2019-01-09 10:43:58
Η επιδίωξη μιας επαναστατικού χαρακτήρα οργάνωσης, ερζάτς ή όχι, δεν είναι αυτό καθεαυτό το χτύπημα όσο η αποτύπωση της ιδεολογίας- ιδεοληψίας στο κείμενο και στα
μηνύματα που διαχέονται μέσω αυτού. Ως εκ τούτου, το κείμενο της ΟΛΑ που βλέπει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ώρες, έχει το χαρακτήρα βόμβας, με μεγαλύτερο εν δυνάμει απόηχο και ωστικό κύμα από ότι προκάλεσε συνεκδοχικά η ίδια η βόμβα που εξερράγη έξω από ΣΚΑΪ και Καθημερινή.
Κατά πρώτο λόγο η βασική διαπίστωση είναι ότι άλλαξε το χέρι του συντάκτη και συνακόλουθα ο φορμαλισμός, η στρουκτούρα και η έκφραση του κειμένου. Και μέσα από λέξεις, καναλιζαρισμένες ή μη, ανιχνεύονται ρητορική κι επιχειρηματολογία που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί σε προκηρύξεις της 17Ν.
Δεν έχουν το στιλ, τον αέρα και την χάρη του ιστορικού συντάκτη, όμως διαθέτουν συγκρίσιμους και μάλιστα υπέρ του δέοντος επαναλαμβανόμενες για να εκληφθούν ως συμπτωματικές, με κείμενα ιδεοληπτικά ή επεξηγηματικά, που επεξεργάστηκαν χαμηλότερα στην αποδεδειγμένη σε ότι αφορά στην 17Ν ιεραρχική της δομή μέλη
. Γι αυτό και κρίνεται εν ολίγοις ως παλίμψηστο, αλλά και ως τέτοιο κουβαλά μια συνειρμική σημειολογία με κλιμακωτά αναδυόμενους ατμούς ανησυχίας σ' ένα καζάνι που σιγοβράζει αντικομφορμισμό και σιδηρά πλέον αντιεξουσία.
Αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι δομήθηκε και οικοδομήθηκε από χέρι μέλους της παλιάς φρουράς. Δεν αποκλείεται, ή μάλλον καλύτερα θεωρείται ως σφόδρα πιθανό, ότι ο συντάκτης υπήρξε ακροατής αυτού του είδους της ρητορικής έκφρασης και διατύπωσης λέξεων, ή και ακόμη μέλος μιας διαλεκτικού χαρακτήρα διαλογικής συζήτησης πάνω στις νέες μορφές ένοπλης βίας και αντιβίας. Και πάλι όμως, αυτή είναι η εύκολη μορφή και καταφυγή της ερμηνείας. Γιατί όσο καλός μιμητής και αντιγραφέας να είναι κάποιος, όσο εύκολα και με την απόλυτη ευστροφία μαϊμουδίζει τη φαινομενολογία μιας ρητορικής, είναι εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο έως αδύνατο, ν΄αποτυπώσει σε συνεκτικό ιστό την αφήγηση και το πνεύμα αυτής καθεαυτής της ρητορικής.
Οι ζυμώσεις στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, επανήλθε σε προκήρυξη ο όρος αναρχικός σε μία προκήρυξη, δείχνουν ότι υπάρχει προετοιμασία αργή, συστηματική και μεθοδευμένη που απαλλαγμένη από αγκυλώσεις του παρελθόντος, αλλά κι έχοντας διδαχθεί από τα λάθη του, χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο ανασύνθεσης τον εμπειρισμό, χωρίς να παρεκλίνουν από παραδοσιακές επιδιώξεις τις οποίες αφόρισαν με μηδενιστική- νιχιλιστική υπεροψία οι επίγονοι.
"Εμείς από την πλευρά μας στεκόμαστε στη λαϊκή επιδοκιμασία της ενέργειάς μας, χωρίς όμως να αποζητάμε τη θεαματικοποίηση της δράσης μας. Δε θέλουμε χειροκροτητές των ενεργειών μας, θέλουμε ένα λαό αφυπνισμένο, δραστήριο, να κατεβαίνει στο δρόμο διεκδικώντας τα δικαιώματά του, να παλεύει, να απεργεί, να στέκεται απείθαρχος μπροστά στους δημίους του.
