2018-12-08 18:43:50
Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Μύρου
Καθώς μπαίνουμε για καλά στον χειμώνα, στις αρχές του πρώτου του μήνα, στις 6 Δεκεμβρίου, γιορτάζουμε στην Εκκλησία μας μία από τις λαμπρές και λαοφιλείς γιορτές· τη γιορτή του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου, επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού.
Ο εορτασμός των αγίων της Εκκλησίας μας αποτελεί μεγάλη και εξαιρετική ευλογία για όλους μας, διότι μας θυμίζει τον σκοπό του βίου μας· μας δίνει αξιομίμητα πρότυπα και παραδείγματα, όπως ακριβώς είναι οι άγιοι, για να ακολουθήσουμε τα ίχνη τους και να γίνουμε αληθινοί άνθρωποι, πρόσωπα με υπευθυνότητα και αγάπη. Γι’ αυτό πολύ πρέπει να ευγνωμονούμε την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που γέμισε τον χρόνο με τις γιορτές των αγίων της.
Η ημέρα του αγίου Νικολάου εορτάζεται πανηγυρικά σε πολλές πόλεις και χωριά της πατρίδος μας. Συμπίπτει δε η γιορτή αυτή να είναι τοποθετημένη μέσα στην περίοδο της αγίας Σαρακοστής των Χριστουγέννων. Η περίοδος αυτή αποτελεί για όλους τους πιστούς στάδιο πνευματικής προετοιμασίας, ώστε να φθάσουμε στα ευλογημένα Χριστούγεννα με εσωτερική καθαρότητα και με περίσσια κατάνυξη.
Αυτήν την περίοδο, εκτός των άλλων ευλογιών έχουμε την ευκαιρία και το προνόμιο να συναντιόμαστε μέσα στην Εκκλησία με πολλούς εκλεκτούς φίλους και πρεσβευτές του Χριστού, τους αγίους που εορτάζουν. Επιμένω να γράφω για συνάντηση, και όχι για έναν απλό εορτασμό, επειδή θέλω να υπογραμμίσω την αλήθεια ότι στην ιερή μας Παράδοση οι γιορτές και οι μνήμες των αγίων δεν είναι απλές αναφορές και εξιστορήσεις λεπτομερειών του αγιασμένου βίου τους, αλλά ευκαιρίες για πραγματική συνάντηση μαζί τους, για αληθινή κοινωνία με τα άγια πρόσωπά τους και την αγία ζωή τους.
Αυτές τις ημέρες τον έχουμε τη μεγάλη τιμή να συναντούμε τον θαυμαστό, τον αγαπητό και οικείο σε πολλούς άγιο Νικόλαο.
Αυτή η πραγματική και τιμητική συγχρόνως συνάντηση με τον άγιο Νικόλαο, εκτός από την απερίγραπτη χαρά που μας προσπορίζει, μας δίνει την ευκαιρία να τον δούμε όπως τον βλέπει η λατρεύουσα Εκκλησία, και κυρίως όσον αφορά τη σχέση του με τον Ιησού Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Υιό του Θεού, καθόσον πορευόμαστε προς τη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων.
Για να επιτύχουμε να πλησιάσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τον άγιο Νικόλαο, θα στηριχθούμε στην υμνολογία της Εκκλησίας, διότι, όπως χαρακτηριστικά έλεγε και έγραφε ο μακαριστός Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος, «η υμνολογία κάθε εορτής είναι πάντα η καλύτερη γλώσσα, με την οποία η Εκκλησία εκφράζει το φρόνημά της απέναντι στα πρόσωπα και στα γεγονότα της Πίστεως».
Εάν αρκεσθούμε μόνον στο υμνογραφικό υλικό του Εσπερινού της εορτής, μπορούμε να δούμε τον άγιο να λάμπει σαν πολύεδρος αδάμας. Ο θαυματουργός επίσκοπος Μύρων Νικόλαος είναι «ο λαμπτήρ ο άδυτος», «ο φωστήρ ο παγκόσμιος», «ο συμπαθής και φιλάγαθος», «ο ρύστης ο θερμότατος», «ο προστάτης ο αληθής των πιστών των εξαιτούντων την αντίληψιν», «ο συμπολίτης των αποστόλων και των προφητών ο ισοστάσιος».
