2019-01-11 14:26:44
Ο Ιούδας έλεγε ότι τον νοιάζουν οι φτωχοί, και απορούσε για την τόση σπατάλη του μύρου στα πόδια του Χριστού. Μα η αλήθεια ήταν άλλη, ην γαρ κλέπτης και φιλοχρήματος, και το γλωσσόκομον είχε.
Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι εκόπτοντο ότι τους συγκινούν οι διδαχές των Πατέρων τους, ο Μωυσής και ο Νόμος. Μα ήταν οι πιο υποκριτές και ψεύτες. Και τελικά αυτοί που σταύρωσαν το Χριστό, χωρίς ίχνος τύψης. Αντίθετα, χαίρονταν ότι έκαναν το σωστό.
Ο Ηρώδης είπε στους Μάγους ότι θέλει να μάθει τα του Χριστού, για να πάει δήθεν να τον προσκυνήσει κι αυτός. Μα ήθελε να Τον αφανίσει. Και αργότερα, στον Ηρώδη που ήθελε δήθεν να Τον συναντήσει, έστειλε μήνυμα ο Χριστός ¨είπατε τη αλώπεκι ταύτη….Να πείτε, δηλαδή, σ’ αυτή την αλεπού. Τον πονηρό και ψεύτη, που παριστάνει το …λουλούδι.
Θέλω να πω, πολλή θολούρα σ’ όλο αυτό που λέμε ¨θρησκεία¨, πνευματικότητα, ζωή κοντά στο Θεό.
Θέλει απίστευτη τόλμη για να δεις την αλήθεια σου. Είναι επώδυνο και καθόλου εύκολο.
Δεν μπορείς να πεις ούτε καν στον ίδιο σου τον εαυτό τα αληθινά σου κίνητρα μερικές φορές.
Είναι δύσκολο να πω ¨ζηλεύω την προκοπή της οικογένειάς σου¨, γι’ αυτό σε θάβω όπου μπορώ.
Είναι φοβερό να αντέξεις να πεις ότι κάπως κρυφά το χάρηκες με το τρακάρισμα του φίλου σου, διότι ένιωσες μια δικαίωση που οι κρυφές κατάρες σου εις βάρος του έπιασαν.
Είναι ηρωισμός να εξομολογηθείς ότι είσαι λίγο ή πολύ ερωτευμένη με τον πνευματικό σου, και γι’ αυτό δεν αφήνεις εσπερινό για εσπερινό.
Πας και για το Θεό, μα παλεύεις έντονα και με το… άλλο.
Με συγκίνησε ένα παιδί που μου είπε ότι ξαφνικά άλλαξε κατεύθυνση στο Λύκειο. Στους γονείς του είπε ότι το κάνει διότι θέλει μια άλλη σχολή. Στον πνευματικό του είπε την αλήθεια: είχε ερωτευτεί την καθηγήτρια της άλλης κατεύθυνση. Και από θεωρητική, πήγε θετική!
Τόσο απλά. Θα πεις, πω πω ντροπιαστικά πράγματα. Μα είναι αληθινά. Και μόνο αν δεις την όποια αλήθεια σου ελευθερώνεσαι.
(Τα παραδείγματα τυχαία, και αλλαγμένα. Η ουσία όμως αναλλοίωτη)
Θέλει μεγάλη τόλμη να παραδεχτείς ότι έφερες την αστυνομία για τους γείτονες επειδή κάνουν φασαρία τα παιδιά τους. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν αντέχεις τη χαρά τους, καθότι εσύ είσαι άτεκνος. Δεν έχεις παιδί. Και πήρες τηλέφωνο στην αστυνομία και μίλησες για την τήρηση της τάξης, για το ωράριο κοινής ησυχίας, και για το νόμο.
Μα μέσα σου ζεις κάτι χαοτικό, άτακτο, και άνομο.
Ζήλια και φθόνος λέγονται αυτά που έχεις.
Δεν έχω εγώ παιδί, και λιώνω όταν βλέπω άλλους να τα χαίρονται, να τ’ αγκαλιάζουν και να τα φιλούν.
Και βγάζω το δηλητήριό μου όπως μπορώ, μεταμφιεσμένο.
