερος για να μπορέσει να φύγει στο εξωτερικό: «Προσπάθησα πολλές φορές να φύγω στο εξωτερικό. Εκείνη την στιγμή όμως δεν ήθελα να το κάνω αν και είχα προτάσεις, γιατί έπρεπε να δώσω απαντήσεις σ' αυτούς που με προσέβαλαν. Ήθελα να εκδικηθώ για όσα είχα περάσεις τους προηγούμενους μήνες. Για έξι περίπου μήνες ήμουν εκτός ομάδας και μου γινόταν ένας έμμεσος εκβιασμός».
Για την γυναίκα του: «Ήμουν αρραβωνιασμένος όταν την γνώρισα και μετά από ένα χρόνο που χώρισα την πήρα τηλέφωνο. Είναι μία πολύ όμορφη γυναίκα, μου αρέσει η υπερβολική της σιγουριά, κάτι που εγώ δεν έχω. Βρήκα πράγματα που μου έλειπαν, αλληλοσυμπληρωνόμαστε».
Για τα παιδιά του: «Έλειπα πολύ γι' αρκετά χρόνια, λόγω των υποχρεώσεων. Τον τελευταίο όμως χρόνο περνάμε πολύ χρόνο μαζί, πηγαίνουμε για ποδόσφαιρο αλλά και στο γήπεδο».
Για τον πατέρα του: «Μου έδινε τα πάντα. Δούλευαν οι γονείς μου σκληρά και αυτό που μου έλεγε είναι να προσπαθήσω για να ξεφύγω από εδώ. Μου έδινε τις αξίες της ζωής, ήξερα ότι για να προοδεύσω έπρεπε να δουλέψω σκληρά. Έπρεπε να προσπαθήσω για το καλύτερο. Όταν πέθανε το 93' από καρκίνο ένιωσα να μεταλλάχτηκα. Έπρεπε να πάρω την ευθύνη για την οικογένειά μου, να πάρω πλέον την ζωή στα σοβαρά. Από τότε μεγάλωσα σαν Αντώνης».
Για την ομάδα που υποστήριζε από μικρός: «Ήμουν Ολυμπιακός αλλά ο πατέρας μου Παναθηναϊκός. Ο πατέρας μου δεν προσπάθησε να με ωθήσει στην ομάδα που υποστήριζε ο ίδιος».
Για το πως νιώθει ένας Ολυμπιακός που παίζει γαι τον Παναθηναϊκό: «Εκεί αλλάζουν τα πράγματα, μπαίνεις σ' έναν επαγγελματικό χώρο και κοιτάς την ομάδα και τον συμφέρον σου. Έχω δώσει την ζωή μου στον Παναθηναϊκό και δούλευα με πολύ μεράκι. Ήμουν πάντα πιστός στην ομάδα».
Όσο για την Εθνική ομάδα: «Μπορούμε να νικήσουμε σήμερα, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Είναι σημαντικό για την Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο να τα πάμε καλά. Για να ξεχαστεί ο κόσμος που δοκιμάζεται και να νιώσει κάποια χαρά».
olympiacos-blog
Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, έδωσε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Αlpha και την εκπομπή της Ελένη Μενεγάκη, όπου μίλησε μεταξύ άλλων για την ζωή του, το βιβλίο που έγραψε, τον χαμό του πατέρα του, τον ΠΑΟ που θεωρεί το... δημοτικό του, αλλά και τον Ολυμπιακό που είναι η καριέρα του.
Αναλυτικά όσα είπε ο Αντώνης Νικοπολίδης:
Για το βιβλίο του: «Είναι ένα βιβλίο για τον Αντώνη των γηπέδων. Όχι κάποιο ρεπορτάζ αλλά μιλάει για το ποιες είναι οι αξίες της ζωής μου, για τα πρώτα μου όνειρα, τις στερήσεις που είχα, τις θυσίς. Ο κόσμος δεν ξέρει ποιος είναι ο άνθρωπος Νικοπολίδης, γνωρίζει μόνο τον τερματοφύλακα. Θέλω να δώσω κάτι στα παιδιά που έχουν σκοπό να γίνουν επαγγελματίες».