Αυτός είναι «ο λιμήν ο αχείμαστος, το τείχος το απροσμάχητον», «πάντων των θλιβομένων το παραμύθιον, πάντων των εν κινδύνοις το καταφύγιον, ο πύργος της ασφαλείας και των πιστών ο πρόμαχος». Αυτός, επίσης είναι «ιεραρχών η καλλονή και των πατέρων το κλέος… των Μυρέων φρουρός και πρόεδρος σοφός και στύλος απερίτρεπτος… ο παμμάκαρ Νικόλαος».
Σήμερα θα ήθελα ιδιαίτερα να εστιάσω την προσοχή μας σε μία πολύ εύγλωττη εικόνα, που χρησιμοποιεί ο υμνογράφος και με την οποία επιχειρεί να περιγράψει τόσο το πρόσωπο του αγίου Νικολάου, όσο και τη βαθύτερη σχέση του με τον Υιό του Θεού που σαρκώθηκε. Πρόκειται για την εικόνα της μυροθήκης, όπως τη συναντούμε σ’ ένα ιδιόμελο της λιτής:
«Πάτερ Νικόλαε, του παναγίου Πνεύματος μυροθήκη υπάρχων ως έαρ μυρίζεις ευφρόσυνον των θείων αρωμάτων Χριστού», δηλαδή, «Πάτερ Νικόλαε, είσαι το μυροδοχείο του παναγίου Πνεύματος και ευωδιάζεις όπως η ευφρόσυνη άνοιξη από τα θεία αρώματα του Χριστού».
Όσοι μελετούν τις άγιες Γραφές της Εκκλησίας γνωρίζουν ότι το όνομα του Χριστού είναι και «μύρον εκκενωθέν», όπως με περίσσια χάρη αναφέρεται στο βιβλίο Άσμα Ασμάτων της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι, δηλαδή, όπως το πολύτιμο μύρο, που χύθηκε από το αλαβάστρινο δοχείο, το οποίο έφερε γυναίκα και έχυσε πάνω στον Χριστό και «επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας», όπως πάλι ψάλλει η Εκκλησία μας.
Οι άγιοι τώρα με τη σειρά τους, ως μιμηταί του Χριστού, είναι η ευωδία του Χριστού, όπως το έγραψε ο απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους, «ότι Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζομένοις και εν τοις απολλυμένοις», δηλαδή, «εμείς οι απόστολοι του Χριστού είμαστε η ευωδία του Χριστού και για αυτούς που διάλεξαν να σωθούν και για κείνους που διάλεξαν να χαθούν».
Έτσι και ο άγιος Νικόλαος, ένα από «τα μυρίπνοα άνθη» ή «τα άνθη του παραδείσου», όπως ψάλλει γενικά για τους αγίους πατέρες η Εκκλησία, είναι όντως και μυροθήκη του παναγίου Πνεύματος. Αφού ο ίδιος πρώτα με την πίστη, την αγάπη, την άσκηση και την τέλεια παράδοσή του στην Εκκλησία του Χριστού καθάρισε τον εαυτό του, έγινε «σκεύος εύχρηστον» και γέμισε από την ευωδιάζουσα χάρη του θείου Πνεύματος. Με τον τρόπο αυτό ο άγιος Νικόλαος μόρφωσε μέσα του τον Ιησού Χριστό, τον εσταυρωμένο και αναστάντα. Γι’ αυτό μπορούσε να ομολογεί ως άλλος Παύλος ότι «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», ή ως άλλος θεοφόρος Ιγνάτιος, «ο εμός έρως εσταύρωται». Βιώνοντας ο ίδιος μέσα του αυτό το μυστήριο της αγιωσύνης, όπου στεκόταν και απ’ όπου περνούσε ανέπεμπε την πνευματική ευωδία της ενεργούσης χάριτος του Χριστού, όπως ακριβώς το ανοιχτό μυροδοχείο.