Το έχουμε ξαναπεί και θα το λέμε με κάθε δυνατή ευκαιρία. Για εμάς η ένοπλη πάλη δεν είναι ούτε φετίχ, ούτε πανάκεια. Δεν έχουμε αυταπάτες πως μια ομάδα αποφασισμένων αγωνιστών μπορεί να ανατρέψει το σύστημα ή να δημιουργήσει από μόνη της εκείνες τις συνθήκες που θα φέρουν μαζικό ξεσηκωμό. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανεπίτρεπτη αφέλεια, που θα εγκλώβιζε την οπτική της ταξικής πάλης ως κινητήριας δύναμης της ανθρώπινης ιστορίας σε περίκλειστα ιδεολογικά σχήματα που βλέπουν τον κοινωνικό αγώνα ως ντέρμπι μεταξύ κράτους και επαναστατών, μακριά από το πλατύ κοινωνικό πεδίο και τις λαϊκές μάζες. Αντίθετα, στη δική μας αντίληψη η ένοπλη πάλη οφείλει να βάλει το δικό της λιθαράκι στο καθήκον της πολιτικής και ταξικής συγκρότησης του μαχόμενου επαναστατικού κινήματος, μαζί με άλλα μέσα πάλης που δεν ιεραρχούνται ως "ανώτερα" ή "κατώτερα" αλλά συναποτελούν μορφές έκφρασης της κοινής επαναστατικής στρατηγικής.
Σε μια εποχή άμπωτης των κοινωνικών αντιστάσεων και αφομοίωσης μεγάλου κομματιού της λαϊκής δυσαρέσκειας είτε από τη σοσιαλδημοκρατία και τον ρεφορμισμό είτε από τον εθνικισμό και το φασισμό, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό το καθήκον της ανασυγκρότησης του κινήματος και της εξόδου από την εσωστρέφεια και την αυτοαναφορικότητα. Όταν η επίθεση του ιμπεριαλισμού, του κράτους και του κεφαλαίου παίρνει καταιγιστικούς ρυθμούς δεν μας μένει χρόνος για να τον σπαταλάμε σε πολιτικάντικους παραγοντισμούς. Οφείλουμε όλοι μαζί να συγκροτήσουμε την οργανωμένη αντεπίθεση των από τα κάτω σε κάθε πεδίο κοινωνικής δραστηριότητας. Οφείλουμε να ξαναδώσουμε αυτοπεποίθηση στην δοκιμαζόμενη κοινωνία, που έχει δει όλες τις ελπίδες της να διαψεύδονται. Οφείλουμε να μην παραδεχτούμε την ήττα, να παλέψουμε για την ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών..."
Ποια ήττα εννοεί;
του Γιώργου Καραϊβάζ
_
bloko
μηνύματα που διαχέονται μέσω αυτού. Ως εκ τούτου, το κείμενο της ΟΛΑ που βλέπει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ώρες, έχει το χαρακτήρα βόμβας, με μεγαλύτερο εν δυνάμει απόηχο και ωστικό κύμα από ότι προκάλεσε συνεκδοχικά η ίδια η βόμβα που εξερράγη έξω από ΣΚΑΪ και Καθημερινή.
Κατά πρώτο λόγο η βασική διαπίστωση είναι ότι άλλαξε το χέρι του συντάκτη και συνακόλουθα ο φορμαλισμός, η στρουκτούρα και η έκφραση του κειμένου. Και μέσα από λέξεις, καναλιζαρισμένες ή μη, ανιχνεύονται ρητορική κι επιχειρηματολογία που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί σε προκηρύξεις της 17Ν.
Δεν έχουν το στιλ, τον αέρα και την χάρη του ιστορικού συντάκτη, όμως διαθέτουν συγκρίσιμους και μάλιστα υπέρ του δέοντος επαναλαμβανόμενες για να εκληφθούν ως συμπτωματικές, με κείμενα ιδεοληπτικά ή επεξηγηματικά, που επεξεργάστηκαν χαμηλότερα στην αποδεδειγμένη σε ότι αφορά στην 17Ν ιεραρχική της δομή μέλη
Αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι δομήθηκε και οικοδομήθηκε από χέρι μέλους της παλιάς φρουράς. Δεν αποκλείεται, ή μάλλον καλύτερα θεωρείται ως σφόδρα πιθανό, ότι ο συντάκτης υπήρξε ακροατής αυτού του είδους της ρητορικής έκφρασης και διατύπωσης λέξεων, ή και ακόμη μέλος μιας διαλεκτικού χαρακτήρα διαλογικής συζήτησης πάνω στις νέες μορφές ένοπλης βίας και αντιβίας. Και πάλι όμως, αυτή είναι η εύκολη μορφή και καταφυγή της ερμηνείας. Γιατί όσο καλός μιμητής και αντιγραφέας να είναι κάποιος, όσο εύκολα και με την απόλυτη ευστροφία μαϊμουδίζει τη φαινομενολογία μιας ρητορικής, είναι εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο έως αδύνατο, ν΄αποτυπώσει σε συνεκτικό ιστό την αφήγηση και το πνεύμα αυτής καθεαυτής της ρητορικής.