Για την ηλικία που αποφασίζει ένα παιδί να γίνει επαγγελματίας: «Υπάρχουν πολλά παιδιά με μεγάλο ταλέντο. Αυτά που ξεχωρίζουν και κάνουν πρωταθλητισμό είναι αυτά που κάνουν θυσίες, που αφοσιώνονται. Θυμάμαι ότι στην εφηβική μου ηλικία στερήθηκα πολλά πράγματα, όταν οι φίλοι μου έβγαιναν βόλτες εγώ έπρεπε να μείνω μέσα. Υπάρχουν πολύ μεγάλα ταλέντα που όμως δεν τα καταφέρνουν. Εμείς ορίζουμε την τύχη μας. Οφείλω μέσα από να δείξω στα νέα παιδιά τον δρόμο που πρέπει ν' ακολουθήσουν».
Για το αν υπήρξε ποδοσφαιριστής που φοβόταν: «Δεν ήταν σίγουρα ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, όμως ο Μπέκαμ είχε κάτι ξεχωριστό. Το σουτ του και ο τρόπος που πάσαρε ήταν καταπληκτικός. Από τότε όμως που έφυγε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άρχισε ν' ασχολείται περισσότερο με το lifestyle κι έδειξε να παραμερίζει κάπως το ποδόσφαιρο».
Για την τον τρόπο που παίζουν οι ξένοι και την διαφορά που υπάρχει με τους Έλληνες: «Πάντα υπάρχουν σε μία ομάδα ιδιαίτεροι παίχτες. Στην Ευρώπη όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Εκεί γίνεται πιο ομαδική δουλειά, θέλουμε πολύ ακόμα για να τους φτάσουμε».
Σχετικά με την απόδοση που θα είχε ένας γνωστός ποδοσφαιριστής του εξωτερικού στην Ελλάδα, αν δεν είχε καλή αντιμετώπιση από τους συμπαίκτες του: «Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Μέσι, στην Μπαρτσελόνα βάζει 50 γκολ αλλά στην Αργεντινή δείχνει ότι δεν μπορεί. Στην Μπάρτσα γίνεται ομαδική δουλειά που δεν γίνεται στην Αργεντινή κι εκεί δεν μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, όπως έκανε ο Μαραντόνα παλιότερα».
Για τις τρικλοποδιές που είχε στην ζωή του: «Οι περισσότερες ήταν εκτός γηπέδων, γίνονταν τριγύρω μου».
Για την μετακίνηση από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό: «Πήγα σε μία ομάδα που περίμενε πολλά από εμένα. Όταν έχεις κάποιον κοντά σου για πολλά χρόνια, δεν το εκτιμάς, όπως είχε γίνει στον Παναθηναϊκό. Στον Ολυμπιακό με αγκάλιασαν από την αρχή, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που έζησα, είναι αυτό που θέλει κάθε αθλητής. Περίμεναν από εμένα να γίνω ο καθοδηγητής τους, να δώσω ηρεμία, να πάρω έναν ρόλο... ισορροπιστή».
Για την κόντρα ανάμεσα στους «αιώνιους» και την αντίδραση των φίλων του Παναθηναϊκού όταν έφυγε: «Δεν μπορεί να ζήσει ο ένας από τον άλλο. Οι αλήθεια είναι ότι ειδικά στις αρχές δεν περνούσα καθόλου καλά. Με έβριζαν παντού, έβλεπε συνθήματα».
Αναφορικά με το αν πέρασαν κι άλλοι ποδοσφαιριστές τα ίδια στο παρελθόν: «Όταν κάποιος θεωρείται σημαία σε μία ομάδα και αλλάξει στρατόπεδο,δημιουργείται πρόβλημα. Κι άλλοι στο παρελθόν πέρασαν δυσκολίες, όπως ο Αποστολάκης».