Πηγή
paraklisi
Καθώς μπαίνουμε για καλά στον χειμώνα, στις αρχές του πρώτου του μήνα, στις 6 Δεκεμβρίου, γιορτάζουμε στην Εκκλησία μας μία από τις λαμπρές και λαοφιλείς γιορτές· τη γιορτή του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου, επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού.
Ο εορτασμός των αγίων της Εκκλησίας μας αποτελεί μεγάλη και εξαιρετική ευλογία για όλους μας, διότι μας θυμίζει τον σκοπό του βίου μας· μας δίνει αξιομίμητα πρότυπα και παραδείγματα, όπως ακριβώς είναι οι άγιοι, για να ακολουθήσουμε τα ίχνη τους και να γίνουμε αληθινοί άνθρωποι, πρόσωπα με υπευθυνότητα και αγάπη. Γι’ αυτό πολύ πρέπει να ευγνωμονούμε την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που γέμισε τον χρόνο με τις γιορτές των αγίων της.
Η ημέρα του αγίου Νικολάου εορτάζεται πανηγυρικά σε πολλές πόλεις και χωριά της πατρίδος μας. Συμπίπτει δε η γιορτή αυτή να είναι τοποθετημένη μέσα στην περίοδο της αγίας Σαρακοστής των Χριστουγέννων. Η περίοδος αυτή αποτελεί για όλους τους πιστούς στάδιο πνευματικής προετοιμασίας, ώστε να φθάσουμε στα ευλογημένα Χριστούγεννα με εσωτερική καθαρότητα και με περίσσια κατάνυξη.
Αυτήν την περίοδο, εκτός των άλλων ευλογιών έχουμε την ευκαιρία και το προνόμιο να συναντιόμαστε μέσα στην Εκκλησία με πολλούς εκλεκτούς φίλους και πρεσβευτές του Χριστού, τους αγίους που εορτάζουν. Επιμένω να γράφω για συνάντηση, και όχι για έναν απλό εορτασμό, επειδή θέλω να υπογραμμίσω την αλήθεια ότι στην ιερή μας Παράδοση οι γιορτές και οι μνήμες των αγίων δεν είναι απλές αναφορές και εξιστορήσεις λεπτομερειών του αγιασμένου βίου τους, αλλά ευκαιρίες για πραγματική συνάντηση μαζί τους, για αληθινή κοινωνία με τα άγια πρόσωπά τους και την αγία ζωή τους.
Αυτές τις ημέρες τον έχουμε τη μεγάλη τιμή να συναντούμε τον θαυμαστό, τον αγαπητό και οικείο σε πολλούς άγιο Νικόλαο.
Αυτή η πραγματική και τιμητική συγχρόνως συνάντηση με τον άγιο Νικόλαο, εκτός από την απερίγραπτη χαρά που μας προσπορίζει, μας δίνει την ευκαιρία να τον δούμε όπως τον βλέπει η λατρεύουσα Εκκλησία, και κυρίως όσον αφορά τη σχέση του με τον Ιησού Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Υιό του Θεού, καθόσον πορευόμαστε προς τη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων.
Για να επιτύχουμε να πλησιάσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τον άγιο Νικόλαο, θα στηριχθούμε στην υμνολογία της Εκκλησίας, διότι, όπως χαρακτηριστικά έλεγε και έγραφε ο μακαριστός Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος, «η υμνολογία κάθε εορτής είναι πάντα η καλύτερη γλώσσα, με την οποία η Εκκλησία εκφράζει το φρόνημά της απέναντι στα πρόσωπα και στα γεγονότα της Πίστεως».
Εάν αρκεσθούμε μόνον στο υμνογραφικό υλικό του Εσπερινού της εορτής, μπορούμε να δούμε τον άγιο να λάμπει σαν πολύεδρος αδάμας. Ο θαυματουργός επίσκοπος Μύρων Νικόλαος είναι «ο λαμπτήρ ο άδυτος», «ο φωστήρ ο παγκόσμιος», «ο συμπαθής και φιλάγαθος», «ο ρύστης ο θερμότατος», «ο προστάτης ο αληθής των πιστών των εξαιτούντων την αντίληψιν», «ο συμπολίτης των αποστόλων και των προφητών ο ισοστάσιος».