Ή, δεν κάνω έρωτα εγώ, ενώ πολύ θα το ‘θελα, όπως όλος ο κόσμος άλλωστε.
Μα βρίσκω πάλι τρόπο, να κάνω το δικό μου μεταμφιεσμένο έρωτα, τον πιο χυδαίο απ’ όλους τους άλλους σωματικούς έρωτες: ξεσκίζω τους άλλους λεκτικά, βεβηλώνω το σώμα της ψυχής τους, κι ασελγώ ασύστολα στο πρόσωπό τους, με προσβολές, βρισιές, κακίες, επικαλούμενος ηθική, αγιοσύνη, και κηρύγματα για παρθενία και εγκράτεια.
Που, αν υπήρχε μετρητής εσωτερικής φιληδονίας και οργασμού, θα χτύπαγε κόκκινο νιώθοντας της καρδιάς μου το άναμμα.
Και τελικά, εγώ, ο αγνός – κατά τα άλλα – στο σώμα, είμαι για το Θεό ο πιο αισχρός και αμαρτωλός και κολασμένος.
Με συγκινεί πολύ όταν ακούω τέτοιου είδους αλήθειες, διότι καταλαβαίνω πόση δουλειά και σκάψιμο έκανε κανείς μέσα του, προκειμένου να φτάσει ως εκεί.
Πόσο φως Χριστού άφησε να μπει στην ψυχή του, ώστε να φανούν όλα αυτά, να γίνουν λέξεις, λόγος, και ειλικρινής εξομολόγηση.
Δεν το ‘χεις παρατηρήσει;
Κανείς μα κανείς, ούτε εδώ στο Facebook ούτε και πουθενά στη ζωή δεν λέει ποτέ ¨αυτό που γράφω φίλοι μου, η αλήθεια είναι ότι το γράφω από ζήλια, κακία, μίσος, φθόνο, αντιπάθεια, εκδικητικότητα κλπ¨
Ποτέ!! Ποτέ, ποτέ!!
(άρα, κανείς εδώ δεν ζηλεύει, δεν μισεί, δεν αντιπαθεί, δεν έχει κακία!! )
Πάντα γράφω με τα πιο αγνά αισθήματα, τα πιο αθώα και πνευματικά κίνητρα, τις πιο άγιες προθέσεις.
Πηγή
paraklisi
Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι εκόπτοντο ότι τους συγκινούν οι διδαχές των Πατέρων τους, ο Μωυσής και ο Νόμος. Μα ήταν οι πιο υποκριτές και ψεύτες. Και τελικά αυτοί που σταύρωσαν το Χριστό, χωρίς ίχνος τύψης. Αντίθετα, χαίρονταν ότι έκαναν το σωστό.
Ο Ηρώδης είπε στους Μάγους ότι θέλει να μάθει τα του Χριστού, για να πάει δήθεν να τον προσκυνήσει κι αυτός. Μα ήθελε να Τον αφανίσει. Και αργότερα, στον Ηρώδη που ήθελε δήθεν να Τον συναντήσει, έστειλε μήνυμα ο Χριστός ¨είπατε τη αλώπεκι ταύτη….Να πείτε, δηλαδή, σ’ αυτή την αλεπού. Τον πονηρό και ψεύτη, που παριστάνει το …λουλούδι.
Θέλω να πω, πολλή θολούρα σ’ όλο αυτό που λέμε ¨θρησκεία¨, πνευματικότητα, ζωή κοντά στο Θεό.
Θέλει απίστευτη τόλμη για να δεις την αλήθεια σου. Είναι επώδυνο και καθόλου εύκολο.
Δεν μπορείς να πεις ούτε καν στον ίδιο σου τον εαυτό τα αληθινά σου κίνητρα μερικές φορές.
Είναι δύσκολο να πω ¨ζηλεύω την προκοπή της οικογένειάς σου¨, γι’ αυτό σε θάβω όπου μπορώ.
Είναι φοβερό να αντέξεις να πεις ότι κάπως κρυφά το χάρηκες με το τρακάρισμα του φίλου σου, διότι ένιωσες μια δικαίωση που οι κρυφές κατάρες σου εις βάρος του έπιασαν.
Είναι ηρωισμός να εξομολογηθείς ότι είσαι λίγο ή πολύ ερωτευμένη με τον πνευματικό σου, και γι’ αυτό δεν αφήνεις εσπερινό για εσπερινό.
