2018-11-27 18:48:53
Ποιός χάνει, τι
Ποιός χάνεται
Κι αυτό το βουητό μες στην ομίχλη
αυτό το αδιάκοπο βουητό μες στην ομίχλη
διάστικτο από σήματα πικρά
Σ. Σαράκης, Στιγμή στο Χάος
Η Ελλάδα, εκτός από τους διάφορους –ούχους (αξιωματ-ούχους, οφφιτσι-ούχους, δικαι-ούχους κλπ.],απέκτησε μεταπολιτευτικά και πολύχρωμους –δόρους.
Θ’ αρχίσω από τους αβανταδόρους της (κάθε)εξουσίας. Αυτοί μόλις μυριστούν το κατά πού πάνε τα πράγματα, σπρώχνουν τις καταστάσεις, τις εντυπώσεις, τις διαρροές για να στηρίξουν, να υποστηρίξουν, να καλύψουν, να συγκαλύψουν, να πλύνουν, να ξεπλύνουν το νέο σύστημα, ώστε την κατάλληλη ώρα να λάβουν την ανταμοιβή της "πίστης" τους.
Μετά έρχονται οι σουλατσαδόροι, οι οποίοι κυκλοφορούν στους διαδρόμους, ίσως και στα υπόγεια των εξουσιών, δίνουν και παίρνουν "υλικό πολέμου", τσιμπολογάνε οφέλη και καλλιεργούν σχέσεις κάνοντας θελήματα, συχνά ολίγον "μαύρα".
Ύστερα οι σαλταδόροι. Ετούτοι ορμάνε πάνω στο κατάστρωμα της εξουσίας, καταλαμβάνουν καίριες θέσεις κι αρμοδιότητες, σπρώχνουν τους άλλους στο κενό, δεν σέβονται παραδόσεις, διαδικασίες και αρχές προκειμένου ν’ ανέβουν στο κατάρτι για να δουν πρώτοι το νησί των θησαυρών.
Τέλος οι μπουκαδόροι, τύποι που βρίσκουν αφύλακτο άνοιγμα σε κάποιο θεσμό, σε κάποιο σύστημα, σε κάποια αυλή, "τρουπώνουν" κι εγκαθίστανται για πολύ καιρό στις παρυφές της εξουσίας, ακόμα κι όταν ένας υπεύθυνος μπορέσει να κλείσει την ανοικτή τρύπα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Επειδή πιστεύω ότι ο πολιτικός χώρος αυτού του τόπου έχει πλημμυρισθεί από παρόμοιους ανθρωπολογικούς τύπους, οι οποίοι, όχι μόνο δεν αφήνουν περιθώριο εισόδου στην πολιτική –από την κανονική θύρα– όσων επιθυμούν διαφάνεια, αξιοκρατία και ανιδιοτελή προσφορά -αλλά επιπλέον διαμορφώνουν ένα κοινωνικοπολιτισμικό κλίμα αποσύνθεσης κι αποδιοργάνωσης του τύπου "όλα επιτρέπονται".
Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριζόμουνα ότι τα πτυχία και οι τίτλοι κάνουν τον ηθικό άνθρωπο, τον ευαίσθητο πολίτη, τον έντιμο πολιτικό. Όμως αν ισχύει το "η αρχή άνδρα/γυναίκα δείκνυσι", αυτό δεν αφορά μόνο στην άσκηση της εξουσίας αλλά και στον τρόπο που εισέρχεσαι στον πολιτικό στίβο, στην αρχική σου κίνηση και βούληση.
Οι αβανταδόροι, σουλατσαδόροι, σαλταδόροι και μπουκαδόροι της όποιας εξουσίας, αν καθεστοποιηθούν, δεν υπάρχει ελπίδα για το δημοκρατικό πολίτευμα, όσα Συντάγματα κι αν αναθεωρηθούν.
Αυτό ας το συνειδητοποιήσουν όλα τα κόμματα γιατί αφορά άπαντες, ενόψει και των εκλογών.