Αυτός είναι «ο λιμήν ο αχείμαστος, το τείχος το απροσμάχητον», «πάντων των θλιβομένων το παραμύθιον, πάντων των εν κινδύνοις το καταφύγιον, ο πύργος της ασφαλείας και των πιστών ο πρόμαχος». Αυτός, επίσης είναι «ιεραρχών η καλλονή και των πατέρων το κλέος… των Μυρέων φρουρός και πρόεδρος σοφός και στύλος απερίτρεπτος… ο παμμάκαρ Νικόλαος».
Σήμερα θα ήθελα ιδιαίτερα να εστιάσω την προσοχή μας σε μία πολύ εύγλωττη εικόνα, που χρησιμοποιεί ο υμνογράφος και με την οποία επιχειρεί να περιγράψει τόσο το πρόσωπο του αγίου Νικολάου, όσο και τη βαθύτερη σχέση του με τον Υιό του Θεού που σαρκώθηκε. Πρόκειται για την εικόνα της μυροθήκης, όπως τη συναντούμε σ’ ένα ιδιόμελο της λιτής:
«Πάτερ Νικόλαε, του παναγίου Πνεύματος μυροθήκη υπάρχων ως έαρ μυρίζεις ευφρόσυνον των θείων αρωμάτων Χριστού», δηλαδή, «Πάτερ Νικόλαε, είσαι το μυροδοχείο του παναγίου Πνεύματος και ευωδιάζεις όπως η ευφρόσυνη άνοιξη από τα θεία αρώματα του Χριστού».
Όσοι μελετούν τις άγιες Γραφές της Εκκλησίας γνωρίζουν ότι το όνομα του Χριστού είναι και «μύρον εκκενωθέν», όπως με περίσσια χάρη αναφέρεται στο βιβλίο Άσμα Ασμάτων της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι, δηλαδή, όπως το πολύτιμο μύρο, που χύθηκε από το αλαβάστρινο δοχείο, το οποίο έφερε γυναίκα και έχυσε πάνω στον Χριστό και «επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας», όπως πάλι ψάλλει η Εκκλησία μας.
Οι άγιοι τώρα με τη σειρά τους, ως μιμηταί του Χριστού, είναι η ευωδία του Χριστού, όπως το έγραψε ο απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους, «ότι Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζομένοις και εν τοις απολλυμένοις», δηλαδή, «εμείς οι απόστολοι του Χριστού είμαστε η ευωδία του Χριστού και για αυτούς που διάλεξαν να σωθούν και για κείνους που διάλεξαν να χαθούν».
Έτσι και ο άγιος Νικόλαος, ένα από «τα μυρίπνοα άνθη» ή «τα άνθη του παραδείσου», όπως ψάλλει γενικά για τους αγίους πατέρες η Εκκλησία, είναι όντως και μυροθήκη του παναγίου Πνεύματος. Αφού ο ίδιος πρώτα με την πίστη, την αγάπη, την άσκηση και την τέλεια παράδοσή του στην Εκκλησία του Χριστού καθάρισε τον εαυτό του, έγινε «σκεύος εύχρηστον» και γέμισε από την ευωδιάζουσα χάρη του θείου Πνεύματος. Με τον τρόπο αυτό ο άγιος Νικόλαος μόρφωσε μέσα του τον Ιησού Χριστό, τον εσταυρωμένο και αναστάντα. Γι’ αυτό μπορούσε να ομολογεί ως άλλος Παύλος ότι «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», ή ως άλλος θεοφόρος Ιγνάτιος, «ο εμός έρως εσταύρωται». Βιώνοντας ο ίδιος μέσα του αυτό το μυστήριο της αγιωσύνης, όπου στεκόταν και απ’ όπου περνούσε ανέπεμπε την πνευματική ευωδία της ενεργούσης χάριτος του Χριστού, όπως ακριβώς το ανοιχτό μυροδοχείο.
Πηγή
paraklisi
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) - Να παραδοθούμε στα χέρια του Θεού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