Για το αν οι μεγάλες στιγμές στην καριέρα του ήταν με τον Ολυμπιακό: «Και στον Παναθηναϊκό είχαμε πολύ μεγάλες επιτυχίες, και στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο ΟΥΕΦΑ που πήγαμε στους «8». Ο Παναθηναϊκός όμως είναι το δημοτικό, το γυμνάσιο, η ιστορία της ζωής μου. Ο Ολυμπιακός όμως είναι η καριέρα μου»!
Σχετικά με την μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του: «H κατάκτηση του Euro το 2004, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα».
Για το αν θα ήθελε στο Euro να ήταν μικρότερος για να μπορέσει να φύγει στο εξωτερικό: «Προσπάθησα πολλές φορές να φύγω στο εξωτερικό. Εκείνη την στιγμή όμως δεν ήθελα να το κάνω αν και είχα προτάσεις, γιατί έπρεπε να δώσω απαντήσεις σ' αυτούς που με προσέβαλαν. Ήθελα να εκδικηθώ για όσα είχα περάσεις τους προηγούμενους μήνες. Για έξι περίπου μήνες ήμουν εκτός ομάδας και μου γινόταν ένας έμμεσος εκβιασμός».
Για την γυναίκα του: «Ήμουν αρραβωνιασμένος όταν την γνώρισα και μετά από ένα χρόνο που χώρισα την πήρα τηλέφωνο. Είναι μία πολύ όμορφη γυναίκα, μου αρέσει η υπερβολική της σιγουριά, κάτι που εγώ δεν έχω. Βρήκα πράγματα που μου έλειπαν, αλληλοσυμπληρωνόμαστε».
Για τα παιδιά του: «Έλειπα πολύ γι' αρκετά χρόνια, λόγω των υποχρεώσεων. Τον τελευταίο όμως χρόνο περνάμε πολύ χρόνο μαζί, πηγαίνουμε για ποδόσφαιρο αλλά και στο γήπεδο».
Για τον πατέρα του: «Μου έδινε τα πάντα. Δούλευαν οι γονείς μου σκληρά και αυτό που μου έλεγε είναι να προσπαθήσω για να ξεφύγω από εδώ. Μου έδινε τις αξίες της ζωής, ήξερα ότι για να προοδεύσω έπρεπε να δουλέψω σκληρά. Έπρεπε να προσπαθήσω για το καλύτερο. Όταν πέθανε το 93' από καρκίνο ένιωσα να μεταλλάχτηκα. Έπρεπε να πάρω την ευθύνη για την οικογένειά μου, να πάρω πλέον την ζωή στα σοβαρά. Από τότε μεγάλωσα σαν Αντώνης».
Για την ομάδα που υποστήριζε από μικρός: «Ήμουν Ολυμπιακός αλλά ο πατέρας μου Παναθηναϊκός. Ο πατέρας μου δεν προσπάθησε να με ωθήσει στην ομάδα που υποστήριζε ο ίδιος».
Για το πως νιώθει ένας Ολυμπιακός που παίζει γαι τον Παναθηναϊκό: «Εκεί αλλάζουν τα πράγματα, μπαίνεις σ' έναν επαγγελματικό χώρο και κοιτάς την ομάδα και τον συμφέρον σου. Έχω δώσει την ζωή μου στον Παναθηναϊκό και δούλευα με πολύ μεράκι. Ήμουν πάντα πιστός στην ομάδα».
Όσο για την Εθνική ομάδα: «Μπορούμε να νικήσουμε σήμερα, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Είναι σημαντικό για την Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο να τα πάμε καλά. Για να ξεχαστεί ο κόσμος που δοκιμάζεται και να νιώσει κάποια χαρά».
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στη Βουλγαρία τον έψαχναν ... στο Τυμπάκι τον βρήκαν!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κάνε το …θαύμα σου!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