ΥΓ. "Τα χρέη μου τα ξόφλησα
Εγλίτωσα τη φυλακή
Περιουσία έκαμα
Ακίνητη και κινητή
Ευχαριστώ τη χάρη σου
Κυρά-Πολιτική" (Διονύσης Σέρρας, Ευχαριστήριο)
Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη
capital.gr
_
Ποιός χάνεται
Κι αυτό το βουητό μες στην ομίχλη
αυτό το αδιάκοπο βουητό μες στην ομίχλη
διάστικτο από σήματα πικρά
Σ. Σαράκης, Στιγμή στο Χάος
Η Ελλάδα, εκτός από τους διάφορους –ούχους (αξιωματ-ούχους, οφφιτσι-ούχους, δικαι-ούχους κλπ.],απέκτησε μεταπολιτευτικά και πολύχρωμους –δόρους.
Θ’ αρχίσω από τους αβανταδόρους της (κάθε)εξουσίας. Αυτοί μόλις μυριστούν το κατά πού πάνε τα πράγματα, σπρώχνουν τις καταστάσεις, τις εντυπώσεις, τις διαρροές για να στηρίξουν, να υποστηρίξουν, να καλύψουν, να συγκαλύψουν, να πλύνουν, να ξεπλύνουν το νέο σύστημα, ώστε την κατάλληλη ώρα να λάβουν την ανταμοιβή της "πίστης" τους.
Μετά έρχονται οι σουλατσαδόροι, οι οποίοι κυκλοφορούν στους διαδρόμους, ίσως και στα υπόγεια των εξουσιών, δίνουν και παίρνουν "υλικό πολέμου", τσιμπολογάνε οφέλη και καλλιεργούν σχέσεις κάνοντας θελήματα, συχνά ολίγον "μαύρα".
Ύστερα οι σαλταδόροι. Ετούτοι ορμάνε πάνω στο κατάστρωμα της εξουσίας, καταλαμβάνουν καίριες θέσεις κι αρμοδιότητες, σπρώχνουν τους άλλους στο κενό, δεν σέβονται παραδόσεις, διαδικασίες και αρχές προκειμένου ν’ ανέβουν στο κατάρτι για να δουν πρώτοι το νησί των θησαυρών.
Τέλος οι μπουκαδόροι, τύποι που βρίσκουν αφύλακτο άνοιγμα σε κάποιο θεσμό, σε κάποιο σύστημα, σε κάποια αυλή, "τρουπώνουν" κι εγκαθίστανται για πολύ καιρό στις παρυφές της εξουσίας, ακόμα κι όταν ένας υπεύθυνος μπορέσει να κλείσει την ανοικτή τρύπα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Επειδή πιστεύω ότι ο πολιτικός χώρος αυτού του τόπου έχει πλημμυρισθεί από παρόμοιους ανθρωπολογικούς τύπους, οι οποίοι, όχι μόνο δεν αφήνουν περιθώριο εισόδου στην πολιτική –από την κανονική θύρα– όσων επιθυμούν διαφάνεια, αξιοκρατία και ανιδιοτελή προσφορά -αλλά επιπλέον διαμορφώνουν ένα κοινωνικοπολιτισμικό κλίμα αποσύνθεσης κι αποδιοργάνωσης του τύπου "όλα επιτρέπονται".
Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριζόμουνα ότι τα πτυχία και οι τίτλοι κάνουν τον ηθικό άνθρωπο, τον ευαίσθητο πολίτη, τον έντιμο πολιτικό. Όμως αν ισχύει το "η αρχή άνδρα/γυναίκα δείκνυσι", αυτό δεν αφορά μόνο στην άσκηση της εξουσίας αλλά και στον τρόπο που εισέρχεσαι στον πολιτικό στίβο, στην αρχική σου κίνηση και βούληση.
Οι αβανταδόροι, σουλατσαδόροι, σαλταδόροι και μπουκαδόροι της όποιας εξουσίας, αν καθεστοποιηθούν, δεν υπάρχει ελπίδα για το δημοκρατικό πολίτευμα, όσα Συντάγματα κι αν αναθεωρηθούν.
Αυτό ας το συνειδητοποιήσουν όλα τα κόμματα γιατί αφορά άπαντες, ενόψει και των εκλογών.
ΥΓ. "Τα χρέη μου τα ξόφλησα
Εγλίτωσα τη φυλακή
Περιουσία έκαμα
Ακίνητη και κινητή
Ευχαριστώ τη χάρη σου
Κυρά-Πολιτική" (Διονύσης Σέρρας, Ευχαριστήριο)
Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη
capital.gr
_
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έτοιμο το συμβούλιο συντονισμού!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΒΟΛΟΥ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