Πας και για το Θεό, μα παλεύεις έντονα και με το… άλλο.
Με συγκίνησε ένα παιδί που μου είπε ότι ξαφνικά άλλαξε κατεύθυνση στο Λύκειο. Στους γονείς του είπε ότι το κάνει διότι θέλει μια άλλη σχολή. Στον πνευματικό του είπε την αλήθεια: είχε ερωτευτεί την καθηγήτρια της άλλης κατεύθυνση. Και από θεωρητική, πήγε θετική!
Τόσο απλά. Θα πεις, πω πω ντροπιαστικά πράγματα. Μα είναι αληθινά. Και μόνο αν δεις την όποια αλήθεια σου ελευθερώνεσαι.
(Τα παραδείγματα τυχαία, και αλλαγμένα. Η ουσία όμως αναλλοίωτη)
Θέλει μεγάλη τόλμη να παραδεχτείς ότι έφερες την αστυνομία για τους γείτονες επειδή κάνουν φασαρία τα παιδιά τους. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν αντέχεις τη χαρά τους, καθότι εσύ είσαι άτεκνος. Δεν έχεις παιδί. Και πήρες τηλέφωνο στην αστυνομία και μίλησες για την τήρηση της τάξης, για το ωράριο κοινής ησυχίας, και για το νόμο.
Μα μέσα σου ζεις κάτι χαοτικό, άτακτο, και άνομο.
Ζήλια και φθόνος λέγονται αυτά που έχεις.
Δεν έχω εγώ παιδί, και λιώνω όταν βλέπω άλλους να τα χαίρονται, να τ’ αγκαλιάζουν και να τα φιλούν.
Και βγάζω το δηλητήριό μου όπως μπορώ, μεταμφιεσμένο.
Ή, δεν κάνω έρωτα εγώ, ενώ πολύ θα το ‘θελα, όπως όλος ο κόσμος άλλωστε.
Μα βρίσκω πάλι τρόπο, να κάνω το δικό μου μεταμφιεσμένο έρωτα, τον πιο χυδαίο απ’ όλους τους άλλους σωματικούς έρωτες: ξεσκίζω τους άλλους λεκτικά, βεβηλώνω το σώμα της ψυχής τους, κι ασελγώ ασύστολα στο πρόσωπό τους, με προσβολές, βρισιές, κακίες, επικαλούμενος ηθική, αγιοσύνη, και κηρύγματα για παρθενία και εγκράτεια.
Που, αν υπήρχε μετρητής εσωτερικής φιληδονίας και οργασμού, θα χτύπαγε κόκκινο νιώθοντας της καρδιάς μου το άναμμα.
Και τελικά, εγώ, ο αγνός – κατά τα άλλα – στο σώμα, είμαι για το Θεό ο πιο αισχρός και αμαρτωλός και κολασμένος.
Με συγκινεί πολύ όταν ακούω τέτοιου είδους αλήθειες, διότι καταλαβαίνω πόση δουλειά και σκάψιμο έκανε κανείς μέσα του, προκειμένου να φτάσει ως εκεί.
Πόσο φως Χριστού άφησε να μπει στην ψυχή του, ώστε να φανούν όλα αυτά, να γίνουν λέξεις, λόγος, και ειλικρινής εξομολόγηση.
Δεν το ‘χεις παρατηρήσει;
Κανείς μα κανείς, ούτε εδώ στο Facebook ούτε και πουθενά στη ζωή δεν λέει ποτέ ¨αυτό που γράφω φίλοι μου, η αλήθεια είναι ότι το γράφω από ζήλια, κακία, μίσος, φθόνο, αντιπάθεια, εκδικητικότητα κλπ¨
Ποτέ!! Ποτέ, ποτέ!!
(άρα, κανείς εδώ δεν ζηλεύει, δεν μισεί, δεν αντιπαθεί, δεν έχει κακία!! )
Πάντα γράφω με τα πιο αγνά αισθήματα, τα πιο αθώα και πνευματικά κίνητρα, τις πιο άγιες προθέσεις.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τρίτεκνοι - Πολύτεκνοι αστυνομικοί: Προσδοκίαι εν δικαίω
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