Οι ζυμώσεις στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, επανήλθε σε προκήρυξη ο όρος αναρχικός σε μία προκήρυξη, δείχνουν ότι υπάρχει προετοιμασία αργή, συστηματική και μεθοδευμένη που απαλλαγμένη από αγκυλώσεις του παρελθόντος, αλλά κι έχοντας διδαχθεί από τα λάθη του, χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο ανασύνθεσης τον εμπειρισμό, χωρίς να παρεκλίνουν από παραδοσιακές επιδιώξεις τις οποίες αφόρισαν με μηδενιστική- νιχιλιστική υπεροψία οι επίγονοι.
"Εμείς από την πλευρά μας στεκόμαστε στη λαϊκή επιδοκιμασία της ενέργειάς μας, χωρίς όμως να αποζητάμε τη θεαματικοποίηση της δράσης μας. Δε θέλουμε χειροκροτητές των ενεργειών μας, θέλουμε ένα λαό αφυπνισμένο, δραστήριο, να κατεβαίνει στο δρόμο διεκδικώντας τα δικαιώματά του, να παλεύει, να απεργεί, να στέκεται απείθαρχος μπροστά στους δημίους του.
Το έχουμε ξαναπεί και θα το λέμε με κάθε δυνατή ευκαιρία. Για εμάς η ένοπλη πάλη δεν είναι ούτε φετίχ, ούτε πανάκεια. Δεν έχουμε αυταπάτες πως μια ομάδα αποφασισμένων αγωνιστών μπορεί να ανατρέψει το σύστημα ή να δημιουργήσει από μόνη της εκείνες τις συνθήκες που θα φέρουν μαζικό ξεσηκωμό. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανεπίτρεπτη αφέλεια, που θα εγκλώβιζε την οπτική της ταξικής πάλης ως κινητήριας δύναμης της ανθρώπινης ιστορίας σε περίκλειστα ιδεολογικά σχήματα που βλέπουν τον κοινωνικό αγώνα ως ντέρμπι μεταξύ κράτους και επαναστατών, μακριά από το πλατύ κοινωνικό πεδίο και τις λαϊκές μάζες. Αντίθετα, στη δική μας αντίληψη η ένοπλη πάλη οφείλει να βάλει το δικό της λιθαράκι στο καθήκον της πολιτικής και ταξικής συγκρότησης του μαχόμενου επαναστατικού κινήματος, μαζί με άλλα μέσα πάλης που δεν ιεραρχούνται ως "ανώτερα" ή "κατώτερα" αλλά συναποτελούν μορφές έκφρασης της κοινής επαναστατικής στρατηγικής.
Σε μια εποχή άμπωτης των κοινωνικών αντιστάσεων και αφομοίωσης μεγάλου κομματιού της λαϊκής δυσαρέσκειας είτε από τη σοσιαλδημοκρατία και τον ρεφορμισμό είτε από τον εθνικισμό και το φασισμό, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό το καθήκον της ανασυγκρότησης του κινήματος και της εξόδου από την εσωστρέφεια και την αυτοαναφορικότητα. Όταν η επίθεση του ιμπεριαλισμού, του κράτους και του κεφαλαίου παίρνει καταιγιστικούς ρυθμούς δεν μας μένει χρόνος για να τον σπαταλάμε σε πολιτικάντικους παραγοντισμούς. Οφείλουμε όλοι μαζί να συγκροτήσουμε την οργανωμένη αντεπίθεση των από τα κάτω σε κάθε πεδίο κοινωνικής δραστηριότητας. Οφείλουμε να ξαναδώσουμε αυτοπεποίθηση στην δοκιμαζόμενη κοινωνία, που έχει δει όλες τις ελπίδες της να διαψεύδονται. Οφείλουμε να μην παραδεχτούμε την ήττα, να παλέψουμε για την ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών..."
Ποια ήττα εννοεί;
του Γιώργου Καραϊβάζ
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα νούμερα στην πρωινή ζώνη 10-1 για χθες 8/1/2019
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
